Reklama
Mapryl - skład
1 tabl. zawiera 5 mg, 10 mg lub 20 mg maleinianu enalaprylu.
Reklama
Mapryl - działanie
Enalapryl jest przekształcany w wątrobie do enalaprylatu, który jest inhibitorem konwertazy angiotensyny - enzymu katalizującego w osoczu i tkankach przekształcenie angiotensyny I w angiotensynę II oraz rozkład bradykininy, co powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych. Enalapryl powoduje również zmniejszenie wydzielania aldosteronu. U pacjentów z nadciśnieniem enalapryl powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego zwiększenia czynności serca. U pacjentów z niewydolnością serca enalapryl powoduje zmniejszenie oporu obwodowego, wartości ciśnienia tętniczego, zwiększenie pojemności minutowej przy zmniejszonej częstotliwości rytmu serca. Po podaniu doustnym szybko się wchłania. Biodostępność wynosi 60% (obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku). Maksymalne stężenie we krwi osiąga ok. 1 h po podaniu, a aktywny metabolit (enalaprylat) - po około 3-4 h. Lek jest wydalany głównie z moczem, w 40% jako enalaprylat, reszta w stanie niezmienionym. T0,5 wynosi ok. 11 h.
Reklama
Mapryl - wskazania
Nadciśnienie tętnicze. Objawowa niewydolność serca. Zapobieganie objawowej niewydolności serca u pacjentów z dysfunkcją lewej komory serca (z frakcją wyrzutową ≤35%). Nefropatia cukrzycowa (z mikroalbuminurią).
Reklama
Mapryl - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na enalapryl, inne inhibitory ACE lub pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie po zastosowaniu inhibitorów ACE. Idiopatyczny lub wrodzony obrzęk naczynioruchowy. II i III trymestr ciąży. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR <60 ml/min/1,73 m2).
Reklama
Mapryl - ostrzeżenia
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej funkcjonującej nerki (pod ścisłą kontrolą lekarską, monitorując czynność nerek). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z hipowolemią (spowodowanej m.in. przez leki moczopędne, dietę ubogosodową, dializę, biegunkę lub wymioty), ciężką niewydolnością serca, leczonych dużymi dawkami tiazydowych leków moczopędnych, z hiponatremią lub upośledzoną czynnością nerek, chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych, ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej, ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (nie stosować u pacjentów we wstrząsie kardiogennym lub z hemodynamicznie istotnym zwężeniem). Szczególnie ostrożnie stosować z kolagenozami, w trakcie terapii immunosupresyjnej, leczenia allopurinolem lub prokainamidem, szczególnie przy współistniejącym zaburzeniu czynności nerek (należy regularnie kontrolować liczbę leukocytów). Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, cukrzycą, u pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub w czasie znieczulenia ogólnego lekami powodującymi niedociśnienie. Ze względu na ryzyko reakcji anafilaktoidalnej u pacjentów dializowanych nie należy stosować błon o dużej przepuszczalności; u pacjentów poddawanych zabiegowi aferezy z użyciem siarczanu dekstranu należy przejściowo odstawić inhibitory ACE. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) obserwowano reakcje anafilaktoidalne. U pacjentów rasy czarnej ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest większe a reakcja na enalapryl może być słabsza. Ze względu na zawartość laktozy preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci w innych wskazaniach niż nadciśnienie tętnicze. Ze względu na brak danych nie zaleca się podawania preparatu u noworodków, dzieci i młodzieży ze wskaźnikiem przesączania kłębuszkowego GFR<30 ml/min/1,73 m2 oraz u pacjentów po niedawnym przeszczepie nerki. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Reklama
Mapryl - ciąża
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w I trymestrze ciąży i w okresie karmienia piersią. W II i III trymestrze ciąży stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane. Stosowanie inhibitorów ACE w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na płód (zaburzenia czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia).
Reklama
Mapryl - efekty uboczne
Bardzo często (≥1/10): nieostre widzenie, zawroty głowy, kaszel, nudności, astenia. Często (≥1/100, <1/10): ból głowy, depresja, niedociśnienie (w tym niedociśnienie ortostatyczne), omdlenia, zawał mięśnia sercowego lub epizod naczyniowo-mózgowy, ból w klatce piersiowej, arytmie, dusznica bolesna, tachykardia, duszność, biegunka, ból brzucha, zaburzenie smaku, osutka, reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy), zmęczenie, hiperkaliemia, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Niezbyt często (≥1/1000, <1/100): niedokrwistość (w tym niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna), hipoglikemia, splątanie, senność lub bezsenność, nerwowość, parestezje, zawroty głowy, kołatanie serca, wodnisty katar, ból gardła, chrypka, skurcz oskrzeli, astma, niedrożność jelit, zapalenie trzustki, wymioty, dyspepsja, zaparcie, utrata apetytu, podrażnienie żołądka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wrzód trawienny, nadmierna potliwość, świąd, pokrzywka, łysienie, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, białkomocz, impotencja, kurcze mięśni, nagłe zaczerwienienie skóry, szumy uszne, złe samopoczucie, gorączka, zwiększenie stężenia mocznika, hiponatremia. Rzadko (≥1/10 000, <1/1000): zaburzenia snu, objaw Raynauda, nacieki tkanki płucnej, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, neutropenia, zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu we krwi, małopłytkowość, agranulocytoza, zahamowanie czynności szpiku kostnego, pancytopenia, powiększenie węzłów chłonnych, choroby autoimmunizacyjne, niewydolność wątroby, miąższowe lub cholestatyczne zapalenie wątroby, zapalenie wątroby z martwicą, postępująca piorunująca martwica wątroby (kończąca się niekiedy zgonem), cholestaza (w tym żółtaczka), skąpomocz, ginekomastia, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, pęcherzyca, erytrodermia. Bardzo rzadko (<1/10 000): obrzęk naczynioruchowy jelit. Opisywano złożony zespół objawów, który może obejmować jeden lub więcej objawów, takich jak gorączka, zapalenie błon surowiczych, zapalenie naczyń, bóle mięśniowe, ból i zapalenie stawów, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych, zwiększone OB, eozynofilia, leukocytoza, nadwrażliwość na światło lub inne objawy skórne.
