Reklama
DHC Continus - skład
1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg lub 90 mg winianu dihydrokodeiny (oraz odpowiednio 58,4 mg lub 40,5 mg laktozy)
Reklama
DHC Continus - działanie
Półsyntetyczny opioidowy lek przeciwbólowy o działaniu słabszym niż morfina. Lek działa na receptory opioidowe w mózgu. Głównym działaniem terapeutycznym leku jest działanie przeciwbólowe oraz przeciwkaszlowe (zahamowanie odruchu kaszlu poprzez bezpośredni wpływ na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym). Dihydrokodeina wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego, a jej stężenie terapeutyczne we krwi utrzymuje się przez 12 h. Podobnie jak inne pochodne fenantrenowe, dihydrokodeina jest głównie metabolizowana w wątrobie, jej metabolity są wydalane przede wszystkim z moczem.
Reklama
DHC Continus - wskazania
Zwalczanie silnych bólów nowotworowych oraz przewlekłych o innej etiologii.
Reklama
DHC Continus - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Ostre serce płucne. Ciężka astma oskrzelowa. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem. Dzieci poniżej 12 lat. Niedrożność porażenna jelit. Uraz głowy lub podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Alkoholizm (ostra faza). Dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy (typu Lapp) lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
DHC Continus - ostrzeżenia
Dihydrokodeinę należy stosować ostrożnie w następujących przypadkach: uzależnienie od opioidów, innych leków lub alkoholu (w wywiadzie lub obecnie); zaburzenia czynności dróg żółciowych; zapalenie trzustki; zaburzenia czynności wątroby; ciężka niewydolność nerek; przewlekła obturacyjna choroba płuc; depresja ośrodka oddechowego z niedotlenieniem; astma oskrzelowa; zaparcia; niedoczynność tarczycy; przerost gruczołu krokowego; jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO lub w ciągu 2 tyg. od zakończenia leczenia lekami z tej grupy; u pacjentów w podeszłym wieku. Jednoczesne stosowanie dihydrokodeiny i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu dihydrokodeiny w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. Podczas długotrwałego stosowania leku u pacjenta może wykształcić się tolerancja na dihydrokodeinę, wymagająca stopniowego zwiększania dawki leku w celu utrzymania kontroli bólu. Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do uzależnienia fizycznego. Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy zespołu odstawiennego. Dihydrokodeina wykazuje potencjał uzależniający oraz może być niewłaściwie stosowana przez osoby z utajonym lub manifestującym się uzależnieniem. U pacjenta może rozwinąć się psychiczne uzależnienie od opioidowych leków przeciwbólowych, w tym od dihydrokodeiny. Należy unikać podawania leku pacjentom z dużym potencjałem uzależnień, nie tylko od leków opioidowych, ale szczególnie - od alkoholu lub innych leków metabolizowanych w układzie CYP450, a w szczególności 2D6. Należy szczególnie nadzorować podawanie dihydrokodeiny pacjentom z problemem alkoholowym, jeśli korzyść z przyjmowania dihydrokodeiny przewyższa ryzyko, oraz koniecznie monitorować parametry czynności wątroby (np. AspAT, AlAT, GGTP) w przypadku osób nadużywających wcześniej alkoholu lub leków mogących wpływać na czynność wątroby. Opioidy mogą wpływać na funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i osi podwzgórze-przysadka-gonady. Objawy obejmują m.in. wzrost stężenia prolaktyny, a także obniżenie poziomu kortyzolu i testosteronu w surowicy. Zmiany te mogą prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych. Podczas stosowania preparatu nie należy spożywać alkoholu. Ponieważ dihydrokodeina może powodować uwalnianie histaminy, nie należy jej stosować w ostrym napadzie astmy i należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z astmą. Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, niewydolnością wątroby i nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Tabl. o zmodyf. uwalnianiu należy połykać w całości, nie łamać, nie żuć ani nie kruszyć, ponieważ podanie przełamanej lub pokruszonej tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu powoduje szybkie uwolnienie i wchłonięcie za dużej dawki dihydrokodeiny, co może skutkować wystąpieniem objawów przedawkowania, a nawet doprowadzić do śmierci.
Reklama
DHC Continus - ciąża
U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy dihydrokodeina przenika do mleka ludzkiego, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.
Reklama
DHC Continus - efekty uboczne
Często: senność, ból brzucha, zaparcia, suchość w ustach, nudności, wymioty. Niezbyt często: Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, stan dezorientacji, uzależnienie od leku, halucynacje, zmiany nastroju, dysforia, niedociśnienie, napady drgawkowe (zwłaszcza u osób z padaczką lub ze skłonnością do drgawek), zawroty głowy, ból głowy, parestezje, sedacja (zależna od dawki senność aż do zaburzeń świadomości), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, nadmierne pocenie się, wysypka, świąd, pokrzywka, biegunka, niedrożność porażenna jelit, kolka żółciowa, stany skurczowe dróg żółciowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zatrzymanie moczu, duszność, atak astmy (szczególnie u pacjentów z astmą), depresja oddechowa, osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie, uzależnienie fizyczne z zespołem odstawienia leku. Rzadko: zaburzenia widzenia. Częstość nieznana: hiperprolaktynemia.
DHC Continus - interakcje
Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych, zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego. Leki hamujące OUN obejmują między innymi: inne leki opioidowe, leki przeciwlękowe, leki uspokajające lub nasenne (w tym benzodiazepiny), leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne, fenotiazyna i alkohol. Podczas stosowania leku nie należy spożywać alkoholu. Dihydrokodeiny nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami MAO lub w ciągu 2 tyg. od zakończenia leczenia lekami z tej grupy.
DHC Continus - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 60 mg co 12 h. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 120 mg co 12 h. Szczególne grupy pacjentów. Podawanie dihydrokodeiny dzieciom powyżej 12 lat jest zależne od decyzji lekarza i lek może być stosowany, jeśli korzyść przewyższa ryzyko. Nie stosować u dzieci poniżej 12 lat. Dawkę należy zmniejszyć u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek oraz niedoczynnością tarczycy. Sposób podania. Tabletkę należy połykać w całości, nie dzielić, nie żuć ani nie rozgryzać.
DHC Continus - uwagi
Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, aby zapobiec wystąpieniu zespołu odstawienia. Lek może powodować senność - w trakcie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.
