Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗
Poddała się jej księżna Kate. 👉 Na czym polega ta metoda leczenia? Sprawdź❗

Clindamycin-MIP ampułka - ulotka, działanie, dawkowanie, skutki uboczne

Clindamycin-MIP to antybiotyk z substancją aktywną klindamycyną. Przepisywany jest wyłącznie na receptę w przypadku wybranych zakażeń bakteryjnych. Podawany jest drogą domięśniową lub dożylną.
Spis treści

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - skład

1 amp. 2 ml lub 4 ml zawiera odpowiednio 300 mg lub 600 mg klindamycyny (w postaci fosforanu). Preparat zawiera alkohol benzylowy.

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - działanie

Antybiotyk linkozamidowy. W zależności od drobnoustroju i stężenia działa bakteriostatycznie lub bakteriobójczo. Jest aktywny wobec: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pneumoniae (u pneumokoków opornych na penicylinę wykryto częściową oporność na klindamycynę), Streptococcus pyogenes z grupy A, Streptococcus viridans, Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Actinomycetes spp., Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Propionibacterium spp., Mycoplasma hominis. Wrażliwość bakterii Clostridium spp. jest różna, niektóre gatunki są oporne na klindamycynę.

Oporność wtórna rozwija się rzadko. Do szczepów opornych należą: Enterococcus spp. (E. faecalis, E. faecium), Neisseria spp. (np. N. gonorrhoeae, N. meningitidis), Haemophilus spp., Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Serratia spp., Proteus spp., Pseudomonas spp., Salmonella spp., Shigella spp. i Nocardia spp. Występuje całkowita oporność krzyżowa patogenów na klindamycynę oraz linkomycynę oraz częściowa oporność krzyżowa na klindamycynę i erytromycynę. Klinadamycyna w 60-94% wiąże się z białkami osocza.

Dobrze przenika do tkanek (w tym do kości), płynów ustrojowych. Przenika przez barierę łożyska i do mleka kobiecego. Nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest metabolizowana w wątrobie; niektóre z jej metabolitów są aktywne. T0,5 we krwi wynosi 3 h u dorosłych i 2 h u dzieci. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z umiarkowaną bądź ciężką niewydolnością wątroby T0,5 jest dłuższy. Jest wydalana z kałem (2/3) i moczem (1/3). Hemodializa nie usuwa klindamycyny z organizmu.

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - wskazania

Zakażenia wywołane przez bakterie wrażliwe na klindamycynę: zakażenia kości i stawów; zakażenia ucha, nosa oraz gardła; zakażenia w obrębie zębów i odzębowe zapalenia kości szczęki i żuchwy; zakażenia dolnych dróg oddechowych; zakażenia w obrębie jamy brzusznej; zakażenia w obrębie miednicy i żeńskich narządów płciowych; zakażenia skóry i tkanek miękkich; płonica; posocznica; zapalenie wsierdzia. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania produktów przeciwbakteryjnych.

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na klindamycynę, linkomycynę lub substancje pomocnicze preparatu (w tym alkohol benzylowy) lub środki miejscowo znieczulające np. lidokainę, pochodne lidokainy. Noworodki, zwłaszcza wcześniaki.

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - ostrzeżenia

Nie stosować w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych z powodu niewystarczającego stężenia leku w płynie mózgowo-rdzeniowym. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona), chorobami żołądka i jelit w wywiadzie (m.in. przebyte zapalenie jelita grubego), a także u pacjentów z nadwrażliwością na penicylinę.

U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit - po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić antybiotyk i wdrożyć odpowiednie leczenie. Wystąpienie reakcji nadwrażliwości jest wskazaniem do odstawienia preparatu i wdrożenia odpowiedniego postępowania ratunkowego.

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - ciąża

W ciąży i okresie karmienia piersią stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub karmionego piersią dziecka (klindamycyna przenika do mleka matki, u dziecka karmionego piersią może wystąpić nadwrażliwość, biegunka oraz zakażenie drożdżakami).

