Reklama
Co to jest zespół Sandifera?
Zespół Sandifera to rodzaj zaburzeń ruchowych, których źródłem jest refluks żołądkowo-przełykowy. Choroba występuje u dzieci i objawia się głównie ulewaniem pokarmu i odginaniem głowy.
Zaburzenia ruchowe polegają w tym przypadku na zgięciowym ułożeniu szyi i ruchach górnej połowy ciała, które często są mylone z padaczką. Najczęściej syndrom Sandifera dotyczy dzieci między 18. a 36. miesiącem życia.
Przyczyny choroby nie są do końca znane. Prawdopodobną siłą sprawczą jest drażniąca i kwaśna treść żołądkowa, która dociera do przełyku dziecka.
Istotnym problemem przy tej chorobie jest podobieństwo do objawów wspomnianej padaczki. Prawidłowe rozpoznanie i zastosowanie odpowiednich metod leczenia doprowadza do ustania dolegliwości.
Reklama
Zespół Sandifera u niemowląt
Ulewanie jest zjawiskiem normalnym u małych dzieci. To skutek niedojrzałego układu pokarmowego. Dziecku przestaje się ulewać około 6. miesiąca życia, gdy zaczyna powoli siadać.
Problem powstaje, gdy ulewanie nasila się z wiekiem i dziecko zwraca tyle jedzenia, że przestaje przybierać na wadze i staje się wyraźnie osłabione. Taki stan wymaga już konsultacji medycznej.
Zespół Sandifera u niemowląt jest następstwem napadowych i nawracających objawów, które są wynikiem refluksu żołądkowo-przełykowego. Dziecko zaczyna się wyginać, skręcać i usztywniać szyję na skutek kwaśnej treści pokarmowej w przełyku, która przedostała się z żołądka.
Dla malucha to bardzo nieprzyjemna sytuacja, ponieważ odczuwa w takich momentach ból. Zaburzenia ruchowe u niemowląt pojawiają się już w kilka lub kilkanaście minut po posiłku.
Skurcz jest obroną małego organizmu przed bólem. W taki sposób stara się zmniejszyć nieprzyjemne dolegliwości spowodowane refluksem.
Zespół Sandifera u kilkumiesięcznego miesięcznego dziecka wywołuje dodatkowo rozdrażnienie, płacz, czkawkę i odchylanie główki podczas snu.
Reklama
Objawy zespołu Sandifera
Objawami zespołu Sandifera są:
- gwałtowne zginanie szyi przy jedzeniu i bezpośrednio po przyjęciu pokarmu;
- wyginanie pleców;
- ulewanie u niemowląt;
- wymioty u starszych dzieci;
- zaburzenia ruchowe, jak drżenie ciała, skurcze mięśni pleców;
- ból żołądka;
- odchylanie głowy i dociskanie do ramienia, które występuje seriami, przypominając ruchy padaczkowe;
- zmienna mimika twarzy (wykrzywianie) w czasie jedzenia;
- problemy ze snem;
- krztuszenie się treścią pokarmową w czasie snu;
- bezdech senny;
- odchylanie głowy w czasie snu;
- duża drażliwość;
- płacz po jedzeniu;
- nieprawidłowe ruchy gałek ocznych;
- powolne jedzenie;
- zapalenie przełyku;
- wymioty z krwią;
- niechęć do leżenia.
Dzieci na skutek nieprzyjemnych dolegliwości nie chcą jeść, wstrzymują oddech i całkowicie odwracają się od pożywienia. Może to skutkować niedożywieniem i anemią.
Maluchy nie przybierają na wadze i odczuwają nudności lub zgagę. Przy tak mocno rozwiniętych objawach zespołu Sandifera dziecko jest niespokojne, drażliwe i nerwowe. Ponadto mogą się pojawiać nawracające zapalenia płuc i oskrzeli oraz przewlekły kaszel.
Zaburzenia ruchowe, które ujawniają się po jedzeniu to reakcja dziecka na nieprzyjemne odczucia, których doświadcza podczas cofania treści pokarmowej do przełyku. Przy tej chorobie pH w przełyku spada poniżej 4 i to jest powodem uczucia bólu i pieczenia.
Reklama
Leczenie zespołu Sandifera
W początkowej fazie Zespół Sandifera jest bardzo często mylony z wymienioną kilkukrotnie epilepsją. Leki przeciwpadaczkowe, które mogą być mylnie zalecane, nasilają objawy choroby i zamiast pomóc, mogą zaszkodzić dziecku.
Leczenie zespołu Sandifera wymaga przede wszystkim trafnej diagnozy, która całkowicie wyklucza padaczkę. W tych przypadkach wyniki badania EEG i dna oka muszą być prawidłowe, aby wyeliminować epilepsję.
Kolejnym etapem są badania w kierunku refluksu, czyli pH-metria, która polega na badaniu pH w przełyku przez 24 godziny.
Dzieci, u których istnieje podejrzenie choroby kierowane są do poradni gastroenterologicznej.
Leczenie zespołu Sandifera u niemowląt polega głównie na działaniach terapeutycznych w kierunku refluksu żołądka. Konieczna jest zmiana nawyków żywieniowych i codziennych rytuałów. Oto kilka przykładów postępowania. Należy:
- karmić mniej, a częściej,
- trzymać dziecko w pozycji pionowej przez 30 minut po jedzeniu,
- stosować mieszanki antyrefluksowe,
- zagęszczać mleko,
- nie podawać dziecku picia przed snem i w nocy,
- układać maluszka do snu tak, aby głowa była wyżej.
Lekarze zalecają dzieciom również środki farmakologiczne, których zadaniem jest zobojętnianie kwasu solnego.
W niektórych przypadkach leczenie wymaga stosowania leków z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP).
Najcięższe odmiany zaburzeń wymagają operacji zwanej fundoplikacją. Jej zadaniem jest przywrócenie prawidłowej pracy dolnej części przełyku.
Reklama
Czy zdarza się zespół Sandifera u dorosłych?
Objawy syndromu Sandifera dotykają przede wszystkim dzieci i z reguły ustępują około 18. miesiąca życia na skutek pełnego rozwoju mięśni przełyku.
U dorosłych zespół Sandifera nie jest opisywany. W dojrzałym wieku można mieć do czynienia z chorobą refluksową przełyku. Jej przyczyną jest słaba skuteczność mechanizmów, które zapobiegają odrzucaniu treści pokarmowej, np. przepuklina rozworu przełykowego, otyłość lub zaburzenia opróżniania żołądka.
Napadowe zaburzenia ruchowe u dorosłych związane z refluksem pojawiają się rzadko, ponieważ w przeciwieństwie do dzieci, osoba dorosła unika w takich sytuacjach pochylania do przodu, leżenia na plecach, jak również inaczej reaguje na ból i inne objawy towarzyszące cofaniu się treści żołądkowej.
Leczenie choroby refluksowej polega na przyjmowaniu leków, które hamują wydzielanie kwasu solnego. Ważna jest także zmiana nawyków żywieniowych.
