Bisocard, 5 mg, tabletki powlekane, 30 szt.

Działanie i właściwości

Bisocard jest lekiem, który blokuje wybiórczo receptory beta-adrenergiczne (obecne m. in. w sercu i naczyniach krwionośnych).

Działa korzystnie m.in. u pacjentów z niewydolnością serca i objawową stabilną niewydolnością skurczową, chroniąc serce przed zbyt intensywną czynnością.

Wskazanie do stosowania leku Bisocard

Bisocard stosowany jest w leczeniu:

• nadciśnienia tętniczego;
• dławicy piersiowej (bólu w klatce piersiowej na skutek niedostatecznego zaopatrzenia serca w tlen);
• stabilnej, umiarkowanej do ciężkiej, przewlekłej niewydolności serca, z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory (frakcja wyrzutowa ≤ 35% w ocenie echokardiograficznej), w skojarzeniu z inhibitorami ACE (konwertazy angiotensyny), lekami moczopędnymi oraz, w razie konieczności, glikozydami naparstnicy.

Dawkowanie. Ile i jak często przyjmować lek Bisocard?

O wielkości dawki i metodzie leczenia decyduje lekarz prowadzący.

Dorośli

Tabletki należy zażywać rano. Można je przyjmować zarówno w trakcie posiłku, jak i przed jedzeniem. Tabletki należy połykać, popijając płynem. Nie należy ich kruszyć ani rozgryzać.
Lek Bisocard powinien być stosowany raz na dobę, codziennie o tej samej porze.

Nadciśnienie tętnicze i dławica piersiowa
Dawkę ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta, na podstawie częstości tętna i skuteczności leczenia.
Zalecana dawka początkowa to 5 mg raz na dobę. W razie konieczności dawka może zostać zwiększona do 10 mg raz na dobę. Lekarz może zadecydować o zwiększeniu lub zmniejszeniu tej dawki.
Maksymalna zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
W niektórych łagodniejszych przypadkach nadciśnienia tętniczego może być wystarczające podawanie dawki 2,5 mg raz na dobę.
Odstawianie leku Bisocard lub zmniejszanie dawki powinno odbywać się stopniowo, zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby maksymalna dawka wynosi 10 mg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku
Dostosowanie dawki nie jest zazwyczaj konieczne.

Niewydolność serca (zmniejszona siła skurczu serca)
Lekarz rozpocznie leczenie bisoprololem od małej dawki, którą będzie stopniowo zwiększać - zadecyduje, w jaki sposób zwiększać dawkę. Zazwyczaj odbywa się to w następujący sposób:

• 1,25 mg bisoprololu raz na dobę przez 1 tydzień
• 2,5 mg bisoprololu raz na dobę przez 1 tydzień
• 3,75 mg bisoprololu raz na dobę przez 1 tydzień
• 5 mg bisoprololu raz na dobę przez 4 tygodnie
• 7,5 mg bisoprololu raz na dobę przez 4 tygodnie
• 10 mg bisoprololu raz na dobę w leczeniu podtrzymującym (przewlekłym).

Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg bisoprololu.
W zależności od tego, jak lek jest tolerowany, lekarz może zalecić wydłużenie odstępu czasu do następnego zwiększenia dawki. Jeśli choroba się nasili lub jeśli lek nie będzie tolerowany, konieczne może być ponowne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. U niektórych pacjentów wystarczająca może okazać się dawka podtrzymująca mniejsza niż 10 mg bisoprololu.
Lekarz ustali odpowiednie postępowanie.
W razie konieczności przerwania leczenia, lekarz zwykle zaleci stopniowe zmniejszanie dawki leku, w przeciwnym razie choroba może ulec zaostrzeniu.

Zaburzenia czynności wątroby lub nerek
Lekarz szczególnie ostrożnie będzie zwiększał dawkę leku.

Dzieci

Ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania bisoprololu u dzieci i młodzieży nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Sposób podania i czas trwania leczenia

Podanie doustne.

Jak długo przyjmować lek Bisocard?

Leczenie lekiem Bisocard jest długotrwałe. Należy kontynuować stosowanie tego leku tak długo, jak zaleci to lekarz prowadzący.

Zażycie zbyt dużej dawki leku lub jej pominięcie

W razie zażycia większej dawki niż zalecana należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału pomocy doraźnej najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą pozostałe tabletki lub tę ulotkę, aby personel medyczny wiedział, jaki lek został zażyty.
Objawami przedawkowania mogą być zawroty głowy, uczucie oszołomienia, uczucie zmęczenia, duszność i (lub) świszczący oddech. Może również wystąpić zwolniona czynność serca, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca lub drgawki (spowodowane zbyt małym stężeniem glukozy we krwi).

