Reklama
Rywastygmina Apotex - skład
System transdermalny o powierzchni 5 cm2 zawiera 9 mg rywastygminy (uwalnia 4,6 mg rywastygminy w czasie 24 h). System transdermalny o powierzchni 10 cm2 zawiera 18 mg rywastygminy (uwalnia 9,5 mg rywastygminy w czasie 24 h).
Reklama
Rywastygmina Apotex - działanie
Rywastygmina jest inhibitorem acetylo- i butyrylocholinoesterazy z grupy karbaminianów, usprawniającym cholinergiczne przekaźnictwo neurosynaptyczne, w wyniku spowalniania procesu rozkładu acetylocholiny, uwalnianej przez czynnościowo sprawne neurony cholinergiczne. Tak więc rywastygmina może mieć pozytywny wpływ na objawy ubytkowe, dotyczące procesów poznawczych przebiegających z pośrednictwem cholinergicznym u pacjentów z otępieniem towarzyszącym chorobie Alzheimera. Wchłanianie rywastygminy z systemu transdermalnego następuje powoli. Stężenie maksymalne występuje po 10-16 h. Po wystąpieniu wartości maksymalnych, stężenie w osoczu powoli zmniejsza się przez pozostałą część 24-h okresu stosowania. W przypadku wielokrotnych dawek leku (jak w stanie stacjonarnym), po zmianie systemu transdermalnego na nowy, stężenie rywastygminy w osoczu początkowo wolno zmniejsza się średnio przez ok. 40 min, aż do chwili, gdy wchłanianie substancji z nowo przyklejonego systemu transdermalnego będzie szybsze niż jej wydalanie, po czym stężenie w osoczu zaczyna ponownie zwiększać się osiągając kolejny szczyt po ok. 8 h. W stanie stacjonarnym najmniejsze stężenia stanowią ok. 50% stężeń maksymalnych, w przeciwieństwie do podania doustnego, gdy pomiędzy kolejnymi dawkami stężenia zmniejszają się praktycznie do zera. Rywastygmina w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (ok. 40%). Łatwo przenika przez barierę krew-mózg. Jest szybko i intensywnie metabolizowana; T0,5 eliminacji w osoczu wynosi ok. 3,4 h po zdjęciu systemu transdermalnego. Metabolizm zachodzi głównie w wyniku hydrolizy z udziałem cholinoesterazy. Wydalanie nerkowe metabolitów jest główną drogą eliminacji.
Reklama
Rywastygmina Apotex - wskazania
Leczenie objawowe łagodnej do średniozaawansowanej postaci otępienia typu alzheimerowskiego.
Reklama
Rywastygmina Apotex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na rywastygminę, na inne karbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie w przeszłości miejscowych reakcji skórnych świadczących o alergicznym kontaktowym zapaleniu skóry po zastosowaniu rywastygminy w postaci systemu transdermalnego (plastra).
Reklama
Rywastygmina Apotex - ostrzeżenia
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki, zwłaszcza w przypadku zmiany dawkowania. Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż trzy dni, należy je wznowić stosując dawkę 4,6 mg/24 h. Nieprawidłowe użycie plastra może być przyczyną ciężkich działań niepożądanych. W większości przypadków błędy w dawkowaniu polegały na nałożeniu nowego plastra bez usunięcia poprzedniego oraz na zastosowaniu wielu plastrów jednocześnie. Pacjenci z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami odwodnienia, w wyniku długotrwałych wymiotów lub biegunki mogą być leczeni dożylnym podaniem płynów i zmniejszeniem dawki lub przerwaniem podawania leku, jeśli ustalenie rozpoznania i rozpoczęcia leczenia nastąpi szybko. Rywastygmina może powodować bradykardię, która stanowi czynnik ryzyka wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes, głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka. Należy zachować ostrożność u pacjentów z większym ryzykiem rozwoju częstoskurczu typu torsade de pointes; na przykład, z niewyrównaną niewydolnością serca, ostatnio przebytym zawałem mięśnia sercowego, bradyarytmiami, czynnikami predysponującymi do hipokaliemii lub hipomagnezemii, lub jednocześnie stosujących leki, zwiększające ryzyko przedłużenia odstępu QT i (lub) wystąpienia częstoskurczu typu torsade de pointes. Należy zachować ostrożność przepisując preparat: pacjentom z zespołem chorego węzła zatokowego lub zaburzeniami przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy); pacjentom z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy lub pacjentom ze skłonnościami do tych chorób (rywastygmina może nasilać wydzielanie soku żołądkowego); pacjentom ze skłonnościami do występowania niedrożności dróg moczowych i napadów drgawkowych (leki cholinomimetyczne mogą wywoływać lub nasilać te dolegliwości); pacjentom z astmą lub obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie. Podczas leczenia może dojść do zmniejszenia masy ciała - należy kontrolować masę ciała pacjenta. Po