Noxafil

Reklama

Noxafil - skład

1 ml zawiesiny zawiera 40 mg pozakonazolu. Preparat zawiera glukozę, benzoesan sodu (E211), alkohol benzylowy, glikol propylenowy (E1520) .

Reklama

Noxafil - działanie

Lek przeciwgrzybiczy, pochodna triazolu. Inhibitor 14α-demetylazy lanosterolu, enzymu katalizującego kluczowy etap biosyntezy ergosterolu. Pozakonazol in vitro działa na następujące drobnoustroje: gatunki z rodzaju Aspergillus (A. fumigatus, A. flavus, A. terreus, A. nidulans, A. niger, A. ustus), rodzaju Candida (C. albicans, C. glabrata, C. krusei, C. parapsilosis, C. tropicalis, C. dubliniensis, C. famata, C. inconspicua, C. lipolytica, C. norvegensis, C. pseudotropicalis), Coccidioides immitis, Fonsecaea pedrosoi i gatunki z rodzaju Fusarium, Rhizomucor, Mucor i Rhizopus. Dane mikrobiologiczne sugerują, że pozakonazol jest aktywny wobec Rhizomucor, Mucor i Rhizopus, jednakże dane kliniczne są ograniczone. Pozakonazol wchłania się powoli z przewodu pokarmowego. Biodostępność zwiększa się po podaniu z posiłkiem lub zaraz po nim, zwłaszcza zawierającym tłuszcze. Stan stacjonarny osiągany jest po 7 do 10 dniach podawania leku. Pozakonazol silnie wiąże się z białkami osocza (>98%). Jest metabolizowany głównie do pochodnych glukuronidowych. Wydala się z kałem (77%) i z moczem (14%). T_0,5 wynosi średnio 35 h (20-66 h).

Reklama

Noxafil - wskazania

Zakażenia grzybicze u dorosłych: inwazyjna aspergiloza oporna na amfoterycynę B lub itrakonazol lub w przypadku nietolerancji tych leków przez pacjenta, fuzarioza oporna na amfoterycynę B lub w przypadku jej nietolerancji przez pacjenta, chromoblastomikoza i grzybniak oporne na itrakonazol lub w przypadku jego nietolerancji przez pacjenta, kokcydioidomikoza oporna na amfoterycynę B, itrakonazol lub flukonazol lub w przypadku nietolerancji tych leków przez pacjenta, kandydoza jamy ustnej i gardła - jako terapia I rzutu u pacjentów z ciężką postacią choroby lub obniżoną odpornością, u których przewiduje się słabą odpowiedź na leczenie miejscowe. Oporność definiowana jest jako progresja zakażenia lub brak poprawy po co najmniej 7 dniach stosowania dawek terapeutycznych, dotychczas skutecznych w leczeniu przeciwgrzybiczym. Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom grzybiczym u następujących pacjentów: z ostrą białaczką szpikową lub zespołem mielodysplastycznym, którzy otrzymują chemioterapię w celu indukcji remisji i mogą w związku z tym mieć długotrwałą neutropenię oraz duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych; pacjentów po przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT), którzy otrzymują duże dawki leków immunosupresyjnych z powodu choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi i u których jest duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych.

Reklama

Noxafil - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu. Jednoczesne stosowanie leków metabolizowanych przez CYP3A4: terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu, pimozydu, halofantryny lub chinidyny (ryzyko zwiększenia stężenia tych leków w osoczu, wydłużenia odstępu QTc i rzadko wystąpienia torsade des pointes). Jednoczesne podawanie leków z grupy inhibitorów reduktazy HMG-CoA: symwastatyny, lowastatyny i atorwastatyny.

