Caspofungin Stada

Reklama

Caspofungin Stada - skład

1 fiolka zawiera 50 mg lub 70 mg kaspofunginy (w postaci octanu).

Reklama

Caspofungin Stada - działanie

Octan kaspofunginy jest półsyntetycznym lipopeptydem (echinokandyna), syntetyzowanym z produktu fermentacji Glarea lozoyensis. Hamuje syntezę beta-(1,3)-D-glukanu, istotnego składnika ściany komórkowej wielu grzybów pleśniowych i drożdżaków. Kaspofungina wykazuje aktywność przeciwko grzybom z rodzaju Aspergillus (A. fumigatus, A. flavus, A. niger, A. nidulans, A. terreus i A. candidus) i Candida (C. albicans, C. dubliniensis, C. glabrata, C. guilliermondii, C. kefyr, C. krusei, C. lipolytica, C. lusitaniae, C. parapsilosis, C. rugosa i C. tropicalis), w tym izolatom grzybów z mutacjami transportowymi (powodującymi oporność na wiele leków), a także izolatom grzybów opornych, lub które nabyły oporność na flukonazol, amfoterycynę B i 5-flucytozynę. Nie wiadomo, jaka jest częstość występowania oporności na kaspofunginę różnych klinicznych izolatów Candida i Aspergillus. Kaspofungina w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Maksymalna dystrybucja do tkanek następuje po 1,5 - 2 dniach po podaniu. Metabolizm leku polega na samoistnym rozpadzie do związku z otwartym pierścieniem, który ulega następnie hydrolizie i N-acetylacji. Eliminacja kaspofunginy z osocza zachodzi powoli i wielofazowo. Bezpośrednio po wlewie następuje krótka faza α, następnie faza β z okresem półtrwania od 9 do 11 h. Występuje także dodatkowa faza γ z okresem półtrwania wynoszącym 45 h. Decydującym mechanizmem wpływającym na klirens osoczowy leku jest dystrybucja, a nie wydalanie lub biotransformacja. Lek jest wydalany z moczem (41%) i kałem (34%). Wydalanie jest powolne, a T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi od 12 do 15 dni. Farmakokinetyka kaspofunginy jest umiarkowanie nieliniowa. Kumulacja leku zwiększa się w miarę zwiększania dawki. Czas osiągnięcia stanu równowagi po podaniu wielokrotnym zależy od dawki.

Reklama

Caspofungin Stada - wskazania

Leczenie inwazyjnej kandydozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży. Leczenie inwazyjnej aspergilozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży, u których występuje oporność na terapię lub nietolerancja terapii amfoterycyną B, preparatami lipidowymi amfoterycyny B i (lub) itrakonazolem. Brakiem odpowiedzi na terapię jest progresja zakażenia lub brak poprawy klinicznej po co najmniej 7 dniach właściwego leczenia przeciwgrzybiczego w dawkach terapeutycznych. Leczenie empiryczne przy podejrzeniu zakażenia grzybiczego (jak zakażenia grzybami z rodzaju Candida lub Aspergillus) u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży z gorączką i neutropenią.

Reklama

Caspofungin Stada - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Reklama

Caspofungin Stada - ostrzeżenia

Ograniczone dane wskazują na to, że kaspofungina nie działa na mniej rozpowszechnione drożdżaki inne niż z rodzaju Candida oraz pleśnie inne niż z rodzaju Aspergillus. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub u dzieci i młodzieży z zaburzeniami czynności wątroby dowolnego stopnia oraz u dzieci <12 mż.. Pacjentów z nieprawidłowymi wynikami prób czynnościowych wątroby odnotowanymi w trakcie leczenia kaspofunginą należy monitorować, czy nie występują u nich objawy pogorszenia czynności wątroby, i ponownie ocenić stosunek ryzyka do korzyści z dalszego leczenia kaspofunginą. U pacjentów leczonych cyklosporyną lek można stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby - podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku wystąpienia anafilaksji należy przerwać podawanie kaspofunginy i zastosować odpowiednie leczenie. Również w przypadku wysypki, obrzęku twarzy, obrzęku naczynioruchowego, świądu, uczucia gorąca lub skurczu oskrzeli może być konieczne przerwanie podawania kaspofunginy i (lub) zastosowanie odpowiedniego leczenia. Po wprowadzeniu do obrotu kaspofunginy obserwowano przypadki zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) oraz martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN); należy zachować ostrożność u pacjentów z alergiczną reakcją skórną w wywiadzie. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy że jest „wolny od sodu”.

