Reklama
Valtrex - skład
1 tabl. powl. zawiera 500 mg walacyklowiru w postaci chlorowodorku.
Reklama
Valtrex - działanie
Lek przeciwwirusowy, będący prolekiem acyklowiru. Acyklowir hamuje wybiórczo namnażanie wirusów grupy Herpes, wykazując in vitro działanie na wirusy: opryszczki pospolitej (HSV) typu 1 i 2, ospy wietrznej i półpaśca (VZV), cytomegalii (CMV), wirusa Epsteina-Barr (EBV) oraz ludzkiego herpeswirusa 6 (HHV-6). Po fosforylacji do czynnej postaci - trójfosforanu acyklowiru - lek hamuje syntezę DNA wirusów grupy Herpes. Po podaniu doustnym walacyklowir jest przekształcany w acyklowir i L-walinę w wyniku metabolizmu pierwszego przejścia w jelitach lub wątrobie. Biodostępność acyklowiru po podaniu w postaci walacyklowiru wynosi 54%, a więc jest około 4 razy większa niż po doustnym podaniu acyklowiru. Obecność pokarmu nie ma wpływu na biodostępność walacyklowiru. Stężenie maksymalne acyklowiru we krwi występuje po 1-2 h; stężenie maksymalne walacyklowiru, występujące po 30-100 min, wynosi zaledwie 4% wartości Cmax acyklowiru i jest niewykrywalne po około 3 h. Acyklowir jest przekształcany w małym stopniu do metabolitów 9(karboksymetoksy)metyloguaniny (CMMG) za pośrednictwem dehydrogenazy alkoholowej i aldehydowej oraz do 8-hydroksy-acyklowiru (8-OH-ACV) za pośrednictwem oksydazy aldehydowej. Ani walacyklowir ani acyklowir nie są metabolizowane przez enzymy cytochromu P450. Lek jest wydalany przez nerki, w mechanizmie aktywnego wydzielania cewkowego: jako acyklowir (>80% dawki), metabolit CMMG (ok. 14% dawki), metabolit 8-OH-ACV (<2% dawki), walacyklowir (<1%). T0,5 acyklowiru w fazie eliminacji wynosi około 3 h.
Reklama
Valtrex - wskazania
Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Leczenie półpaśca i półpaśca ocznego u pacjentów dorosłych z prawidłową odpornością. Leczenie półpaśca u pacjentów dorosłych z odpornością osłabioną w stopniu lekkim lub umiarkowanym. Zakażenia wirusem opryszczki (HSV). Leczenie i ograniczanie zakażeń skóry i błon śluzowych, wywołanych wirusem opryszczki zwykłej (HSV), w tym w: leczenie pierwszego wystąpienia i nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz u dorosłych z osłabioną odpornością; leczenie nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz u dorosłych z osłabioną odpornością; hamowanie nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz u dorosłych z osłabioną odpornością. Leczenie i zapobieganie nawrotom opryszczki ocznej u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz u dorosłych z osłabioną odpornością. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem zakażonych wirusem HSV pacjentów z odpornością osłabioną z przyczyn innych niż zakażenie wirusem HIV. Zakażenia wirusem cytomegalii (CMV). Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii i chorobie cytomegalowirusowej występującej po przeszczepianiu narządów u dorosłych i młodzieży.
Reklama
Valtrex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na walacyklowir, acyklowir lub którąkolwiek z substancji pomocniczych leku.
