Reklama
Co to jest genofobia?
Genofobia jest określana jako lęk przed seksem. Nie jest to jednak zwykła obawa, czy niewielki stres przed sytuacją łóżkową, który towarzyszy wielu osobom, zwłaszcza na początku związku.
Chodzi tutaj o paniczny strach, którego osoba cierpiąca na genofobię nie potrafi ujarzmić. Lęk jest tak wielki, że paraliżuje chorego do tego stopnia, że boi się on nawet wchodzić w bliższe relacje z partnerami.
Wykluczony staje się nie tylko sam stosunek płciowy. Osoba chorująca na genofobię unika nawet przytulenia, czy pocałunków, ponieważ już one sprawiają, że wpada w panikę.
Reklama
Jak się objawia genofobia?
Lęk przed stosunkiem objawia się:
- nadmiernym poceniem,
- drżeniem rąk,
- suchością w ustach,
- przyspieszonym oddechem oraz pulsem, który nagle wzrasta.
Wymienione oznaki kojarzą się z ewidentnymi sygnałami informującymi o trwaniu w olbrzymim stresie. Osoby, którym doskwiera genofobia mogą odczuwać podobne symptomy zarówno wtedy gdy dochodzi do dwuznacznej sytuacji z innym człowiekiem, jak i wtedy gdy jedynie przywołują w myślach akt miłosny.
Reklama
Przyczyny genofobii
Lęk przed seksem u mężczyzn oraz genofobia u kobiet mogą mieć podobne przyczyny. Najważniejszą z nich jest głęboki uraz powstały w związku z przykrymi, a nawet traumatycznymi doświadczeniami seksualnymi w dzieciństwie. Mowa tutaj o gwałcie, czy wykorzystaniu seksualnym przez osobę dorosłą, starszą lub silniejszą (np. przez członka rodziny, czy zaprzyjaźnioną z domem osobą).
Takie zdarzenie potrafi przekreślić szanse na normalne relacje oraz chciany i udany seks na wiele lat, a nawet do końca życia. Nawet czuły, delikatny partner może kojarzyć się osobie borykającej się z genofobią z przemocą i cierpieniem, których doznał podczas przymusowego „uprawiania miłości”.
Inna przyczyna genofobii może mieć związek z problemami natury medycznej, takimi jak:
- ból podczas stosunku (ten problem zwykle pojawia się u kobiet i może mieć podłoże ginekologiczne),
- przedwczesny wytrysk (którego mężczyźni bardzo się wstydzą),
- obniżone libido (które może mieć związek z zaburzeniem gospodarki hormonalnej w organizmie),
- nietrzymanie moczu,
- zaburzenia erekcji, itd.
Mówi się także o nadmiernym zainteresowaniu pornografią w okresie dojrzewania, która może znieczulić na chęć pozostawania w „normalnych” relacjach i zrodzić obawę, że nie uda się wypaść na świetnego kochanka/świetną kochankę, których „podziwia” się na ekranie komputera, czy telewizora w rozbieranych produkcjach.
Reklama
Leczenie genofobii
Ważne jest właściwe zdiagnozowanie schorzenia. Leczenietej przypadłości powinno się odbywać w gabinecie seksuologa, a być może także psychologa i psychiatry. Oprócz terapii mogą zostać wprowadzone odpowiednie leki obniżające stres, a jednocześnie nie powodujące spadku libido.
Pacjenci z genofobią nierzadko popadają w stany depresyjne. Ma to związek z dającą się we znaki samotnością i świadomością własnego położenia. W takich przypadkach nieodzowna będzie pomoc psychiatry, psychoterapeuty, czy psychologa.
Jeśli przyczyną genofobii u pań jest strach przed bólem fizycznym odczuwanym podczas stosunku, warto udać się do ginekologa, by znaleźć powód takiego stanu rzeczy i go wyleczyć.
Mężczyźni w kwestiach związanych z np. nietrzymaniem moczu (mogą oni odczuwać lęk przez niekontrolowanym popuszczeniem uryny w trakcie uprawiania seksu) powinni zgłosić się przede wszystkim do urologa.
Reklama
Genofobia – co po wyleczeniu?
Osoby chore na genofobię mogą się z niej skutecznie wyleczyć. Jednak trzeba zdawać sobie sprawę z utrudnień, które mogą się pojawić w trakcie budowania „pełnowymiarowych” związków.
Jeśli do tej pory (przed podjęciem skutecznego leczenia) osoby z genofobią radziły sobie z likwidacją napięcia seksualnego masturbując się, nie będzie im łatwo wejść w zwyczajną relację seksualną. Ponieważ pomimo tego, iż osoby te nie były zdolne do odbycia stosunku płciowego z drugą osobą, ochota na seks ze sobą (bez skrępowania, bólu, wstydu, czy lęku) i tak występowała.
Nie jest to krótka droga, jednak warto podjąć próbę powrotu do „normalności”. Dobry specjalista od problemów związanych z seksem, a także inni terapeuci powinni pomóc chorym z takimi przypadłościami.
