Reklama
Oncaspar - skład
1 fiolka (5 ml) roztworu zawiera 3750 j.m. (co odpowiada 750 j.m./ml) PEG-L-asparaginazy tj. Aktywność preparatu jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.) zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Unii Biochemicznej. Jedna j.m. L-asparaginazy jest określana jako ilość enzymu wymagana do wytworzenia 1 mmol amoniaku na minutę przy pH 7,3 i temperaturze 37st.C.
Reklama
Oncaspar - działanie
Cytostatyk. Komórki białaczkowe nie są zdolne do syntezowania asparaginy z powodu braku syntetazy asparaginy i są zależne od egzogennego źródła asparaginy dla przeżycia. Szybka utrata asparaginy, wynikająca z leczenia enzymem L-asparaginazą niszczy komórki białaczkowe. Prawidłowe komórki są mniej wrażliwe na szybką utratę asparaginy, ponieważ wykazują zdolność do syntezowania asparaginy. Leczenie pegaspargazą oparte jest na efekcie metabolicznym w stosunku do niektórych komórek białaczkowych, które nie wytwarzają syntetazy asparaginy.
Reklama
Oncaspar - wskazania
Lek jest stosowany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami w reindukującym ostrej białaczki limfoblastycznej u dzieci i dorosłych, u których rozwinęła nadwrażliwość na niezmodyfikowaną L-asparaginazę.
Reklama
Oncaspar - przeciwwskazania
Zapalenie trzustki lub zapalenie trzustki w wywiadzie. Krwawienia związane z uprzednim zastosowaniem leczenia L-asparaginazą. Ciężkie reakcje alergiczne, takie jak: uogólniona pokrzywka, skurcz oskrzeli, obrzęk krtani, niedociśnienie czy inne ciężkie działania niepożądane.
Reklama
Oncaspar - ostrzeżenia
U pacjentów, zwłaszcza z rozpoznaną nadwrażliwością na inne formy L-asparaginazy, mogą wystąpić w czasie leczenia reakcje nadwrażliwości na lek, obejmujące zagrażającą życiu anafilaksję. Rutynowe środki ostrożności wymagają aby pacjenci pozostawali pod obserwacją przez 1 h w miejscu z dostępem do sprzętu resuscytacyjnego i innych środków koniecznych do leczenia anafilaksji (np. adrenalina, tlen, dożylne steroidy). Lek może działać drażniąco, dlatego też roztwór należy przygotowywać i podawać ostrożnie. Zaleca się stosowanie rękawiczek. Należy unikać wdychania oparów i kontaktu ze skórą czy błonami śluzowymi, zwłaszcza oczu. Jeśli dojdzie do kontaktu, należy zmywać dotkniętą powierzchnię dużą ilością wody przez co najmniej 15 min. Reakcje anafilaktyczne wymagają natychmiastowego zastosowania adrenaliny, tlenu, dożylnie steroidów i środków przeciwhistaminowych. U pacjentów leczonych preparatem występuje zwiększone ryzyko krwawień, zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania innych leków, które wykazują właściwości przeciwzakrzepowe (kwas acetylosalicylowy) lub NLPZ. Lek może wykazywać aktywność immunosupresyjną - u pacjentów leczonych preparatem istnieje możliwość rozwoju predyspozycji do występowania zakażeń. Ciężkie działania niepożądane ze strony wątroby i OUN mogą wystąpić po zastosowaniu chemioterapii złożonej z leku Oncaspar i innego leku. Szczególne środki ostrożności należy zachować w przypadku leczenia skojarzonego z lekami uszkadzającymi wątrobę, zwłaszcza w przypadku już istniejących zaburzeń czynności wątroby. Zmniejszenie ilości krążących limfoblastów jest często obserwowane po rozpoczęciu leczenia, czemu może towarzyszyć zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi. Jako wskaźniki efektów leczenia pacjenta, należy monitorować ilość komórek krwi i szpiku kostnego. Należy często oznaczać aktywność amylazy we krwi w celu oceny czynności trzustki i ewentualnego stwierdzenia wczesnych objawów zapalenia trzustki. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi w czasie leczenia preparatem, ponieważ może wystąpić hiperglikemia. W czasie stosowania preparatu w skojarzeniu z hepatotoksyczną chemioterapią należy monitorować czynność wątroby. Lek może wywierać wpływ na ilość białek osocza, dlatego należy monitorować stężenia fibrynogenu, PT (czas protrombinowy) i PTT (czas częściowej tromboplastyny).
