Anatomia kości goleniowej
Kości goleni, zwanej też podudziem (crus) to kości kończyny dolnej. Są zbudowane są z dwóch kości długich:
- piszczelowej,
- strzałkowej
- połączonych między sobą bliższymi i dalszymi końcami. Budową przypominają one kości przedramienia, gdzie kość piszczelowa odpowiada kości promieniowej natomiast kość strzałkowa – kości łokciowej.
Reklama
Anatomia kości piszczelowej
Kość piszczelowa (tibia) jest znacznie masywniejsza od kości strzałkowej, ponieważ głównie na niej spoczywa cały ciężar ciała. To ona łączy się stawowo z kością udową.
Na jej zgrubiałym końcu bliższym znajdują się dwa kłykcie:
- przyśrodkowy,
- boczny (condylus medialis et condylus lateralis).
Posiadają one powierzchnie stawowe dla połączenia z kością udową. Kłykieć boczny ma także powierzchnię stawową strzałkową do połączenia stawowego z głową strzałki. Na przedniej powierzchni goleni, znajduje się guzowatość piszczelowa (tuberositas tibiae), do której przyczepia się więzadło rzepki. Trzon kości piszczelowej (corpus), który zaczyna się właśnie od guzowatości piszczelowej jest wyraźnie wyczuwalny bezpośrednio pod skórą goleni.
Dalszy koniec kości od strony przyśrodkowej kończy się kostką przyśrodkową (malleolus medialis), którą można łatwo wyczuć przez skórę. Zaś jego dolna powierzchnia kości piszczelowej tworzy powierzchnię stawową do połączenia z kośćmi stępu.
Reklama
Anatomia kości strzałkowej
Kość strzałkowa (fibula) jest długą, smukłą kością, której bliższy koniec - głowa kości strzałkowej (caput fibulae) tworzy bezpośrednie połączenie z kością piszczelową. Głowa przedłuża się ku górze w tępy wierzchołek, natomiast ku dołowi przechodzi w szyjkę strzałki.
Na stronie przyśrodkowej głowy znajduje się powierzchnia stawowa dla wspomnianego już połączenia z kłykciem bocznym kości piszczelowej. Koniec dolny strzałki nazywany jest kostką boczną (malleolus lateralis).