Reklama
Valtrex - ostrzeżenia
Należy zapewnić przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów przez pacjentów z ryzykiem odwodnienia, szczególnie w podeszłym wieku. Acyklowir usuwany jest z organizmu przez nerki - należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i w podeszłym wieku; ponadto u tych pacjentów należy zachować ostrożność, gdyż narażeni są na zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących układu nerwowego - należy ich uważnie obserwować. Zachować ostrożność stosując większe dawki walacyklowiru (≥ 4000 mg na dobę) u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub po przeszczepieniu wątroby. Należy wnikliwie obserwować odpowiedź kliniczną w leczeniu półpaśca, szczególnie u pacjentów z osłabioną odpornością; rozważyć zastosowanie dożylnego leczenia przeciwwirusowego, gdy odpowiedź na doustne leczenie przeciwwirusowe jest niewystarczająca. U pacjentów z półpaścem powikłanym, w tym ze zmianami narządowymi, zmianami rozsianymi, neuropatiami ruchowymi, zapaleniem mózgu i powikłaniami mózgowo-naczyniowymi należy stosować dożylne leczenie przeciwwirusowe. Ponadto pacjenci z osłabioną odpornością z półpaścem ocznym lub z dużym ryzykiem rozsiewu choroby i zajęcia narządów wewnętrznych powinni otrzymywać leczenie dożylne. Pacjentów z opryszczką narządów płciowych należy pouczyć, aby unikali kontaktów seksualnych, kiedy objawy są obecne, nawet jeśli została rozpoczęta terapia lekiem przeciwwirusowym; ponadto przeniesienie zakażenia jest możliwe nawet podczas zapobiegawczego stosowania leku (choć częstość rozprzestrzeniania wirusa jest wtedy istotnie zmniejszona) - oprócz terapii walacyklowirem, zalecane jest, aby pacjent stosował bezpieczniejsze zachowania seksualne. U pacjentów z zakażeniem oczu wirusem HSV należy ściśle kontrolować reakcję kliniczną na leczenie; należy rozważyć dożylne leczenie przeciwwirusowe, jeśli uzyskanie zadowalającej odpowiedzi na leczenie doustne jest mało prawdopodobne. Dane dotyczące skuteczności walacyklowiru uzyskane od pacjentów po przeszczepach z dużym ryzykiem wystąpienia cytomegalii (tj. dawca z wykrywalnymi przeciwciałami przeciw CMV - biorca bez wykrywalnych przeciwciał przeciw CMV lub zastosowanie terapii globuliną antytymocytową) wskazują, że walacyklowir może być stosowany jedynie u tych pacjentów, u których względy bezpieczeństwa wykluczają zastosowanie walgancyklowiru lub gancyklowiru. Podczas stosowania dużych dawek walacyklowiru, takich jak w zapobieganiu cytomegalii, działania niepożądane, w tym nieprawidłowości OUN, mogą występować z częstością większą niż podczas podawania mniejszych dawek stosowanych w innych wskazaniach; u pacjenta należy uważnie obserwować stan czynności nerek i odpowiednio zmodyfikować dawkę.
Reklama
Valtrex - ciąża
Dane dotyczące stosowania walacyklowiru lub aktywnego metabolitu (acyklowiru) w ciąży i doświadczenie po wprowadzeniu leku na rynek, nie wskazują na teratogenność lub toksyczność w okresie płodowym lub noworodkowym. Lek można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści z leczenia przeważają potencjalne zagrożenie. Acyklowir, główny metabolit walacyklowiru przenika do mleka kobiecego. Jednakże po zastosowaniu walacyklowiru w dawkach terapeutycznych, oddziaływanie na karmione piersią noworodki lub niemowlęta nie jest spodziewane, ponieważ dawka przyjęta przez dziecko jest mniejsza niż 2% dożylnej dawki terapeutycznej acyklowiru stosowanej w leczeniu opryszczki noworodków. Walacyklowir należy stosować ostrożnie w czasie karmienia piersią i tylko wtedy, gdy istnieje kliniczne wskazanie do stosowania.
Reklama
Valtrex - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy. Często: nudności, zawroty głowy, wymioty, biegunka, wysypka (w tym spowodowana nadwrażliwością na światło), świąd. Niezbyt często: leukopenia (głównie u pacjentów z osłabioną odpornością), małopłytkowość, dezorientacja, omamy, zaburzona świadomość, drżenia, pobudzenie, duszność, dolegliwości w obrębie brzucha, przemijające zwiększenie wartości parametrów czynności wątroby (np. bilirubina, enzymy wątrobowe), pokrzywka, ból nerek (może być związany z niewydolnością nerek), krwiomocz (często związany z innymi zaburzeniami nerek). Rzadko: anafilaksja, ataksja, zaburzenia mowy, drgawki, encefalopatia, śpiączka, objawy psychotyczne, delirium, obrzęk naczynioruchowy, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, otrzymujących dawki większe niż zalecane). Zaburzenia neurologiczne, czasami ciężkie, mogą być związane z encefalopatią i zalicza się do nich: dezorientację, pobudzenie, drgawki, omamy, śpiączkę. Reakcje te są zasadniczo przemijające i zwykle obserwowane są u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub innymi czynnikami predysponującymi. U pacjentów po przeszczepieniu narządu, otrzymujących duże dawki leku (8000 mg na dobę) w zapobieganiu CMV, reakcje neurologiczne występują znacznie częściej niż podczas podawania mniejszych dawek stosowanych w innych wskazaniach. Notowano także wytrącanie się kryształków acyklowiru wewnątrz cewek nerkowych. Obserwowano niewydolność nerek, mikroangiopatyczną niedokrwistość hemolityczną i małopłytkowość (czasami w połączeniu) u dorosłych pacjentów z ciężkim osłabieniem odporności (zwłaszcza w zaawansowanym stadium zakażenia wirusem HIV) otrzymujących w badaniach klinicznych duże dawki (8000 mg na dobę) walacyklowiru przez dłuższy czas. Te same objawy obserwowano także u pacjentów nieleczonych walacyklowirem, u których występowały te same choroby podstawowe lub schorzenia współistniejące.
