Reklama
Fosamax - skład
1 tabl. zawiera 70 mg kwasu alendronowego w postaci soli sodowej. Lek zawiera laktozę.
Reklama
Fosamax - działanie
Lek z grupy bisfosfonianów. Hamuje osteoklastyczną resorpcję kości, nie wpływając bezpośrednio na proces ich tworzenia, co prowadzi do stopniowego przyrostu masy kostnej i znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia nowych złamań. Stosowanie preparatu wpływa korzystnie na gęstość mineralną kości oraz zmniejsza częstość występowania złamań kręgów i szyjki kości udowej u kobiet po menopauzie. Biodostępność preparatu podawanego doustnie, po nocnej przerwie w posiłkach, na 2 h przed śniadaniem wynosi 0,64% i ulega odpowiednio zmniejszeniu do 0,46% i 0,39%, jeśli alendronian jest podawany na 1 h lub 0,5 h przed standardowym śniadaniem. Biodostępność zbliża się do zera w przypadku podawania jednocześnie z posiłkiem lub do 2 h po posiłku. Stosowanie jednocześnie z kawą lub sokiem pomarańczowym zmniejsza biodostępność alendronianu o około 60%. Lek wiąże się z białkami osocza w około 78% i jest szybko transportowany do kości. Jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem. T0,5 wynosi ponad 10 lat, co wiąże się z bardzo powolnym uwalnianiem alendronianu z tkanki kostnej.
Reklama
Fosamax - wskazania
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie. Lek zmniejsza ryzyko złamań kręgów i szyjki kości udowej.
Reklama
Fosamax - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na alendronian lub pozostałe składniki leku. Nieprawidłowości budowy przełyku oraz inne czynniki powodujące opóźnienie jego opróżniania (zwężenia, achalazja). Niemożność zachowania pozycji pionowej (stojącej lub siedzącej) przez co najmniej 30 min. Hipokalcemia.
Reklama
Fosamax - ostrzeżenia
Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <35 ml/min) oraz u dzieci i młodzieży (brak odpowiednich badań klinicznych). Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego - należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnymi zaburzeniami górnego odcinka przewodu pokarmowego, np. z trudnościami w połykaniu, chorobami przełyku, zapaleniem błony śluzowej lub chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy oraz u pacjentów, u których w ciągu ostatniego roku wystąpiły ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe: choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabiegi chirurgiczne w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego (z wyjątkiem plastyki wpustu żołądka). U pacjentów ze zdiagnozowanym przełykiem Barreta ze względu na stosunek korzyści do potencjalnego ryzyka działania alendronianu należy indywidualnie rozpatrzyć jego zastosowanie. Pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów niepożądanych w obrębie przełyku oraz pouczyć o konieczności przerwania leczenia i skonsultowania się z lekarzem w przypadku wystąpienia działań niepożądanych w obrębie przełyku, w tym objawów podrażnienia - bólu lub trudnościach w połykaniu, bólu zamostkowego czy nasilonej zgagi. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych przełyku jest większe u pacjentów, którzy nie stosują leku w sposób prawidłowy i (lub) kontynuują leczenie mimo wystąpienia objawów podrażnienia przełyku - ważne jest by pacjent w sposób zrozumiały otrzymał wszystkie zalecenia dotyczące przyjmowania leku. Donoszono o przypadkach martwicy kości żuchwy u pacjentów z osteoporozą otrzymujących bisfosfoniany. Wystąpienie tego działania niepożądanego jest na ogół związane z ekstrakcją zęba lub miejscowym stanem zapalnym (w tym z zapaleniem kości i szpiku). Przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami u pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. nowotwór, chemioterapia, radioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy przeprowadzić badanie stomatologiczne i zastosować odpowiednie środki zapobiegawcze. U pacjentów tych, jeśli to możliwe, należy unikać zabiegów stomatologicznych w trakcie leczenia bisfosfonianami. Brak jest dostępnych danych wskazujących, że przerwanie leczenia bisfosfonianami u pacjentów wymagających zabiegów stomatologicznych, ma wpływ na ryzyko wystąpienia martwicy kości żuchwy. Podczas leczenia zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy - pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów, takich jak ból w obrębie uda, biodra lub pachwiny, a w przypadku wystąpienia powyższych symptomów, należy zbadać pacjenta pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej. Złamania często występują obustronnie, dlatego w przypadku stwierdzenia złamania trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. W przypadku wystąpienia bólu kości, stawów i (lub) mięśni, który w rzadkich przypadkach może powodować niezdolność ruchu, zaprzestanie leczenia alendronianem może spowodować zmniejszenie objawów; po ponownej ekspozycji na alendronian lub na inny lek z grupy bisfosfonianów może nastąpić nawrót objawów. Przed rozpoczęciem leczenia alendronianem należy wyrównać hipokalcemię i wyleczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (np. niedobór wit. D, niedoczynność przytarczyc); u pacjentów, u których występowały ww. nieprawidłowości, należy w trakcie leczenia alendronianem monitorować stężenie wapnia we krwi. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia oraz witaminy D, szczególnie u pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy. Lek zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Fosamax - ciąża
Leku nie stosować w ciąży i podczas karmienia piersią.
Reklama
Fosamax - efekty uboczne
Bardzo często: bóle mięśniowo-kostne (kości, mięśni lub stawów), czasami nasilone. Często: ból i zawroty głowy, ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, oddawanie gazów, owrzodzenie przełyku, dysfagia, wzdęcie, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku, łysienie, świąd, obrzęk stawów, osłabienie, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: zaburzenia smaku, stany zapalne gałki ocznej (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki), nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku, nadżerki w przełyku, smoliste stolce, wysypka, rumień, przemijające objawy jak w reakcji ostrej fazy (bóle mięśniowe, złe samopoczucie, i rzadko gorączka) zazwyczaj związane z początkiem leczenia. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy, objawowa hipokalcemia, często związana z czynnikami predysponującymi, zwężenia przełyku, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, perforacje, choroba wrzodowa, krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego, wysypka z nadwrażliwością na światło, pojedyncze przypadki ciężkich reakcji skórnych, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, martwica kości szczęki, nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do klasy bisfosfonianów).
Fosamax - interakcje
Pokarm, napoje (w tym woda mineralna) oraz preparaty wapnia, leki zobojętniające oraz inne leki doustne mogą zaburzać wchłanianie alendronianu - należy zachować co najmniej 30-minutowy odstęp między podaniem leku oraz innych leków, pokarmu lub napoju. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania alendronianu i NLPZ ze względu na ryzyko podrażnienia błony śluzowej przewodu pokarmowego. Nie obserwowano działań niepożądanych ani interakcji podczas jednoczesnego stosowania z estrogenami.
Fosamax - dawkowanie
Doustnie: 70 mg (1 tabl.) raz w tygodniu. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, jeśli GFR >35 ml/min oraz u osób w podeszłym wieku. Sposób podania. Lek przyjmuje się na czczo, popijając pełną szklanką (200 ml) przegotowanej wody, na co najmniej 30 min przed jedzeniem, piciem lub przyjęciem innych leków. Inne napoje (w tym woda mineralna), pokarm oraz inne leki mogą zmniejszać wchłanianie alendronianu. Lek należy połykać na stojąco, po wstaniu z łóżka oraz po połknięciu leku nie należy się kłaść do czasu przyjęcia pierwszego posiłku. Należy okresowo ocenić konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.
Tabl. nie należy żuć, ssać lub przetrzymywać w jamie ustnej.
Fosamax - uwagi
