Parcotram

Reklama

Parcotram - skład

1 tabl. powl. zawiera 37,5 mg chlorowodorku tramadolu i 325 mg paracetamolu.

Reklama

Parcotram - działanie

Lek złożony przeciwbólowy. Tramadol jest opioidowym przeciwbólowym lekiem, który działa na o.u.n. Jest nieselektywnym agonistą receptorów opioidowych µ, δ, i κ ze szczególnym powinowactwem do receptorów µ. Inne mechanizmy, które przyczyniają się do działania przeciwbólowego, to hamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny w neuronach oraz zwiększenie uwalniania serotoniny. Tramadol wykazuje również działanie przeciwkaszlowe. W przeciwieństwie do morfiny, tramadol stosowany w szerokim zakresie dawek nie hamuje czynności układu oddechowego. Nie zaburza również motoryki przewodu pokarmowego. Działanie tramadolu na układ krążenia jest zazwyczaj nieznaczne. Uważa się, że moc działania tramadolu jest równa 1/10 do 1/6 mocy działania morfiny. Dokładny mechanizm działania przeciwbólowego paracetamolu jest nieznany i może obejmować działanie ośrodkowe i obwodowe. Tramadol jest stosowany w formie racemicznej, a we krwi są wykrywane formy [-] i [+] tramadolu i jego metabolit M1. Mimo, że tramadol jest szybko wchłaniany po podaniu, jego szybkość wchłaniania jest wolniejsza (a T_0,5 jest dłuższy) niż paracetamolu. Po jednorazowym, doustnym przyjęciu 1 tabl. leku, maksymalne stężenia w surowicy wynoszą 64,3/55,5 ng/ml [(+)-tramadol/(-)-tramadol] i 4,2 µg/ml (paracetamol) i są osiągane odpowiednio po 1,8 h [(+)-tramadol/(-)-tramadol] i 0,9 h (paracetamol). Średnie T_0,5 w fazie eliminacji wynoszą 5,1/4,7 h [(+)-tramadol/(-)-tramadol] i 2,5 h (paracetamol). W badaniach farmakokinetycznych przeprowadzanych u zdrowych ochotników, którym podano 1 dawkę lub kilka dawek tramadolu/paracetamolu, nie zaobserwowano żadnych istotnych zmian parametrów kinetycznych żadnej z substancji czynnych w porównaniu do parametrów obserwowanych po podaniu każdej z tych substancji osobno. Tramadol w postaci racemicznej wchłania się szybko i prawie całkowicie po podaniu doustnym. Średnia całkowita biodostępność pojedynczej dawki 100 mg wynosi około 75%. Po podaniu kilku dawek biodostępność zwiększa się i osiąga około 90%. Po doustnym podaniu tramadolu/paracetamolu, paracetamol wchłania się szybko i prawie całkowicie, głównie w jelicie cienkim. Maksymalne stężenie paracetamolu w osoczu występuje po 1 h i nie zmienia się podczas jednoczesnego stosowania z tramadolem. Doustne podanie tramadolu/paracetamolu z pokarmem nie wpływało istotnie na maksymalne stężenie w osoczu ani szybkość wchłaniania zarówno tramadolu, jak i paracetamolu. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Tramadol ma wysokie powinowactwo do tkanek. W ok. 20% wiąże się z białkami osocza. Paracetamol jest szeroko rozprowadzany do większości tkanek organizmu z wyjątkiem tkanki tłuszczowej. Względnie niewielka część (~20%) paracetamolu wiąże się z białkami osocza. Tramadol jest intensywnie metabolizowany po podaniu doustnym. Ok. 30% przyjętej dawki wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej, podczas gdy 60% jest wydalane w postaci metabolitów. Tramadol jest metabolizowany na drodze O-demetylacji (katalizowanej przez enzym CYP2D6) do metabolitu M1 i poprzez N-demetylację (katalizowaną przez enzym CYP3A) do metabolitu M2. Następnie metabolit M1 jest metabolizowany poprzez N-demetylację i jest sprzęgany z kwasem glukuronowym. T_0,5 w osoczu metabolitu M1 wynosi 7 h. Metabolit M1 wykazuje silniejsze właściwości przeciwbólowe niż związek macierzysty. Stężenia w osoczu metabolitu M1 są kilkakrotnie mniejsze niż tramadolu a jego udział w działaniu klinicznym raczej nie ulega zmianie po podaniu kilku dawek. Paracetamol jest metabolizowany głównie w wątrobie na drodze dwóch głównych szlaków metabolicznych: sprzęgania z kwasem glukuronowym lub siarkowym. Drugi z wymienionych szlaków jest szybko wysycany po zastosowaniu dawek większych niż dawki terapeutyczne. Niewielka część (mniej niż 4%) jest metabolizowana przez cytochrom P 450 do czynnego metabolitu pośredniego (N-acetylo-benzochinoimina), który po zastosowaniu leku w dawce terapeutycznej jest szybko usuwany poprzez zredukowany glutation i wydalany z moczem po sprzężeniu z cysteiną i kwasem merkapturowym. Jednak po ostrym przedawkowaniu ilość tego metabolitu wzrasta. Tramadol i jego metabolity są wydalane głównie przez nerki. T_0,5 paracetamolu wynosi ok. 2-3 h u osób dorosłych. Jest on krótszy u dzieci i nieznacznie wydłużony u noworodków i pacjentów z marskością wątroby. Paracetamol jest wydalany w postaci glukuronianów i siarczanów, których tworzenie się zależy od przyjętej dawki. Mniej niż 9% paracetamolu jest wydalane z moczem w niezmienionej postaci. W niewydolności nerek T_0,5 obu związków jest wydłużony.

