Wirus różyczki przenosi się z człowieka na człowieka drogą kropelkową. Zwykle zarażamy się, wdychając rozpyloną podczas kaszlu czy kichana wydzielinę z dróg oddechowych osoby chorej. Należy wiedzieć, że choć zakaźność różyczki jest największa w okresie występowania wysypki, osoba zarażona może wydalać wirusa i zakażać innych zarówno na parę dni przed pojawieniem się charakterystycznych jasnoczerwonych plamek, jak i na parę dni po ich zniknięciu.
Różyczka niebezpieczna dla mężczyzn
Choroba częściej atakuje mężczyzn, lecz to u kobiet może mieć dużo gorsze skutki, ponieważ uszkadza płód (zwłaszcza w początkowych okresach rozwoju, kiedy to jeszcze większość pań nie wie o istnieniu ciąży).
U dzieci pierwszym objawem różyczki jest najczęściej po prostu wysypka, bez żadnych innych objawów poprzedzających. U dorosłych sprawa ma się nieco inaczej – na kilka dni przed wystąpieniem plamek pojawia się zazwyczaj zespół objawów przypominających zwykłą grypę, a więc złe samopoczucie, bóle głowy, bóle mięśniowo-kostne itd. Następnie pojawia się plamisto-grudkowa, żywo różowa wysypka. Początkowo obejmuje ona twarz, następnie rozprzestrzenia się na tułów, a w końcu na kończyny. Wysypce zazwyczaj towarzyszy znaczne powiększenie węzłów chłonnych, zwłaszcza za uszami i z tyłu szyi oraz nieznaczna gorączka. Plamki i zgrubienia ustępują po kilku dniach bez pozostawienia żadnych śladów.
Leczenie różyczki
Leczenie różyczki u dorosłych, podobnie jak u dzieci, jest leczeniem jedynie objawowym. Gdy występuje wysoka gorączka, można podawać leki przeciwgorączkowe. Chory powinien zostać w łóżku i ograniczyć kontakty z innymi osobami, zwłaszcza tymi, które nie chorowały na różyczkę, by ograniczyć rozprzestrzenianie zakażenia.
W przypadku wystąpienia zapalenia stawów podaje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Gdy pojawi się znaczna małopłytkowość, stosuje się sterydy i leki uszczelniające naczynia. Z kolei w razie wystąpienia zapalenia mózgu stosuje się leczenie zapobiegające rozwojowi obrzęku mózgu, leki przeciwdragawkowe i przeciwzapalne.