Reklama

Clindamycin-MIP ampułka - efekty uboczne

Często: ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka o lekkim przebiegu. Może również dojść do zapalenia przełyku, języka lub błony śluzowej jamy ustnej.

Niezbyt często: przemijające niewielkie zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi. Rzadko: reakcje nadwrażliwości (np. odropodobna wysypka, swędzenie, pokrzywka), zaburzenia obrazu krwi (trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia), blokada nerwowo-mięśniowa.

Bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, wstrząs anafilaktyczny, obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęk stawów), gorączka polekowa, rumień wielopostaciowy (np. zespół Stevensa-Johnsona), martwica toksyczno-rozpływna naskórka, przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną, świąd, złuszczające i pęcherzowe zapalenie skóry, zapalenie wielostawowe, zmiany odczuwania smaku i zapachu.

W miejscu wstrzyknięcia niezbyt często obserwowano - po podaniu domięśniowym: ból, podrażnienie, stwardnienie, jałowy ropień; po podaniu dożylnym: ból, zakrzepowe zapalenie żył. Szybkie podanie dożylne może powodować uczucie gorąca, nudności i rzadko objawy sercowo-naczyniowe (np. niedociśnienie i zatrzymanie akcji serca) - preparatu nie należy stosować w szybkim wstrzyknięciu dożylnym.

Clindamycin-MIP ampułka - interakcje

Działa antagonistycznie z antybiotykami makrolidowymi (np. erytromycyną) - nie stosować łącznie. Wykazuje oporność krzyżową z linkomycyną. Może nasilać działanie środków zwiotczających mięśnie (np. eteru, tubokuraryny, bromku pankuronium). Może osłabiać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych - zaleca się stosowanie dodatkowych metod antykoncepcji podczas leczenia klindamycyną.

Clindamycin-MIP ampułka - dawkowanie

Domięśniowo lub dożylnie.

Dorośli i młodzież >14 lat: w średnio ciężkich zakażeniach 0,6 - 1,2 g na dobę, w ciężkich zakażeniach: 1,2 - 2,7 g na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 4,8 g. Lek podaje się w 2-4 dawkach podzielonych.

Dzieci w wieku od 4 tyg. życia do 14 lat: 20 - 40 mg/kg mc./dobę w 3-4 dawkach podzielonych.

Szczególne grupy pacjentów.

U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane zmniejszenie dawki, jeśli lek podawany jest co 8 h. Jednakże u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny we krwi i zależnie od wyników może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami.

U pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma konieczności zmniejszenia dawki leku. Jednakże u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny we krwi i zależnie od wyników może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami do 8 lub nawet 12 h. Klindamycyna nie jest eliminowana z organizmu podczas hemodializy, dlatego nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki leku przed dializą ani po dializie.

Lek podaje się domięśniowo (głębokie wstrzyknięcie) lub w postaci infuzji dożylnej. Domięśniowo nie podawać jednorazowo więcej niż 600 mg. Dożylnie nie podawać nierozcieńczonego roztworu; do rozcieńczania można używać: wodę do wstrzykiwań, 5% roztwór glukozy, 0,9% roztwór NaCI lub mleczanowy roztwór Ringera. Prędkość wykonania wlewu nie powinna przekroczyć 30 mg/min; w jednogodzinnym wlewie dożylnym nie podawać więcej niż 1,2 g. Wykazuje niezgodność z ampicyliną, solą sodową fenytoiny, barbituranami, aminofiliną, glukonianem wapnia, siarczanem magnezu - nie łączyć w jednym roztworze.

Clindamycin-MIP ampułka - uwagi

W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia (np. opornymi bakteriami lub grzybami). Podczas długotrwałego stosowania (ponad 3 tyg.) należy regularnie kontrolować czynność wątroby i nerek oraz obraz krwi.


Reklama

Czym się różni odporność swoista od nieswoistej?
Sprawdź!