Zapilux

Reklama

Zapilux - skład

1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg olanzapiny. Tabl. zawierają laktozę.

Reklama

Zapilux - działanie

Lek przeciwpsychotyczny, przeciwmaniakalny oraz stabilizujący nastrój. Olanzapina wykazuje powinowactwo do licznych receptorów: serotoninowych (5HT_2A/2C, 5HT₃, 5HT₆), dopaminowych (D₁, D₂, D₃, D₄, D₅), cholinergicznych receptorów muskarynowych (m1-m5), α₁-adrenergicznych i histaminowych receptorów H₁. Wykazuje większe powinowactwo do receptora 5-HT₂ niż do receptora D₂. Olanzapina selektywnie redukuje pobudzającą czynność neuronów dopaminergicznych układu mezolimbicznego (A10), mając jednocześnie niewielki wpływ na drogi w prążkowiu (A9) zaangażowane w czynności motoryczne. Po podaniu doustnym olanzapina dobrze wchłaniana się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 5-8 h (pokarm nie wpływa na wchłanianie leku). Jest metabolizowana w wątrobie na drodze sprzęgania i utleniania. Głównym występującym w krwiobiegu metabolitem olanzapiny jest 10-N-glukuronid, który nie przenika przez barierę krew-mózg. Cytochromy P-450 CYP1A2 oraz 2D6 biorą udział w tworzeniu metabolitów N-demetylowego i 2-hydroksymetylowego, które wykazują znamiennie mniejszą aktywność niż olanzapina. Aktywność farmakologiczna zależy głównie od związku macierzystego - olanzapiny. Olanzapina wiążę się z białkami osocza w około 93%. Okres półtrwania i klirens olanzapiny może zmieniać się w zależności od wieku i płci oraz palenia tytoniu. Lek wydalany jest w ok. 57% z moczem, głównie w postaci metabolitów.

Reklama

Zapilux - wskazania

Leczenie schizofrenii. Olanzapina jest skuteczna w podtrzymywaniu poprawy klinicznej podczas kontynuacji leczenia u pacjentów, którzy wykazywali początkową odpowiedź na leczenie. Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub znacznym nasileniu. U pacjentów, u których uzyskano dobrą odpowiedź na leczenie epizodu maniakalnego olanzapiną, olanzapina jest wskazana w celu zapobiegania nawrotom w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.

Reklama

Zapilux - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na olanzapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci ze stwierdzonym ryzykiem jaskry z wąskim kątem przesączania.

Reklama

Zapilux - ostrzeżenia

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania leku u dzieci. Ostrożnie stosować u pacjentów: z cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (ryzyko zaostrzenia cukrzycy, niekiedy z kwasicą ketonową lub śpiączką; zalecana jest regularna kontrola stanu klinicznego); z zaburzeniami przemian lipidów; z przerostem gruczołu krokowego, niedrożnością porażenną jelit i podobnymi chorobami; ze zwiększoną aktywnością AlAT i (lub) AspAT (należy kontrolować stężenie tych enzymów i rozważyć zmniejszenie dawki), z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi zaburzenia czynności wątroby, z chorobami związanymi z ograniczoną rezerwą czynnościową wątroby oraz u pacjentów stosujących leki o potencjalnym działaniu hepatotoksycznym (stwierdzenie zapalenia wątroby, w tym miąższowego, cholestatycznego lub mieszanego uszkodzenia wątroby, jest wskazaniem do przerwania leczenia olanzapiną); z małą liczbą leukocytów i (lub) neutrofilów, przyjmujących leki mogące wywoływać neutropenię, z zahamowaniem czynności i (lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku wywołanym przez leki w wywiadzie, u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku spowodowanym przez współistniejącą chorobę, radioterapię lub chemioterapię oraz u pacjentów z hipereozynofilią lub chorobami rozrostowymi szpiku; z napadami drgawek w wywiadzie lub poddanych czynnikom obniżającym próg drgawkowy; w podeszłym wieku (u osób w wieku > 65 lat zaleca się okresowe pomiary ciśnienia tętniczego krwi w trakcie terapii, ze względu na ryzyko niedociśnienia ortostatycznego); z czynnikami ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (przed i w trakcie leczenia należy określić wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby i podjąć środki zapobiegawcze). Olanzapina nie jest zalecana w leczeniu psychozy wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy u pacjentów z chorobą Parkinsona (obserwowano nasilenie parkinsonizmu i omamy). Nie zaleca się stosowania u pacjentów z objawami psychozy i (lub) zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem, z powodu zwiększonej śmiertelności (czynnikami ryzyka były: wiek > 65 lat, zaburzenie połykania, sedacja, niedożywienie i odwodnienie, choroby płuc oraz jednoczesne stosowanie benzodiazepin) oraz zwiększonego ryzyko wystąpienia incydentów naczyniowo-mózgowych (czynniki zwiększające ryzyko, to: wiek > 75 lat, otępienie naczyniowe lub mieszane). W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego (ZZN) (objawiającego się bardzo wysoką gorączką, sztywnością mięśni, zaburzeniami świadomości oraz objawami niestabilności autonomicznego układu nerwowego) lub wysokiej gorączki o niewyjaśnionej przyczynie, bez innych klinicznych objawów ZZN konieczne jest odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, także olanzapiny. W przypadku wystąpienia dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia olanzapiną. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania olanzapiny jednocześnie z innymi lekami wpływającymi na o.u.n. lub alkoholem. Należy zachować ostrożność, jeśli olanzapina przepisywana jest łącznie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią. Lek zawiera laktozę; nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Zapilux - ciąża

