Jako surowiec zielarski gorczycy białej (inaczej: jasnej) wykorzystuje się dojrzałe nasiona (Smen Sinapsis albae). Ze względu na dużą zawartość tłustego oleju (22-35%) gorczycę klasyfikuje się jako roślinę oleistą. Otrzymany z nasion olej ma zbliżony skład chemiczny do oleju rzepakowego. Ponadto gorczyca biała zawiera: śluz (15-18%), glikozydy (m.in. synalbinę), związki białkowe, aminy, sole mineralne i olejek eteryczny.
Gorczyca w leczeniu
Właściwości lecznicze gorczycy białej znane były już w starożytności. Nasiona dodawano do maści i preparatów pomagających w pobudzeniu trawienia, leczeniu szkorbutu i bólu zębów. Przypisywano tej roślinie również działanie moczopędne oraz stosowano ją jako afrodyzjak. Obecnie gorczyca biała jest bardzo popularna jako przyprawa, ma zastosowanie w medycynie, ale też może być wykorzystywana jako pasza dla zwierząt.
Wyciągi wodne oraz nierozdrobnione nasiona gorczycy białej polecane są w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Jako typowy lek śluzowy podawany doustnie tworzy ochronną warstwę na błonie śluzowej żołądka. Dzięki takiemu działaniu zmniejsza się ból i stan zapalny żołądka, ustaje uczucie pieczenia i dyskomfortu oraz wzrasta ochrona przed kolejnymi podrażnieniami. Ponadto wodne wyciągi z nasion gorczycy białej polecane są przy przewlekłych stanach zapalnych jelit oraz przy zaparciach i zaburzeniach trawienia.
Powlekające właściwości nasion tej rośliny mają również zastosowanie do płukania jamy ustnej przy zapaleniu migdałków i gardła. Zewnętrznie okłady z wodnych wyciągów gorczycy białej łagodzą dolegliwości reumatyczne.
Nie wolno stosować preparatów z gorczycą w stanach zapalnych skóry (działa na nią drażniąco) zażywać w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych przewodu pokarmowego.
Czytaj też: Gorczyca czarna: na popęd, reumatyzm i… piegi!
Źródła:
- Wielgosz T., Wielka księga ziół polskich, Wydawnictwo Elipsa, Poznań.
- Klasztorna apteka – zioła ojca Kiliana, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2008.
- Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
