Co to jest paragrypa?
Paragrypa, nazywana inaczej rzekomą grypą, przypomina zwykłe przeziębienie. Jest to choroba zakaźna wywołana wirusem. Jej objawy nie wyróżniają się niczym szczególnym, przez co często nie zostaje zdiagnozowana.
Ciężki przebieg wystąpić może jedynie u osób z grupy podwyższonego ryzyka - dzieci, seniorów i osób z z osłabionym układem odpornościowym.
Przyczyny paragrypy
Paragrypa to określenie na infekcję dróg oddechowych wywołaną przez zakażenie wirusem paragrypy - human parainfluenza viruses (w skrócie hPIV), należącym do rodziny Paramyxoviridae.
Na podstawie cech genetycznych i antygenowych naukowcy wyróżniają pięć podstawowych typów wirusa paragrypy - 1, 2, 3, 4a i 4b.
- HPIV 1 i HPIV 2 - wywołują opuchliznę strun głosowych (2 jest rzadziej wykrywany),
- HPIV 3 - jest przyczyną zapalenia płuc i oskrzelików,
- HPIV 4a i 4b - jest najmniej rozpoznany.
Wirus hPIV rozprzestrzenia się drogą kropelkową oraz poprzez kontakt z przedmiotami skażonymi wydzielinami osoby chorej. Zakażenie się tym wirusem skutkuje infekcją górnych dróg oddechowych, czyli błony śluzowej nosa i gardła, która może przenieść się na dolne drogi oddechowe, wywołując zapalanie płuc.
Objawy paragrypy
Co należy podkreślić, hPIV może wywołać infekcje układu oddechowego o odmiennym przebiegu. Niemniej, do podstawowych objawów paragrypy zaliczają się:
- ból gardła,
- świszczący oddech,
- chrypka,
- kaszel,
- katar,
- gorączka,
- duszność.
Objawy pojawiają się na przestrzeni od 3 do 7 dni od zarażenia.
Zakażenia wirusami paragrypy występują w ciągu całego roku, ale należy zaznaczyć, że w zależności od typu wirusa obserwowane są różnice dotyczące występowania choroby w poszczególnych porach roku.
Wirus hPIV1 najczęściej atakuje w okresie jesienno-zimowym (od września do stycznia) i powoduje głównie podgłośniowe zapalenie krtani (tzw. krup wirusowy). hPIV 2 może szerzyć się przez cały rok i podobnie jak typ 1 wywołuje zapalenie krtani, tchawicy lub oskrzeli, ale o łagodniejszym przebiegu.
HPIV3 natomiast występuje głównie wiosną i latem (od kwietnia do sierpnia) i może doprowadzić do zapalenia płuc. Z kolei ostatni typ wirusa jest najmniej poznany pod względem epidemiologicznym z uwagi na rzadkie występowanie.
Ile trwa paragrypa?
To, jak długo trwa paragrypa oraz jakie wywołuje objawy, ma związek nie tylko z typem wirusa, który wywołał zakażenie, ale także z wiekiem oraz stanem ogólnym pacjenta.
U zdrowych osób dorosłych zakażenie wirusem paragrypy wywołuje najczęściej łagodną infekcję górnych dróg oddechowych (czyli jamy nosowej, gardła lub krtani), która samoistnie ustępuje po upływie około tygodnia.
W populacji dziecięcej choroba może mieć znacznie gorszy przebieg, prowadząc do zakażenia wirusowego dolnych dróg oddechowych, wymagającego leczenia w warunkach szpitalnych.
Wirus paragrypy u dziecka
Szacuje się, że wirus hPIV to drugi pod względem częstości występowania czynnik wywołujący ostre wirusowe zakażenia dróg oddechowych u dzieci. Numerem jeden pozostaje wirus RSV, także należący do rodziny Paramyxoviridae.
Paragrypa u dziecka może bardzo szybko przenieść się z górnych dróg oddechowych na dolne, wywołując zapalenie płuc lub oskrzelików płucnych.
Z badań przytoczonych przez naukowców z Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - Państwowego Zakładu Higieny wynika, że wirus paragrypy u dziecka nawet w 10-30 proc. przypadków może wymagać hospitalizacji.
Jak odróżnić paragrypę od prawdziwej grypy?
Przede wszystkim w przebiegu prawdziwej grypy raczej nie pojawia się katar, a jeśli już to dopiero w 2/3 dobie od wystąpienia objawów.
W przypadku paragrypy jest on równoczesny z zachorowaniem. W grypie to początek jest ostry i towarzyszy mu wysoka gorączka.
Paragrypa jest nieco poważniejsza od przeziębienia, jednak osłabienie jest nieznaczne. Chory na grypę natomiast często nie jest w stanie normalnie pracować.
Diagnostyka paragrypy
Przede wszystkim podczas diagnozy bada się drogi oddechowe. Lekarz może także pobrać wymaz z nosa lub/i gardła, by określić czy przyczyną choroby jest wirus paragrypy.
Zdarza się, że wykonuje się również RTG klatki piersiowej, jeśli objawy są poważne.
Jak leczyć paragrypę?
Paragrypa zazwyczaj wymaga leczenia objawowego. W przypadku podwyższonej temperatury ciała stosuje się popularne preparaty przeciwgorączkowe. Jednym ze sposobów na pozbycie się suchego kaszlu są preparaty dostępne w aptekach bez recepty, np. syrop zawierający lewodropropizynę, która działa przeciwkaszlowo.
Co ważne, niektóre z preparatów można stosować również u dzieci. Należy jednak pamiętać, że przed spożyciem jakiegokolwiek leku trzeba zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania, a najlepiej skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Co bardzo istotne, jeśli objawy paragrypy nie będą ustępować po upływie kilku dni, należy zasięgnąć opinii lekarza. Dotyczy to szczególnie dzieci, które narażone są na cięższy przebieg choroby.
Jak zapobiegać paragrypie?
Przeciwko paragrypie, w przeciwieństwie o zwykłej grypy, nie ma szczepionki. Dlatego najlepiej jest unikać zachorowania.
Ważne jest przestrzeganie higieny osobistej, a przede wszystkim regularne i dokładne mycie rąk.
Istotne jest także unikanie kontaktu z osobami zarażonymi lub o podejrzeniu zachorowania.
Wirus występuje nie tylko w powietrzu, ale także na skórze i przedmiotach. Zarazić się więc można przez podanie dłoni lub dotknięcie klamki, kiedy następnie nie umyje się rąk.