Reklama

Noxafil - ostrzeżenia

Ostrożnie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na inne leki z grupy azoli, niewydolnością wątroby, obecnością czynników sprzyjających wystąpieniu zaburzeń rytmu serca (wrodzony lub nabyty zespół wydłużonego odstępu QTc, kardiomiopatia, zwłaszcza przy współistniejącej niewydolności mięśnia sercowego, bradykardia zatokowa, współistniejące objawowe zaburzenia rytmu serca, jednoczesne przyjmowanie leków, które mogą wydłużać odstęp QTc). Pacjenci, u których w czasie stosowania preparatu obserwuje się podwyższone wartości prób wątrobowych, muszą być rutynowo badani pod kątem ciężkiego uszkodzenia wątroby. Należy oznaczać laboratoryjne parametry czynności wątroby (zwłaszcza próby wątrobowych i bilirubinę). Badania czynności wątroby należy wykonać na początku leczenia i powtarzać w trakcie leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie leczenia preparatem w przypadku, gdy kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazują na rozwój choroby wątroby. Przed rozpoczęciem leczenia i w czasie jego trwania należy monitorować stężenie elektrolitów we krwi (zwłaszcza potasu, magnezu i wapnia) i w razie potrzeby je wyrównać. Pozakonazol jest inhibitorem CYP3A4. Z tego powodu w czasie leczenia innymi lekami metabolizowanymi przez CYP3A4 należy go stosować tylko w szczególnych przypadkach. Ze względu na ryzyko przedłużającej się sedacji i możliwej depresji oddechowej jednoczesne podawanie pozakonazolu z którymikolwiek benzodiazepinami metabolizowanymi przez CYP3A4 (np. midazolamem, triazolamem, alprazolamem) powinno być rozważane tylko wówczas, gdy jest to absolutnie konieczne - należy rozważyć dostosowanie dawki benzodiazepiny metabolizowanej przez CYP3A4. Jednoczesne podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu z winkrystyną jest związane z działaniem neurotoksycznym i innymi ciężkimi działaniami niepożądanymi, w tym napadami drgawkowymi, neuropatią obwodową, zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego oraz z występowaniem niedrożności porażennej jelit. Podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu pacjentom otrzymującym alkaloidy barwinka, w tym winkrystynę, należy ograniczyć dotych pacjentów, dla których nie jest dostępne inne leczenie przeciwgrzybicze. Dane dotyczące farmakokinetyki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami żołądka i jelit (takimi jak ciężka biegunka) są ograniczone. Pacjenci z ciężką biegunką lub wymiotami powinni być ściśle monitorowani w celu wykrycia zakażeń grzybiczych z przełamania. Unikać jednoczesnego stosowania pozokonazolu z ryfabutyną, ryfampicyną, lekami przeciwdrgawkowymi (karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, primidon), efawirenzem, cymetydyną, z wyjątkiem przypadków, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Preparat zawiera glukozę (1,75 g glukozy/5 ml zawiesiny), nie stosować u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy. Lek zawiera: mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę (to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”), 10 mg benzoesanu sodu (E211) w 5 ml zawiesiny, do 24,75 mg glikolu propylenowego (E1520) w 5 ml zawiesiny oraz do 1,25 mg alkoholu benzylowego w 5 ml zawiesiny. Alkohol benzylowy może powodować reakcje rzekomoanafilaktyczne.

Reklama

Noxafil - ciąża

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki zdecydowanie przewyższają ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia. Podczas leczenia pozakonazolem należy przerwać karmienie piersią. Pozakonazol nie wpływał na płodność szczurów płci męskiej w dawkach do 180 mg/kg (1,7 dawki 400 mg 2 razy na dobę, która została ustalona u człowieka w oparciu o stężenie leku wstanie stacjonarnym u zdrowych ochotników) lub szczurów płci żeńskiej w dawce do 45 mg/kg (odpowiednik 2,2 dawki 400 mg 2 razy na dobę). Brak danych klinicznych oceniających wpływ pozakonazolu na płodność u ludzi.

