Choroby intymne
.jpg)
Najczęstsze choroby intymne
Choroby narządów płciowych to wstydliwy problem dla wielu osób. Ich główne objawy to pieczenie, swędzenie i świąd. Nie należy lekceważyć żadnych objawów i jak najszybciej udać się do specjalisty.
Najczęściej występującymi schorzeniami okolic intymnych są:
- endometrioza,
- opryszczka,
- grzybica pochwy i penisa,
- kiła,
- rzeżączka,
- zapalenie cewki moczowej.
Przyczyny chorób intymnych
Choroby intymne mogą być wywoływane przez bakterie, wirusy lub grzyby. Zazywczaj przed różnymi patogenami chroni bariera ochronna narządów rozrodczych, a więc odpowiedni odczyn i mikroflora. Ta bariera może być naruszona przez:
- zbyt dużą ilość cukrów w diecie,
- antybiotykoterpię,
- ciążę,
- krwiawienie miesiączkowe,
- menopauzę,
- niewłaściwą higienę miejsc intymnych.
Wszystskie te wyżej wymienione przyczyny sprawiają, że w okolicach miejsc intymnych tworzy się idelane środowisko dla rozwoju patogenów.
Objawy chorób intymnych
Oznaką chorób intymnych najczęściej jest poczucie dyskomfortu w okolicach miejsc intymnych. Najczęściej towarzyszą temu również:
- pieczenie,
- kłucie,
- zaczerwienie,
- obrzęk,
- świąd,
- ból,
- zmiana koloru i zapachu wydzieliny,
Leczenie chorób intymnych
To, jak będzie wyglądać leczenie chorób intymnych zależy w głównej mierze od danej jednostki chorobowej i patogenu, który ją wywołuje. Przed rozpoczęciem leczenia, lekarz przeprowadza z pacjentem lub pacjentką szczegółowy wywiad oraz analizuje zgłoszone przez pacjenta lub pacjentkę objawy.
Diagnostyka chorób intymnych w pierwszym kroku polega na pobraniu wymazu z pochwy (u kobiety) lub cewki moczowej (u mężczyzny) i poddaniu go mikroskopowej analizie w celu wykrycia patogenu odpowiedzialnego za stan chorobowy. Czasem wykonuje się również badanie moczu.
W leczeniu stosuje się różne leki, np.:
- w przypadku waginozy bakteryjnej stosuje się leki eliminujące bakterie beztlenowe (np. metronidazol);
- kandyozę (grzybcię) zwalcza się przy użyciu miejscowych kremów, maści oraz żelów;
- w leczeniu rzęsistkowicy stosuje się leki pierwotniako- i bakterjobójcze;
- w leczeniu chlamydiozy stosuje się antybiotykoterapie;
- w przypadku leczenia opryszczki wirusowej należy przyjmować leki przeciwwirusowe.