Reklama
Xydalba - skład
1 fiolka zawiera 500 mg dalbawancyny w postaci chlorowodorku; po odtworzeniu 1 ml zawiera 20 mg dalbawancyny. Rozcieńczony roztwór do infuzji musi mieć końcowe stężenie od 1 mg/ml do 5 mg/ml dalbawancyny.
Reklama
Xydalba - działanie
Antybiotyk lipoglikopeptydowy o działaniu bakteriobójczym. Stwierdzono skuteczność kliniczną przeciwko patogenom odpowiedzialnym za ABSSSI, które były wrażliwe na dalbawancynę in vitro: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Streptococcus dysgalactiae, grupa Streptococcus anginosus (w tym S. anginosus, S. intermedius oraz S. constellatus). Skuteczność kliniczna wobec następujących patogenów nie została ustalona, chociaż badania in vitro sugerują, że patogeny te byłyby wrażliwe na dalbawancynę przy braku nabytych mechanizmów oporności: paciorkowce grupy G, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp. Wszystkie bakterie Gram-ujemne są oporne na dalbawancynę. Ogólnoustrojowa ekspozycja na dalbawancynę jest proporcjonalna do dawki po podaniu pojedynczych dawek w zakresie 140-1120 mg, co wskazuje na farmakokinetykę liniową. Nie zaobserwowano kumulacji po wielokrotnych infuzjach stosowanych raz w tyg. przez okres do 8 tyg. Dalbawancyna wiąże się w 93% z białkami osocza. Jest metabolizowana w niewielkim stopniu (<25%). Metabolity - hydroksydalbawancyna i aglikon mannozylu wykazują znacznie mniejsze działanie przeciwbakteryjne w porównaniu z substancja macierzystą. Lek jest wydalany głównie z moczem (w postaci dalbawancyny oraz metabolitu); ok. 20% dawki - z kałem. Średni T0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi 372 h (zakres 333-405 h).
Reklama
Xydalba - wskazania
Leczenie ostrych bakteryjnych zakażeń skóry i tkanek miękkich (ang. ABSSSI) u dorosłych. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego zastosowania leków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Xydalba - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.
Reklama
Xydalba - ostrzeżenia
Lek należy z ostrożnością podawać pacjentom o których wiadomo, że są nadwrażliwi na inne glikopeptydy, ze względu na możliwość wystąpienia krzyżowej nadwrażliwości. Jeżeli wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać podawanie leku i zastosować właściwe leczenie reakcji alergicznej. U pacjentów z biegunką występującą podczas lub po zakończeniu leczenia dalbawancyną należy brać pod uwagę rozpoznanie związanego z leczeniem przeciwbakteryjnym zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy spowodowanego przez Clostridioides (wcześniej Clostridium) difficile. W takich przypadkach należy rozważyć przerwanie podawania dalbawancyny i zastosowanie leczenia wspomagającego oraz specyficznego dla zakażenia C. difficile. U tych pacjentów nigdy nie należy stosować leków hamujących perystaltykę. Lek podaje się w infuzji dożylnej, z wykorzystaniem całkowitego 30-min czasu trwania infuzji, w celu zminimalizowania ryzyka reakcji związanych z infuzją. Szybkie infuzje dożylne przeciwbakteryjnego glikopeptydu mogą przyczynić się do wystąpienia reakcji przypominających "zespół czerwonego człowieka", który obejmuje nagłe zaczerwienienie górnych części ciała, pokrzywkę, świąd i (lub) wysypkę. Zaprzestanie podawania infuzji lub jej spowolnienie może spowodować ustąpienie tych reakcji. Informacje dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dalbawancyny u pacjentów, których CCr wynosi <30 ml/min są ograniczone; u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności nerek z CCr <30 ml/min i którzy nie są regularnie poddawani hemodializie dostosowywanie dawki jest konieczne. W przypadku zakażeń mieszanych, jeśli się podejrzewa obecność bakterii Gram-ujemnych, pacjentów należy leczyć odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi działającymi na bakterie Gram-ujemne. Zastosowanie antybiotyków może promować namnażanie drobnoustrojów niewrażliwych. Jeżeli podczas terapii wystąpi nadkażenie, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności dalbawancyny w przypadku zastosowania więcej niż dwóch dawek (w odstępie jednego tygodnia) są ograniczone. W kluczowych badaniach w przypadku ABSSSI rodzaje leczonych infekcji były ograniczone jedynie do cellulitisu/róży, ropni i infekcji ran. Brak doświadczenia dotyczącego stosowania dalbawancyny w leczeniu pacjentów z silnie obniżoną odpornością. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, więc lek ten uznaje się za „wolny od sodu”.
