Milocardin - skład
15 g roztworu zawiera: 300 mg estru etylowego kwasu α-bromoizowalerianowego i 300 mg fenobarbitalu sodu. Preparat zawiera etanol (15 g roztworu zawiera 7,2 g etanolu).
Milocardin - działanie
Preparat o działaniu uspokajającym i rozkurczowym. Ester etylowy kwasu α-bromoizowalerianowego wywiera słabe działanie sedatywne na o.u.n., wpływa regulująco na czynność układu krążenia i przewodu pokarmowego. Rozpuszczalna sól sodowa fenobarbitalu w małych dawkach ma działanie sedatywne i wykazuje synergizm z estrem etylowym kwasu α-bromoizowalerianowego. Ester etylowy kwasu α-bromoizowalerianowego wchłania się łatwo z przewodu pokarmowego. Fenobarbital w ok. 80%, osiągając Cmax po 6-8 h. Fenobarbital wiąże się z białkami osocza w ok. 40%. Ester etylowy kwasu α-bromoizowalerianowego i fenobarbital są częściowo metabolizowane i wydalane z moczem. Wydalanie fenobarbitalu może być zwiększone, jeśli mocz ma odczyn zasadowy.
Milocardin - wskazania
Nadmierna pobudliwość nerwowa, czynnościowe zaburzenia układu krążenia (tachykardia zatokowa), wzmożona perystaltyka jelita grubego. Nerwica wegetatywna (łagodne postacie).
Milocardin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancje pomocniczą. Dzieci. Ciąża i okres karmienia piersią. Uszkodzenie wątroby, alkoholizm, padaczka, uszkodzenie mózgu, choroby psychiczne, porfiria.
Milocardin - ostrzeżenia
Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z niewydolnością oddechową, miastenią, chorobą Parkinsona, obrzękiem śluzowatym, rozedmą płuc, niewydolnością nerek, ciężką niewydolnością serca oraz w ciężkich zatruciach lekami wpływającymi depresyjnie na o.u.n. W przypadku wystąpienia objawów zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) lek należy odstawić. Jeśli u pacjenta zdiagnozowano SJS lub TEN, nie można nigdy ponownie przyjmować fenobarbitalu. Preparat zawiera 54% v/v etanolu, tzn. do 280 mg na dawkę (40 kropli). Preparat jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową.
Milocardin - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią.
Milocardin - efekty uboczne
Mogą wystąpić: niedokrwistość megaloblastyczna (przy długotrwałym stosowaniu występuje niedobór kwasu foliowego), nadmierne uspokojenie, depresja, senność, depresja ośrodka oddechowego, zapalenie wątroby, żółtaczka, bóle stawowe. Często: odczyny skórne. Bardzo rzadko: ciężkie reakcje skórne, jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Donoszono o zmniejszeniu gęstości mineralnej kości, osteopenii, osteoporozie oraz o złamaniach u pacjentów stosujących preparat w długoterminowej terapii. Po przyjęciu dużych dawek może wystąpić ospałość i uczucie zmęczenia, oczopląs, ataksja (bezład) oraz zawroty i bóle głowy. W razie dłuższego stosowania, preparat może wywołać przyzwyczajenie. W trakcie leczenia rozwija się tolerancja na działanie uspokajające fenobarbitalu.
Milocardin - interakcje
Preparat może zwiększać działanie leków uspokajających i alkoholu. Fenobarbital jest induktorem enzymów mikrosomalnych i niezależnie od dawki może przyspieszać metabolizm leków metabolizowanych w wątrobie np.: doustnych leków przeciwzakrzepowych, gliko- i mineralokortykosteroidów, cyklosporyn, doksycykliny, chinidyny, teofiliny i jej pochodnych, pochodnych hydantoiny, chlorpromazyny, amitryptyliny, fenylbutazonu, metronidazolu, digitoksyny, β-adrenolityków, witaminy D, gryzeofulwiny, chloramfenikolu, doustnych środków antykoncepcyjnych - zmniejsza skuteczność tych leków; w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania może być niezbędne monitorowanie skuteczności ich działania i zmiana dawki. Interakcje fenobarbitalu z fenytoiną są trudne do przewidzenia (może wystąpić zmniejszenie stężenia fenytoiny we krwi oraz zwiększenie działań niepożądanych fenobarbitalu). Jednoczesne stosowanie kwasu walproinowego może zwiększyć działanie uspokajające fenobarbitalu. Fenobarbital może powodować stopniowe zmniejszanie się stężenia karbamazepiny. Fenobarbital może zwiększać działanie środków działających depresyjnie na o.u.n. (pochodne benzodiazepiny, antydepresyjny z wyjątkiem inhibitorów MAO, większość leków przeciwhistaminowych H1, klonidyna, leki nasenne, neuroleptyki, pochodne morfiny, alkohol) - może dojść do depresji ośrodka oddechowego.
Milocardin - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle początkowo 5-10 kropli 2-3 razy na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 20-25 kropli 3 razy na dobę. W napadzie tachykardii emocjonalnej 30-40 kropli jednorazowo. Preparat przyjmuje się z niewielką ilością wody lub na cukrze.
Milocardin - uwagi
Lek w znacznym stopniu osłabia zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi oraz obsługę maszyn będących w ruchu, a także sprawność psychofizyczną (pływanie, praca na dużej wysokości i inne).