Valtrex - interakcje
Acyklowir jest usuwany głównie w postaci niezmienionej z moczem, poprzez mechanizm aktywnego wydzielania cewkowego. Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie z walacyklowirem leki nefrotoksyczne, takie jak: aminoglikozydy, organiczne związki platyny, jodowane środki cieniujące, metotreksat, pentamidyna, foskarnet, cyklosporyna i takrolimus, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; w razie konieczności należy zapewnić odpowiednią kontrolę czynności nerek. Cymetydyna i probenecyd, poprzez hamowanie aktywnego wydzielania acyklowiru w cewkach nerkowych, zmniejszają nerkowy klirens acyklowiru i zwiększają AUC acyklowiru odpowiednio o ok. 25% i 45%; cymetydyna i probenecyd stosowane jednocześnie z walacyklowirem zwiększają AUC acyklowiru o ok. 65%. Inne leki (w tym np. tenofowir), hamujące lub konkurujące z nim o aktywne wydzielanie cewkowe, przyjmowane jednocześnie z walacyklowirem, mogą zwiększać osoczowe stężenie acyklowiru. Podobnie, podanie walacyklowiru może prowadzić do zwiększenia w osoczu stężenia jednocześnie podawanych leków. U pacjentów narażonych na większe stężenia acyklowiru pochodzącego z walacyklowiru (np. w dawkach stosowanych w leczeniu półpaśca lub zapobieganiu CMV) należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które hamują aktywne wydzielanie w cewkach nerkowych. Podczas jednoczesnego podawania acyklowiru i nieczynnego metabolitu mykofenolanu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepieniu narządów, obserwowano zwiększenie AUC tych leków; nie obserwowano zmian maksymalnych stężeń ani AUC po jednoczesnym podaniu walacyklowiru i mykofenolanu mofetylu zdrowym ochotnikom; doświadczenia kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania tych leków są ograniczone.
Valtrex - dawkowanie
Doustnie. Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV) - półpasiec i półpasiec oczny. Dorośli z prawidłową odpornością: 1000 mg 3 razy na dobę, przez 7 dni. Dorośli z osłabioną odpornością: 1000 mg 3 razy na dobę, przez co najmniej 7 dni oraz przez 2 dni po przekształceniu się zmian w strupki. W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych z prawidłową, jak i osłabioną odpornością - CCr >50 ml/min: 1000 mg 3 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min: 1000 mg 2 razy na dobę; CCr 10-29 ml/min: 1000 mg raz na dobę; CCr <10 ml/min: 500 mg raz na dobę. Należy rozpocząć stosowanie leku jak najszybciej po rozpoznaniu półpaśca. Brak danych dotyczących leczenia rozpoczętego po czasie dłuższym niż 72 h od wystąpienia wysypki półpaścowej. U pacjentów z osłabioną odpornością leczenie przeciwwirusowe zaleca się, jeśli upłynął nie więcej niż tydzień od pojawienia się pęcherzyków lub w dowolnym momencie przed całkowitym przekształceniem się zmian w strupki. Leczenie zakażenia wirusem opryszczki zwykłej (HSV). Dorośli i młodzież (≥12 lat) z prawidłową odpornością: 500 mg 2 razy na dobę; w nawrotach opryszczki leczenie należy kontynuować przez 3-5 dni; w leczeniu pierwszego wystąpienia zakażenia, które może mieć cięższy przebieg, może być konieczne wydłużenie okresu podawania leku do 10 dni. Podawanie leku należy rozpocząć jak najwcześniej. W leczeniu nawrotów opryszczki zwykłej najkorzystniejsze jest rozpoczęcie podawania leku w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian lub objawów. Lek może zapobiegać rozwinięciu się zmian, w przypadku zastosowania go zaraz po pojawieniu się pierwszych zmian lub objawów w nawrotach opryszczki zwykłej. W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością - CCr ≥30 ml/min: 500 mg 2 razy na dobę; <30 ml/min: 500 mg raz na dobę. Dorośli z osłabioną odpornością: 1000 mg 2 razy na dobę przez minimum 5 dni, na podstawie oceny ciężkości stanu klinicznego i oceny stanu odporności; w leczeniu opryszczki występującej po raz pierwszy, która może mieć cięższy przebieg, może być konieczne przedłużenie leczenia do 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej; aby uzyskać największą korzyść kliniczną leczenie należy rozpocząć w ciągu 48 h; zaleca się ścisłą kontrolę ewolucji zmian. W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych z osłabioną odpornością - CCr ≥30 ml/min: 1000 mg 2 