Reklama

Parcotram - wskazania

Objawowe leczenie umiarkowanego i silnego bólu. Stosowanie leku powinno być ograniczone do pacjentów, u których umiarkowany lub silny ból wymaga zastosowania tramadolu jednocześnie z paracetamolem.

Reklama

Parcotram - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na tramadol, paracetamol lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostre zatrucie alkoholem, preparatami nasennymi, przeciwbólowymi działającymi na o.u.n., opioidami lub lekami psychotropowymi. Nie stosować u pacjentów którzy stosują inhibitory MAO ani w trakcie 14 dni po przerwaniu leczenia inhibitorami MAO. Ciężkie zaburzenie czynności wątroby. Padaczka oporna na leczenie.

Reklama

Parcotram - ostrzeżenia

Leku w żadnym przypadku nie należy stosować dłużej, niż to jest bezwzględnie konieczne. Jeśli, ze względu na rodzaj i nasilenie choroby, niezbędne jest wielokrotne lub długotrwałe podawanie leku, należy uważnie i regularnie monitorować pacjenta (i stosować przerwy w leczeniu, jeśli będzie to możliwe), aby ocenić, czy konieczne jest dalsze leczenie. Nie należy stosować jednocześnie innych leków zawierających paracetamol lub chlorowodorku tramadolu. Nie należy stosować leku u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) oraz w  przypadku ciężkiej niewydolności oddechowej. Ryzyko przedawkowania paracetamolu jest większe u pacjentów z alkoholową chorobą bez marskości wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy dokładnie rozważyć wydłużenie przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami. Tramadol nie jest odpowiedni w leczeniu pacjentów uzależnionych od opioidów. Mimo że jest agonistą receptorów opioidowych, tramadol nie usuwa objawów odstawienia morfiny. Zgłaszano występowanie drgawek u pacjentów leczonych tramadolem ze skłonnością do wystąpienia drgawek i (lub) przyjmujących inne leki obniżające próg drgawkowy, szczególnie selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, ośrodkowo działające przeciwbólowe preparaty lub środki znieczulające miejscowo. Pacjenci z padaczką wyrównaną leczeniem lub pacjenci ze skłonnością do wystąpienia drgawek powinni stosować lek wyłącznie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Zgłaszano występowanie drgawek u pacjentów leczonych tramadolem w zalecanych dawkach. Ryzyko może się zwiększać, gdy dawki tramadolu przekraczają zalecaną górną granicę dawki. Nie zaleca się stosować jednocześnie opioidów o działaniu agonistyczno-antagonistycznym (nalbufina, buprenorfina, pentazocyna). Należy zachować ostrożność u pacjentów uzależnionych od opioidów lub u pacjentów po urazach głowy, pacjentów ze skłonnością do wystąpienia drgawek, z zaburzeniami dróg żółciowych, we wstrząsie, z zaburzeniami świadomości o niewyjaśnionej przyczynie, z ośrodkowymi lub obwodowymi zaburzeniami oddechowymi lub ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. U niektórych pacjentów przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do toksycznego uszkodzenia wątroby. W dawkach terapeutycznych tramadol może wywoływać objawy odstawienia. W jednym badaniu opisano, że tramadol stosowany podczas znieczulenia ogólnego enfluranem i podtlenkiem azotu nasilił wspomnienia śródoperacyjne. Do czasu uzyskania dalszych informacji należy unikać stosowania tramadolu podczas płytkiej narkozy.

