Miazga martwego zęba może znajdować się w stanie martwicy lub rozpadu zgorzelinowego. Mogła być również usunięta w trakcie leczenia kanałowego. W martwym zębie dochodzi zawsze do nieodwracalnych zmian zapalnych.
Głównymi przyczynami takiego stanu są próchnica bądź uraz. Do martwego zęba nie docierają żadne substancje odżywcze ani tlen. Funkcja tzw. „czuciowa” zęba zostaje zachwiana. A przecież dzięki rejestracji bólu, organizm jest w stanie wychwycić zmiany chorobowe w jamie ustnej. Dlatego też nieleczony martwy ząb może być przyczyną wielu komplikacji medycznych i groźnych powikłań.
Reklama
Jakie są objawy martwego zęba?
Martwy ząb w początkowym stadium nie daje prawie żadnych oznak choroby. Jest często trudny do zdiagnozowania przez samego pacjenta. Przez wiele lat i miesięcy może być niezauważony. Ból pojawia się dopiero po pewnym czasie. Sam ząb nie boli, gdyż jest martwy. Ból pochodzi z podrażnionych tkanek około wierzchołkowych zęba.
Objawami martwego zęba są:
- wrażliwość na ciepło i zimno- odczucia w tym zakresie sprawdza stomatolog w gabinecie, sam martwy ząb nie reaguje na ciepło bądź zimno,
- ropienie dziąseł- wydzielina ropna jest gęsta i mętna, tworzą ją głównie bakterie,
- ciemny kolor zęba- nieestetyczny, ciemny i zmatowiony kolor szkliwa powodują obumierające w zębie komórki,
- brak reakcji na bodźce zewnętrzne- niska lub wysoka temperatura nie powodują raczej odczuć pacjenta,
- odczucie „pulsowania”,
- opuchlizna - obrzęk zawsze potwierdza występowanie stanu zapalnego,
- ból martwego zęba- ból pojawia się w późniejszym okresie, często wynika z wysokiej korony protetycznej zęba,
- ból szczęki- nasilający się w nocy lub przy zmianach pogody,
- gorączka.
Obumarcie miazgi, a w konsekwencji powstanie martwego zęba dotyczy nie tylko zębów stałych. Również ząb mleczny może stać się martwym zębem. Dlatego tak ważna jest systematyczna kontrola zębów u dzieci.
Reklama
Przyczyny martwego zęba
Znajomość przyczyn powstawania martwego zęba może pomóc w szybszej diagnozie i wizycie u dentysty.Na pierwszym miejscu wśród przyczyn tej dolegliwości znajduje się próchnica. Bakterie, które przyczyniają się do powstawania ubytków próchnicowych, wytwarzają substancje toksyczne, a te z kolei wywołują stan zapalny miazgi. Inną przyczyną powstania martwego zęba może być uraz mechaniczny. Uderzenie czy też „wybicie” zęba powoduje zaburzenia przepływu krwi w miazdze. Martwica zęba może również pojawić się po leczeniu kanałowym.
Reklama
Jak rozpoznać martwy ząb?
Bardzo często martwy ząb jest przez dłuższy czas nierozpoznawany przez pacjenta. Dzieje się tak, ponieważ w początkowej fazie nie boli. Często też nie reaguje na bodźce zewnętrzne i tym samym jest bardzo trudny do wykrycia. Ale wcześnie zdiagnozowany i właściwie leczony może służyć przez całe życie.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu martwego zęba może być pulsujący ból, niereagujący na środki uśmierzające. Kolejnym pomocnym sygnałem w rozpoznawaniu tego schorzenia jest ropienie dziąsła w okolicy chorego zęba. Martwy ząb można również rozpoznać po ciemnym kolorze, odróżniającym go od zdrowych zębów. Jednak najskuteczniejszym sposobem rozpoznania martwicy zęba jest zdjęcie rentgenowskie. Głęboki ubytek próchnicowy, sięgający aż do miazgi zęba oznacza z pewnością, iż miejsce to dotknięte jest martwicą zębową.
Często stomatolodzy w trakcie badania w gabinecie sprawdzają reakcje zęba na bodźce zimne. Najpopularniejszym sposobem jest przyłożenie do zęba kulki z waty, zamoczonej w chlorku etylu. Brak reakcji na zimno może sugerować, iż ząb jest martwy.
Reklama
Leczenie martwego zęba
Nie każdy martwy ząb kwalifikuje się do leczenia. Decyduje o tym lekarz stomatolog. Niekiedy jedyną możliwością zahamowania stanu zapalnego jest wyrwanie chorego zęba. Jeżeli tylko pojawi się szansa na „utrzymanie” go, dentysta będzie starał się go uratować.
Rozróżniamy następujące etapy leczenia martwego zęba:
1.Leczenie kanałowe (endodontyczne)
Polega ono początkowo na bardzo dokładnym usuwaniu martwych tkanek z wnętrza zęba. Następnie system kanałowy zęba jest czyszczony chemicznie z resztek mas zgorzelinowych. Pusta przestrzeń zostaje wypełniona materiałami stomatologicznymi. Ma to na celu zdezynfekowanie struktury zęba po wprowadzeniu odpowiednich lekarstw. Ostatnim etapem jest odbudowa korony zęba przy użyciu wkładu koronowo-korzeniowego bądź korony protetycznej.
Jeżeli po leczeniu kanałowym ząb nadal boli, należy koniecznie zwrócić się ponownie do stomatologa. Najprawdopodobniej nie zostały usunięte wszystkie martwe tkanki.
2.„Wybielanie” martwego zęba
Wybielenie zęba w gabinecie stomatologicznym polega na wprowadzeniu przygotowanej przez stomatologa pasty wybielającej do komory zęba. Aby zabieg ten był skuteczny, wcześniej komora ta musi być wyczyszczona mechanicznie i odtłuszczona. Pasta w postaci nadtlenku wodoru jest umieszczana w chorym zębie i zamykana kompozytem bądź cementem. Po tygodniu wskazana jest kontrola. Jeśli zbieg wybielania martwego zęba nie przynosi oczekiwanych rezultatów, może być on powtarzany nawet trzykrotnie. Istnieją tez metody wybielania zębów za pomocą lamp.
Do zmiany wyglądu zęba i likwidacji przebarwień wykorzystuje się tzw. licówki. Są to cienkie ceramiczne płytki, którymi pokrywa się przednią powierzchnię zęba. Licówki ceramiczne niekiedy ulegają odcementowaniu. Trwalsze i odporniejsze na ścieranie są tzw. licówki kompozytowe, trudniejsze jednak do wykonania. Przy ich zakładaniu potrzebne jest większe doświadczenie stomatologa i jego spore zdolności manualne.
Po odbudowie martwego zęba wskazana jest zawsze właściwa higiena jamy ustnej i kontrola u lekarza dentysty.
