Reklama
Vercef - skład
5 ml zawiesiny (po rozpuszczeniu granulatu w wodzie) zawiera 250 mg cefakloru w postaci jednowodzianu; zawiesina zawiera sacharozę.
Reklama
Vercef - działanie
Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna II generacji do podawania doustnego. Mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy błony ściany komórkowej. Cefaklor działa in vitro na następujące drobnoustroje - tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus spp. (w tym szczepy koagulazo-dodatnie, koagulazo-ujemne i szczepy wytwarzające penicylinazę; Staphylococcus aureus oporny na metycylinę jest także oporny na cefaklor), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupa A); tlenowe bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli, Haemophilus influenzae (szczepy niewytwarzające β-laktamazy), Klebsiella spp., Proteus mirabilis. Cefaklor wykazuje MIC <8 µg/ml w stosunku do większości (>90%) szczepów następujących drobnoustrojów: tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter diversus, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae; beztlenowe bakterie Gram-dodatnie: Bacteroides spp. (oprócz B.fragilis), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Propionibacterium acnes. Cefaklor nie działa na Pseudomonas spp., Acinetobacter calcoaceticus, większość entrerokoków (np. Streptococcus faecalis), większość Enterobacter spp., Serratia spp. Cefaklor dobrze wchłania się po podaniu doustnym na czczo, osiągając Cmax w ciągu 0,5-1 h. W ok. 25% wiąże się z białkami osocza. Jest wydalany z moczem, w postaci niezmienionej. T0,5 we krwi wynosi 0,6-0,9 h. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek T0,5 jest nieznacznie wydłużony; w przypadku całkowitej niewydolności nerek wynosi 2,3-2,8 h. Hemodializa skraca okres półtrwania o 25-30%.
Reklama
Vercef - wskazania
Zakażenia górnych dróg oddechowych (w tym: zapalenie gardła i migdałków wywołane przez Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Zapalenie ucha środkowego i zatok spowodowane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, gronkowce, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym: zapalenie płuc, wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Streptococcus pyogenes (paciorkowce β-hemolizujące grupy A) i Moraxella catarrhalis. Uwaga: lekiem z wyboru w leczeniu i profilaktyce zakażeń paciorkowcowych (w tym w zapobieganiu gorączce reumatycznej) jest penicylina. Zazwyczaj cefaklor jest skuteczny w zwalczaniu paciorkowców w nosogardzieli, ale brak danych dotyczących skuteczności w zapobieganiu następstwom zakażeń paciorkowcowych, czyli chorobie reumatycznej i zapaleniu wsierdzia. Zakażenia dróg moczowych w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie pęcherza wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp. i gronkowce koagulazo-ujemne. Wykazano, że cefaklor jest skuteczny zarówno w ostrych jak i przewlekłych zakażeniach np. w rzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej. Zakażenie skóry i tkanek miękkich wywołane przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania w celu wykazania wrażliwości drobnoustrojów na cefaklor. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania produktów przeciwbakteryjnych.
Reklama
Vercef - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cefaklor, inne cefalosporyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Vercef - ostrzeżenia
Przed zastosowaniem leku należy przeprowadzić wywiad dotyczący skłonności pacjenta do występowania reakcji nadwrażliwości na cefaklor, cefalosporyny, penicyliny lub inne leki. Cefaklor stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny (ryzyko wystąpienia krzyżowej reakcji alergicznej na antybiotyki β-laktamowe, ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie). W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej należy przerwać podawanie antybiotyku i podjąć odpowiednie środki ratunkowe. Antybiotyki o szerokim zakresie działania (w tym makrolidy, półsyntetyczne penicyliny i cefalosporyny) mogą być przyczyną rzekomobłoniastego zapalenia jelit, zwłaszcza jeśli u pacjenta wystąpi biegunka. W przypadku przebiegu lekkiego rzekomobłoniastego zapalenia jelit zwykle wystarczy przerwać stosowanie leku; w przypadku umiarkowanego lub ciężkiego przebiegu konieczne jest podjęcie odpowiedniego leczenia. Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit. Należy zachować ostrożność stosując antybiotyk o szerokim spektrum działania u pacjentów, u których występują lub występowały choroby przewodu pokarmowego, zwłaszcza zapalenie okrężnicy. W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia opornymi drobnoustrojami; jeśli wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie postępowanie. Cefaklor należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem cefakloru u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek jest niewielkie, dlatego konieczna jest dokładna obserwacja kliniczna pacjenta i wykonywanie kontrolnych badań laboratoryjnych. Ze względu na zawartość sacharozy, leku nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Vercef - ciąża
Ostrożnie stosować w ciąży - badania na zwierzętach nie wykazały, aby cefaklor działał teratogennie lub zaburzał płodność, jednak brak dobrze kontrolowanych badań ludzi. Ostrożnie stosować w czasie laktacji - śladowe ilości leku wykrywane są w mleku kobiecym, nie jest znany wpływ cefakloru na karmione piersią dziecko.
