Risperidon Vipharm, 1 mg, tabletki powlekane, 20 sztuk

Działanie i właściwości

Lek Risperidon Vipharm należy do grupy leków nazywanych lekami przeciwpsychotycznymi.

Wskazanie do stosowania leku Risperidon Vipharm

Lek Risperidon Vipharm należy do grupy leków nazywanych lekami przeciwpsychotycznymi.
Lek Risperidon Vipharm stosuje się w:

leczeniu schizofrenii - stanu, w którym pacjent może widzieć, słyszeć lub czuć rzeczy nieistniejące, wierzyć w rzeczy nieprawdziwe lub odczuwać niezwykłą podejrzliwość lub dezorientację.
leczeniu epizodów maniakalnych – stanu, w którym pacjent może odczuwać silne pobudzenie, podniecenie, wzburzenie, entuzjazm lub być nadmiernie aktywny. Epizody maniakalne występują w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) długo utrzymującej się agresji u osób z otępieniem typu alzheimerowskiego, którzy szkodzą sobie lub innym. Przed zastosowaniem leku należy zastosować alternatywne, niefarmakologiczne metody leczenia.
krótkotrwałym leczeniu (do 6 tygodni) długotrwałej agresji u upośledzonych umysłowo dzieci (w wieku powyżej 5 lat) i młodzieży z zaburzeniami zachowania.

Dawkowanie. Ile i jak często przyjmować lek Risperidon Vipharm?

O wielkości dawki i metodzie leczenia decyduje lekarz prowadzący.

W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz określi wysokość dawki leku oraz czas trwania leczenia. Zależy to od stanu każdego pacjenta.

Dorośli

W leczeniu schizofrenii

Zalecana dawka początkowa wynosi 2 mg na dobę, dawka ta może być zwiększona drugiego dnia do 4 mg na dobę.
W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może dostosowywać dawkę.
Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka dobowa wynosi od 4 mg do 6 mg.
Ta całkowita dawka dobowa może być podawana jednorazowo lub być podzielona na dwie dawki. Lekarz poinformuje, jaki sposób przyjmowania leku jest najlepszy dla danego pacjenta.

Osoby starsze

Dawka początkowa to zwykle 0,5 mg dwa razy na dobę.
Następnie lekarz może stopniowo zwiększać dawkę do 1 mg - 2 mg dwa razy na dobę.
Lekarz poinformuje, jaki sposób przyjmowania leku jest najlepszy dla danego pacjenta.

W leczeniu epizodów maniakalnych

Dawka początkowa wynosi zwykle 2 mg raz na dobę.
W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę.
Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka wynosi od 1 mg do 6 mg raz na dobę.

Osoby starsze

Początkowa dawka wynosi zwykle 0,5 mg dwa razy na dobę.
Następnie lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę do 1 mg do 2 mg dwa razy na dobę, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

W leczeniu długo utrzymującej się agresji u osób z otępieniem typu alzheimerowskiego

Dorośli, w tym osoby starsze

Początkowa dawka wynosi zwykle 0,25 mg dwa razy na dobę.
W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może stopniowo dostosowywać dawkę.
Dla większości pacjentów najodpowiedniejsza dawka dobowa wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą potrzebować dawki 1 mg dwa razy na dobę.

Dzieci

U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie należy stosować leku Risperidon Vipharm w leczeniu manii, w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.

W przypadku terapii zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży

Dawka zależy od masy ciała dziecka:

W przypadku dzieci o masie ciała mniejszej niż 50 kg

Dawka początkowa wynosi zwykle 0,25 mg raz na dobę.
Dawka może być zwiększana co drugi dzień (stopniowo) o 0,25 mg na dobę.
Zwykle dawka podtrzymująca wynosi od 0,25 mg do 0,75 mg raz na dobę.

W przypadku dzieci o masie ciała 50 kg i większej

Dawka początkowa wynosi zwykle 0,5 mg raz na dobę.
Dawka może być zwiększana co drugi dzień o 0,5 mg na dobę.
Zwykle dawka podtrzymująca wynosi od 0,5 mg do 1,5 mg raz na dobę.

U dzieci w wieku poniżej 5 lat nie należy stosować leku Risperidon Vipharm w leczeniu zaburzeń zachowania.

Sposób podania i czas trwania leczenia

Tabletkę należy przyjąć popijając wodą.