zastosowaniu preparatu mogą wystąpić skórne reakcje w miejscu nalepienia, zwykle o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Reakcje te same w sobie nie wskazują na nadwrażliwość. Jednak zastosowanie preparatu może prowadzić do alergicznego zapalenia skóry. Lekarz powinien rozważyć możliwość wystąpienia alergicznego zapalenia skóry, jeśli reakcje skórne rozprzestrzeniają się poza obszar plastra, jeśli występują objawy bardziej intensywnej miejscowej reakcji (np. nasilony rumień, obrzęk, świąd, pęcherze) i jeśli objawy znacząco nie ustępują w ciągu 24 h po zdjęciu plastra. W takich przypadkach leczenie rywastygminą należy przerwać. U pacjentów, u których w miejscu nalepienia plastra rozwijają się reakcje przypominające alergiczne zapalenie skóry, a którzy wciąż powinni być leczeni rywastygminą, należy zastosować doustne postaci rywastygminy po uzyskaniu negatywnych wyników testów alergicznych na tę substancję i z zachowaniem szczególnej opieki. Jest możliwe, że niektórzy pacjenci uczuleni na rywastygminę w postaci systemu transdermalnego, nie mogą przyjmować rywastygminy w żadnej postaci farmaceutycznej. W przypadku wystąpienia rozsianej reakcji alergicznej, leczenie rywastygminą powinno być przerwane. Rywastygmina może nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe. Należy unikać kontaktu preparatu z oczami. U pacjentów o masie ciała mniejszej niż 50 kg może wystąpić więcej działań niepożądanych, a ryzyko przerwania leczenia z powodu tych działań może być u nich większe. U pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych. Bezpieczeństwo i skuteczność leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały potwierdzone; brak wskazań do stosowania u dzieci i młodzieży.
Reklama
Rywastygmina Apotex - ciąża
Nie stosować rywastygminy w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U ciężarnych zwierząt rywastygmija i jej metabolity przenikały przez łożysko. W badaniach przed- i pourodzeniowych przeprowadzonych na szczurach zaobserwowano wydłużenie czasu trwania ciąży. Pacjentki przyjmujące rywastygminę nie powinny karmić piersią. W badaniach na zwierzętach, rywastygmina przenikała do mleka karmiących samic. Nie obserwowano szkodliwego wpływu rywastygminy na płodność lub zdolności reprodukcyjne szczurów.
Reklama
Rywastygmina Apotex - efekty uboczne
Działania niepożądane zgłoszone u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego, leczonych w ramach szczególnego 24-tyg. badania kontrolowanego placebo, z podwójnie ślepą próbą, produktem kontrolnym oraz rywastygminą w systemie transdermalnym w dawce docelowej 9,5 mg/24 h (4,6 mg/24 h zwiększone do 9,5 mg/24 h). Często: zakażenia układu moczowego, brak apetytu, lęk, depresja, majaczenie, ból głowy, omdlenia, nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha, wysypka, reakcje w miejscu nalepienia (np. rumień, świąd, obrzęk, zapalenie skóry, podrażnienie w miejscu nalepiania), stany osłabienia (np. zmęczenie, osłabienie), gorączka, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: bradykardia, wrzód żołądka. Bardzo rzadko: objawy pozapiramidowe. Częstość nieznana: odwodnienie, omamy, agresja, niepokój ruchowy, nasilenie choroby Parkinsona, napad padaczkowy, blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków, tachykardia, zespół chorego węzła zatokowego, nadciśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zwiększone wartości wyników badań czynności wątroby, świąd, rumień, pokrzywka, pęcherze, alergiczne zapalenie skóry, upadki. Zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, osłabiony apetyt, migotanie przedsionków i niewydolność serca obserwowano częściej, gdy w wymienionym wyżej badaniu stosowano większe dawki niż 9,5 mg/24 h niż po zastosowaniu 9,5 mg/24 h lub placebo, co sugeruje zależność działania od dawki. Zdarzenia te jednak nie występowały z większą częstością po zastosowaniu systemów transdermalnych, plastry 9,5 mg/24 h niż po placebo. Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty i biegunka zależą od zastosowanej dawki i mogą wystąpić po rozpoczęciu leczenia i (lub) po zwiększeniu dawki; częściej występują u kobiet. Najczęściej występujące działania niepożądane, zgłoszone w 76-tyg., otwartym badaniu przeprowadzonym z zastosowaniem rywastygminy w postaci systemów transdermalnych u pacjentów z objawami otępienia. Bardzo często: upadki, rumień w miejscu nalepienia. Często: odwodnienie, bezsenność, lęk, pobudzenie, omamy wzrokowe, depresja, agresja, ból głowy, drżenie, zawroty głowy, senność, spowolnienie ruchowe, dyskinezy, hipokinezy, sztywność typu „koła zębatego”, zmniejszenie masy ciała, ból brzucha, podrażnienie skóry w miejscu nalepienia, świąd, wysypka, zmęczenie, astenia, zmniejszenie masy ciała. Częstość nieznana: nadciśnienie tętnicze. U pacjentów z otępieniem występującym w chorobie Parkinsona następujące działania niepożądane obserwowano często, wyłącznie po zastosowaniu rywastygminy w postaci kapsułek, a nie w postaci systemów transdermalnych: nudności, wymioty (bardzo często); zmniejszone łaknienie, niepokój ruchowy, ból głowy, nasilenie choroby Parkinsona, bradykardia, biegunka, niestrawność, nadmierne wydzielanie śliny, nadmierne pocenie (często); dystonia, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy (niezbyt często). Następujące działania niepożądane były obserwowane wyłącznie po podaniu rywastygminy w postaci kapsułek lub roztworu doustnego, a nie obserwowano ich w badaniach klinicznych z rywastygminą w postaci systemu transdermalnego 9,5 mg/24h: zawroty głowy (bardzo często); pobudzenie, senność, złe samopoczucie, drżenie, splątanie, nasilone pocenie się (często); bezsenność, nagłe upadki, zwiększony wynik prób czynnościowych wątroby (niezbyt często); napady drgawkowe, wrzody dwunastnicy, dławica piersiowa (rzadko); arytmia serca (np. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków i częstoskurcz), nadciśnienie, zapalenie trzustki, krwotok żołądkowo jelitowy, omamy (bardzo rzadko) oraz pewne przypadki ciężkich wymiotów związane z pęknięciem przełyku (częstość nieznana).
Rywastygmina Apotex - interakcje
Jako inhibitor cholinoesterazy, rywastygmina może nasilać działania leków zwiotczających mięśnie o działaniu analogicznym do sukcynylocholiny stosowanych podczas znieczulenia - należy zachować ostrożność w przypadku stosowania środków znieczulających; należy rozważyć dostosowanie dawki lub czasowe przerwanie leczenia rywastygminą, jeśli to konieczne. Rywastygminy nie należy stosować jednocześnie z innymi substancjami cholinomimetycznymi; może ona wpływać na działanie leków przeciwcholinergicznych. Działania addycyjne prowadzące do bradykardii (która może skutkować omdleniem) były zgłaszane po zastosowaniu skojarzenia różnych leków beta-adrenolitycznych (w tym atenololu) i rywastygminy. Uważa się, że leki beta-adrenolityczne wywierające wpływ na układ sercowo-naczyniowy są związane z największym ryzykiem tych działań, jednak otrzymano również zgłoszenia dotyczące pacjentów stosujących inne leki beta-adrenolityczne. Z tego względu należy zachować ostrożność podając rywastygminę w skojarzeniu z lekami beta-adrenolitycznymi, a także innymi lekami wywołującymi bradykardię (np. leki antyarytmiczne klasy III, antagoniści kanału wapniowego, glikozydy naparstnicy, pilokarpina). Ponieważ bradykardia stanowi czynnik ryzyka wystąpienia częstoskurczu typu torsade de pointes, leczenie skojarzone rywastygminą i preparatami wywołującymi torsade de pointes, takimi jak leki antypsychotyczne, tj. niektóre fenotiazyny (chloropromazyna, lewomepromazyna), benzamidy (sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, weralipryd), pimozyd, haloperydol, droperydol, cysapryd, cytalopram, difemanil, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, metadon, pentamidyna i moksyfloksacyna, wymaga zachowania ostrożności i może wymagać monitorowania stanu klinicznego (EKG). W badaniach przeprowadzonych u zdrowych ochotników, nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych pomiędzy rywastygminą podawaną doustnie a digoksyną, warfaryną, diazepamem czy fluoksetyną. Stosowanie rywastygminy nie wpływa na czas protrombinowy wydłużony przez podawaną warfarynę. W wyniku równoczesnego stosowania rywastygminy w postaci doustnej i digoksyny, nie obserwowano występowania działań niepożądanych dotyczących przewodnictwa w mięśniu sercowym. Jednoczesne podawanie rywastygminy i często przepisywanych leków, takich jak leki zobojętniające, przeciwwymiotne, przeciwcukrzycowe, ośrodkowo działające leki przeciwnadciśnieniowe, ß-adrenolityki, antagoniści wapnia, środki o działaniu inotropowym, leki stosowane w leczeniu dusznicy, NLPZ, estrogeny, leki przeciwbólowe, beznodiazepiny i leki przeciwhistaminowe nie wpływało na zmianę kinetyki rywastygminy lub zwiększone ryzyko wystąpienia klinicznie istotnych działań niepożądanych. Biorąc pod uwagę metabolizm rywastygminy, nie należy spodziewać się interakcji metabolicznych z innymi lekami, chociaż rywastygmina może hamować metabolizm innych substancji metabolizowanych przy udziale butyrylocholinoesterazy.