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku niezastosowania kolejnej dawki leku w wyznaczonym czasie należy zastosować ją jak najszybciej. Jednak, jeśli zbliża się czas zastosowania następnej dawki, należy pominąć opuszczoną dawkę.

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Nie należy stosować leku Bisocard:
- jeśli u pacjenta występuje uczulenie na bisoprololu fumaran lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
- jeśli u pacjenta stwierdzono wstrząs kardiogenny - ciężkie zaburzenie serca z przyspieszonym, słabo wyczuwalnym tętnem, niskim ciśnieniem tętniczym, zimną, wilgotną skórą, osłabieniem i omdleniem;
- jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką astmę oskrzelową lub ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc;
- jeśli u pacjenta stwierdzono wolną czynność serca (mniej niż 60 skurczów na minutę) - w razie wątpliwości należy poradzić się lekarza;
- jeśli u pacjenta stwierdzono bardzo niskie ciśnienie tętnicze;
- jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia krążenia w kończynach (które mogą powodować mrowienie palców rąk i nóg lub ich blednięcie bądź sinienie);
- jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia rytmu serca – wolną lub nieregularną czynność serca;
- jeśli u pacjenta wystąpiła nagle niewydolność serca lub istniejąca niewydolność uległa nasileniu, co spowodowało konieczność dożylnego podawania leków zwiększających siłę skurczów serca;
- jeśli pacjent stosuje jednocześnie floktafeninę (niesteroidowy lek przeciwzapalny) lub sultopryd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych);
- jeśli u pacjenta stwierdzono kwasicę metaboliczną (stan, w którym odczyn krwi, pH, jest zbyt niski);
- jeśli u pacjenta stwierdzono guz rdzenia nadnerczy (tzw. guz chromochłonny), który nie jest leczony.

Działania niepożądane i skutki uboczne

Podobnie jak inne leki, Bisocard może wywoływać działania niepożądane, które nie występują u wszystkich pacjentów.

Bardzo często (mogą występować u co najmniej 1 na 10 osób):

• wolna czynność serca (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca).

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):

• zawroty głowy, ból głowy;
• nasilenie niewydolności serca (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca);
• uczucie ziębnięcia lub drętwienia kończyn (palców rąk lub nóg);
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka, zaparcie;
• bardzo niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie tętnicze), zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca;
• uczucie zmęczenia, wyczerpanie (astenia) u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób):

• zaburzenia snu, depresja;
• nieregularna czynność serca lub nasilenie niewydolności serca (u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową);
• wolna czynność serca (u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową);
• niskie ciśnienie krwi występujące po zmianie pozycji ciała z leżącej lub siedzącej na stojącą;
• skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą dróg oddechowych;
• osłabienie mięśni i kurcze mięśni;
• astenia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub dławicą piersiową.

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1000 osób):

• koszmary senne, omamy;
• omdlenie;
• suchość spojówek na skutek zmniejszonego wydzielania łez (co może być bardzo uciążliwe u pacjentów używających soczewek kontaktowych);
• zaburzenia słuchu;
• alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa;
• zapalenie wątroby;
• reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, nagłe zaczerwienienie skóry, wysypka;
• zmniejszona sprawność seksualna (zaburzenia potencji);
• zwiększone stężenie tłuszczów we krwi (triglicerydów) i zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT).

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób):

• zapalenie spojówek;
• nasilenie objawów łuszczycy lub wystąpienie podobnej, suchej, łuszczącej się wysypki;
• wypadanie włosów.

Stosowanie leku Bisocard z jedzeniem i piciem

Tabletki należy zażywać rano. Można je przyjmować zarówno w trakcie posiłku, jak i przed jedzeniem. Tabletki należy połykać, popijając płynem. Nie należy ich kruszyć ani rozgryzać.

Lek Bisocard a alkohol

Alkohol może nasilać zawroty głowy i uczucie oszołomienia, powodowane przez lek Bisocard. W takim przypadku należy unikać picia alkoholu.

Lek Bisocard a prowadzenie pojazdów

W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona. Należy to rozważyć szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub zmianie leku oraz w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.

Ciąża i karmienie piersią

Istnieje ryzyko, że stosowanie leku Bisocard w czasie ciąży może zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz zadecyduje, czy można przyjmować Bisocard w czasie ciąży.

Nie wiadomo czy bisoprolol przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania leku Bisocard.

