Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - skład
1 g roztworu (1 ml roztworu) zawiera 2 mg mezylanu dihydroergotaminy. Preparat zawiera etanol (42,5 % v/v e tzn. od 212,5 mg do 637,5 mg na dawkę).
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - działanie
Mechanizm działania dihydroergotaminy polega na blokowaniu receptorów α-adrenergicznych i dopaminergicznych oraz na długotrwałym, bezpośrednim, kurczącym działaniu na mięśniówkę gładką naczyń obwodowych i mózgowych. Dihydroergotamina ma jednak silniejsze działanie blokujące receptory α-adrenergiczne i dopaminergiczne oraz znacznie słabsze działanie kurczące naczynia od ergotaminy. Dihydroergotamina działa także na ośrodkowe neurony serotoninergiczne, które odgrywają istotną rolę w mechanizmie działania przeciwmigrenowego. Korzystne działanie leku w migrenowych bólach głowy jest uwarunkowane działaniem kurczącym na rozszerzone łożysko tętnicy szyjnej zewnętrznej z jednoczesnym obniżeniem amplitudy pulsacji. Dihydroergotamina wywiera także selektywne działanie kurczące naczynia układu żylnego, obniżające pojemność tych naczyń ze znacznie słabszym działaniem na opór naczyniowy tętnic i tętniczek. Opisane działanie dihydroergotaminy przeciwdziała zastojowi żylnemu i przyspiesza powrót żylny oraz pozostaje bez istotnego wpływu na obwodowy opór naczyniowy. Biodostępność dihydroergotaminy po podaniu doustnym jest stosunkowo mała i nie przekracza 5%, Cmax w surowicy osiąga po ok. 30 min do 3 h. Stężenie w stanie stacjonarnym po stosowaniu 1-2,5 mg 3 razy na dobę jest osiągane po ok. 5 dniach. Dihydroergotamina jest głównie metabolizowana w wątrobie, po podaniu doustnym metabolizm wątrobowy wynosi 96-99 %, ze szczególnie zaznaczoną fazą pierwszego przejścia. Wydalanie dihydroergotaminy i jej metabolitów przez nerki ma niewielkie znaczenie, zaledwie 0,01% niezmienionej dihydroergotaminy jest wydalane przez nerki w ciągu 24 h. Głównym metabolitem dihydroergotaminy jest 8-hydroxydihydroergotamina (aktywna farmakologicznie). Innymi metabolitami są kwas dihydrolizergowy i jego amidy.
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - wskazania
Napady migreny.
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na alkaloidy sporyszu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroby wątroby i nerek. Choroba niedokrwienna serca (przebyty zawał mięśnia sercowego, angina pectoris, angina Prinzmetala). Choroby naczyń obwodowych, takie jak: choroba Raynauda, zarostowe zapalenie naczyń krwionośnych, zakrzepowe zapalenie żył, po zabiegach chirurgicznych na naczyniach. Niekontrolowane nadciśnienie. Ciąża i okres karmienia piersią. Posocznica. Występujące obecnie lub w przeszłości reakcje w postaci zwłóknienia (bliznowacenia) lub silnego zwężenia naczyń.
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca oraz z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (nudności, wymioty). W trakcie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak dla większości alkaloidów sporyszu: zwolnienie (bradykardia) lub przyspieszenie (tachykardia) czynności serca, nudności, wymioty. Lek nie jest przeznaczony do terapii długotrwałej (ryzyko wystąpienia zwłóknienia pozaotrzewnowego obejmującego włóknienie opłucnej, osierdzia, zapalenie osierdzia i zwłóknienie zastawek serca). Dihydroergotamina może indukować proces włóknienia, w szczególności włóknienie zastawek serca. Przed rozpoczęciem leczenia zalecane jest wykonanie badania echokardiograficznego (USG – ultrasonografia serca). W trakcie leczenia należy zwrócić szczególną uwagę na wszelkie oznaki potencjalnie związane z wystąpieniem reakcji w postaci włóknienia. W razie potrzeby należy wykonać badanie echokardiograficzne. W przypadku wystąpienia reakcji w postaci włóknienia leczenie dihydroergotaminą należy przerwać. Długotrwałe stosowanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych może spowodować nasilenie bólu głowy. Jeśli u pacjenta występuje lub jest podejrzewana taka przyczyna bólu głowy, powinien on odstawić lek i zasięgnąć porady lekarza. U pacjentów, u których występują częste lub codzienne bóle głowy pomimo (lub z powodu) regularnego stosowania leków przeciw tym bólom, należy rozważyć rozpoznanie bólu głowy zależnego od ciągłego stosowania leków. Długotrwałe stosowanie dihydroergotaminy może doprowadzić do wystąpienia ergotyzmu. Preparat zawiera 42,5 % v/v etanolu (alkoholu), tzn. do 637,5 mg na dawkę; ilość etanolu zawarta w 1,5 ml leku odpowiada 12,75 ml piwa (5% v/v) lub 5,3 ml wina (12% v/v); ilość ta jest szkodliwa dla osób z chorobą alkoholową; należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u dzieci i pacjentów z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Alkohol zawarty w leku może zmieniać działanie innych leków.