razy na dobę; <30 ml/min: 1000 mg raz na dobę. Dorośli i młodzież (≥12 lat) w opryszczce wargowej - schemat 1-dniowy: 2000 mg 2 razy w ciągu 1 doby (drugą dawkę należy przyjąć około 12 h, nie wcześniej niż 6 h, po przyjęciu pierwszej); leczenie nie powinno trwać dłużej niż 1 dzień, ponieważ nie wykazano dodatkowych korzyści klinicznych z jego wydłużenia; leczenie należy rozpocząć z chwilą pojawienia się najwcześniejszych objawów (mrowienie, świąd lub pieczenie). W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych i młodzieży z opryszczką wargową, z prawidłową odpornością - CCr ≥50 ml/min: 2000 mg 2 razy w ciągu 1 doby; CCr 30-49 ml/min: 1000 mg 2 razy w ciągu 1 doby; CCr 10-29 ml/min: 500 mg 2 razy w ciągu 1 doby; CCr <10 ml/min: 500 mg pojedyncza dawka. Zapobieganie nawrotom opryszczki zwykłej. Dorośli i młodzież (≥12 lat) z prawidłową odpornością: 500 mg raz na dobę; niektórzy pacjenci z bardzo częstymi nawrotami (≥10 zakażeń rocznie bez leczenia) mogą uzyskać dodatkową korzyść, jeśli stosują dawkę dobową 500 mg w 2 dawkach podzielonych (250 mg 2 razy na dobę). Leczenie należy zweryfikować po 6–12 mies. W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością - CCr ≥30 ml/min: 500 mg raz na dobę (w zapobieganiu nawrotom zakażenia HSV u pacjentów bez zaburzeń odporności z ≥10 nawrotami w ciągu roku lepsze wyniki można uzyskać stosując dawkę 250 mg 2 razy na dobę); CCr <30 ml/min: 250 raz na dobę. Dorośli z osłabioną odpornością: 500 mg 2 razy na dobę. Leczenie należy zweryfikować po 6-12 mies. W zaburzeniach czynności nerek u dorosłych z osłabioną odpornością - CCr ≥30 ml/min: 500 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min: 500 mg raz na dobę. Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii (CMV) i chorobie cytomegalowirusowej. Dorośli i młodzież ≥12 lat: 2000 mg 4 razy na dobę. Stosowanie leku należy rozpocząć jak najszybciej po przeszczepieniu. Czas trwania terapii to zazwyczaj 90 dni, ale u pacjentów wysokiego ryzyka może być konieczność jej wydłużenia. W zaburzeniach odporności u dorosłych i młodzieży - CCr ≥75 ml/min: 2000 mg 4 razy na dobę; CCr 50-<75 ml/min: 1500 mg 4 razy na dobę; CCr 25-<50 ml/min: 1500 mg 3 razy na dobę; CCr 10-<25 ml/min: 1500 mg 2 razy na dobę; CCr <10 ml/min lub pacjenci dializowani: 1500 mg raz na dobę (u pacjentów poddawanych hemodializie przerywanej lek należy podawać po zakończeniu zabiegu hemodializy). Szczególne grupy pacjentów. Skuteczność leku u dzieci w wieku <12 lat nie została oceniona. Badania z zastosowaniem dawki 1000 mg walacyklowiru wykazały, że u dorosłych pacjentów z marskością wątroby niewielkiego lub umiarkowanego stopnia (tzn. gdy zachowane są procesy biosyntez wątrobowych), modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; dane farmakokinetyczne uzyskane u dorosłych pacjentów z zaawansowaną marskością wątroby (tzn. gdy procesy biosyntez wątrobowych są upośledzone oraz z udokumentowanym przeciekiem wrotno-systemowym), nie wskazują na konieczność modyfikacji dawkowania, jednakże doświadczenie kliniczne w tym zakresie jest ograniczone; ze względu na brak danych, zastosowanie większych dawek (≥4000 mg na dobę) u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i po przeszczepieniu wątroby wymaga zachowania ostrożności. U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia zaburzeń czynności nerek oraz należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjenta. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zmniejszyć dawkę leku (jak opisano powyżej dla poszczególnych wskazań) oraz należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjenta; u pacjentów poddawanych hemodializie przerywanej lek podawać po zakończeniu zabiegu hemodializy, regularnie kontrolować klirens kreatyniny, szczególnie w okresach, kiedy czynność nerek ulega szybkiej zmianie, np. natychmiast po przeszczepieniu lub po wszczepieniu nerki, odpowiednio dostosować dawkowanie walacyklowiru.
Valtrex - uwagi
Oceniając zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy brać pod uwagę stan kliniczny pacjenta i profil działań niepożądanych walacyklowiru; na podstawie danych farmakologicznych, nie sposób przewidzieć wpływu leku na powyższe rodzaje aktywności.