Reklama

Noxafil - efekty uboczne

Bardzo często: nudności. Często: neutropenia, zaburzenia elektrolitowe, jadłowstręt, zmniejszenie łaknienia, hipokaliemia, hipomagnezemia, parestezje, ból i zawroty głowy, senność, zaburzenia odczuwania smaku, nadciśnienie tętnicze, wymioty, ból brzucha, biegunka, niestrawność, suchość w jamie ustnej, oddawanie gazów, zaparcie, dyskomfort w okolicy odbytu i w odbytnicy, zwiększenie aktywności AlAT, AspAT, fosfatazy zasadowej i GGTP, zwiększone stężenie bilirubiny, wysypka, świąd, gorączka, astenia, uczucie zmęczenia. Niezbyt często: trombocytopenia, leukopenia, niedokrwistość, eozynofilia, limfadenopatia, zawał śledziony, reakcje alergiczne, hiperglikemia, hipoglikemia, nieprawidłowe sny, stan splątania, zaburzenia snu, drgawki, neuropatia, niedoczulica, drżenia, afazja, bezsenność, nieostre widzenie, światłowstręt, zmniejszenie ostrości wzroku, zespół wydłużonego QT, nieprawidłowości w EKG, kołatanie serca, bradykardia, dodatkowe nadkomorowe skurcze, tachykardia, niedociśnienie, zapalenie naczyń krwionośnych, kaszel, krwotok z nosa, czkawka, niedrożność nosa, ból opłucnowy, przyspieszenie i spłycenie oddechu, zapalenie trzustki, rozdęcie brzucha, zapalenie jelit, dyskomfort w nadburzuszu, odbijanie, choroba refluksowa żołądkowo-przełykowa, obrzęk jamy ustnej, uszkodzenie hepatocytów, zapalenie wątroby, żółtaczka, powiększenie wątroby, cholestaza, objawy hepatotoksyczności, zaburzenie czynności wątroby, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, zapalenie skóry, rumień, wybroczyny, ból pleców, ból szyi, bóle mięśniowo-kostne, ból kończyn, ostra niewydolność nerek, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zaburzenia miesiączki, obrzęk, ból, dreszcze, złe samopoczucie, dyskomfort w klatce piersiowej, nietolerancja na lek, uczucie roztrzęsienia, zapalenie błon śluzowych, zmiany stężeń innych leków, zmniejszenie stężenia fosforanów we krwi, nieprawidłowości w rtg klatki piersiowej. Rzadko: zespół hemolityczno-mocznicowy, zakrzepowa plamica małopłytkowa, pancytopenia, koagulopatia, krwotoki, reakcje nadwrażliwości, niedoczynność nadnerczy, zmniejszenie stężenia gonadotropin we krwi, zaburzenia psychotyczne, depresja, udar naczyniowy mózgu, encefalopatia, neuropatia obwodowa, omdlenie, podwójne widzenie, mroczki, uszkodzenie słuchu, torsade des pointes, nagły zgon, częstoskurcz komorowy, zatrzymanie krążenia i oddechu, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zator płuc, zakrzepica żył głębokich, nadciśnienie płucne, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie płuc, krwotok z przewodu pokarmowego, niedrożność jelita, niewydolność wątroby, cholestatyczne zapalenie wątroby, powiększenie wątroby i śledziony, tkliwość okolicy wątroby, grubofaliste trzepoczące drżenie rąk, zespół Stevensa-Johnsona, wysypka pęcherzykowa, nerkowa kwasica cewkowa, śródmiąższowe zapalenie nerek, ból piersi, obrzęk języka, obrzęk twarzy. Częstość nieznana: pseudoaldosteronizm. Po wprowadzeniu pozakonazolu w zawiesinie doustnej do obrotu zgłoszono przypadek ciężkiego uszkodzenia wątroby zakończonego zgonem.

