Reklama
Prazol neo - skład
1 kaps. zawiera 10 mg omeprazolu. Tabletki zawierają sacharozę.
Reklama
Prazol neo - działanie
Inhibitor pompy protonowej (H+, K+ ATP-azy) w komórkach okładzinowych żołądka. Hamuje wydzielanie kwasu solnego, zarówno podstawowe jak i po stymulacji. Początek działania występuje po 1 h, a efekt maksymalny po 2 h. Po 24 h od podania preparatu następuje zahamowanie czynności wydzielniczej komórek okładzinowych w 50% i efekt ten utrzymuje się do 72 h. Działanie omeprazolu nasila się stopniowo w miarę podawanie kolejnych dawek preparatu, stan stacjonarny ustala się po 4 dniach. Po odstawieniu preparatu aktywność wydzielnicza powraca do normy w ciągu 3-5 dni. Omeprazol powoduje zwiększenie stężenia gastryny we krwi w ciągu pierwszych 1-2 tyg. leczenia. Nie działa na receptory cholinergiczne i histaminowe. Po podaniu doustnym omeprazol wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 0,5-3,5 h. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi 30-40% (w porównaniu z podaniem dożylnym) w zakresie dawek 20-40 mg. Wiąże się z białkami osocza w 95%. Jest całkowicie metabolizowany w wątrobie. Jest wydalany głównie z moczem (mniej niż 0,1% dawki w postaci niezmienionej, około 60% w postaci metabolitów), a tylko niewielka ilość wydalana jest z kałem. T0,5 wynosi 0,5- h; u pacjentów z przewlekłą niewydolnością wątroby ulega wydłużeniu do prawie 3 h.
Reklama
Prazol neo - wskazania
Objawy cofania treści żołądkowej do przełyku oraz objawowy refluks żołądkowo-przełykowy (pieczenie w przełyku - zgaga) u dorosłych pacjentów.
Reklama
Prazol neo - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na omeprazol lub inne składniki preparatu. Nie stosować jednocześnie z atazanawirem.
Reklama
Prazol neo - ostrzeżenia
Stosowanie leków zmniejszających wydzielanie kwasu solnego powoduje niewielkie zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego bakteriami, takimi jak Salmonella i Campylobacter. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (tj. znaczna, niespodziewana utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi, smoliste stolce, objawy choroby wrzodowej żołądka, żółtaczki lub innych chorób, np. niewydolności wątroby i nerek, zabiegów chirurgicznych w wywiadzie) należy wykluczyć możliwość nowotworowego charakteru choroby, ponieważ leczenie omeprazolem może złagodzić objawy i opóźnić rozpoznanie. Należy prowadzić badania kontrolne aktywności enzymów wątrobowych, zwłaszcza u pacjentów z chorobami wątroby. Pacjenci powyżej 45 lat, u których w ostatnim czasie wystąpiły nowe dolegliwości powinni niezwłocznie poinformować o tym lekarza lub farmaceutę. U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (PPI) przez co najmniej 3 miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. U pacjentów najbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu PPI. U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących PPI łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia. Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem podostrej postaci skórna tocznia rumieniowatego (SCLE). Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania leku. Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej. Ze względu na zawartość sacharozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją sacharozy, zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Prazol neo - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży i okresie karmienia piersią jedynie w przypadkach, gdy korzyść dla matki przewyższa potencjalne zagrożenie dla płodu lub karmionego piersią niemowlęcia. Sporadycznie opisywano przypadki występowania wad wrodzonych u dzieci urodzonych przez matki otrzymujące omeprazol w okresie ciąży.