Reklama
Oncaspar - ciąża
Nie należy stosować leku w ciąży, chyba że jest to niezbędnie konieczne. Należy zastosować skuteczną antykoncepcję w czasie leczenia preparatem. W trakcie leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Reklama
Oncaspar - efekty uboczne
Poza reakcjami immunologicznymi na obce białko, leczenie pegaspargazą może prowadzić do zaburzeń w układach narządów, które wykazują wysoki poziom syntezy białek (zwłaszcza w wątrobie i trzustce). Ponieważ pegaspargaza jest głównie stosowana w terapii skojarzonej, często trudno jest odróżnić jej skutki niepożądane od wywoływanych przez inne leki. Zakres działań niepożądanych pegaspargazy w dużym stopniu pokrywa się z działaniami asparaginazy. Dlatego ze względów bezpieczeństwa wymieniono również działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu asparaginazy, ale nie były jak dotąd obserwowane w związku z pegaspargazą. Bardzo często: łagodne lub umiarkowane objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak utrata apetytu, nudności, wymioty, skurcze brzucha, biegunka oraz zmniejszenie masy ciała, zmiana stężenia lipidów we krwi (np. zwiększenie lub zmniejszenie stężenia cholesterolu, zwiększenie stężenia trójglicerydów, zwiększenie frakcji VLDL i zmniejszenie stężenia LDL, zwiększenie aktywności lipazy lipoproteinowej) w większości przypadków bez objawów klinicznych, zwiększenie stężenia mocznika we krwi spowodowane przednerkowymi zaburzeniami równowagi metabolicznej, ból w miejscu podania, obrzęki, zmiany wartości parametrów wątrobowych (np. stężenia fosfatazy zasadowej, aktywności transaminaz w surowicy, stężenia LDH i bilirubiny w surowicy), stłuszczenie wątroby, hipoalbuminemia (która może prowadzić do objawów takich jak obrzęki). Często: zwiększenie stężenia amylazy we krwi, łagodna lub umiarkowana mielosupresja wszystkich trzech linii komórkowych, zaburzenia krzepnięcia spowodowane zaburzeniem syntezy białka, krwawienie, uogólnione wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC) lub zakrzepica (z objawami mózgowymi takimi jak: udar, napady padaczkowe, ból głowy lub utrata przytomności), zaburzenia czynności OUN w postaci pobudzenia, depresji, halucynacji, zdezorientowania i ospałości (lekkie zaburzenie przytomności), zmiany w zapisie EEG (zmniejszenie aktywności fal Alfa, zwiększenie aktywności fal Theta i Delta) - prawdopodobnie w związku z hiperamonemią, parestezje, ostre zapalenie trzustki, zaburzenia funkcji zewnątrzwydzielniczej trzustki z biegunką, reakcje alergiczne na skórze, zmiany czynności wewnątrzwydzielniczej trzustki z kwasicą cukrzycową, hiperglikemia hiperosmolarna, zwiększenie temperatury ciała, ból (ból pleców, ból stawów, ból brzucha), poty nocne, reakcje alergiczne (miejscowy rumień, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, gorączka, ból mięśni, duszność), skurcz oskrzeli, częstoskurcz serca, obniżenie ciśnienia krwi aż do stopnia wstrząsu anafilaktycznego. Niezbyt często: zapalenie ślinianki przyusznej, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), hiperamonemia. Rzadko: napady padaczkowe i ciężkie zaburzenia przytomności, łącznie ze śpiączką, zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS), drętwienie warg, krwotoczne lub martwicze zapalenie trzustki, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, ciężkie zapalenie okrężnicy, zapalenie błony śluzowej, ostra niewydolność nerek, obrzęk z uszkodzeniem tkanki, wysypka z wybroczynami, wypadanie włosów, plamica, wysoka gorączka zagrażająca życiu (hiperpireksja), zastój żółci, żółtaczka, martwica komórek wątroby i niewydolność wątroby prowadzące do zgonu, zapalenie wsierdzia, kaszel. Bardzo rzadko: anemia hemolityczna, lekkie drżenie palców rąk, torbiele rzekome trzustki, zapalenie trzustki prowadzące do zgonu, zapalenie trzustki z towarzyszącym ostrym zapaleniem ślinianki przyusznej, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella), wtórna przemijająca niedoczynność tarczycy, zmniejszenie stężenia globuliny wiążącej tyroksynę, niedoczynność przytarczyc. Częstość nieznana: zakażenia.
