Reklama
Czym jest pseudoefedryna?
To pochodna efedryny, a więc związku chemicznego pozyskiwanego syntetycznie. Substancja ta jest składnikiem leków stosowanych powszechnie przy leczeniu stanów zapalnych górnych dróg oddechowych. Pseudoefedryna może łagodzić objawy przeziębienia, alergii czy kataru – zmniejszać przekrwienie śluzówki górnych dróg oddechowych – szczególnie nosa i zatok przynosowych. Jednak nie przyspiesza powrotu do zdrowia. Stosowana w nadmiarze może uzależniać oraz niekorzystnie wpływać na układ krążenia, prowadzić do podwyższenia ciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca lub tachykardii. Pseudoefedryny nie zaleca się też łączyć z innymi lekami, np. przeciwbakteryjnymi, inhibitorami MAO czy antydepresantami, a także z alkoholem.
Reklama
Czym objawia się uzależnienie od pseudoefedryny?
Efedryna jest lekiem o działaniu podobnym do adrenaliny, lecz silniej pobudza układ nerwowy, powodując drżenie mięśni, niepokój i bezsenność. Pseudoefedryna, jako jej pochodna, ma podobne działanie, ale nieco słabsze. Jednak stosowana w dużych dawkach może prowadzić do uzależnienia i działać niekorzystnie na ośrodkowy układ nerwowy. Do typowych objawów uzależnienia od pseudoefedryny zalicza się między innymi:
- bóle głowy,
- zaburzenia rytmu serca,
- bezsenność,
- nudności,
- niewydolność oddechową,
- zaburzenia koncentracji i snu – bezsenność,
- drżeniem mięśni,
- suchość w jamie ustnej.
U niektórych osób mogą rozwijać się ponadto stany lękowe i zaburzenia psychomotoryczne. Zatrucie pseudoefedryną może wywoływać halucynacje, agresję czy niepokój.
Reklama
Jakie są efekty zażycia pseudoefedryny?
Doraźne stosowanie leków z pseudoefedryną nie stwarza ryzyka uzależnienia. Problemem jest ich nadużywanie, które może powodować zjawisko tolerancji. Polega ono na potrzebie sukcesywnego zwiększania dawek leku, aby osiągnąć ten sam pożądany efekt. Często bowiem choremu wydaje się, że preparat już nie działa i musi przyjmować coraz większe jego ilości. To nierzadko prowadzi do uzależnienia. Nadmierne zażywanie pseudoefedryny może powodować między innymi:
- lekką euforię,
- nadmierne pobudzenie,
- zbytnią rozmowność i wrażliwość,
- przyspieszony oddech,
- rozszerzenie źrenic.
Pseudoefedryna ma także działanie termogeniczne – zwiększające tempo przemiany materii, co może zmniejszać uczucie łaknienia. Dlatego niektórzy stosują ją długoterminowo jako środek wspomagający odchudzanie. Może to prowadzić do sukcesywnego zwiększania ilości leku i silnej potrzeby jego codziennego zażywania. Osoba uzależniona traci kontrolę nad przyjmowanymi dawkami, bierze ich coraz więcej mimo negatywnych skutków.
Reklama
Jak wygląda leczenie uzależnienia od pseudoefedryny?
Pacjenci uzależnieni od pseudoefedryny skarżą się często na bóle głowy, nudności czy problemy z koncentracją. Większe dawki mogą wywoływać euforię i zbytnie pobudzenia, a u niektórych halucynacje czy stany lękowe. U części badanych odnotowano też przypadki syndromu odstawiennego. To skutkowało wystąpieniem objawów abstynencyjnych. Dlatego nie należy próbować zerwać z nałogiem na własną rękę. Osoby chore powinny zgłosić się do specjalistycznego ośrodka terapii uzależnień. Tam mogą liczyć na fachową pomoc lekarzy oraz psychoterapeutów, którzy mają doświadczenie w leczeniu tego typu przypadków.
Najpierw organizm pacjenta zostaje poddany detoksykacji. To pierwszy krok do życia bez przymusu stosowania leków czy substancji psychoaktywnych. Następnym etapem jest udział w terapii indywidualnej, a potem – grupowej.
Reklama
Chcesz wiedzieć więcej o uzależnieniu? Zgłoś się do ośrodka Vitalibera
Specjaliści podkreślają, że preparatów z pseudoefedryną nie powinno się stosować dłużej niż 3-5 dni, chyba że lekarz zaleci inaczej. Samowolne przyjmowanie leków przez dłuższy czas może prowadzić do uzależnienia. Samodzielne wyjście z niego może być trudne, a wręcz niemożliwe. Dlatego warto poszukać fachowej pomocy. Chcesz wiedzieć więcej? Zgłoś się do ośrodka Vitalibera, który specjalizuje się między innymi w leczeniu lekomanii, narkomanii i alkoholizmu. Forma terapii jest dostosowywana indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta.
