Reklama
Leczenie w czasie ciąży
Najczęściej zaleca się planowanie ciąży na okres dłuższej niż sześć miesięcy remisji choroby, gdzie stosowane są minimalne dawki leków i możliwe jest odstawienie medykamentów mogących zaszkodzić zarodkowi, a później płodowi (szczególnie ważne jest odstawienie metotreksatu oraz uzupełnienie niedoborów kwasu foliowego). Kobieta chora na którąś z chorób autoimmunologicznych powinna być pod stałą opieką zarówno ginekologa-położnika, jak i reumatologa. Ciąża, która jest stanem wyjątkowym dla organizmu kobiety, przyszłej matki, jest także czasem zmian w przypadku obecnej choroby autoimmunologicznej.
Większość chorób już w okresie pierwszego trymestru ulega remisji częściowej, a nierzadko nawet całkowitej (zaostrzenie lub nawet pierwszy rzut może pojawić się w przypadku tocznia rumieniowatego trzewnego). Radość jednak kończy się z momentem wejścia w połóg – wówczas bardzo często objawy nawracają, a nawet nasilają się w stosunku do stanu sprzed ciąży. Bardzo trudne jest leczenie chorób autoimmunologicznych w czasie ciąży oraz karmienia piersią, gdyż zdecydowana większość leków jest w tym stanie przeciwwskazana.
Do leków najbezpieczniejszych w ciąży zalicza się glikokortykosteroidy (należy pamiętać o niezwykle szczegółowym monitorowaniu ich działania) i sulfasalzynę. Zdarza się jednak, że czasem prowadzi się leczenie na zasadzie przewagi korzyści i wtedy włączane są leki potencjalnie niebezpieczne.
Reklama
Toczeń rumieniowaty w ciąży
W przypadku występowania tocznia rumieniowatego trzewnego bardzo istotne jest oznaczenie wcześniej opisanych przeciwciał APLA, ma to związek oczywiście z możliwością rozwoju zespołu antyfosfolipidowego, którego jednym z symptomów są poronienia nawykowe oraz groźne w skutkach zakrzepice naczyń.
U chorych na toczeń mogą się pojawić tzw. przeciwciała anty-Ro i anty-La, które przechodząc przez łożysko, mogą powodować wrodzoną postać tocznia u noworodka lub wrodzony blok przedsionkowo-komorowy III stopnia, który może prowadzić do śmierci. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe fakty, kobieta chora na którąś z chorób autoimmunologicznych powinna planować urodzenie dziecka w porozumieniu z lekarzem opiekującym się nią na co dzień, a w czasie ciąży być pod stałą, ścisłą kontrolą zarówno lekarza leczącego chorobę autoimmunologiczną, ak i specjalisty-położnika.