Reklama

Caspofungin Stada - ciąża

Ciąża. Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania kaspofunginy u kobiet w okresie ciąży. Kaspofunginy nie należy stosować u kobiet w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. W badaniach na zwierzętach wykazano szkodliwy wpływ na potomstwo (toksyczność rozwojowa). W badaniach na zwierzętach wykazano, że kaspofungina przenika przez barierę łożyskową. Karmienie piersią. Nie wiadomo, czy kaspofungina przenika do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie kaspofunginy do mleka. Kobiety przyjmujące kaspofunginę nie powinny karmić piersią. Płodność. W badaniach przeprowadzonych na samcach i samicach szczurów nie stwierdzono żadnego wpływu kaspofunginy na płodność zwierząt. Brak danych klinicznych umożliwiających ocenę wpływu kaspofunginy na płodność. 

Reklama

Caspofungin Stada - efekty uboczne

Dorośli. Często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie liczby białych krwinek, hipokaliemia, ból głowy, zapalenie żył, duszności, nudności, biegunka, wymioty, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej), zwiększenie stężenia bilirubiny związanej, bilirubiny we krwi, wysypka, świąd, rumień, nadmierne pocenie się, ból stawów, gorączka, dreszcze, świąd w miejscu wlewu, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie stężenia albumin. Niezbyt często: niedokrwistość, trombocytopenia, koagulopatia, leukopenia, zwiększenie liczby eozynofilów, zmniejszenie/zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych, przeciążenie płynami, hipomagnezemia, jadłowstręt, zaburzenie równowagi elektrolitowej, hiperglikemia, hipokalcemia, kwasica metaboliczna, niepokój, dezorientacja, bezsenność, zawroty głowy, zaburzenie smaku, parestezje, senność, drżenie, niedoczulica, zażółcenie oczu, niewyraźne widzenie, obrzęk powiek, nadmierne łzawienie, palpitacje, tachykardia, arytmia, migotanie przedsionków, zastoinowa niewydolność serca, zakrzepowe zapalenie żył, zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, nieżyt nosa, ból gardła i krtani, szybkie oddychanie, skurcz oskrzeli, kaszel, nocna duszność napadowa, niedotlenienie narządów i tkanek, rzężenia, świszczący oddech, ból brzucha, ból w górnej części brzucha, suchość w jamie ustnej, niestrawność, dyskomfort w żołądku, rozdęcie brzucha, puchlina brzuszna, zaparcie, utrudnienie połykania, wzdęcia, zastój żółci, powiększenie wątroby, hiperbilirubinemia, żółtaczka, zaburzenie czynności wątroby, toksyczne działanie na wątrobę, zaburzenie dotyczące wątroby, rumień wielopostaciowy, wysypka plamkowa, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka świądowa, pokrzywka, alergiczne zapalenie skóry, świąd uogólniony, wysypka rumieniowata, wysypka uogólniona, wysypka odropodobna, zmiana skórna, ból pleców, ból kończyn, ból kości, osłabienie mięśni, ból mięśni, niewydolność nerek, ostra niewydolność nerek, ból, ból w miejscu cewnikowania, zmęczenie, uczucie zimna, uczucie gorąca, nieprawidłowości w miejscu wlewu/wstrzyknięcia (rumień, stwardnienie, ból, obrzmienie, zapalenie żył, wynaczynienie, podrażnienie, wysypka, pokrzywka, obrzęk), obrzęk obwodowy, tkliwość, dyskomfort w klatce piersiowej, ból w klatce piersiowej, obrzęk twarzy, uczucie zmiany temperatury ciała, złe samopoczucie, obrzęk, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, obecność krwinek czerwonych w moczu, zmniejszenie stężenia całkowitego białka, obecność białka w moczu, wydłużenie/skrócenie czasu protrombinowego, zmniejszenie/zwiększenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie/zwiększenie stężenia wapnia we krwi, zmniejszenie/zwiększenie stężenia chlorków we krwi, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zmniejszenie stężenia magnezu we krwi, zmniejszenie/zwiększenie stężenia fosforu we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, wydłużenie czasu aPTT, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi, zwiększenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie ciśnienia krwi, zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi, obecność krwi w moczu, nieprawidłowe odgłosy oddechowe, zmniejszenie stężenia dwutlenku węgla, zwiększenie stężenia leków immunosupresyjnych, zwiększenie INR, wałeczki moczowe, obecność białych krwinek w moczu oraz zwiększenie pH moczu. Ponadto: wysypka, obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy, świąd, uczucie gorąca lub skurcz oskrzeli (objawy związane prawdopodobnie z działaniem histaminy), reakcja anafilaktyczna. U pacjentów z inwazyjną aspergilozą obserwowano obrzęk płuc, zespół zaburzeń ciężkiej niewydolności oddechowej u dorosłych (ARDS) oraz nacieki w badaniu radiograficznym. Dzieci. Bardzo często: gorączka. Często: zwiększenie liczby eozynofilów, ból głowy, tachykardia, uderzenia gorąca, niedociśnienie tętnicze, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AIAT), wysypka, świąd, dreszcze, ból w miejscu cewnikowania, zmniejszenie stężenia potasu, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia glukozy, zmniejszenie lub zwiększenie stężenia fosforu.