Reklama
Xydalba - ciąża
Lek nie jest zalecany w okresie ciąży, chyba że potencjalna spodziewana korzyść wyraźnie uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu. Nie ma danych dotyczących stosowania dalbawancyny przez kobiety w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na reprodukcję. Nie wiadomo, czy dalbawancyna przenika do mleka ludzkiego (przenika do mleka zwierząt). Nie można wykluczyć wpływu dalbawancyny na florę żołądkowo-jelitową oraz florę jamy ustnej karmionego piersią niemowlęcia. Należy podjąć decyzję o kontynuacji/zaprzestaniu kamienia piersią lub kontynuacji/ zaprzestaniu leczenia dalbawancyna, biorąc pod uwagę korzyści z kamienia piersią dla niemowlęcia oraz korzyści z terapii dla kobiety. Badania na zwierzętach wykazały obniżoną płodność; potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane.
Reklama
Xydalba - efekty uboczne
Często: ból głowy, mdłości, biegunka. Niezbyt często: zakażenia grzybicze pochwy i sromu, zakażenia dróg moczowych, infekcje grzybicze, zapalenie okrężnicy wywołane Clostridioides (wcześniej Clostridium) difficile, kandydoza jamy ustnej, anemia, trombocytoza, eozynofilia, leukopenia, neutropenia, zmniejszony apetyt, bezsenność, zaburzenia smaku, zawroty głowy, nagłe zaczerwienienie, zapalenie żył, kaszel, zaparcie, ból brzucha, dyspepsja, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wymioty, świąd, pokrzywka, wysypka, świąd sromu i pochwy, reakcje związane z infuzją, zwiększona aktywność LDH, zwiększona aktywność AlAT, zwiększona aktywność AspAT, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, zwiększona aktywność ALP, zwiększona liczba płytek krwi, zwiększona temperatura ciała, zwiększona aktywność GGT. Rzadko: reakcje anafilaktoidalne, skurcz oskrzeli. Działania niepożądane związane z klasą leków: ototoksyczność jest związana ze stosowaniem glikopeptydu (wankomycyny i teikoplaniny); u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu lek ototoksyczny, taki jak aminoglikozyd, ryzyko ototoksyczności może być zwiększone.
Xydalba - interakcje
Wyniki przesiewowego badania in vitro na obecność receptorów, nie wskazują na prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji z innymi celami terapeutycznymi ani na możliwość istotnych klinicznie interakcji farmakodynamicznych. Nie przeprowadzono badań klinicznych z użyciem dalbawancyny, dotyczących interakcji między lekami. Dalbawancyna nie jest metabolizowana przez enzymy CYP in vitro, dlatego jednoczesne stosowanie induktorów CYP lub ich inhibitorów, raczej nie będzie miało wpływu na farmakokinetykę dalbawancyny. Nie wiadomo, czy dalbawancyna jest substratem transporterów wychwytu i wydalania wątrobowego. Jednoczesne stosowanie wraz z inhibitorami tych transporterów może zwiększyć narażenie na dalbawancynę. Do takich inhibitorów transporterów należą na przykład silnie działające inhibitory proteazy, werapamil, chinidyna, itrakonazol, klarytromycyna i cyklosporyna. Należy spodziewać się, że możliwość wystąpienia interakcji dalbawancyny z lekami metabolizowanymi przez enzymy CYP jest raczej mała, ze względu na to, że nie jest ona ani inhibitorem ani induktorem enzymów CYP in vitro. Nie ma danych na temat dalbawancyny jako inhibitora CYP2C8. Nie wiadomo, czy dalbawancyna jest inhibitorem transporterów. Przy jednoczesnym stosowaniu z dalbawancyną substratów transporterów wrażliwych na zahamowanie aktywności transporterów, jak statyny i digoksyna, nie można wykluczyć zwiększonej na nie ekspozycji.
Xydalba - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli: 1500 mg podane jako dawka pojedyncza; lub 1000 mg, a następnie po tygodniu 500 mg. Szczególne grupy pacjentów. Zaburzenia czynności nerek. Dostosowywanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥30-79 ml/min) ani u pacjentów regularnie poddawanych hemodializie (3 razy w tygodniu); dalbawancyna może być podawana bez względu na czas hemodializy. U pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności nerek, u których CCr wynosi <30 ml/min i którzy nie są regularnie poddawani hemodializie, zalecaną dawkę dalbawancyny należy zmniejszyć albo do dawki 1000 mg podawanej w infuzji jako dawka pojedyncza albo do dawki 750 mg, a następnie po tygodniu o 375 mg. Zaburzenia czynności wątroby. Dostosowywanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień A wg Childa-Pugha). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzenia czynności wątroby (stopień B i C wg Childa-Pugha) nie ma danych umożliwiających określenie właściwego dawkowania - zachować ostrożność. Osoby w podeszłym wieku. Dostosowywanie dawki nie jest konieczne. Dzieci i młodzież. Nie określono jeszcze bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania dalbawancyny u pacjentów w wieku <18 lat. Sposób podania. Podawać w infuzji dożylnej przez 30 min. Lek musi być odtworzony, a następnie rozcieńczony przed podaniem. Rozcieńczony roztwór do infuzji musi mieć końcowe stężenie 1-5 mg/ml.
Xydalba - uwagi
Lek może mieć nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ponieważ może powodować zawroty głowy.
