Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - skład
1 l roztworu zawiera: 6,02 g chlorku sodu, 0,30 g chlorku potasu, 0,201 g dwuwodnego chlorku wapnia, 3,67 g trójwodnego octanu sodu. Stężenie jonów: 129,97 mmol/l Na+, 4,02 mmol/l K+, 1,37 mmol/l Ca2+, 26,96 mmol/l CH3COO-, 109,77 mmol/l Cl-.
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - działanie
Izotoniczny roztwór elektrolitowy. Po podaniu dożylnym powoduje zwiększenie objętości płynu pozakomórkowego. Działa nawadniająco i uzupełnia niedobory elektrolitów. Stosowany u dzieci i młodzieży. Składniki roztworu są jonami fizjologicznymi dla organizmu, dlatego też są dystrybuowane w organizmie natychmiast po rozpoczęciu podawania. Ich eliminacja przebiega tradycyjnymi ścieżkami metabolicznymi przez wątrobę i nerki. pH: 5,0-7,0, osmolarność: 272 mOsm/l.
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - wskazania
Odwodnienie izoosmotyczne i hipoosmotyczne (np. w wyniku biegunki i długotrwałych wymiotów lub niedostatecznej podaży płynów, utraty płynów ustrojowych na skutek przetoki żółciowej lub jelitowej). Niedobory elektrolitowe. Planowe nawadnianie w okresie okołooperacyjnym.
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niewydolność nerek ze skąpomoczem lub bezmoczem. Przewodnienie. Ciężka kwasica metaboliczna. Hipernatremia. Hiperkaliemia. Hiperchloremia. Hiperkalcemia. Podobnie jak w przypadku innych roztworów zawierających wapń, jednoczesne podanie ceftriaksonu i preparatu jest przeciwwskazane u noworodków (≤ 28 dnia życia), nawet jeśli są stosowane osobne linie do infuzji (ze względu na ryzyko zagrażającego życiu wytrącania osadów soli wapniowych ceftriaksonu w krwioobiegu noworodka).
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - ostrzeżenia
Płyn nie jest wskazany do leczenia zasadowicy hipochloremiczno-hipokaliemicznej i należy go stosować z ostrożnością u pacjentów z zasadowicą hipochloremiczno-hipokaliemiczną (np. spowodowaną długotrwałymi wymiotami, zwężeniem odźwiernika, długotrwałym odsysaniem przez sondę nosowo-żołądkową). Chociaż stężenie potasu w preparacie jest podobne do stężenia w osoczu, jest ono niewystarczające do osiągnięcia odpowiedniego stężenia w przypadku ciężkiego niedoboru potasu; w związku z tym, nie należy stosować tego roztworu do korygowania ciężkiego niedoboru potasu. Preparat nie jest wskazany w leczeniu hipokalcemii. U pacjentów w wieku powyżej 28 dnia życia (włączając dorosłych), nie wolno podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami dożylnymi zawierającymi wapń, w tym z preparatem zawierającym glukozy przez tę samą linię do podawania (np. poprzez łącznik typu Y). Jeżeli ta sama linia do podawania jest stosowana do podawania sekwencyjnego, linia ta musi być dokładnie płukana zgodnym płynem pomiędzy infuzjami. Podczas stosowania innych preparatów zawierających elektrolity zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości/reakcji na infuzję, w tym reakcji anafilaktoidalnych (w przypadku wystąpienia reakcji należy natychmiast przerwać infuzję). W zależności od objętości i szybkości infuzji, dożylne podanie preparatu może powodować: 1. przeciążenie płynami i (lub) przedawkowanie składników prowadzące do przewodnienia/hiperwolemii i na przykład stanów zastoinowych, w tym obrzęku płuc; 2. klinicznie istotne zaburzenia elektrolitowe i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z zasadowicą lub ryzykiem zasadowicy (w zbyt dużej ilości może powodować zasadowicę metaboliczną). Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hiperwolemią. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach powodujących zatrzymywanie sodu, przeciążenie płynami i obrzęki, np. u pacjentów z pierwotnym lub wtórnym hiperaldosteronizmem (powiązanym np. z nadciśnieniem, zastoinową niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej lub marskością nerek) lub w stanie przedrzucawkowym. U dzieci i młodzieży należy uważnie monitorować stężenie elektrolitów w osoczu ze względu na możliwość zaburzenia zdolności do regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej. Infuzja hipotonicznych płynów razem z nieosmotyczną sekrecją ADH może prowadzić do hiponatremii. Hiponatremia może prowadzić do wystąpienia bólu głowy, nudności, drgawek, letargu, śpiączki, obrzęku mózgu i zgonu. W związku z tym, ostra objawowa encefalopatia hiponatremiczna jest uważana za stan zagrożenia klinicznego. Preparat nie zawiera magnezu, a zwiększenie pH spowodowane działaniem alkalizującym płynu może powodować zmniejszenie stężenia zjonizowanego magnezu (niezwiązanego z białkami), należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hipomagnezemią. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach predysponujących do hiperkaliemii (jak ciężka niewydolność nerek lub niedoczynność kory nadnerczy, ostre odwodnienie lub ciężki uraz tkanek lub poparzenie) oraz u pacjentów z chorobami serca. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. U tych pacjentów podanie preparatu może prowadzić do zatrzymania sodu i (lub) potasu. Należy stosować z ostrożnością u pacjentów z hiperkalcemią lub w stanach predysponujących do hiperkalcemii, np. u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i ziarnicą, powiązaną ze zwiększoną syntezą kalcytriolu, jak sarkoidoza (należy monitorować wydalanie z moczem) oraz pacjentów z kamieniami wapniowymi w nerkach lub potwierdzoną obecnością takich kamieni w wywiadzie. Ze względu na ryzyko tworzenia skrzepów wynikające z zawartości wapnia, preparat nie może być dodawany lub podawany jednocześnie przez ten sam zestaw do podawania, co krew konserwowana cytrynianami.
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - ciąża
Brak danych dotyczących przeciwwskazań do stosowania w ciąży i w okresie karmienia piersią. Lekarz powinien uważnie rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści w każdym indywidualnym przypadku przed zastosowaniem preparatu.
Reklama
Płyn pediatryczny wyrównawczy - efekty uboczne
Częstość nieznana: reakcje anafilaktoidalne, pokrzywka, hiperkaliemia, tachykardia, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, przekrwienie, duszność, świst krtaniowy, piloerekcja, zimne poty, ból w miejscu podania, uczucie pieczenia (odczas podawania preparatu), ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, osłabienie, złe samopoczucie, obrzęk obwodowy, gorączka, dreszcze, zaczerwienienie, zwiększenie liczby oddechów.
Płyn pediatryczny wyrównawczy - interakcje
Jednoczesne podawanie ceftriaksonu i preparatu jest przeciwwskazane u noworodków (≤ 28 dnia życia), nawet jeśli są używane osobne linie infuzyjne (ze względu na ryzyko zagrażającego życiu wytrącania osadów soli wapniowych ceftriaksonu w krwioobiegu noworodka). U pacjentów w wieku powyżej 28 dnia życia (włączając dorosłych), nie wolno podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami dożylnymi zawierającymi wapń przez tę samą linię do podawania (np. poprzez łącznik typu Y). Zaleca się ostrożność u pacjentów leczonych preparatami, które mogą powodować zwiększenie ryzyka zatrzymania wody, jak kortykosteroidy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne i karbenoksolon. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych środkami, które mogą powodować hiperkaliemię lub zwiększać ryzyko hiperkaliemii, takimi jak leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren), inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, glikozydy nasercowe, aminoglikozydy, leki przeciwcholinergiczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne lub leki immunosupresyjne, jak takrolimus i cyklosporyna. Nie należy podawać preparatu jednocześnie z lekami zawierającymi fosforany, węglany, roztwory aminokwasów i z emulsjami tłuszczowymi. Podanie roztworów zawierających wapń może nasilać działanie glikozydów naparstnicy i powodować ciężkie lub zakończone zgonem zaburzenia rytmu serca. Należy zachować ostrożność podając większe objętości lub ze zwiększoną szybkością u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy. Zaleca się ostrożność podczas podawania preparatu pacjentom leczonym diuretykami tiazydowymi lub witaminą D, ponieważ może to zwiększyć ryzyko hiperkalcemii. Zaleca się ostrożność podczas podawania roztworu pacjentom leczonym lekami, których wydalanie przez nerki zależy od pH. W związku z działaniem alkalizującym (powstawanie wodorowęglanu), preparat może wpływać na wydalanie takich leków: może zwiększać klirens nerkowy leków o odczynie kwaśnym jak salicylany, barbiturany i lit lub zmniejszać klirens nerkowy leków o odczynie zasadowym jak sympatykomimetyki (np. efedryna, pseudoefedryna), chinidyna lub siarczan dekstroamfetaminy (deksamfetaminy). Podczas podawania płynu należy wziąć pod uwagę pH, stężenie jonów sodu, jonów chlorkowych, jonów potasu oraz wapnia. Roztwór należy podawać z lekami, które wykazują zgodność fizyczną i chemiczną z preparatem.
Płyn pediatryczny wyrównawczy - dawkowanie
Dożylnie. Dawkowanie, szybkość i czas podawania są ustalane indywidualnie i zależą od wskazania do stosowania, wieku, masy ciała, stanu klinicznego pacjenta oraz stosowanego równocześnie leczenia, a także klinicznej odpowiedzi pacjenta na leczenie oraz wyników laboratoryjnych badań diagnostycznych. Sposób podania. Niemowlęta: zwykle podaje się 100 ml/kg mc./dobę w infuzji dożylnej. Nie należy przekraczać szybkości infuzji 2 ml/min. Dzieci: zwykle podaje się 500-1000 ml/dobę w infuzji dożylnej z szybkością 5 -8 ml/min. Przed podaniem należy ocenić wizualnie, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie nastąpiła zmiana barwy. Nie należy podawać, jeśli roztwór nie jest przezroczysty lub opakowanie jest uszkodzone. Podczas wprowadzania dodatkowych substancji do preparatu musi być stosowana technika aseptyczna. Roztwór po dodaniu dodatkowych substancji musi być dokładnie wymieszany. Nie należy przechowywać roztworów, do których dodano dodatkowe substancje.
Płyn pediatryczny wyrównawczy - uwagi
Podczas podawania płynu zaleca się kontrolowanie parametrów gospodarki wodno-elektrolitowej oraz ilości wydalanego moczu. U chorych z hiperkalciurią lub kamicą nerkową należy kontrolować wydalanie wapnia z moczem.
