Kiedy praca staje się nałogiem?
Praca staje się uzależnieniem, gdy obowiązkom zawodowym poświęca się znacznie więcej czasu niż zazwyczaj, a życie prywatne zastąpione zostaje coraz dłuższymi pobytami w miejscu pracy. Pracoholizm objawia się poprzez trudności z zasypianiem, spotęgowany stres, a także przekonanie, że wykonanie czynności zawodowych należy do najważniejszych obowiązków w ciągu dnia.
Gdy praca jest najważniejsza
Osoba chora, dla której wykonywany zawód stał się obsesją, stara się podporządkować swoje życie wykonywanej pracy – zostaje po godzinach, zajmuje się pracą w domu, zaniedbuje obowiązki rodzinne, nie ma czasu dla znajomych, źle sypia, staje się zbytnim perfekcjonistą.
Pogłębiająca się depresja
Niestety, długotrwałe skupienie na obowiązkach zawodowych i brak odpoczynku potęguje problemy zdrowotne. Nadmierny stres oraz ciągłe poczucie niezadowolenia z siebie może doprowadzić do depresji. Towarzyszą jej rozgoryczenie i bezsenność. Brak czasu sprawia też, że osoba chora źle się odżywia, doprowadzając do otyłości.
Pracoholizm szkodliwy dla organizmu
Ponadto u osób uzależnionych mogą pojawić się wrzody żołądka, nudności, bóle w okolicy serca oraz męczące, długotrwałe bóle głowy. Pracoholik zaczyna odczuwać chroniczne zmęczenie, które w połączeniu z bezsennością doprowadza do frustracji. W wielu przypadkach może również rozwinąć w chorym nerwice lękowe, a także różnego typu psychozy.
W rezultacie pracoholizm przynosi opłakane skutki dla zdrowia – w przyszłości może doprowadzić do zaburzenia krążenia, zawału serca, wylewu, poważnych problemów ze stawami oraz żołądkiem.
Dziwny nałóg
Jak sugerują lekarze, pracoholizm jest wyjątkowym nałogiem. Jako jedyny bowiem nie wzbudza w chorym poczucia winy. Uzależnienie od pracy uważane jest przez dotknięte nim osoby za ogromną zaletę, której nie chcą się pozbywać. Uważają też, że za skupienie na pracy należy im się pochwała, a nie przygana.
Pracoholik mniej wydajny w pracy
Wbrew pozorom pracoholik nie jest wydajniejszy i bardziej pracowity, niż mu się wydaje. Długotrwałe zmęczenie oraz narastające problemy zdrowotne sprawiają, że osoba uzależniona staje się mniej wydajna, nie radzi sobie z nagromadzeniem obowiązków zawodowych, w rezultacie przynosząc straty nie tylko sobie, ale również pracodawcy.
Jak wyleczyć się z pracoholizmu?
Pracoholizm jest chorobą, która wymaga leczenia psychoterapeutycznego. Samodzielne radzenie sobie ze skutkami przepracowania jest krótkotrwałe, nie przynosząc pożądanego rezultatu. Pracoholik musi zdać sobie sprawę ze swego uzależnienia i dobrowolnie poddać się leczeniu, z uwzględnieniem gotowości do zmiany trybu życia.
Leczenie uzależnienia od pracy skupia się ono na uzyskaniu równowagi między sferą zawodową, a prywatną chorego. Podczas terapii indywidualnej lub grupowej uzależniony uczy się, jak organizować sobie czas pracy, by nie zaniedbywać siebie oraz najbliższych.