Reklama

Parcotram - ciąża

Leku nie należy go stosować w ciąży i podczas karmienia piersią. Długotrwałe stosowanie tramadolu w ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów odstawienia u noworodka po porodzie, wynikających z uzależnienia. Badania epidemiologiczne u ciężarnych kobiet nie wykazały szkodliwego wpływu paracetamolu stosowanego w zalecanych dawkach.

Reklama

Parcotram - efekty uboczne

Bardzo często: zawroty głowy, senność, nudności. Często: ból głowy, drżenie, splątanie, zmiany nastroju (lęk, nerwowość, euforia), zaburzenia snu, wymioty, zaparcia, suchość w jamie ustnej, biegunka, ból brzucha, niestrawność, wzdęcia, pocenie się, świąd. Niezbyt często: nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, mimowolne kurcze mięśni, parestezje, szumy uszne, depresja, omamy, koszmary senne, niepamięć (amnezja), duszność, zaburzenia połykania, smoliste stolce, zwiększenie aktywności aminotransferaz, reakcje skórne (np. wysypka, pokrzywka), albuminuria, zaburzenia w oddawaniu moczu (bolesne oddawania moczu lub zatrzymanie moczu), dreszcze, uderzenia gorąca, ból w klatce piersiowej. Rzadko: ataksja, drgawki, omdlenie, uzależnienie od leku, nieostre widzenie. Bardzo rzadko: nadużywanie leku. Częstość nieznana: hipoglikemia. Mimo, że w czasie badań klinicznych nie obserwowano niżej wymienionych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem tramadolu, nie można wykluczyć wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, bradykardii, zapaści, zaburzeń psychicznych, które różnią się nasileniem i rodzajem u poszczególnych osób (w zależności od osobowości i czasu trwania leczenia), zaburzenia te obejmują zmiany nastroju (zazwyczaj euforia, sporadycznie nasilona depresja), zmiany aktywności fizycznej (zwykle zmniejszenie, sporadycznie zwiększenie) oraz zmiany zdolności poznawczych i czuciowych (np. trudności w podejmowaniu decyzji i zaburzenia postrzegania); ponadto rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne z objawami ze strony układu oddechowego (np. duszność, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, obrzęk naczynioruchowy) oraz anafilaksja, a także zmiany apetytu, osłabienie mięśniowe i zahamowanie funkcji oddechowych; obserwowano nasilenie astmy oskrzelowej, chociaż nie ustalono związku przyczynowego. Po wprowadzeniu tramadolu do obrotu rzadko obserwowano przypadki jego wpływu na działanie warfaryny, w tym wydłużenie czasu protrombinowego. Ponadto mogą wystąpić objawy odstawienia, podobne do objawów występujących po odstawieniu opiatów, takie jak pobudzenie, lęk, nerwowość, bezsenność, hiperkinezja, drżenie i zaburzenia żołądka i jelit. Inne objawy, które występowały bardzo rzadko po nagłym odstawieniu tramadolu obejmują: napady paniki, silny lęk, omamy, parestezje, szumy uszne i nietypowe objawy ze strony o.u.n. Mimo że w czasie badań klinicznych nie obserwowano niżej wymienionych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem paracetamolu, nie można wykluczyć wystąpienia nadwrażliwości z wysypką skórną, ponadto istnieją doniesienia o powikłaniach hematologicznych, w tym trombocytopenii i agranulocytozie, ale nie musiały one być powiązane przyczynowo z przyjmowaniem paracetamolu. Dostępnych jest kilka doniesień wskazujących, że paracetamol stosowany jednocześnie z preparatami z grupy warfaryny może powodować hipoprotrombinemię.