Jak długo przyjmować lek Risperidon Vipharm?

Czas trwania leczenia u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego i u pacjentów z zaburzeniami zachowania nie powinien być dłuższy niż 6 tygodni.

Zażycie zbyt dużej dawki leku lub jej pominięcie

Należy niezwłocznie udać się do lekarza. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku. W przypadku przedawkowania leku pacjent może doświadczać senności lub uczucia zmęczenia, lub mogą wystąpić nieprawidłowe ruchy ciała, trudności ze staniem i chodzeniem, pacjent może odczuwać zawroty głowy ze względu na niskie ciśnienie krwi lub mieć nieprawidłową czynność serca, lub może wystąpić napad drgawkowy.

Jeśli pacjent zapomni o zażyciu dawki leku, powinien zażyć kolejną dawkę najszybciej jak tylko sobie o tym przypomni. Jednakże, jeśli zbliża się czas zażycia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i następną zażyć zgodnie z zaleceniem. W przypadku, gdy pacjent zapomni o zażyciu dwóch lub więcej dawek, należy skontaktować się z lekarzem.

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że jest to zgodne z zaleceniem lekarza. Możliwe jest ponowne wystąpienie objawów choroby. Jeśli lekarz zadecyduje o zaprzestaniu stosowania leku, dawka leku może być stopniowo zmniejszana przez kilka dni.

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Leku Risperidon Vipharm nie należy stosować jeśli pacjent ma uczulenie na rysperydon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Działania niepożądane i skutki uboczne

Podobnie jak inne leki, Risperidon Vipharm może wywoływać działania niepożądane, które nie występują u wszystkich pacjentów.

Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli:

U pacjenta wystąpią zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują ból i zaczerwienienie nogi), które mogą przemieszczać się poprzez naczynia krwionośne do płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia takich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.
W przypadku pacjentów chorych na demencję, następuje nagła zmiana jego stanu psychicznego lub nagłe osłabienie lub drętwienie twarzy, ramion lub nóg, szczególnie po jednej stronie, lub niewyraźna mowa, nawet na krótki okres czasu. Mogą to być objawy udaru mózgu.
U pacjenta wystąpi gorączka, silne zesztywnienie mięśni, poty lub obniżenie poziomu świadomości (zaburzenie zwane „złośliwy zespół neuroleptyczny”). Może być konieczna natychmiastowa pomoc lekarska.
U mężczyzny wystąpi długotrwała lub bolesna erekcja. Nazywa się to priapizm. Może być konieczna natychmiastowa pomoc lekarska.
U pacjenta wystąpią mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust i twarzy. Konieczne może być odstawienie leku Risperidon Vipharm.

Wystąpić mogą poniższe działania niepożądane.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

Trudne upadki lub pozostawanie we śnie.
Parkinsonizm: stan ten może obejmować: powolne lub zaburzone ruchy ciała, uczucie sztywności lub napięcia mięśni (co powoduje szarpane ruchy) i czasem nawet wrażenie „zamarznięcia" ruchu, a następnie ponownego uruchomienia. Inne objawy parkinsonizmu to powolne, szurające kroki, drżenie w stanie spoczynku, zwiększone wydzielanie śliny i/lub ślinotok i twarz bez wyrazu.
Uczucie senności lub osłabienie uwagi.
Ból głowy.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów)

Zapalenie płuc, zakażenie klatki piersiowej (zapalenie oskrzeli), typowe objawy przeziębienia, infekcje zatok, infekcja dróg moczowych, zakażenia ucha, objawy grypopodobne.
Rysperydon może zwiększać we krwi poziom hormonu zwanego „prolaktyną” (co może, ale niekoniecznie powodować objawy). Gdy występują objawy wysokiego stężenia prolaktyny, mogą powodować u mężczyzn obrzęk piersi, trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji, lub inne zaburzenia seksualne. U kobiet mogą powodować dyskomfort piersi, wyciek mleka z piersi, brak miesiączki lub inne problemy związane z cyklem miesiączkowym.
Zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie apetytu.
Zaburzenia snu, drażliwość, depresja, lęk, niepokój.
Dystonia: jest to stan obejmujący powolne lub utrzymujące się mimowolne skurcze mięśni. Choć może to dotyczyć każdej części ciała (i może spowodować nieprawidłową postawę), dystonia często obejmuje mięśnie twarzy, w tym nieprawidłowe ruchy oczu, ust, języka i szczęki.
Zawroty głowy.
Dyskinezy: jest to stan obejmujący mimowolne ruchy mięśni, i może obejmować powtarzające się, spastyczne lub wijące ruchy lub kurczliwość mięśni.
Tremor (drżenie).
Niewyraźne widzenie, zakażenia oczu lub „czerwone oko”.
Szybkie bicie serca, wysokie ciśnienie krwi, duszność.
Ból gardła, kaszel, krwawienie z nosa, zatkany nos.
Bóle brzucha, dyskomfort brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w ustach, ból zęba.
Wysypka, zaczerwienienie skóry.
Skurcze mięśni, ból kości lub mięśni, ból pleców, ból stawów.
Nietrzymanie moczu (brak kontroli oddawania moczu).
Obrzęk ciała, ramion lub nóg, gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie, ból.
Upadki.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1000 pacjentów)