Reklama
Vercef - efekty uboczne
Najczęściej występującym działaniem niepożądanym była biegunka (rzadko była na tyle ciężka, by konieczne było przerwanie stosowania leku). Zgłaszano przypadki zapalenia jelita grubego, w tym sporadycznie rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Rzadko: powiększenie węzłów chłonnych, białkomocz (nie stwierdzano krążących kompleksów immunologicznych oraz typowych następstw choroby), zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (toksyczna nekroliza naskórkowa), anafilaksja (częściej u pacjentów uczulonych na penicylinę), trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, przemijająca neutropenia, przemijające zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, niewielkie zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i alaninowej (AlAT) oraz fosfatazy zasadowej, przemijające śródmiąższowe zapalenie nerek, niewielkie zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu, nieprawidłowe wyniki badania moczu, przemijająca nadpobudliwość, pobudzenie, nerwowość, bezsenność, stan splątania, wzmożone napięcie, zawroty głowy, omamy, senność, swędzenie w okolicach narządów płciowych, kandydoza pochwy, zapalenie pochwy, dodatni wynik testu Coombsa. Występowały również: nudności, wymioty, reakcje uczuleniowe (takie, jak: wysypka odropodobna, świąd i pokrzywka, które zwykle mijały po odstawieniu leku), objawy podobne do choroby posurowiczej (rumień wielopostaciowy, wysypka i inne objawy skórne z jednoczesnym zapaleniem lub bólem stawów, z gorączką lub bez), reakcje anafilaktoidalne (np. obrzęk naczynioruchowy, osłabienie, obrzęk; w tym obrzęk twarzy i kończyn), duszność, parestezje, omdlenie, rozszerzenie naczyń krwionośnych, eozynofilia, przemijająca limfocytoza, leukopenia. Sporadycznie mogą wystąpić pojedyncze objawy, jednak nie są one wynikiem reakcji przypominających chorobę posurowiczą. Reakcje podobne do choroby posurowiczej są spowodowane nadwrażliwością i występują zazwyczaj podczas leczenia cefaklorem lub po powtórnym jego zastosowaniu (częściej występują u dzieci niż u dorosłych). Objawy przedmiotowe i podmiotowe zwykle ujawniają się w kilka dni po rozpoczęciu leczenia i mijają w kilka dni po jego zakończeniu, można je łagodzić podając preparaty antyhistaminowe i kortykosteroidy. Nie opisywano żadnych poważnych następstw tych reakcji.
Vercef - interakcje
Jednoczesne podawanie cefakloru z lekami przeciwzakrzepowymi (m.in. warfaryną lub acenokumarolem) może powodować wydłużenie czasu protrombinowego (zalecana jest kontrola parametrów krzepnięcia i w razie konieczności - dostosowanie dawki). Wydalanie nerkowe cefakloru jest hamowane przez probenecyd.
Vercef - dawkowanie
Doustnie. Zalecana zwykle stosowana dawka u dzieci wynosi 20 mg/kg mc. na dobę w dawkach podzielonych podawanych co 8 h. W przypadku zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc należy stosować dawkę 20 mg/kg mc. na dobę w 3 dawkach podzielonych. Przykładowo, 20 mg/kg mc./dobę: mc. 9 kg - 3 x 1,25 ml leku 250 mg/5 ml, mc. 18 kg - 3 x 2,5 ml leku 250 mg/5 ml. W przypadku cięższych zakażeń, zapalenia ucha środkowego i zakażeń wywołanych przez mniej wrażliwe bakterie zaleca się stosowanie dawki 40 mg/kg mc. na dobę w dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1 g. Przykładowo, 40 mg/kg mc./dobę: mc 9 kg - 3 x 2,5 ml leku 250 mg/5 ml, mc. 18 kg - 3 x 5 ml leku 250 mg/5 ml. W leczeniu zapalenia ucha środkowego i zapalenia gardła dobową dawkę można podawać w 2 dawkach podzielonych co 12 h. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku u dzieci w wieku <1. mż. Czas trwania leczenia. Leczenie zakażeń wywoływanych przez paciorkowce β-hemolizujące powinno trwać co najmniej 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. T0,5 u pacjentów z bezmoczem wynosi 2,3–2,8 h (u pacjentów z prawidłową czynnością nerek 0,6–0,9 h). Zazwyczaj nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z umiarkowaną, a nawet ciężką niewydolnością nerek.
Vercef - uwagi
Cefaklor na ogół nie wpływa na zdolność koncentracji i reagowania, jednak objawy niepożądane leku, jak spadek ciśnienia krwi lub zawroty głowy, mogą prowadzić do wystąpienia ryzyka podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Cefaklor może powodować fałszywie dodatni wynik próby na obecność glukozy w moczu z roztworem Benedicta lub Fehlinga i tabletkami z siarczanem miedzi. Może dawać fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (jest to ważne w przypadku wykonywania badań hematologicznych, próby krzyżowej przed przetoczeniem krwi, testu antyglobulinowego lub testu Coombsa u noworodków urodzonych przez matki leczone cefalosporynami przed porodem).