Rywastygmina Apotex - dawkowanie
Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w diagnozowaniu i leczeniu otępienia typu alzheimerowskiego. Leczenie można rozpoczynać wyłącznie, jeśli pacjent posiada opiekuna, który może podawać lek i kontrolować przebieg leczenia. Leczenie rozpoczyna się od dawki 4,6 mg/24 h. Po co najmniej 4 tyg. leczenia, jeśli jest ono dobrze tolerowane w ocenie lekarza prowadzącego, dawkę należy zwiększyć do 9,5 mg/24 h, która jest zalecaną, skuteczną dawką preparatu. Dawka podtrzymująca 9,5 mg/24 h jest zalecaną podtrzymującą dawką dobową, którą można stosować tak długo, jak jest to korzystne dla pacjenta. Leczenie należy czasowo przerwać w razie stwierdzenia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, aż do chwili ich ustąpienia. Można wznowić leczenie tą samą dawką, jeśli przerwa w stosowaniu trwała nie dłużej niż kilka dni. W przeciwnym razie należy rozpocząć leczenie od dawki 4,6 mg/24 h. Zamiana leczenia kapsułkami lub roztworem doustnym na system transdermalny. Ze względu na porównywalny całkowity wpływ rywastygminy na organizm po zastosowaniu postaci doustnej i systemów transdermalnych, pacjentom stosującym rywastygminę w postaci kapsułek lub roztworu doustnego można zamienić leczenie na system transdermalny wg następującego schematu postępowania: pacjentowi przyjmującemu dawkę 3 mg/dobę rywastygminy w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h; pacjentowi przyjmującemu dawkę 6 mg/dobę w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h; pacjentowi przyjmującemu stałą, dobrze tolerowaną dawkę 9 mg/dobę w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny w dawce 9,5 mg/24 h, jeśli dawka doustna 9 mg/dobę nie jest dobrze tolerowana a stan pacjenta stabilny, zaleca się zamianę leczenia na system transdermalny w dawce 4,6 mg/24 h; pacjentowi przyjmującemu dawkę 12 mg/dobę w postaci doustnej można zamienić leczenie na system transdermalny w dawce 9,5 mg/24 h. Po zamianie na dawkę 4,6 mg/24 h w postaci systemu transdermalnego, jeśli jest ona dobrze tolerowana przez co najmniej 4 tyg. leczenia, należy zwiększyć do 9,5 mg/24 h. Zaleca się by pierwszy system transdermalny nalepić w kolejnym dniu, po przyjęciu ostatniej dawki doustnej leku. Szczególne grupy pacjentów. Należy zachować szczególną ostrożność zwiększając dawkę leku u pacjentów z masą ciała poniżej 50 kg do wielkości powyżej zalecanej skutecznej dawki 9,5 mg/24 h. Ze względu na zwiększenie ekspozycji na lek u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, co obserwowano po podaniu postaci doustnych, należy starannie ustalić wielkość dawki, w zależności od indywidualnej tolerancji. U pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby może wystąpić więcej działań niepożądanych zależnych od dawki. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stopniowego zwiększania dawki u tych pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Plastry należy przyklejać raz na dobę na czystą, suchą, nieowłosioną i nieuszkodzoną, zdrową skórę górnej lub dolnej części pleców, górnej części ramienia lub klatki piersiowej, w miejscu nie narażonym na otarcie przez obciskającą odzież. Nie zaleca się naklejania plastra na udo lub brzuch ze względu na zmniejszoną dostępność biologiczną. Nie należy nalepiać plastra na skórę zaczerwienioną, podrażnioną lub rozciętą. Należy unikać ponownego przyklejania plastra dokładnie w to samo miejsce w okresie 14 dni, aby zminimalizować możliwe ryzyko podrażnienia skóry. Plaster należy mocno docisnąć dłonią, aż do chwili, gdy jego brzegi ściśle przylgną do skóry. Stosowanie plastra nie jest przeszkodą w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak kąpiel lub przebywanie na zewnątrz w upalne dni. Plaster należy zmieniać na nowy po 24 h. Jednocześnie należy stosować tylko jeden plaster. Nie należy ciąć plastra na kawałki.
Rywastygmina Apotex - uwagi
Choroba Alzheimera może powodować stopniowe osłabienie zdolności kierowania pojazdami lub zaburzenie zdolności obsługiwania maszyn. Ponadto, rywastygmina może powodować omdlenia lub majaczenia. W konsekwencji rywastygmina wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U pacjentów z otępieniem leczonych rywastygminą, zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn, powinien rutynowo ocenić lekarz prowadzący.