W ciąży stosować jedynie w przypadkach, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. U noworodków, których matki przyjmowały olanzapinę w III trymestrze ciąży obserwowano: drżenie, wzmożone napięcie, ospałość i senność. Pacjentkom należy odradzać karmienie piersią podczas przyjmowania olanzapiny.

Reklama

Zapilux - efekty uboczne

Bardzo często: zwiększenie masy ciała; senność; zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, któremu rzadko towarzyszyły objawy kliniczne (np. ginekomastia, mlekotok i powiększenie piersi) - u większości pacjentów objawy te ustępowały bez przerywania leczenia. Często: eozynofilia; zwiększenie łaknienia, zwiększenie stężenia cholesterolu, glukozy, triglicerydów; zawroty głowy, akatyzja, parkinsonizm, dyskineza; niedociśnienie ortostatyczne; łagodne, przemijające działanie antycholinergiczne (w tym zaparcie i suchość błony śluzowej jamy ustnej); przejściowe bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AlAT i AspAT), zwłaszcza w początkowej fazie leczenia; wysypka; osłabienie, obrzęk. Niezbyt często: bradykardia (z niedociśnieniem lub bez niedociśnienia) lub omdlenia, wydłużenie odstępu QT; reakcje nadwrażliwości na światło; duża aktywność kinazy kreatyninowej. Mogą także wystąpić - rzadko: leukopenia, napady drgawkowe (w większości wypadków występowały napady drgawkowe w wywiadzie lub czynniki ryzyka napadów), zapalenie wątroby (w tym wątrobowokomórkowe i cholestatyczne uszkodzenie wątroby lub mieszana postać uszkodzenia wątroby), wysypka; bardzo rzadko: trombocytopenia, neutropenia, reakcja alergiczna (np. reakcja rzekomoanafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, świąd lub pokrzywka), hiperglikemia i(lub) rozwój lub zaostrzenie przebiegu cukrzycy, niekiedy z kwasicą ketonową lub śpiączką (niektóre z tych przypadków zakończyły się zgonem), hipotermia, złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN), dystonia (w tym rotacja gałek ocznych), późna dyskineza, ostre objawy odstawienne w przypadku nagłego odstawienia olanzapiny (pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub wymioty), częstoskurcz komorowy/migotanie komór i nagły zgon, choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna), zapalenie trzustki, rabdomioliza, łysienie, trudność w rozpoczęciu mikcji, priapizm, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem obserwowano częstsze przypadki zgonów i niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych niż w grupie placebo. W tej grupie pacjentów bardzo często występowały: nieprawidłowy chód oraz upadki; często: zapalenie płuc, zwiększenie temperatury ciała, letarg, rumień, omamy wzrokowe i nietrzymanie moczu. U pacjentów z chorobą Parkinsona z psychozą polekową (wywołaną agonistami dopaminy) częściej stwierdzano nasilenie parkinsonizmu i omamy. U pacjentów z rozpoznaniem epizodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, skojarzone stosowanie olanzapiny z walproinianem wywołało neutropenię. W przypadku stosowania olanzapiny z litem lub walproinianem obserwowano częstsze przypadki drżenia, suchości błony śluzowej jamy ustnej, zwiększonego apetytu i zwiększenia masy ciała; często stwierdzano również zaburzenia mowy.