Mapryl - interakcje
Jednoczesne stosowanie preparatów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas (np. spironolakton, amiloryd, triamteren), innych leków zwiększających stężenie potasu we krwi (m.in. heparyna) lub substytutów soli zawierających potas zwiększa ryzyko wystąpienia znacznej hiperkaliemii - należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania i często kontrolować stężenie potasu. Leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki rozszerzające naczynia krwionośne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki znieczulające, narkotyki i alkohol nasilają działanie hipotensyjne enalaprylu. Inhibitory ACE zmniejszają wydalanie litu, co prowadzi do zwiększenia jego stężenia we krwi i nasilenia toksyczności (jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne należy kontrolować stężenie litu we krwi). Jednoczesne stosowanie enalaprylu z NLPZ powoduje hiperkaliemię i może prowadzić do upośledzenia czynności nerek, rzadko do ostrej niewydolności nerek. Przewlekłe stosowanie NLPZ może osłabiać działanie hipotensyjne inhibitorów ACE. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać działanie inhibitorów ACE. Jednoczesne stosowanie enalaprylu i insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych może nasilać działanie hipoglikemizujące. Enalapryl może być stosowany jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym (w dawkach kardioprotekcyjnych), lekami trombolitycznymi i lekami β-adrenolitycznymi. Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii.
Mapryl - dawkowanie
Doustnie, indywidualnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. W łagodnym nadciśnieniu tętniczym zalecana dawka początkowa wynosi 5-10 mg. U pacjentów z nadmierną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. w nadciśnieniu naczyniowo-nerkowym, u pacjentów odwodnionych i (lub) z niedoborem soli, w zdekompensowanej niewydolności serca lub w ciężkiej postaci nadciśnienia tętniczego) oraz u pacjentów leczonych wcześniej dużymi dawkami leków moczopędnych, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarza od dawki 5 mg lub mniejszej. O ile to możliwe należ odstawić lek moczopędny na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia enalaprylem, podczas leczenia należy kontrolować stężenie potasu we krwi i czynność nerek. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg. U dzieci o mc. 20-50 kg dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, o mc. >50 kg - 5 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć u dzieci o mc. 20-50 kg do 20 mg na dobę, u dzieci o mc. >50 kg do 40 mg. Niewydolność serca, bezobjawowa dysfunkcja lewej komory serca. Dorośli. Preparat stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, a w razie potrzeby również z glikozydami naparstnicy lub lekami β-adrenolitycznymi. Leczenie powinno rozpoczynane pod ścisłą kontrolą lekarza. Gdy na początku leczenia niewydolności serca nie wystąpi objawowe niedociśnienie lub wystąpi, ale uda się je opanować, dawkę należy stopniowo zwiększać: 1-3 dzień leczenia 2,5 mg na dobę w 1 dawce, 4-7 dzień leczenia 5 mg na dobę w 2 dawkach; w 2 tyg. leczenia 10 mg na dobę w 1-2 dawkach, w 3 i 4 tyg. leczenia 20 mg na dobę w 1-2 dawkach. Optymalna dawka terapeutyczna powinna być osiągnięta w ciągu 2-4 tyg. leczenia. Dawkę maksymalną 40 mg należy podawać w 2 dawkach. U pacjentów stosujących leki moczopędne, o ile to możliwe, należy zmniejszyć dawkę przed rozpoczęciem leczenia. Pojawienie się niedociśnienia po pierwszej dawce, nie przesądza, że wystąpi ona przy przewlekłym stosowaniu preparatu i nie wymaga przerwania leczenia, należy kontrolować stężenie potasu we krwi i czynność nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek należy wydłużyć odstępy między kolejnymi dawkami: klirens kreatyniny 31-80 ml/min - dawka początkowa wynosi 5-10 mg na dobę; klirens kreatyniny 11-30 ml/min - dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę; klirens kreatyniny ≤10 ml/min - dawka początkowa wynosi 2,5 mg w dniu dializy, dawka leku w dniach bez dializy powinna być dostosowana do aktualnych wartości ciśnienia tętniczego (enalaprylat jest usuwany z krążenia podczas dializy). Nefropatia cukrzycowa (z mikroalbuminurią). Zwykle dawka początkowa wynosi 2,5-5 mg, następnie dawkę należy stopniowo zwiększać do uzyskania optymalnego zmniejszenia albuminurii tak, aby jednocześnie nie zmniejszyć ciśnienia poniżej 120/70 mmHg.
Mapryl - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia i w czasie jego trwania należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze i czynność nerek. Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
