Cementoblastoma, inaczej kostniwiak, to stosunkowo rzadki nowotwór łagodny powstający z tkanek korzeni zębów - cementu. Cementoblastoma występuje najczęściej u osób młodych, poniżej 25. roku życia. Z punktu widzenia budujących go tkanek, wyróżnia się cztery typy:
- kostniwiak kostniwiejący - najczęstsza postać,
- kostniwiak łagodny,
- kostniwiak olbrzmi,
- okołowierzchołkowa dysplazja cementu.
Rozwija się zwykle w wyrostkach zębodołowych, częściej żuchwy niż szczęki, w okolicy zębów przedtrzonowych i trzonowych. Bardzo rzadko występuje w odcinkach przednich czy w sąsiedztwie zębów mlecznych. Guz rośnie powoli, około 0,5 cm na rok i długo nie daje żadnych objawów, dlatego często jest wykrywany przypadkowo na zdjęciach radiologicznych wykonywanych z innych powodów. Zdarza się też, że ząb w którego okolicy się rozwija, daje dolegliwości bólowe. Kostniwiaki większych rozmiarów mogą powodować rozdęcie kości, przemieszczenia i resorpcje zębów oraz nerwobóle, jeśli naciskają na nerwy.
- Poznaj: Choroby przyzębia
Reklama
Cementoblastoma - przyczyny
Wśród czynników sprzyjających powstawaniu kostniwiaków wymienia się:
- urazy,
- zaburzenia genetyczne,
- zaburzenia hormonalne,
- zaburzenia przemiany wapniowo-fosforanowej.
Reklama
Cementoblastoma - badania
Kostniwiaki, szczególnie te duże, mają bardzo charakterystyczne obraz radiologiczny. Na typowy obraz radiologiczny kostniwiaka składa się:
- zagęszczenie struktury kości, w okolicy korzenia zęba, o stosunkowo regularnym okrągłym kształcie,
- wokół kostniwiaka występuje regularne zaciemnienie, spowodowane resorpcją kości,
- otaczająca kość jest jakby „rozmyta”.
Zwykle do postawienia rozpoznania wystarczy konwencjonalne zdjęcie radiologiczne (np. pantomograficzne). W niektórych przypadkach może jednak wystąpić konieczność poszerzenia diagnostyki o tomografię komputerową.
- Sprawdź czym jest: Próchnica
Reklama
Cementoblastoma - leczenie
Leczenie cementoblatomy opiera się na zabiegach chirurgicznych. Istnieją trzy drogi w zależności od rozmiarów guza:
- Bardzo mała zmiana - leczenie endodontyczne zęba, a następnie chirurgiczne usunięcie guza wraz z wierzchołkiem korzenia.
- Mała zmiana - wyłuszcza się ją wraz z zębem. Bardzo ważne jest dokładne wyłyżeczkowanie zmiany.
- Duża zmiana - wymaga odcinkowego albo brzeżnego wycięcia kości. Mniejsze ubytki są uzupełniane specjalnie przystosowanymi protezami, większe przeszczepem kości.
Reklama
Cementoblastoma - rokowanie
Cementoblastoma jest zmianą o bardzo dobrym rokowaniu, jakkolwiek stosunkowo często, bo aż w 37% przypadków, zdarzają się jej wznowy. Tendencja do wznów występuje szczególnie u osób młodych z kostniwiakami dużych rozmiarów. Ryzyko ponownego pojawienia się cementoblastomy zwiększa się również w momencie pozostawienia zęba, przy korzeniu którego rozwinął się guz.
Przeczytaj także:
