Dysgrafia - co to jest?
Dysgrafia polega na braku zdolności poprawnego pisania pod względem graficznym. Osoba zmagająca się z tym zaburzeniem bardzo szybko męczy się przy pisaniu, a jej pismo jest nieczytelne. Warto dodać, że dysgrafia nie jest powiązana w żaden sposób z intelektualnym rozwojem dziecka. Pamiętajmy jednak, by pochylić się nad tym problemem i podjąć kroki w celu jego wyeliminowania.
Dysgrafia - przyczyny
Przyczyn dysgrafii może być co najmniej kilka. Pierwszą z nich są zaburzenia motoryczne, prowadzące do nieprawidłowej pracy dłonią, np. zbyt duże napięcie mięśni, złe trzymanie długopisu lub utrwalanie innych nieprawidłowych nawyków związanych z techniką pisania. Dysgrafia może być także wynikiem uszkodzenia części mózgu odpowiedzialnej za opanowanie umiejętności pisania. Do pozostałych przyczyn pojawienia się dysgrafii zalicza się m.in. zaburzenia w rozwoju dziecka (np. nadpobudliwość psychoruchową czy nerwicę) oraz zaniedbania w edukacji.
Dysgrafia - objawy
Podstawowym i charakterystycznym dla dysgrafii objawem jest nieczytelne pismo. Litery są niekształtne i nierównomiernie odchylone od pionu. Często są także różnej wielkości w ramach jednego wyrazu. Dysgrafik zapisuje je „drżącą”, niepewną linią, nie mieści się w linijkach i zapomina o znakach diakrytycznych i interpunkcyjnych w obrębie tekstu. Inne objawy dysgrafii to nieprawidłowe trzymanie długopisu, zaginanie kartek i szybkie męczenie się podczas pisania, a także niechęć do rysowania i malowania. U osób dorosłych dysgrafia objawia się problemami z przelewaniem myśli na papier, gramatyką i składnią.
Dysgrafia - leczenie
Skuteczną metodą walki z dysgrafią są specjalne ćwiczenia. By były one przyjemne dla dziecka, warto zaopatrzyć się nie tylko w długopis i biały papier, ale także kolorowe karki, mazaki, kredki, farby czy plastelinę.
Dysgrafia - ćwiczenia
Ćwiczenia dla dysgrafików warto urozmaicać, by zbyt szybko się im nie znudziły. Do najskuteczniejszych zadań należą:
- Odrysowywanie różnych kształtów z szablonów. Na początku mogą być to proste szablony wycięte z tektury – serduszka czy liście. Później można wykorzystać specjalne pomoce
w kształcie liter i cyfr z tworzywa sztucznego. - „Rysowanie” ósemek w powietrzu – kreślenie dłonią dużych ruchów w kształcie ósemki
- Kreślenie na papierze dużych, swobodnych ruchów za pomocą kredek, farb i mazaków
- Zamalowywanie określonej przestrzeni, np. kwadratu, koła lub całej kartki papieru
- Rysowanie szlaczków tak, by nie wychodziły poza linię
- Pogrubianie konturów obrazków (np. w kolorowankach) za pomocą mazaków i kredek
- Uzupełnianie szablonów literami z alfabetu
- Kopiowanie rysunków – najpierw przy użyciu kalki, później z pamięci
- Łączenie wyznaczonych punktów ciągłą linią. Efektem powinien być kontur konkretnego wzoru