Stosowanie z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz nie zaleci stosowania leku Bisocard, jeśli pacjent przyjmuje następujące leki:

• floktafeninę (niesteroidowy lek przeciwzapalny) lub sultopryd (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych).

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy I, takie jak chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon);
• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej lub zaburzeń rytmu serca (antagoniści wapnia, tacy jak werapamil i diltiazem);
• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, takie jak klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna. Nie należy jednak przerywać przyjmowania tych leków bez porozumienia się z lekarzem.

• niektóre leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej (antagoniści wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny, jak felodypina i amlodypina);
• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron);
• miejscowo stosowane beta-adrenolityki (takie jak krople do oczu zawierające tymolol, w leczeniu jaskry);
• niektóre leki stosowane w leczeniu np. choroby Alzheimera lub jaskry (parasympatykomimetyki, takie jak donepezil czy pilokarpina) lub leki stosowane w leczeniu ostrych zaburzeń serca (sympatykomimetyki, takie jak izoprenalina i dobutamina);
• środki znieczulające (na przykład w czasie operacji);
• glikozydy naparstnicy, stosowane w leczeniu niewydolności serca;
• leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), stosowane w leczeniu stanów zapalnych oraz w celu łagodzenia bólu (na przykład ibuprofen i diklofenak);
• wszystkie leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze, jako działanie pożądane lub niepożądane, takie jak leki przeciwnadciśnieniowe, niektóre leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina czy amitryptylina), niektóre leki przeciwpadaczkowe lub stosowane podczas znieczulenia ogólnego (barbiturany np. fenobarbital) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne, podawane w przypadku chorób charakteryzujących się utratą kontaktu z rzeczywistością (pochodne fenotiazyny np. lewomepromazyna);
• meflochina, stosowana w zapobieganiu i leczeniu malarii;
• leki stosowane w leczeniu depresji, nazywane inhibitorami monoaminooksydazy, takie jak moklobemid (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B);
• ryfampicyna (antybiotyk);
• pochodne ergotaminy (stosowane w leczeniu migreny).

Co zawiera lek? Skład

Substancją czynną leku jest bisoprololu fumaran. Jedna tabletka powlekana zawiera 5 mg bisoprololu fumaranu.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna, sodu laurylosiarczan, talk, magnezu stearynian.

• Otoczka tabletki powlekanej 5 mg: hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172).

Ważne informacje i ostrzeżenia przed użyciem

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Bisocard należy omówić to z lekarzem:

• Jeśli u pacjenta stwierdzono mniej nasiloną astmę oskrzelową lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc - należy stosować jednocześnie leki rozszerzające oskrzela, może być też konieczne zwiększenie ich dawki.
• Jeśli pacjent ma cukrzycę - Bisocard może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszonego stężenia glukozy we krwi).
• Jeśli pacjent stosuje ścisłą dietę.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono blok przedsionkowo-komorowy I stopnia (zaburzenia przewodzenia w sercu).
• Jeśli u pacjenta stwierdzono dławicę Prinzmetala (ból w klatce piersiowej wywołany skurczem tętnic wieńcowych, zaopatrujących mięsień sercowy w krew).
• Jeśli u pacjenta występują mniej nasilone zaburzenia krążenia w kończynach.
• Jeśli pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy (bisoprolol może maskować niektóre objawy nadczynności tarczycy, np. przyspieszoną czynność serca).
• Jeśli pacjent ma guz chromochłonny (guz rdzenia nadnerczy) - przed zaleceniem leku Bisocard lekarz będzie musiał zastosować odpowiednie leczenie.
• Jeśli pacjent ma (lub miał w przeszłości) łuszczycę (nawracająca choroba, charakteryzująca się czerwonobrunatnymi plamami i złuszczaniem skóry).
• Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły reakcje alergiczne - Bisocard może zwiększyć zarówno wrażliwość na substancje wywołujące reakcje alergiczne (alergeny), jak i nasilić reakcje alergiczne.
• Jeśli u pacjenta planowane jest leczenie odczulające (leczenie mające na celu zmniejszenie alergii, np. na użądlenia pszczół lub os).
• Jeśli u pacjenta planowany jest zabieg operacyjny - lek Bisocard może zmieniać reakcję organizmu na podawane leki.

Leczenie niewydolności serca lekiem Bisocard wymaga systematycznej kontroli lekarskiej. Jest to bezwzględnie konieczne, zwłaszcza na początku leczenia, podczas zwiększania dawki i w przypadku zakończenia leczenia.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli którekolwiek z opisanych ostrzeżeń dotyczy pacjenta lub dotyczy sytuacji występujących w przeszłości.

Jak przechowywać lek Bisocard?

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Podmiot odpowiedzialny