Oncaspar - interakcje
Nadmierna utrata białek surowicy krwi, powodowana przez lek, może zwiększać toksyczność innych leków wiążących się z białkami osocza. W wyniku zahamowania syntezy białek i replikacji komórek przez pegaspargazę, lek może osłabiać efekty działania leków takich jak metotreksat, który dla swojego działania wymaga procesu replikacji komórek. Lek może zakłócać proces deaktywacji enzymatycznej innych leków, szczególnie w wątrobie. Zaburzenia hemostazy obserwowane w trakcie stosowania leku zwiększały ryzyko wystąpienia krwawień lub zakrzepicy. Należy zachować ostrożność w czasie jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych, takich jak: kumaryna, heparyna, dipirydamol, kwas acetylosalicylowy oraz NLPZ.
Oncaspar - dawkowanie
Domięśniowo lub dożylnie. Lek powinien być podawany przez osobę przeszkoloną w zakresie przygotowywania i podawania chemioterapeutycznych leków przeciwnowotworowych. Dorośli. Zalecana dawka wynosi 2.500 j.m. (3,3 ml)/m2 pc. co 14 dni. Dzieci. Dzieci, których pc. jest większa lub równa 0,6 m2 otrzymują 2.500 j.m. (3,3 ml)/m2 pc. co 14 dni. Dzieci, których pc. jest mniejsza niż 0,6 m2 otrzymują 82,5 j.m. (0,1 ml)/kg mc. co 14 dni. Sposób podania. Jako składnik wybranych schematów leczenia składających się z wielu leków preparat może być podawany zarówno domięśniowo jak i dożylnie. Zalecaną drogą podania, jest droga domięśniowa, z powodu mniejszej częstości występowania uszkodzeń wątroby, koagulopatii oraz zaburzeń żołądkowo-jelitowych i nerkowych w porównaniu z dożylną drogą podania. W przypadku podania dożylnego, lek należy podawać we wlewie przez 1-2 h w 100 ml izotonicznego roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. W przypadku podawania domięśniowego, objętość pojedynczego wstrzyknięcia należy ograniczyć do 2 ml. Jeżeli objętość, która ma być wstrzyknięta jest większa niż 2 ml, należy skorzystać z kilku miejsc podania. Zaleca się, aby lek był stosowany w leczeniu skojarzonym wyłącznie przez lekarza dysponującego doświadczeniem w leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej. Stosowanie leku, jako jedynego środka indukującego, należy podejmować jedynie w sytuacjach wyjątkowych, kiedy schemat leczenia skojarzonego, oparty na innych środkach chemioterapeutycznych takich jak: winkrystyna, metotreksat, cytarabina, daunorubicyna czy doksorubicyna jest nieodpowiedni z powodu toksyczności czy innych specyficznych czynników zależnych od pacjenta. Po uzyskaniu remisji choroby, należy zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące. Lek może być zastosowany jako część schematu leczenia podtrzymującego.
Oncaspar - uwagi
Lek wywiera wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu - może powodować senność, uczucie zmęczenia oraz stan dezorientacji.