Caspofungin Stada - interakcje

Badania in vitro wykazały, że kaspofungina nie jest inhibitorem żadnego enzymu układu cytochromu P-450. W badaniach klinicznych kaspofungina nie indukowała metabolizmu innych substancji poprzez CYP3A4. Kaspofungina nie jest substratem dla glikoproteiny P i wykazuje słabe powinowactwo do enzymów cytochromu P-450. Niemniej jednak istnieją interakcje kaspofunginy z innymi lekami. Cyklosporyna zwiększa biodostępność kaspofunginy, prowadząc do przemijającego, około 3-krotnego zwiększenia aktywności AlAT i AspAT - w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. Kaspofungina zmniejsza minimalne stężenie takrolimusu o 26 % - podczas równoczesnego stosowania konieczne jest standardowe monitorowanie stężeń takrolimusa we krwi oraz odpowiednie dostosowanie jego dawek. Farmakokinetyka kaspofunginy nie ulega zmianie w stopniu istotnym klinicznie podczas stosowania: itrakonazolu, amfoterycyny B, mykofenolanu mofetylu, nelfinawiru lub takrolimusa. Kaspofungina nie ma wpływu na farmakokinetykę: amfoterycyny B, itrakonazolu, ryfampicyny i mykofenolanu mofetylu. Ryfampicyna powodowała zwiększenie AUC kaspofunginy o 60% oraz zwiększenie jej minimalnego stężenia o 170% w pierwszym dniu jednoczesnego podawania obu leków. Po 2 tyg. jednoczesnego podawania ryfampicyna miała ograniczony wpływ na AUC kaspofunginy, której minimalne stężenia były jednak o 30% mniejsze niż u pacjentów dorosłych przyjmujących samą kaspofunginę. Mechanizm interakcji prawdopodobnie polega na początkowym hamowaniu, a następnie indukcji białek transportowych. Podobnego efektu można spodziewać się podczas stosowania innych leków indukujących enzymy metabolizujące. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu z takimi lekami jak: efawirenz, newirapina, ryfampicyna, deksametazon, fenytoina lub karbamazepina może wystąpić zmniejszenie AUC kaspofunginy. Podczas jednoczesnego stosowania leków indukujących enzymy metabolizujące należy rozważyć zwiększenie dawki dobowej kaspofunginy do 70 mg, po zastosowaniu zwykłej dawki nasycającej 70 mg. U dzieci stosowanie preparatu jednocześnie z deksametazonem może spowodować znaczące klinicznie zmniejszenie wartości Cmin kaspofunginy. Może to oznaczać, że zastosowanie induktorów enzymów u dzieci będzie wiązać się ze zmniejszeniem stężeń kaspofunginy, podobnie jak u osób dorosłych. W przypadku stosowania preparatu u dzieci (w wieku od 12 miesięcy do 17 lat) jednocześnie z induktorami klirensu leków, takimi jak ryfampicyna, efawirenz, newirapina, fenytoina, deksametazon czy karbamazepina, należy rozważyć podanie dawki leku 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki wynoszącej 70 mg/dobę). Kaspofunginy nie należy łączyć w jednym roztworze z innymi lekami ani rozcieńczać roztworami glukozy.

