Fludara

Reklama

Fludara - skład

1 fiolka zawiera 50 mg fosforanu fludarabiny.

Reklama

Fludara - działanie

Cytostatyk z grupy antymetabolitów - fluorowany analog nukleotydowy widarabiny, leku o działaniu przeciwwirusowym - 9-beta-D-arabinofuranosyladeniny (ara-A). Fosforan fludarabiny jest szybko defosforylowany do 2F-ara-A, który jest pobierany przez komórki organizmu i następnie fosforylowany wewnątrzkomórkowo przez kinazę deoksycytydynową do aktywnego trifosforanu - 2-fluoro-ara-ATP. Metabolit ten hamuje reduktazę rybonukleotydową, polimerazy DNA, prymazę i ligazę DNA, prowadząc do zahamowania syntezy DNA. Ponadto hamuje częściowo polimerazę II RNA, przez co zmniejsza syntezę białek. W wyniku zahamowania syntezy DNA, RNA i białek dochodzi do zatrzymania wzrostu komórkowego. Po podaniu preparatu we wlewie w dawce pojedynczej 25 mg/m² pc., po osiągnięciu maksimum stężenie 2F-ara-A zmniejszało się w 3 fazach eliminacji: wstępnej z T_0,5 ok. 5 min, pośredniej z T_0,5 1-2 h i końcowej - T_0,5 ok. 20 h. Lek jest wydalany głównie z moczem (40-60% podanej dawki). Fludarabina jest czynnie transportowana do komórek białaczkowych, gdzie ulega refosforylacji kolejno do mono-, dwu- i trójfosforanu, którego największe stężenie w komórkach białaczkowych jest osiągane po 4 h, a T_0,5 leku z komórki wynosi 23 h.

Reklama

Fludara - wskazania

Leczenie początkowe chorych z przewlekłą białaczką limfocytową typu B-komórkowego oraz u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową typu B-komórkowego, u których po zastosowaniu co najmniej jednego standardowego cyklu leczenia zawierającego lek alkilujący, nie osiągnięto poprawy po leczeniu lub nastąpiła progresja choroby w trakcie lub po tym leczeniu.

Reklama

Fludara - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na fosforan fludarabiny lub pozostałe składniki preparatu. Zaburzenia czynności nerek z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min. Niewyrównana niedokrwistość hemolityczna. Ciąża i okres karmienia piersią.

Reklama

Fludara - ostrzeżenia

Ostrożnie stosować u chorych w złym stanie ogólnym, po rozważeniu ryzyka i oczekiwanych korzyści - szczególnie u pacjentów z ciężkim zahamowaniem czynności szpiku kostnego (małopłytkowość, niedokrwistość, granulocytopenia), niedoborem odporności lub zakażeniami oportunistycznymi w wywiadzie. Ze względu na silne działanie immunosupresyjne preparatu i ryzyko zakażeń oportunistycznych (np. Pneumocystis carinii, wirusy herpes) zaleca się odpowiednią profilaktykę. Brak danych dotyczących leczenia preparatem pacjentów z uszkodzeniem wątroby - lek należy stosować ostrożnie, gdy korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Pacjenci poddani leczeniu fludarabiną, u których jest lub będzie wykonywana transfuzja krwi, powinni otrzymywać tylko napromienioną krew w celu uniknięcia wystąpienia reakcji przeszczep przeciw gospodarzowi. U pacjentów, u których w przeszłości w związku ze stosowaniem analogów purynowych wystąpiła autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna (AIHA), należy spodziewać się nawrotu AIHA po zastosowaniu fludarabiny, w tym o ciężkim przebiegu. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów zagrożonych zespołem rozpadu guza. Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30-70 ml/min) oraz u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 75 lat). W czasie leczenia lub po jego zakończeniu należy unikać szczepień preparatami zawierającymi żywe drobnoustroje. W przypadku braku odpowiedzi na leczenie fludarabiną, należy unikać stosowania chlorambucylu (u większości pacjentów z opornością na fludarabinę zastosowanie chlorambucylu jest również nieskuteczne). Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku, jeśli planuje się zbiórkę komórek macierzystych krwi. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność preparatu u dzieci nie zostały ustalone.

Reklama

Fludara - ciąża

Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Kobiety i mężczyźni w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie terapii i przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia.