Infekcja dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, infekcja oczu, zapalenie migdałków, zakażenie grzybicze paznokci, zakażenia skóry, zakażenia ograniczające się do jednego obszaru skóry lub części ciała, zakażenia wirusowe, zapalenie skóry wywołane przez roztocza.
Zmniejszenie rodzaju białych krwinek, które pomagają chronić przed zakażeniem, spadek stężenia białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek (komórek krwi, które pomagają zatrzymać krwawienie), niedokrwistość, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, zwiększenie liczby eozynofili (rodzaj białych krwinek) we krwi.
Reakcja alergiczna.
Cukrzyca lub nasilenie cukrzycy, wysokie stężenie cukru we krwi, nadmierne picie wody.
Utrata masy ciała, utrata apetytu w wyniku niedożywienia i niskiej masy ciała.
Zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi.
Podwyższenie nastroju (mania), splątanie, obniżenie popędu płciowego, nerwowość, koszmary senne.
Późne dyskinezy (kurczliwość mięśni lub szarpane ruchy, których nie można kontrolować na twarzy, języku lub innych częściach ciała). Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust i twarzy. Konieczne może być odstawienie leku Risperidon Vipharm.
Nagła utrata dopływu krwi do mózgu (udar lub „mini" udar).
Brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, niski poziom świadomości.
Drgawki (napady drgawkowe), omdlenie.
Nieodparta potrzeba przemieszczania części ciała, zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, zawroty głowy po wstaniu, zaburzenia uwagi, zaburzenia mowy, utrata lub zaburzenia smaku, zmniejszona wrażliwość skóry na ból i dotyk, uczucie mrowienia, kłucia lub drętwienia skóry.
Nadmierna wrażliwość oczu na światło, suchość oka, zwiększone łzawienie, zaczerwienienie oczu.
Uczucie wirowania (zawroty głowy), dzwonienie w uszach, bóle uszu.
Migotanie przedsionków (nieprawidłowy rytm serca), przerwa w przewodzeniu impulsów pomiędzy górnymi i dolnymi częściami serca, zaburzenia przewodnictwa elektrycznego serca, wydłużenie odstępu QT, wolne bicie serca, zaburzenia śledzenia elektrycznej pracy serca (elektrokardiogramu lub EKG), uczucie trzepotania lub walenia w klatce piersiowej (kołatania serca).
Niskie ciśnienie krwi, niskie ciśnienie krwi po wstaniu (w związku z tym, podczas nagłego siadania lub wstawania, u niektórych pacjentów stosujących lek Risperidon Vipharm może dojść do zasłabnięcia, zawrotów głowy lub omdlenia, nagłe zaczerwienienia twarzy.
Zapalenie płuc spowodowane przedostaniem się pokarmu do dróg oddechowych, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, trzeszczenia w płucach, świszczący oddech, zaburzenia głosu, zaburzenia oddychania.
Zakażenie żołądka lub jelit, nietrzymanie stolca, bardzo twardy stolec, trudności w połykaniu, nadmierne oddawanie gazów lub wiatry.
Pokrzywka (lub „czerwona wysypka na skórze"), świąd, wypadanie włosów, zgrubienie skóry, wyprysk, suchość skóry, przebarwienia skóry, trądzik, łuszczenie się skóry, swędzenie skóry głowy i skóry, zaburzenia skóry, zmiany skórne.
Wzrost stężenia CPK (kinazy kreatynowej) we krwi, enzymu, który jest czasem uwalniany w wyniku rozpadu mięśni.
Nieprawidłowa postawa, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi.
Częste oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, ból podczas oddawania moczu.
Zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku.
Utrata miesiączki, brak miesiączki lub inne problemy z cyklem miesiączkowym (kobiety).
Rozwój piersi u mężczyzn, wyciek mleka z piersi, zaburzenia seksualne, ból piersi, dyskomfort piersi, upławy z pochwy.
Obrzęk twarzy, ust, oczu lub warg.
Dreszcze, wzrost temperatury ciała.
Zmiana w sposobie chodzenia.
Uczucie pragnienia, złe samopoczucie, dyskomfort w klatce piersiowej, uczucie „rozstrojenia”, dyskomfort.
Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych we krwi, zwiększenie aktywności GGT (enzym wątroby o nazywie gamma-glutamylotransferaza) we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi.
Ból podczas zabiegów.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)

