Poronienie to rodzaj powikłania ciąży, kończące się obumarciem jaja płodowego. Oznacza to, iż taka ciąża trwa zaledwie do 22 tygodni. Rodzaje przedwczesnego zakończenia ciąży są bardzo różne i charakteryzują się różnymi objawami. Wiele przyczyn wpływa na ryzyko wystąpienia poronień.
Około 5 proc. poronień samoistnych to właśnie te nawykowe. Wiele kobiet z nawracającymi poronieniami traci ciążę już we wczesnym etapie jej trwania, nawet przed 10 tygodniem. To stresujący problem dla przyszłych mam. Przyczyny są często trudne do określenia w indywidualnych przypadkach lub mają podłoże wieloczynnikowe.
Także wiek kobiety w jakimś stopniu sprzyja poronieniom. Właściwa diagnoza i opieka medyczna stwarzają ogromne możliwości prawidłowego zakończenia ciąży, mimo pewnych ułomności.
Co to jest poronienie nawykowe?
Poronienie nawykowe, zwane też nawracającym, to co najmniej trzykrotne niedonoszenie ciąży. Dla każdej kobiety następujące po sobie trzy poronienia to ogromny stres i szok. Każde z nich jest urazem psychicznym. Lęk o kolejną ciąże i związane z tym napięcie emocjonalne negatywnie wpływają na psychikę kobiety.
Lekarze uważają , iż ryzyko kolejnego poronienia po dwóch kolejnych utratach ciąży jest wysoce prawdopodobne. Dla większości specjalistów dwa następujące po sobie poronienia już wystarczają, aby wdrożyć diagnostykę nawracających poronień. Ten rodzaj patologii ciąży zdarza się w pierwszym trymestrze ciąży.
Podstawowe znaczenie dla leczenia nawykowych poronień ma samo znalezienie przyczyny takiego stanu. To dopiero pozwala na stworzenie odpowiednich warunków do terapii i szans na urodzenie zdrowego dziecka. Zawsze należy pamiętać, iż ten rodzaj nie oznacza braku szansy na macierzyństwo.
Reklama
Przyczyny poronienia nawracającego
W większości poronień nawykowych ustalenie pochodzenia przyczyn jest dość trudne. Do najważniejszych należą:
- zaburzenia genetyczne, a w szczególności zaburzenia chromosomalne i mutacje genów,
- nieprawidłowości w budowie macicy- wrodzone, takie jak przegroda macicy czy macica podwójna;nabyte, takie jak mięśniaki czy polipy,
- zaburzenia hormonalne – cukrzyca i choroby tarczycy,
- zaburzenia immunologiczne, a przede wszystkim czynniki autoimmunologiczne,
- trombofilia wrodzona czyli nadkrzepliwość krwi,
- poważne choroby ogólnoustrojowe (na przykład nadciśnienie tętnicze czy silna niewydolność nerek),
- czynniki infekcyjne, a w szczególności toksoplazmoza czy opryszczka.
Niekiedy przyczyną nawracających poronień mogą być czynniki środowiskowe. Przede wszystkim chodzi o niezdrowy tryb życia (alkohol, nikotyna), stres i otyłość. Wiek matki ma raczej niewielki wpływ na poronienia nawykowe.
Objawy nawykowego poronienia
Objawy poronienia nawykowego są w większości podobne do tych, występujących przy innych przedwczesnych zakończeniach ciąży.
Ten typ poronienia charakteryzuje się następującymi objawami:
- krwawienie i plamienie z dróg rodnych - jest to najpopularniejszy objaw. Każda nagła i szybka utrata krwi powinna zawsze wzbudzać niepokój u przyszłej mamy. Niekiedy krew ta zawiera skrzepy i fragmenty tkanek;
- skurcze brzucha - skurcze to naturalny element ciąży. Ale trzeba zawsze pamiętać, iż tylko skurcze łagodne i przemijające nie powinny wzbudzać niepokoju. Wszystkie bóle brzucha, jeśli tylko mają duże i bolesne natężenie, a także utrzymują się przez dłuższy czas mogą oznaczać poronienie;
- wydzielina z pochwy - nie tylko silne krwawienia może oznaczać poronienie. Wiele kobiet często zauważa biało-różowy śluz bądź tylko wodnistą wydzielinę. I ten objaw nie powinien być nigdy bagatelizowany. Kiedy w śluzie pojawiają się fragmenty tkanki, może to oznaczać pojawienie się strzępów łożyska. Ale również sam czysty śluz w dużej ilości także może sygnalizować poronienie;
- ból w podbrzuszu - często pojawia się wraz z bólem w krzyżowej części kręgosłupa, w dość dużym nasileniu i może sygnalizować poronienie nawracające.
Reklama
Leczenie i diagnostyka poronienia nawykowego
W przypadku stwierdzenia poronienia nawykowego należy przeprowadzić szereg badań. Warto skorzystać z możliwości kompleksowego pakietu badań, aby odnaleźć przyczynę tego stanu. Określenie przyczyny poronienia nawracającego pozwala wdrożyć odpowiednie leczenie i skutecznie zwiększyć szansę na prawidłowy rozwój kolejnej ciąży.
Do najważniejszych badań diagnostycznych należą:
- badanie genetyczne pobranego materiału z poronienia,
- badanie trombofilii (nadkrzepliwość) wrodzonej u kobiety,
- badanie kariotypu (obrazu chromosomów) kobiety i mężczyzny,
- badanie immunofenotypu kobiety (opis antygenowych cech komórki),
- badanie zaburzeń anatomicznych macicy,
- konsultacja z lekarzem genetykiem.
W zależności od wyników wszystkich badań lekarz wdraża odpowiednie leczenie, polegające na:
- hormonoterapii – w przypadku zaburzeń gospodarki hormonalnej,
- leczeniu chirurgicznym – w sytuacji nieprawidłowości budowy narządów rodnych,
- profilaktyce zakrzepowej,
W trakcie tego typu poronień konieczna jest stała kontrola lekarska. Przy tego rodzaju patologii każda kolejna ciąża jest podwyższonego ryzyka. Jednak rokowania u kobiet z nawracającymi poronieniami są często pomyślne. Dokładny wywiad medyczny u pacjentki, szczegółowe badania i silna diagnostyka kończą się z reguły pomyślnie dla większości par.