Reklama

Fludara - efekty uboczne

Często objawy ogólne: gorączka, dreszcze, zakażenia, złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie. Zahamowanie czynności szpiku (nasilające się w trakcie kolejnych kursów leczenia): neutropenia, trombocytopenia, niedokrwistość. Zwiększone ryzyko zakażeń oportunistycznych, w tym reaktywacji zakażeń wirusami latentnymi (np. postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia, półpasiec). Rzadko opisywano wystąpienie zespołu mielodysplastycznego po leczeniu fludarabiną. Zespół rozpadu guza (bóle w okolicy lędźwiowej, krwiomocz, hiperurykemia, hiperfosfatemia, hipokalcemia, kwasica metaboliczna, hiperkaliemia, hematuria, obecność moczanów w moczu, niewydolność nerek). Często obserwuje się obrzęki. Niezbyt często stwierdza się zmiany aktywności aminotransferaz i enzymów trzustkowych. Ze strony układu nerwowego obserwowano: rzadko - śpiączkę, pobudzenie i napady drgawek, niezbyt często - splątanie, często - przypadki neuropatii obwodowej. Często obserwuje się zaburzenia widzenia; rzadko stwierdzano zapalenie nerwu wzrokowego, neuropatię nerwu wzrokowego i utratę wzroku. Często występuje zapalenie płuc, niezbyt częste były reakcje nadwrażliwości (nacieki w tkance płucnej, zapalenie pęcherzyków płucnych, włóknienie) objawiające się kaszlem i dusznością. Często obserwowano zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, brak łaknienia, biegunkę, zapalenie jamy ustnej i krwawienie z przewodu pokarmowego. Rzadko niewydolność krążenia i zaburzenia rytmu serca. Rzadko występowały objawy krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Często obserwowano wysypki skórne, w rzadkich przypadkach zespół Stevens-Johnsona lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka. U pacjentów leczonych fludarabiną i otrzymujących transfuzje krwi, która nie została napromieniona obserwowano reakcję przeszczep przeciw gospodarzowi (w przypadku wystąpienia tego powikłania może dojść do zgonu). U niektórych pacjentów w trakcie lub po leczeniu preparatem stwierdzano przemijające pogorszenie lub nawrót istniejących wcześniej zmian nowotworowych w obrębie skóry. W czasie leczenia preparatem lub po jego zakończeniu obserwowano wystąpienie zagrażających życiu lub powodujących zgon reakcji autoimmunologicznych (niedokrwistość autoimmunologiczna, małopłytkowość autoimmunologiczna, plamica małopłytkowa, pęcherzyca, zespół Evansa).

Fludara - interakcje

Ze względu na możliwość śmiertelnych powikłań ze strony układu oddechowego, leku nie wolno podawać w skojarzeniu z pentostatyną. Dipyrydamol i inne leki hamujące wychwyt adenozyny mogą zmniejszać skuteczność fludarabiny. Jednoczesne stosowanie fludarabiny z glikokortykosteroidami i innymi lekami immunosupresyjnymi może nasilać immunosupresję i zwiększać ryzyko powikłań infekcyjnych.

Fludara - dawkowanie

Lek powinien być stosowany pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza, doświadczonego w prowadzeniu terapii przeciwnowotworowych.
Wyłącznie dożylnie. Dorośli: zalecana dawka dobowa wynosi 25 mg/m² pc. przez 5 kolejnych dni w cyklach powtarzanych co 28 dni. Dawkę leku należy dostosować w przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej. Konieczną dawkę preparatu należy pobrać do strzykawki. W celu podania dożylnego (bolus) dawkę należy rozcieńczyć w 10 ml 0,9% roztworu NaCl. Możliwe jest również rozcieńczenie całkowitej dawki leku w 100 ml 0,9% roztworu NaCl i podanie we wlewie dożylnym w ciągu około 30 min. Czas trwania terapii zależy od skuteczności i tolerancji leku. U chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową typu B-komórkowego zaleca się podawanie preparatu aż do osiągnięcia najlepszej odpowiedzi na leczenie (zwykle 6 cyklów), a następnie lek należy odstawić.
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek dawkę leku należy odpowiednio dostosować: przy klirensie kreatyniny 30-70 ml/min należy zredukować dawkę leku do 50% i przeprowadzać kontrolne badania krwi w celu oceny toksyczności.

Fludara - uwagi

Przed rozpoczęciem leczenia oraz podczas jego trwania należy kontrolować morfologię krwi. Pacjenci poddawani leczeniu powinni być wnikliwie obserwowani czy nie wystąpią hematologiczne i niehematologiczne działania toksyczne. Należy uważnie obserwować pacjentów pod kątem neurologicznych objawów niepożądanych.