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - ciąża
Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Reklama
Dihydroergotaminum Filofarm - efekty uboczne
Mogą wystąpić: parestezje obwodowych części ciała, osłabienie kończyn, bóle głowy, stany dezorientacji, zawroty głowy, senność, zaburzenia rytmu serca, podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego, bóle w nadbrzuszu, nudności, wymioty, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, biegunki, zaparcia, uczucie suchości w jamie ustnej, utrata apetytu, zmiany skórne (rzadko podczas terapii krótkotrwałej), takie jak: rumień, obrzęk, wybroczyny, martwica naskórka, trądzik. Przy długotrwałym stosowaniu leku może dojść do uszkodzenia wątroby lub nerek. W krańcowych przypadkach po długotrwałym stosowaniu dużych dawek mogą wystąpić drgawki. Długotrwałe stosowanie dihydroergotaminy może doprowadzić do wystąpienia ergotyzmu, objawiającego się początkowo drętwieniem oraz oziębieniem rąk i stóp, w kolejnym etapie zaburzeniem krążenia w kończynach, długotrwałym skurczem naczyń kończyn i w konsekwencji martwicą kończyn. W przypadku długotrwałego stosowania dihydroergotaminy może wystąpić zwłóknienie pozaotrzewnowe obejmujące włóknienie opłucnej, osierdzia, zapalenie osierdzia i zwłóknienie zastawek serca.
Dihydroergotaminum Filofarm - interakcje
Należy zachować co najmniej 24 h odstęp pomiędzy przyjmowaniem dihydroergotaminy, a innymi alkaloidami sporyszu: ergotaminą, metyzergidem, a także sumatryptanem (agonistą receptora serotoninergicznego 5-HT1). Dihydroergotamina nie powinna być stosowana w trakcie terapii bromokryptyną lub kabergoliną ze względu na możliwość wystąpienia nadciśnienia i zawału mięśnia sercowego. W przebiegu terapii dihydroergotaminą i lekami hamującymi receptory α-adrenergiczne (tolazoliną, prazosyną) oraz receptory β-adrenergiczne (atenololem, nadololem, oksprenololem, propranololem, timololem) może wystąpić wzrost ciśnienia tętniczego i bóle wieńcowe. Jednoczesne podawanie antybiotyków z grupy makrolidów (klarytromycyny, roksytromycyny, erytromycyny) oraz leków przeciwgrzybicznych z grupy azoli, może zaburzyć metabolizm dihydroergotaminy, poprzez zahamowanie cytochromu P-450 i spowodować nasilenie toksyczności alkaloidu. Delawirdyna, indynawir, rytonawir, nelfinawir stosowane jednocześnie z dihydroergotaminą zwiększają ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna i sertralina w połączeniu z dihydroergotaminą mogą spowodować wystąpienie zespołu serotoninowego (którego objawami są m.in. zaburzenia koordynacji ruchowej, osłabienie ogólne i osłabienie odruchów, sztywność, hipertermia). Dopamina i dobutamina stosowane jednocześnie z dihydroergotaminą mogą powodować obwodowe niedokrwienie i niedotlenienie prowadzące do martwicy dłoni i stóp, dlatego nie należy stosować tych leków jednocześnie z alkaloidami sporyszu. Alkohol zawarty w preparacie może zmieniać działanie innych leków.
Dihydroergotaminum Filofarm - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 16 lat: zwykle 0,5-1,5 ml 3 razy na dobę. Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 16 lat. Sposób podania. Po każdorazowym użyciu pipetę należy przepłukać wodą w celu usunięcia pozostałości leku. Nie stosować na czczo.
Dihydroergotaminum Filofarm - uwagi
Ze względu na zawartość etanolu preparat może zaburzać sprawność psychofizyczną.