Zakażenie.
Niewłaściwe wydzielanie hormonu regulującego objętość moczu.
Cukier w moczu, niski poziom cukru we krwi, wysoki poziom trójglicerydów we krwi (rodzaj tłuszczu).
Brak emocji, niezdolność do osiągnięcia orgazmu.
Złośliwy zespół neuroleptyczny (dezorientacja, zmniejszenie lub utrata świadomości, wysoka gorączka, ciężkie zesztywnienie mięśni).
Problemy z naczyniami krwionośnymi w mózgu.
Śpiączka z powodu niekontrolowanej cukrzycy.
Kręcenie głowy.
Jaskra (podwyższone ciśnienie w gałce ocznej), problemy z ruchem oczu, uciekanie gałek ocznych, strupki na brzegach powiek.
Problemy z oczami podczas operacji zaćmy. Podczas operacji zaćmy, może dojść do stanu zwanego śródoperacyjnym zespołem wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome - IFIS), gdy pacjent przyjmuje lub przyjmował lek Risperidon Vipharm. Jeśli pacjent musi przejść operację zaćmy, należy poinformować lekarza okulistę o przyjmowaniu obecnym lub w przeszłości tego leku.
Niebezpiecznie niski poziom pewnego rodzaju krwinek białych potrzebnych do zwalczania infekcji w krwi.
Ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się: gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg lub języka, dusznością, świądem, wysypką i czasem spadkiem ciśnienia krwi.
Niebezpiecznie nadmierne spożycie wody.
Nieregularne bicie serca.
Zakrzepy krwi w nogach, zakrzepy krwi w płucach.
Problemy z oddychaniem w czasie snu (bezdech senny), szybki, płytki oddech.
Zapalenie trzustki, niedrożność jelit.
Obrzęk języka, spękane usta, wysypka na skórze związana z przyjmowaniem leku.
Łupież.
Rozpad włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza).
Opóźnienie miesiączki, powiększenie gruczołów piersiowych, powiększenie piersi, wydzielina z piersi.
Zwiększenie stężenie insuliny (hormonu, który reguluje poziom cukru we krwi) we krwi.
Priapizm (długotrwały wzwód prącia, który może wymagać leczenia chirurgicznego).
Stwardnienia skóry.
Niska temperatura ciała, spadek temperatury ciała, uczucie zimna rąk i nóg.
Objawy odstawienia leku.
Zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka).

Bardzo rzadkie (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)

Zagrażające życiu powikłania związane z niewyrównaną cukrzycą.
Ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem, który może obejmować gardło i prowadzić do wystąpienia trudności z oddychaniem.
Niedrożność jelit.

Następujące działania niepożądane zaobserwowano przy zastosowaniu innego leku o nazwie paliperydon, który jest bardzo podobny do rysperydonu, dlatego też mogą one wystąpić podczas stosowania leku Risperidon Vipharm: szybkie bicie serca po odstawieniu.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży

Ogólnie oczekuje się, że działania niepożądane u dzieci będą podobne, jak u dorosłych.
Następujące działania niepożądane były zgłaszane częściej u dzieci i młodzieży (w wieku 5 do 17 lat) niż u osób dorosłych: senność lub osłabienie uwagi, znużenie (zmęczenie), ból głowy, zwiększenie apetytu, wymioty, objawy przeziębienia, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączka, drżenie (trzęsienie), biegunka i nietrzymanie moczu (brak kontroli oddawania moczu).

