Reklama
Cinacalcet Teva - skład
1 tabl. powl. zawiera 30 mg, 60 mg lub 90 mg cynakalcetu w postaci chlorowodorku.
Reklama
Cinacalcet Teva - działanie
Lek kalcymimetyczny, bezpośrednio zmniejszający stężenie parathormonu (PTH) poprzez zwiększenie wrażliwości receptora wapniowego na wapń pozakomórkowy. Zmniejszenie stężenia PTH powoduje zmniejszenie stężenia wapnia we krwi. Po doustnym podaniu preparatu maksymalne stężenie cynakalcetu we krwi występuje w ciągu 2-6 h. Bezwzględna biodostępność po podaniu na czczo wynosi 20-25%, po podaniu preparatu z pokarmem zwiększa się do ok. 50-80%. Stan równowagi stężenia leku występuje w ciągu 7 dni z minimalną akumulacją. Cynakalcet wiąże się z białkami osocza w ok. 97% oraz w minimalnym stopniu rozmieszcza się w krwinkach czerwonych. Jest metabolizowany przez liczne enzymy, głównie przez CYP3A4 i CYP1A2. Główne metabolity są nieaktywne. Jest wydalany głównie z moczem (ok. 80%) oraz z kałem (15%). Początkowy T0,5 wynosi ok. 6 h, a końcowy T0,5 - 30-40 h.
Reklama
Cinacalcet Teva - wskazania
Leczenie wtórnej nadczynności przytarczyc (HPT) u chorych w schyłkowym stadium choroby nerek (ESRD) leczonych długotrwale dializą. Preparat może być stosowany jako element terapii, z zastosowaniem preparatów wiążących fosforany i (lub) witaminy D, o ile jest to konieczne. Zmniejszanie hiperkalcemii u pacjentów: z rakiem przytarczyc; z pierwotną nadczynnością przytarczyc, u których ze względu na stężenie wapnia w surowicy krwi (według odpowiednich wytycznych dotyczących leczenia) wskazana byłaby paratyreoidektomia (operacja usunięcia przytarczyc), ale u których wykonanie takiego zabiegu jest klinicznie niewłaściwe lub jest przeciwwskazane.
Reklama
Cinacalcet Teva - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Cinacalcet Teva - ostrzeżenia
Ze względu na fakt, iż cynakalcet zmniejsza stężenie wapnia w surowicy, pacjentów należy uważnie monitorować pod kątem występowania hipokalcemii. Leczenia preparatem nie należy rozpoczynać u pacjentów, u których stężenie wapnia w surowicy (po uwzględnieniu stężenia albumin) jest poniżej normy. Zmniejszenie stężenia wapnia może również wydłużać odstęp QT, co może powodować komorowe zaburzenia rytmu serca; należy zachować ostrożność u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, np. ze stwierdzonym wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub u pacjentów przyjmujących leki powodujące wydłużenie odstępu QT. U pacjentów leczonych preparatem próg wystąpienia drgawek jest obniżony, ze względu na znaczne zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy. W przypadku wystąpienia hipokalcemii, w celu zwiększenia stężenia wapnia w surowicy można zastosować środki wiążące fosforany zawierające wapń, witaminę D i (lub) zmienić stężenie wapnia w płynie dializacyjnym. Jeżeli hipokalcemia utrzymuje się, należy zmniejszyć dawkę lub odstawić cynakalcet. Cynakalcet nie jest zalecany niedializowanym pacjentom z przewlekłą chorobą nerek (ryzyko wystąpienia hipokalcemii większe niż u pacjentów dializowanych). Adynamiczna choroba kości może rozwinąć się, jeżeli stężenie parathormonu (PTH) pozostaje długotrwale obniżone o ok. 1,5 raza poniżej górnej granicy normy podczas oznaczania intact PTH. Jeżeli stężenie PTH spadnie poniżej zalecanego pożądanego zakresu u pacjentów leczonych preparatem, należy zmniejszyć dawkę preparatu i (lub) witaminy D lub przerwać leczenie. W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializami, stężenie wolnego testosteronu obniżyło się średnio o 31,3% u pacjentów leczonych preparatem oraz o 16,3% u pacjentów otrzymujących placebo po 6 mies. leczenia. Otwarte badanie, które było kontynuacją powyższego wykazało, że u pacjentów leczonych preparatem nie następuje dalsze zmniejszanie stężenia testosteronu ani wolnego, ani całkowitego w ciągu 3 lat trwania badania. Kliniczne znaczenie takiego zmniejszenia stężenia testosteronu jest nieznane. Ze względu na możliwość od 2- do 4-krotnego zwiększenia stężenia cynakalcetu w osoczu u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby, pacjenci ci powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia preparatem. Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. W badaniu klinicznym z udziałem dzieci i młodzieży zgłoszono zgon uczestniczącego w nim pacjenta z powodu ciężkiej hipokalcemii.
Reklama
Cinacalcet Teva - ciąża
W ciąży stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają nad możliwym zagrożeniem dla płodu. Nie wiadomo, czy cynakalcet jest wydzielany do mleka ludzkiego. Po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka należy zdecydować o przerwaniu karmienia piersią lub odstawieniu preparatu. W badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano wpływu na płodność.
Reklama
Cinacalcet Teva - efekty uboczne
Bardzo często: nudności, wymioty. Często: reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka), jadłowstręt, zmniejszony apetyt, drgawki, zawroty głowy, parestezje, ból głowy, niedociśnienie, zakażenie górnych dróg oddechowych, duszność, kaszel, niestrawność, biegunka, ból brzucha, ból w górnej części brzucha, zaparcia, wysypka, bóle mięśniowe, skurcze mięśni, ból pleców, osłabienie, hipokalcemia, hiperkalemia, zmniejszenie stężenia testosteronu. Niezbyt często: drgawki, reakcje nadwrażliwości. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano (częstość nieznana): pojedyncze, idiosynkratyczne przypadki obniżenia ciśnienia i (lub) pogorszenia niewydolności serca, w których nie można było wykluczyć związku ze stosowaniem cynakalcetu (u pacjentów z zaburzeniami czynności mięśnia sercowego); wydłużenie odstępu QT i komorowe zaburzenia rytmu serca w wyniku hipokalcemii.
Cinacalcet Teva - interakcje
Cynakalcet jest częściowo metabolizowany przez enzym CYP3A4 - może być konieczne dostosowanie dawki cynakalcetu u pacjentów rozpoczynających lub przerywających stosowanie silnego inhibitora (np. ketokonazol, itrakonazol, telitromycyna, worykonazol, rytonawir) bądź induktora (np. ryfampicyna) tego enzymu. Cynakalcet jest częściowo metabolizowany przez enzym CYP1A2. Klirens cynakalcetu jest o 36-38% wyższy u palaczy tytoniu niż u osób niepalących. Nie wiadomo jak na stężenie cynakalcetu w osoczu wpływają silne inhibitory CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna). Dostosowanie dawki może być konieczne, jeżeli pacjent zacznie palić lub rzuci palenie albo, jeżeli jednocześnie zostanie zastosowany lub odstawiony silny inhibitor CYP1A2. Jednoczesne podawanie węglanu wapnia (pojedyncza dawka 1500 mg) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Jednoczesne podawanie sewelameru (2400 mg 3 razy na dobę) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Jednoczesne podawanie pantoprazolu (80 mg na dobę) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Cynakalcet jest silnym inhibitorem CYP2D6 - konieczna może być zmiana dawek przyjmowanych jednocześnie leków w przypadku podawania cynakalcetu wraz z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym i indywidualnym dawkowaniu, które są metabolizowane głównie przez CYP2D6 (np. flekainid, propafenon, metoprolol, dezypramina, nortryptylina, klomipramina). Wielokrotne dawki doustne cynakalcetu nie miały wpływu na farmakokinetykę lub farmakodynamikę warfaryny (mierzoną jako czas protrombinowy i czynnik krzepnięcia VII). Brak wpływu cynakalcetu na farmakokinetykę R- i S-warfaryny oraz brak autoindukcji po wielokrotnym podawaniu pacjentom wskazuje, że cynakalcet nie jest induktorem CYP3A4, CYP1A2 lub CYP2C9 u ludzi. Jednoczesne podawanie cynakalcetu (90 mg) z podawanym doustnie midazolamem (2 mg), który jest substratem dla CYP3A4 i CYP3A5, nie zmieniało farmakokinetyki midazolamu. Dane te sugerują, że cynakalcet nie wpływałby na farmakokinetykę takich grup leków, które metabolizowane są przez CYP3A4 i CYP3A5. Należą do nich m. in. leki immunosupresyjne, w tym cyklosporyna i takrolimus.
Cinacalcet Teva - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i osoby w podeszłym wieku (>65 lat). Wtórna nadczynność przytarczyc: zalecana dawka początkowa wynosi 30 mg raz na dobę. Dawkę należy zwiększać co 2-4 tyg. w celu osiągnięcia pożądanego stężenia parathormonu (PTH) u dializowanych pacjentów, czyli 150-300 pg/ml (15,9-31,8 pmol/l) w teście intact PTH (iPTH). Maksymalna dawka wynosi 180 mg raz na dobę. Stężenie PTH należy oznaczać przynajmniej 12 h po podaniu preparatu. Należy posługiwać się aktualnymi zaleceniami terapeutycznymi. Stężenie PTH należy oznaczać po 1-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia lub od zmiany dawki preparatu. Stężenie PTH należy kontrolować mniej więcej co 1-3 mies. w okresie leczenia podtrzymującego. Do pomiaru stężenia PTH można wykorzystywać test intact PTH (iPTH) lub bio-intact PTH (biPTH). Podawanie preparatu nie wpływa na związek między iPTH a biPTH. Stężenie wapnia w surowicy powinno być często kontrolowane w okresie dobierania dawki, w ciągu 1. tyg. po rozpoczęciu leczenia lub zmianie dawki preparatu. Po ustaleniu dawki podtrzymującej, stężenie wapnia w surowicy należy mierzyć w przybliżeniu raz w miesiącu. Jeżeli stężenie wapnia w surowicy zmniejszy się poniżej normy, należy podjąć odpowiednie działania, w tym dostosowanie dawek podawanych jednocześnie leków. Rak przytarczyc i pierwotna nadczynność przytarczyc: zalecana dawka początkowa wynosi 30 mg 2 razy na dobę. Dawkę należy stopniowo zwiększać co 2-4 tyg. według następującego schematu: 30 mg 2 razy na dobę, 60 mg 2 razy na dobę, 90 mg 2 razy na dobę oraz 90 mg 3 lub 4 razy na dobę, w zależności od potrzeb, w celu zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do górnej granicy normy lub poniżej górnej granicy. Dawka maksymalna stosowana w badaniach klinicznych wynosiła 90 mg 4 razy na dobę. Stężenie wapnia w surowicy należy zmierzyć w ciągu tygodnia od rozpoczęcia leczenia lub ustalenia dawki preparatu. Po ustaleniu wielkości dawki podtrzymującej, stężenie wapnia należy oznaczać co 2 do 3 mies. Po osiągnięciu maksymalnej dawki preparatu należy okresowo monitorować stężenie wapnia w surowicy. Jeżeli nie udaje się utrzymać klinicznie istotnego zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy, należy rozważyć odstawienie leku. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna zmiana dawki początkowej. Pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby powinni być ściśle monitorowani podczas okresu zwiększania dawki oraz kontynuacji leczenia preparatem. Sposób podania. Zaleca się przyjmowanie preparatu w trakcie lub niedługo po posiłku; tabletki należy przyjmować w całości, nie dzieląc ich.
Cinacalcet Teva - uwagi
Niektóre działania niepożądane leku mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