Noxafil - interakcje

Pozakonazol jest metabolizowany poprzez UDP glukuronizację (reakcja enzymatyczna II fazy) i w warunkach in vitro jest usuwany przez p-glikoproteinę (P-gp). Związki będące inhibitorami (np. werapamil, cyklosporyna, chinidyna, klarytromycyna, erytromycyna i tym podobne) lub induktorami (np. ryfampicyna, ryfabutyna, niektóre leki przeciwdrgawkowe i tym podobne) ww. szlaków eliminacji, mogą odpowiednio zwiększać lub zmniejszać stężenie pozakonazolu w osoczu. Ryfabutyna zmniejsza C_max  i AUC pozakonazolu, pozakonazol zwiększa C_max i AUC ryfabutyny – należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu z induktorami, chyba że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. W przypadku leczenia skojarzonego zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi i działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia ryfabutyny (np. zapalenia błony naczyniowej oka). Po podaniu efawirenzu C_max i AUC pozakonazolu zmniejszały się, należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba, że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. Stosowanie fosamprenawiru w skojarzeniu z pozakonazolem może prowadzić do zmniejszenia stężenia pozakonazolu w osoczu. Jeśli wymagane jest jednoczesne stosowanie obu leków, zaleca się ścisłą obserwację pacjenta w kierunku występowania przełomowych zakażeń grzybiczych. Podawanie wielokrotnej dawki fosamprenawiru powodowało zmniejszenie wartości C_max i AUC pozakonazolu. Fenytoina zmniejsza C_max i AUC pozakonazolu. Należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu i fenytoiny oraz podobnych induktorów (np. karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu), chyba że potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko. Antagoniści receptora H₂ i inhibitory pompy protonowej zmniejszają C_max i AUC pozakonazolu. Jeżeli jest to możliwe, należy unikać stosowania pozakonazolu z antagonistami receptora H₂ lub inhibitorami pompy protonowej. Jednoczesne stosowanie pozakonazolu z substratami CYP3A4 może znacznie zwiększać ekspozycję na substraty CYP3A4, takie jak: takrolimus, syrolimus, atazanawir i midazolam. Zaleca się zachowanie ostrożności w czasie jednoczesnego stosowania pozakonazolu i substratów CYP3A4 podawanych dożylnie. Może być konieczne zmniejszenie dawki substratu CYP3A4. Jeśli pozakonazol podaje się jednocześnie z podawanymi doustnie substratami CYP3A4, których zwiększenie stężenia w osoczu może wiązać się z wystąpieniem poważnych działań niepożądanych, należy dokładnie monitorować stężenia tych leków w osoczu i (lub) działania niepożądane. W razie konieczności należy dostosować dawkę. Jednoczesne podawanie pozakonazolu i terfenadyny, astemizolu, cyzaprydu, pimozydu, halofantryny oraz chinidyny (substraty CYP3A4) jest przeciwwskazane. Równoczesne stosowanie może powodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu, wydłużenie odstępu QTc i w rzadkich przypadkach torsade des pointes. Pozakonazol może zwiększać stężenie alkaloidów sporyszu w osoczu (ergotaminy i dihydroergotaminy), powodując zatrucie - jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Pozakonazol może istotnie zwiększać stężenie inhibitorów reduktazy HMG-CoA w osoczu, metabolizowanych przez CYP3A4 (np. symwastatyna, lowastatyna i atorwastatyna). Należy przerwać leczenie inhibitorami reduktazy HMG-CoA w czasie stosowania pozakonazolu ze względu na ryzyko rabdomiolizy. Pozakonazol może zwiększać stężenie alkaloidów barwinka (np. winkrystyny i winblastyny) w osoczu, co może powodować działanie neurotoksyczne i inne ciężkie działania niepożądane. Z tego względu podawanie azolowych pochodnych przeciwgrzybiczych, w tym pozakonazolu pacjentom otrzymującym alkaloidy barwinka, w tym winkrystynę, należy ograniczyć dotych pacjentów, dla których nie jest dostępne inne leczenie przeciwgrzybicze. Pozakonazol zwiększał C_max i AUC ryfabutyny - należy unikać jednoczesnego stosowania pozakonazolu i ryfabutyny, chyba że wynikające z tego potencjalne korzyści dla pacjenta przewyższają ryzyko (patrz również powyżej odnośnie wpływu ryfabutyny na stężenie pozakonazolu w osoczu). W przypadku leczenia skojarzonego zaleca się ścisłe kontrolowanie morfologii krwi i działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia ryfabutyny (np. zapalenia błony naczyniowej oka). Pozakonazol zwiększa C_max i AUC syrolimusu - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane i należy go unikać. Jeśli jednoczesne stosowanie jest nieuniknione, zaleca się, żeby dawka syrolimusu została znacznie zmniejszona w momencie rozpoczynania terapii pozakonazolem. Należy również bardzo często monitorować minimalne stężenia syrolimusu w pełnej krwi. Stężenie syrolimusu należy oznaczać w momencie rozpoczęcia leczenia pozakonazolem, w czasie trwania leczenia oraz po jego zakończeniu. Jeśli jest to konieczne, należy odpowiednio dostosowywać dawkę syrolimusu. Podczas jednoczesnego stosowania pozakonazolu i syrolimusu, zależność między C_min syrolimusu i AUC ulega zmianie, w wyniku tego stężenie syrolimusu może osiągnąć poziom poniżej stężeń terapeutycznych - należy starać się osiągać wyższe (w zakresie normy) stężenia leku oraz zwracać szczególną uwagę na objawy kliniczne, parametry laboratoryjne i biopsje tkankowe. Pozakonazol zwiększa stężenia cyklosporyny, powodując konieczność zmniejszenia jej dawki. W związku ze zwiększonym stężeniem cyklosporyny, odnotowano nefrotoksyczność i jeden śmiertelny przypadek leukoencefalopatii. Rozpoczynając leczenie pozakonazolem u pacjentów otrzymujących cyklosporynę, należy zmniejszyć dawkę cyklosporyny (np. do ok. 3/4 stosowanej dawki). Następnie, w czasie skojarzonego stosowania i po zakończeniu leczenia pozakonazolem, jeśli jest to konieczne dostosowywać dawkę cyklosporyny. Pozakonazol zwiększa C_max i AUC takrolimusu. W przypadku rozpoczęcia stosowania pozakonazolu u pacjentów leczonych takrolimusem, należy zmniejszyć dawkę takrolimusu (np. do ok. 1/3 podawanej dawki). Następnie należy dokładnie monitorować stężenie takrolimusu we krwi w czasie leczenia pozakonazolem i po jego zakończeniu. Jeśli jest to konieczne, należy odpowiednio dostosowywać dawkę takrolimusu. Ponieważ inhibitory proteazy HIV są substratami dla CYP3A4, można się spodziewać, że pozakonazol będzie zwiększał stężenie tych leków antyretrowirusowych w osoczu. Włączenie pozakonazolu do terapii atazanawirem lub atazanawirem i rytonawirem powodowało zwiększenie C_max i AUC atazanawiru, towarzyszyło temu zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu. Przy jednoczesnym podawaniu z pozakonazolem zalecane jest częste monitorowanie działań niepożądanych oraz objawów toksycznych związanych z działaniem leków antyretrowirusowych. Pozakonazol zwiększa C_max i AUC midazolamu oraz wydłuża średni T_0,5 midazolamu od około 3-4 h do 8-10 h. Jeśli pozakonazol jest stosowany jednocześnie z benozdiazepinami, które metabolizowane są przez CYP3A4 (np. midazolam, triazolam, alprazolam), należy rozważyć dostosowanie dawki z uwagi na ryzyko wydłużonego działania sedacyjnego. W czasie jednoczesnego stosowania z pozakonazolem leków blokujących kanały wapniowe, metabolizowanych przez CYP3A4 (np. diltiazem, werapamil, nifedypina, nizoldypina) zaleca się częste monitorowanie działań niepożądanych i toksyczności, związanych z tymi lekami. Może być konieczne dostosowanie dawki blokerów kanałów wapniowych. Azole zwiększają stężenie digoksyny w osoczu. Należy kontrolować stężenie digoksyny, rozpoczynając lub kończąc leczenie pozakonazolem. U zdrowych ochotników, otrzymujących jednocześnie pozakonazol i glipizyd, obserwowano zmniejszenie glikemii. U pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie glikemii. Wchłanianie pozakonazolu rośnie znacząco podczas przyjmowania z jedzeniem.