Stosowanie leku Risperidon Vipharm z jedzeniem i piciem

Ten lek można zażywać z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Lek Risperidon Vipharm a alkohol

Podczas stosowania leku Risperidon Vipharm, należy unikać picia alkoholu.

Lek Risperidon Vipharm a prowadzenie pojazdów

Podczas stosowania leku Risperidon Vipharm mogą wystąpić zawroty głowy, uczucie zmęczenia, oraz zaburzenia widzenia. Dlatego bez konsultacji z lekarzem nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać żadnych maszyn.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

U noworodków, których matki przyjmowały Risperidon Vipharm w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnie trzy miesiące ciąży) mogą wystąpić następujące objawy: drżenie, sztywność mięśni i/lub osłabienie, senność, pobudzenie, zaburzenia oddychania, trudności z przyjmowaniem pokarmu.

Jeśli u dziecka pojawi się którykolwiek z tych objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Lek Risperidon Vipharm może podnieść poziom hormonu zwanego „prolaktyna", który może mieć wpływ na płodność.

Stosowanie z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Pacjenci powinni w szczególności powiadomić lekarza lub farmaceutę, jeśli przyjmują którykolwiek z poniżej wymienionych leków:

leki oddziałujące na mózg, takie jak leki pomagające uspokoić się (benzodiazepiny) lub niektóre leki przeciwbólowe (opioidy), leki przeciwalergiczne (niektóre leki przeciwhistaminowe), jako że rysperydon może nasilać ich działanie uspokajające,
leki, które mogą wywołać zmianę aktywności elektrycznej serca, takie jak leki na malarię, przeciwarytmiczne (np. chinidyna, propafenon), przeciwalergiczne (leki przeciwhistaminowe), niektóre leki przeciwdepresyjne lub inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych,
leki które powodują zwolnienie czynności serca,
leki które zmniejszają stężenie potasu we krwi (np.: niektóre leki moczopędne),
leki stosowane w nadciśnieniu tętniczym. Lek Risperidon Vipharm może obniżać ciśnienie krwi,
leki stosowane w chorobie Parkinsona, np. lewodopa,
leki moczopędne (diuretyki), stosowane u pacjentów z chorobą serca lub łagodzące obrzęk w miejscach, w których doszło do nadmiernego nagromadzenia płynu (np. furosemid lub chlorotiazyd). Lek Risperidon Vipharm przyjmowany osobno lub jednocześnie z furosemidem może zwiększać ryzyko wystąpienia udaru lub zgonu u osób starszych z otępieniem,
leki podnoszące aktywność ośrodkowego układu nerwowego (leki psychostymulujące, takie jak metylofenidat)

Następujące leki mogą osłabiać działanie rysperydonu:

ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu niektórych zakażeń),
karbamazepina, fenytoina (leki na padaczkę),
fenobarbital.

W przypadku rozpoczęcia lub zakończenia przyjmowania tych leków, może być konieczna zmiana dawki rysperydonu.

Następujące leki mogą nasilać działanie rysperydonu:

chinidyna (stosowana w pewnych chorobach serca),
leki przeciwdepresyjne, takie jak paroksetyna, fluoksetyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
leki nazywane lekami beta-adrenolitycznymi (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego),
fenotiazyny (stosowane w leczeniu psychoz lub w celu uspokojenia),
cymetydyna, ranitydyna (zmniejszające kwaśność soku żołądkowego),

W przypadku rozpoczęcia lub zakończenia przyjmowania tych leków, może być konieczna zmiana dawki rysperydonu.

Jeśli pacjent nie jest pewny, czy przyjmował lub przyjmuje którykolwiek z opisanych powyżej leków, powinien przed zastosowaniem leku Risperidon Vipharm zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Co zawiera lek? Skład

Substancją czynną leku Risperidon Vipharm 1 mg, jest rysperydon w dawce 1 mg.

Pozostałe składniki: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sodu laurylosiarczan, celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka zawiera hypromelozę, tytanu dwutlenek (E171), glikol propylenowy, talk oraz barwniki odpowiednie dla danej dawki (E110, E104, E132).