Caspofungin Stada - dawkowanie

Dożylnie. Decyzję o rozpoczęciu leczenia kaspofunginą powinien podjąć lekarz doświadczony w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych. Dorośli: w 1. dobie leczenia należy podać pojedynczą dawkę nasycającą 70 mg, następnie stosuje się dawkę 50 mg na dobę. U pacjentów o masie ciała >80 kg, po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest dalsze stosowanie leku w dawce 70 mg na dobę. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku w zależności od płci czy rasy pacjenta. Dzieci (w wieku 12 m-cy do 17 lat): wielkość dawki należy wyliczyć na podstawie pola powierzchni ciała pacjenta (wzór Mostellera). We wszystkich wskazaniach, w dniu 1. należy podać jednorazową dawkę nasycającą 70 mg/m² pc. (nie przekraczać dawki 70 mg), a następnie 50 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Jeśli dawka wynosząca 50 mg/m² pc. na dobę jest dobrze tolerowana, ale nie zapewnia zadowalającej odpowiedzi klinicznej, można ją zwiększyć do 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Ograniczone dane sugerują, iż można rozważyć podawanie preparatu w dawce 25 mg/m² pc. na dobę noworodkom i niemowlętom (poniżej 3 mż.) i w dawce 50 mg/m² pc. na dobę małym dzieciom (w wieku 3 do 11 m-cy). Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 72 h po ustąpieniu neutropenii (ANC ≥500). Pacjenci ze zdiagnozowanym zakażeniem grzybiczym powinni być leczeni przez co najmniej 14 dni i leczenie należy kontynuować przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu zarówno neutropenii, jak i objawów klinicznych. Czas trwania leczenia inwazyjnej kandydozy należy określić na podstawie reakcji klinicznej i mikrobiologicznej u danego pacjenta. Po uzyskaniu poprawy objawów podmiotowych i przedmiotowych w przebiegu inwazyjnej kandydozy oraz ujemnych wyników posiewów, można rozważyć zmianę na doustne leczenie przeciwgrzybicze. Na ogół leczenie przeciwgrzybicze należy kontynuować przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim wyniku posiewu. Czas trwania leczenia inwazyjnej aspergilozy należy ustalać indywidualnie w zależności od stopnia nasilenia choroby zasadniczej, ustępowania immunosupresji oraz od odpowiedzi klinicznej. Na ogół leczenie powinno być kontynuowane przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu objawów. Ilość informacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia trwającego dłużej niż 4 tyg. jest ograniczona. Dostępne dane wskazują jednak na to, że kaspofungina stosowana przez dłuższy czas (do 162 dni u dorosłych oraz do 87 dni u dzieci i młodzieży) jest dobrze tolerowana. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6st. wg Child-Pugh). U dorosłych pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9st. wg Child-Pugh), po podaniu w 1. dobie dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest stosowanie preparatu w dawce 35 mg na dobę. Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9st. wg Child-Pugh) i u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby dowolnego stopnia. U pacjentów leczonych niektórymi induktorami enzymów metabolizujących leki, po podaniu dawki nasycającej 70 mg, należy rozważyć zwiększenie dobowej dawki preparatu do 70 mg. W przypadku stosowania preparatu u dzieci (w wieku 12 m-cy do 17 lat) jednocześnie z tymi samymi induktorami enzymów metabolicznych, należy rozważyć podanie dawki wynoszącej 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki rzeczywistej wynoszącej 70 mg na dobę). Sposób podania. Lek podawać w powolnym, około 1-godzinnym wlewie, po uprzednim rozpuszczeniu i rozcieńczeniu. Podawać jako pojedynczy wlew w ciągu doby. Aby przygotować koncentrat do sporz. roztw. do inf., proszek należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań. Do sporządzenia finalnego roztworu do infuzji można używać następujących roztworów: roztwór NaCl do wstrzykiwań lub roztwór Ringera z mleczanami. Do rozcieńczania preparatu nie wolno stosować roztworów zawierających glukozę, ponieważ lek jest niestabilny w roztworach glukozy. Preparatu nie wolno mieszać lub podawać w jednym wlewie z innymi lekami.

Caspofungin Stada - uwagi

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nieotwarte fiolki należy przechowywać w temp. 2-8st.C.