Zapilux - interakcje

Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących leki, które mogą działać hamująco na układ nerwowy oraz alkohol. Olanzapina jest metabolizowana przez CYP1A2 - substancje, które wybiórczo indukują lub hamują ten izoenzym mogą mieć wpływ na farmakokinetykę olanzapiny. Metabolizm olanzapiny może być przyspieszony przez palenie tytoniu i karbamazepinę, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia olanzapiny - zalecane jest monitorowanie stanu klinicznego i w razie potrzeby rozważenie zwiększenia dawki olanzapiny. Fluwoksamina (inhibitor CYP1A2) istotnie hamuje metabolizm olanzapiny. W przypadku równoczesnego stosowania fluwoksaminy lub innego inhibitora CYP1A2 (np. cyprofloksacyny) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej olanzapiny. Węgiel aktywowany zmniejsza biodostępność podanej doustnie olanzapiny o 50-60% i powinien być podawany co najmniej 2 h przed lub po olanzapinie. Nie stwierdzono, aby fluoksetyna (inhibitor CYP2D6), pojedyncze dawki leków zobojętniających kwas solny (związki glinu lub magnezu) czy cymetydyna w istotny sposób wpływały na farmakokinetykę olanzapiny. Olanzapina może wywierać antagonistyczne działanie wobec bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy. Olanzapina nie hamuje in vitro głównych izoenzymów cytochromu P-450 (np. 1A2, 2D6, 2C9, 2C19, 3A4), dlatego nie należy się spodziewać żadnych istotnych interakcji. Potwierdzono to w badaniach in vivo, w których nie stwierdzono hamowania metabolizmu następujących substancji czynnych: trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (głównie szlak metaboliczny CYP2D6), warfaryny (CYP2C9), teofiliny (CYP1A2) lub diazepamu (CYP3A4 i 2C19). Nie stwierdzono interakcji olanzapiny podawanej równocześnie z litem czy biperydenem. Podczas stosowania z walproinianem nie ma konieczności dostosowywania jego dawki po rozpoczęciu podawania olanzapiny.

Zapilux - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Schizofrenia: zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. Epizod maniakalny: dawka początkowa wynosi 15 mg/dobę podawana jako dawka pojedyncza w monoterapii lub 10 mg/dobę w terapii skojarzonej. Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej: zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. U pacjentów otrzymujących olanzapinę w leczeniu epizodu maniakalnego, aby zapobiec nawrotom, należy kontynuować leczenie tą samą dawką. W przypadku wystąpienia nowego epizodu maniakalnego, mieszanego lub depresji, należy kontynuować leczenie olanzapiną (w razie potrzeby optymalizując dawkę) i jeżeli istnieją wskazania kliniczne - zastosować dodatkowe leczenie zaburzeń nastroju. Podczas leczenia schizofrenii, epizodów maniakalnych i w zapobieganiu nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej, dawka dobowa może być dostosowana indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta w przedziale 5-20 mg/dobę. Zwiększenie dawki ponad rekomendowaną dawkę początkową jest zalecane tylko po odpowiedniej weryfikacji stanu klinicznego i na ogół powinno być dokonywane nie częściej niż co 24 h. U pacjentów w podeszłym wieku mniejsza dawka początkowa (5 mg/dobę) nie jest rutynowo zalecana, jednak powinna być rozważona o ile przemawiają za tym warunki kliniczne. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) wątroby należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej (5 mg). W przypadkach umiarkowanej niewydolności wątroby (marskość, klasa A lub B w skali Child-Pugh) dawka początkowa powinna wynosić 5 mg i może być zwiększana tylko pod warunkiem zachowania ostrożności. W przypadku istnienia więcej niż jednego czynnika, który mógłby spowodować spowolnienie metabolizmu olanzapiny (płeć żeńska, podeszły wiek, niepalenie tytoniu) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej. U tych pacjentów zwiększanie dawki, jeżeli wskazane, powinno być przeprowadzane z zachowaniem ostrożności.
Tabletki można dzielić na połowy. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków.

Zapilux - uwagi

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych poprawa stanu klinicznego pacjenta może nastąpić w ciągu kilku dni lub tygodni - w tym czasie należy dokładnie obserwować stan pacjentów. U pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne, w tym olanzapinę, należy regularnie badać stężenie lipidów. W przypadku planowanego zakończenia leczenia olanzapiną należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki leku. Olanzapina może wywołać senność i zawroty głowy - należy zachować szczególną ostrożność podczas obsługiwania maszyn i prowadzenia pojazdów mechanicznych.