Reklama
Prazol neo - efekty uboczne
Często: biegunka, bóle w nadbrzuszu, nudności, wymioty, zaparcie, wzdęcia, ból i zawroty głowy, bóle pleców. Niezbyt często: zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, GGTP, fosfatazy alkalicznej, senność, parestezje, wysypka, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, złe samopoczucie. Rzadko: bóle w klatce piersiowej, tachykardia, bradykardia, kołatanie serca, obrzęki, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi; zakażenia układu oddechowego, kaszel, skurcz oskrzeli, krwawienie z nosa, bóle gardła; zapalenie wątroby (niekiedy z żółtaczką), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, niewydolność wątroby, encefalopatia wątrobowa (pojedyncze przypadki u pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby w wywiadzie), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, kandydoza jamy ustnej, odbarwienie stolca, uczucie suchości w jamie ustnej, zaburzenia smaku, brak łaknienia, zespół nadwrażliwego jelita, zapalenie trzustki, zanik błony śluzowej języka, depresja, agresja, omamy, stan splątania, bezsenność, apatia, nerwowość, lęk, śródmiąższowe zapalenie nerek, zakażenia układu moczowego, częste oddawanie moczu, proteinuria, hematuria, glikozuria, bóle jąder, ginekomastia, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, skurcze mięśni, bóle kończyn, bóle stawów, łysienie, nadmierne pocenie, nadwrażliwość na światło, wysypka pęcherzowa, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, leukopenia, trombocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia, anemia hemolityczna, leukocytoza, hipoglikemia, hiponatremia, zwiększenie masy ciała, gorączka, zmęczenie, nieostre widzenie, reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny). Częstość nieznana: hipomagnezemia.
Prazol neo - interakcje
Omeprazol może wydłużać eliminację leków metabolizowanych w wątrobie przez układ enzymatyczny cytochromu P-450 (np. diazepam, warfaryna, fenytoina) - u pacjentów leczonych warfaryną lub fenytoiną zaleca się monitorowanie stężeń tych leków we krwi. Interakcje występują również z cyklosporyną i disulfiramem. Omeprazol zwiększa pH soku żołądkowego - może zmniejszać biodostępność leków, których wchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego (np. ketokonazol, ampicylina, sole żelaza). Stosowanie omeprazolu w skojarzeniu z digoksyną może prowadzić do zwiększenia jej biodostępności w wyniku zwiększania pH soku żołądkowego. Omeprazol zwiększa wchłanianie nifedypiny i bizmutu. Zwiększa także stężenie metotreksatu, prawdopodobnie wskutek zahamowania jego nerkowego wydalania. Zmniejsza wchłanianie związanej z białkiem witaminy B12. Klarytromycyna zwiększa stężenie omeprazolu we krwi, prawdopodobnie przez hamowanie CYP3A4. Nie stwierdzono interakcji omeprazolu z teofiliną, kofeiną, propranololem, metoprololem, chinidyną, lidokainą, estradiolem, lekami zobojętniającymi, piroksykamem, diklofenakiem, naproksenem, amoksycyliną. Jednoczesne stosowanie omeprazolu i takrolimusu może spowodować zwiększenie stężenie takrolimusu w surowicy. Jednoczesne stosowanie omeprazolu w dawce 40 mg raz na dobę z atazanawirem w dawce 300 mg i rytonawirem w dawce 100 mg u zdrowych ochotników powodowało istotne zmniejszenie ekspozycji na atazanawir (zmniejszenie AUC, Cmax i Cmin o mniej więcej 75%). Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie znosiło wpływu omeprazolu na ekspozycję na atazanawir. Jednoczesne stosowanie omeprazolu i atazanawiru jest przeciwwskazane. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania omeprazolu z klopidogrelem oraz cylostazolem. Alkohol oraz pokarm nie wpływają na wchłanianie omeprazolu.
Prazol neo - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. Jeśli objawy ustąpią należy dawkę zmniejszyć do 10 mg na dobę. U niektórych pacjentów dawka 10 mg może być wystarczająca i może być traktowana jako dawka początkowa. W przypadku nawrotu objawów zgagi ponownie można zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. Jeśli objawy nie ustępują po 2 tyg. leczenia dawką dobową 20 mg zalecane jest wykonanie dalszych badań diagnostycznych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie należy podawać dawki dobowej większej niż 20 mg. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne zmniejszenie dawek. Sposób podania. Kapsułkę należy przyjmować rano, przed śniadaniem, popijając wodą. Kapsułkę należy połykać w całości, nie należy jej żuć ani kruszyć. W przypadku zaburzeń połykania, kapsułkę można otworzyć i jej zawartość wsypać do soku owocowego lub innego kwaśnego płynu, wymieszać i wypić.
Prazol neo - uwagi
W przypadku wystąpienia bólów i zawrotów głowy lub nieostrego widzenia, nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.