Ważne informacje i ostrzeżenia przed użyciem

Przed rozpoczęciem stosowania leku Risperidon Vipharm należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności serca, na przykład niemiarowy rytm pracy serca, lub jeśli u pacjenta występuje skłonność do niskiego ciśnienia krwi, lub jeśli pacjent stosuje leki regulujące ciśnienie krwi. Lek Risperidon Vipharm może powodować obniżenie ciśnienia krwi. Może zajść konieczność dostosowania dawki leku.
jeśli pacjent wie o jakichkolwiek czynnikach, które mogą sprzyjać wystąpieniu u niego udaru, takich jak wysokie ciśnienie tętnicze krwi, zaburzenia sercowo-naczyniowe lub zaburzenia naczyń mózgowych.
jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiły niekontrolowane ruchy, głównie twarzy i języka.
jeśli kiedykolwiek u pacjenta wystąpiły objawy obejmujące wysoką gorączkę, napięcie mięśni, poty lub obniżony poziom świadomości (zaburzenie zwane „złośliwym zespołem neuroleptycznym”).
u pacjentów z chorobą Parkinsona lub otępieniem.
jeśli pacjent w przeszłości miał niski poziom białych krzwinek (co mogło być związane, ale niekoniecznie, z przyjmowaniem innych leków).
u pacjentów z cukrzycą.
u pacjentów z padaczką.
jeśli pacjent jest mężczyzną i doświadczył przedłużającej się lub bolesnej erekcji. W przypadku wystąpienia tego rodzaju objawów podczas stosowania leku Risperidon Vipharm, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
jeśli u pacjenta występują zaburzenia regulacji temperatury ciała lub pacjent przegrzewa się.
jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek.
jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby.
jeśli u pacjenta stwierdzono nieprawidłowo duże stężenie hormonu prolaktyny we krwi lub guza, który jest prawdopodobnie zależny od prolaktyny.
jeśli u pacjenta lub któregoś z jego krewnych występowały w przeszłości zakrzepy krwi, gdyż stosowanie takich leków, jak Risperidon Vipharm wiąże się z powstawaniem zakrzepów.

Lekarz może zlecić badanie stężenia białych krzwinek, ponieważ u pacjentów przyjmujących Risperidon Vipharm bardzo rzadko zaobserwowano niebezpiecznie niski poziom pewnego rodzaju krwinek białych potrzebnych do zwalczania infekcji we krwi.

Lek Risperidon Vipharm może powodować zwiększenie masy ciała. Znaczny przyrost masy ciała może mieć negatywny wpływ na zdrowie. Lekarz powinien regularnie mierzyć masę ciała pacjenta.

Ponieważ u pacjentów przyjmujących lek Risperidon Vipharm obserwowano wystąpienie cukrzycy lub nasilenie wcześniej istniejącej cukrzycy, lekarz powinien zlecić badanie poziomu cukru we krwi. U pacjentów z wcześniej istniejącą cukrzycą należy regularnie kontrolować poziom glukozy we krwi.

Podczas operacji oka, której celem jest usunięcie zmętnienia soczewki (zaćma), źrenica (czarne koło w środku oka), gdy jest to wymagane, może nie zwiększyć swoich rozmiarów. Również tęczówka (zabarwiona część oka) może stać się miękka podczas operacji, co może doprowadzić do uszkodzenia wzroku. Jeśli pacjent wie, że w przyszłości przejdzie operację oka, należy poinformować lekarza okulistę o przyjmowaniu tego leku.

Osoby starsze z otępieniem

U osób starszych z otępieniem istnieje zwiększone ryzyko udaru. Pacjenci z otępieniem spowodowanym udarem nie powinni przyjmować rysperydonu.

Podczas leczenia lekiem Risperidon Vipharm pacjent powinien często konsultować się z lekarzem.

Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli pacjent lub osoba sprawująca opiekę nad pacjentem stwierdzi nagłą zmianę jego stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie lub odrętwienie mięśni twarzy, ramion lub nóg, szczególnie jednostronne, lub zaburzenia wymowy, nawet występujące przez krótki czas. Objawy te mogą sygnalizować udar.

Ważne informacje o niektórych składnikach leku Risperidon Vipharm

Lek Risperidon Vipharm zawiera laktozę jednowodną. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Risperidon Vipharm zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu".

Lek Risperidon Vipharm 2 mg zawiera żółcień pomarańczową (E 110), która może powodować reakcje alergiczne.

Jak przechowywać lek Risperidon Vipharm?

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.