Noxafil - dawkowanie

Doustnie. Brak zamienności między preparatem w postaci tabletek, a preparatem w postaci zawiesiny doustnej. Tabletek i zawiesiny doustnej nie należy stosować zamiennie ze względu na różnice w częstości dawkowania tych dwóch postaci preparatu, stosowaniu z jedzeniem oraz osiąganego stężenia leku w osoczu. Z tego względu należy przestrzegać określonych zaleceń dotyczących dawkowania dla każdej postaci leku. Leczenie powinien rozpoczynać lekarz mający doświadczenie w terapii zakażeń grzybiczych lub w leczeniu podtrzymującym u pacjentów wysokiego ryzyka, u których pozakonazol stosowany jest zapobiegawczo. Lek dostępny jest także w postaci tabletek dojelitowych o mocy 100 mg i w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji o mocy 300 mg. W celu uzyskania optymalnego stężenia osoczowego lepiej jest zastosować lek w tabletkach, który na ogół zapewnia wyższe stężenie leku w osoczu niż lek w postaci zawiesiny doustnej. Oporne inwazyjne zakażenia grzybicze (IZG)/pacjenci z IZG i z nietolerancją na terapię I rzutu: 200 mg (5 ml) 4 razy na dobę. Pacjentom, którzy mogą tolerować posiłki lub preparaty odżywcze można alternatywnie podawać dawkę 400 mg (10 ml) 2 razy na dobę. Czas trwania leczenia należy dostosować do stopnia nasilenia choroby podstawowej, szybkości ustępowania immunosupresji i odpowiedzi klinicznej. Kandydoza jamy ustnej i gardła: dawka początkowa to 200 mg (5 ml) podawana raz na dobę w ciągu 1. doby, a następnie 100 mg (2,5 ml) raz na dobę przez 13 dni. Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom grzybiczym: 200 mg (5 ml) 3 razy na dobę. Czas trwania leczenia należy dostosować do ustępowania neutropenii lub immunosupresji. U pacjentów z ostrą białaczką szpikową lub zespołem mielodysplastycznym profilaktyczne podawanie preparatu należy rozpocząć na kilka dni przed przewidywanym wystąpieniem neutropenii i kontynuować przez 7 dni od momentu, gdy liczba neutrofili przekroczy 500 komórek w mm³. Szczególne grupy pacjentów: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zaleca się modyfikacji dawki; u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność z powodu możliwości zwiększenia stężenia leku w osoczu. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania: w celu zwiększenia wchłaniania i zapewnienia odpowiedniej dawki, każdą dawkę pozakonazolu należy podawać podczas spożywania posiłku lub zaraz po nim, albo u pacjentów nietolerujących standardowych pokarmów po podaniu preparatu odżywczego. Przed podaniem zawiesina doustna musi być dokładnie wymieszana.

Noxafil - uwagi

Należy zachować ostrożność, ponieważ niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy, senność, itp.), zgłoszone podczas stosowania pozakonazolu, mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.