Parcotram - interakcje

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie leku z: nieselektywnymi inhibitorami MAO (ryzyko zespołu serotoninowego: biegunka, tachykardia, pocenie się, drżenie, splątanie, nawet śpiączka), selektywnymi inhibitorami MAO typu A (ekstrapolacja z nieselektywnych inhibitorów MAO, ryzyko zespołu serotoninowego: biegunka, tachykardia, pocenie się, drżenie, splątanie, nawet śpiączka), selektywnymi inhibitorami MAO typu B (ośrodkowe objawy pobudzenia przypominające zespół serotoninowy: biegunka, tachykardia, pocenie się, drżenie, splątanie, nawet śpiączka). W przypadku wcześniejszego przyjmowania inhibitorów MAO, leczenie tramadolem można rozpocząć dopiero po 2 tyg. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie leku z: alkoholem (alkohol nasila działanie uspokajające opioidowych przeciwbólowych preparatów), karbamazepiną i innymi induktorami enzymów (ryzyko osłabienia skuteczności i skrócenia czasu działania tramadolu spowodowane przez zmniejszenie jego stężenia w osoczu) oraz opioidami o działaniu agonistyczno-antagonistycznym - buprenorfina, nalbufina, pentazocyna (osłabienie działania przeciwbólowego poprzez kompetycyjne blokowanie receptorów oraz ryzyko objawów odstawienia). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku z: innymi lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i leki z grupy tryptanów (w pojedynczych przypadkach obserwowano objawy zespołu serotoninowego: splątanie, pobudzenie, gorączka, pocenie się, ataksja, hiperrefleksja, mioklonie i biegunka), innymi pochodnymi opioidowymi (w tym preparaty przeciwkaszlowe i preparaty stosowane w leczeniu uzależnienia), barbituranami i benzodiazepinami (zwiększone ryzyko zahamowania ośrodka oddechowego, które w przypadku przedawkowania może powodować zgon), innymi preparatami działającymi hamująco na o.u.n., tj. inne pochodne opioidowe, innymi preparatami przeciwlękowymi, nasennymi, uspokajającymi przeciwdepresyjnymi, uspokajającymi przeciwhistaminowymi, neuroleptykami, ośrodkowo działającymi przeciwnadciśnieniowymi, talidomidem i baklofenem (substancje te mogą nadmiernie hamować czynności o.u.n.), innymi lekami o znanym działaniu hamującym CYP3A4, tj. ketokonazol i erytromycyna (mogą hamować metabolizm tramadolu i prawdopodobnie również metabolizm jego czynnego metabolitu O-demetylowanego, znaczenie kliniczne tej interakcji nie było badane) oraz z preparatami obniżającymi próg drgawkowy tj. bupropion, leki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe przeciwdepresyjne i neuroleptyki (zwiększone ryzyko drgawek). Metoklopramid lub domperydon mogą zwiększać szybkość wchłaniania, a cholestyramina może zmniejszać wchłanianie paracetamolu. Ze względów medycznych, należy okresowo oznaczać czas protrombinowy podczas jednoczesnego stosowania leku z preparatami z grupy warfaryny, ze względu na doniesienia o zwiększeniu INR. W ograniczonej liczbie badań dotyczących przedoperacyjnego i pooperacyjnego stosowania przeciwwymiotnego antagonisty receptora 5-HT3 - ondansetronu, wykazano zwiększone zapotrzebowanie na tramadol u pacjentów z bólem pooperacyjnym.

Parcotram - dawkowanie

Doustnie. Dorośli i młodzież ≥12 lat: zalecana dawka początkowa wynosi 2 tabl., w razie potrzeby można zastosować dodatkowe dawki, jednak nie więcej niż 8 tabl. (300 mg tramadolu i 2600 mg paracetamolu) na dobę. Przerwa pomiędzy dawkami nie powinna być krótsza niż 6 h. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10-30 ml/min), przerwy między kolejnymi dawkami należy wydłużyć do 12 h. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min). Tramadol jest usuwany z organizmu podczas hemodializy lub hemofiltracji bardzo powoli, podanie leku po dializie w celu utrzymania działania przeciwbólowego zazwyczaj nie jest wymagane. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy dokładnie rozważyć wydłużenie przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami.

Parcotram - uwagi

Tramadol może powodować senność lub zawroty głowy, które mogą się nasilać po spożyciu alkoholu lub stosowaniu innych leków hamujących o.u.n. Jeżeli wystąpią takie objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.