Reklama
Co to jest cyklofrenia?
Cyklofrenia jest chorobą, która objawia się cyklicznymi zmianami nastroju. Podczas cyklofrenii możemy mieć do czynienia z dwoma stanami:
- depresji, czyli niechęci do życia, lękami, niską samooceną,
- depresji naprzemiennie z manią, czyli stany obniżonego nastroju przeplatają się z nienaturalną euforią i skłonnością do niebezpiecznych zachowań.
Obecnie w psychiatrii funkcjonują nowe nazwy określające cyklofrenię. Mówi się o chorobie afektywnej jednobiegunowej, gdy chory ma cykliczne nawroty stanów depresyjnych oraz o chorobie afektywnej dwubiegunowej (inna nazwa to psychoza lub cyklofrenia maniakalno–depresyjna), gdy przechodzi zarówno fazy depresji, jak i manii.
Reklama
Przyczyny cyklofrenii
Trudno jednoznacznie wskazać przyczyny cyklofrenii. Na pewno w dużym stopniu choroba ta uwarunkowana jest genetycznie. Jeśli więc osoba z danej rodziny cierpi na tego typu przypadłość, istnieje ryzyko, że taka choroba pojawi się również u innych jej członków. Badania potwierdzają, że narażone na cyklofrenię są ponadto osoby, które mają za sobą traumatyczne czy stresujące przeżycia, a także osoby samotne, przechodzące trudne chwile, które nie mają wystarczającego wsparcia ze strony społeczeństwa. Naukowcy przypuszczają również, że cyklofrenia może być następstwem mikrourazów mózgu, a także wiązać się z okresowymi niedoborami istotnych neuroprzekaźników takich jak:
- dopamina,
- katechiny,
- serotonina,
- noradrenalina.
Reklama
Objawy cyklofrenii
Charakterystyczne objawy choroby afektywnej jednobiegunowej to:
- ogólne przygnębienie i utrata radości życia,
- zaburzenia snu,
- utrata wagi,
- obniżenie popędu seksualnego,
- pogorszenie sprawności fizycznej i umysłowej,
- niska motywacja,
- poczucie winy,
- poczucie lęku i zagrożenia,
- myśli samobójcze.
Nieleczona choroba afektywna jednobiegunowa trwa zwykle 6-9 miesięcy. Następujący po niej czas remisji może trwać nawet 10 lat. Nawroty pojawiają się około 7-8 razy w życiu chorego.
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej zawierają wszystkie symptomy fazy depresyjnej choroby jednobiegunowej, a dodatkowo pojawiają się też objawy fazy maniakalnej, czyli między innymi:
- nienaturalna radość życia i euforyczny nastrój,
- ciągłe pobudzenie,
- wzmożony popęd psychoruchowy,
- drażliwość, wybuchowość.
Faza manii, nieleczona, może trwać kilka dni, miesięcy, a nawet lat. Okresy remisji w chorobie dwubiegunowej zazwyczaj są krótsze niż w chorobie jednobiegunowej.
Reklama
Leczenie cyklofrenii
Cyklofrenia to choroba nieuleczalna i zarazem trudna w zaleczeniu. Plan leczenia pacjenta dotkniętego tym schorzeniem uzależniony jest ściśle od stadium rozwoju choroby, a także ogólnego stanu pacjenta i poziomu jego odporności. Najczęściej do leczenia włącza się leki antydepresyjne, a także stabilizujące nastrój i wyciszające. Często stosowana jest także psychoterapia. Wielu lekarzy sugeruje pacjentom dodatkową samokontrolę i na przykład prowadzenie dzienniczka, w którym chory zapisuje swoje stany, przeżycia i lęki.
Reklama
Jak pomóc osobie chorej na cyklofrenię?
Osoby cierpiące na cyklofrenię, poza leczeniem farmakologicznym, potrzebują wsparcia i motywacji do leczenia. W skrajnych przypadkach należy pomyśleć o całodobowej opiece lub hospitalizacji.
Reklama
Cyklofrenia a schizofrenia
Cyklofrenia to choroba, która często kojarzona jest ze schizofrenią. Warto wiedzieć, że są to dwa różne chroniczne zaburzenia zdrowia psychicznego, a schizofrenia daje zupełnie inne objawy niż choroba afektywna dwubiegunowa. U osób cierpiących na zburzenie afektywne dwubiegunowe obserwuje się silne zmiany w energii i nastroju, pojawia się ekstremalne podniecenie lub mania i depresja. Ludzie ze schizofrenią doświadczają natomiast halucynacji i urojeń. Osoby chore na schizofrenię widzą i słyszą rzeczy, które w rzeczywistości nie mają miejsca.
Wczesne objawy schizofrenii mogą być trudne do rozpoznania. Powinny zaniepokoić nas zachowania takie jak:
- zmienność nastrojów,
- nienaturalna wrażliwość na dźwięki lub światło,
- słyszenie głosów,
- nadmierna aktywność lub brak aktywności,
- nadmierna senność lub niemal całkowita bezsenność,
- problemy w relacjach rodzinnych i społecznych,
- problemy w koncentracji,
- przyjmowanie dziwnych pozycji ciała,
- celowe zmiany w wyglądzie (na przykład nagła zmiana sposobu ubierania się).
