Reklama
Radioterapia
Radioterapia pozostaję jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia raka. Szacuje się, że radioterapii jest poddawanych około 60 procent pacjentów, u których zdiagnozowano złośliwy nowotwór. Ta metoda leczenia polega na naświetlaniu komórek nowotworowych promieniowaniem jonizującym, co prowadzi do ich zniszczenia. W zależności od źródła promieniowania wyróżnia się dwie metody radioterapii: teleradioterapię oraz brachyterapię.
W pierwszej źródło promieniowania znajduje się na zewnątrz chorego. Specjalny akcelerator emituje promieniowanie jonizujące dopasowane do wielkości oraz kształtu zmiany nowotworowej. W drugim przypadku źródło promieniowania - implant zawierające izotopy promieniotwórcze, znajduje się w organizmie pacjenta.
Do teleradioterapii zalicza się także innowatorska metoda leczenia raka, nazywana stereotaktyczną radiochirurgią, która polega na precyzyjnym naświetlaniu tylko komórek nowotworowych przy pomocy GammaKnife lub CyberKnife. W ten sposób wiązka promieniowania dociera do zmienionych chorobowo tkanek z dokładnością do ułamka milimetra, co pozwala zapobiec niszczeniu zdrowych tkanek, które ma miejsce w przypadku tradycyjnej radioterapii.
Oparzenia po radioterapii
Podstawowym celem klasycznej radioterapii jest wyniszczenie komórek nowotworowych, ale w trakcie sesji terapeutycznej nie da się uniknąć negatywnego oddziaływania promieniowania na zdrowe komórki. Pacjenci poddani tradycyjnej teleradioterapii muszą się zmagać z zmianami popromiennymi na skórze, nazywanymi przez onkologów popromiennym zapaleniem skóry. U pacjentów zwykle obserwuje się rumień, nadmierną suchość, swędzenie i zaburzenia pigmentacji. Z czasem naskórek zaczyna się łuszczyć.
U niektórych chorych pojawia się surowiczy wysięk i dochodzi do odsłonięcia skóry właściwej. W skrajnych przypadkach nawet do martwicy skóry. Zmiany popromienne przypominają oparzenia termiczne, są zresztą nazywane przez pacjentów oparzeniami po radioterapii. Odczyny popromienne z trudem się goją. Zwykle skóra po radioterapii traci swoją elastyczność. Mogą pojawić się zwłóknienia i zgrubienia.
Poza zmianami skórnymi wymienia się także inne skutki uboczne radioterapii, takie jak:
- wrażliwość na dotyk,
- biegunki,
- nudności i wymioty,
- utratę włosów,
- owrzodzenia w jamie ustnej,
- zmiany smaku lub całkowitą jego utratę,
- problemy stomatologiczne,
- utrata ruchomości stawów,
- zaburzenia neurologiczne.
Reklama
Leki na oparzenia po radioterapii
Do oceny zmian popromiennych na skórze wykorzystuje się pięciostopniową skalę National Cancer Institute, zgodnie z którą:
- I stopień oparzeń - charakteryzuje się rumieniem i suchym złuszczaniem skóry;
- II stopień oparzeń - to silniejszy rumień, wilgotne złuszczanie się, zwykle ograniczone do fałdów i zgięć skóry;
- III stopień oparzeń - cechuje się wilgotnym złuszczaniem się w lokalizacji innej niż fałdy i zgięcia skóry oraz krwawieniami;
- IV stopień oparzeń - to martwica skóry lub owrzodzenie;
- V stopień oparzeń - to zgon pacjenta na skutek napromieniowania.
Leczenie popromiennego zapalenia skóry jest uzależnione od stopnia opisanej skali. Poważniejsze zmiany wymagają stosowania preparatów zawierających steroidy, które zmniejszą odczyny zapalne. W leczeniu stosuje się także preparaty z jonami srebra, które wykazują działanie przeciwdrobnoustrojowe oraz przeciwbólowe.
Maść na oparzenia po radioterapii
W lżejszych stanach pacjenci stosują preparaty, które zwiększą uwodnienie warstwy rogowej naskórka, uelastycznią skórę, a także przyspieszą gojenie. Ze względu na łatwość aplikacji zalecane są maści na oparzenia po radioterapii. Warto jednak zaznaczyć, że w trakcie radioterapii nie powinno się ich stosować tuż przed sesją terapeutyczną.
Reklama
Domowe sposoby na oparzenia po radioterapii
Poza stosowaniem maści na oparzenia po radioterapii, która nawilży skórę i przyspieszy proces gojenia, ważna jest także prawidłowa higiena i pielęgnacja skóry. Pacjenci w trakcie radioterapii powinni unikać kąpieli w wannie, ponieważ niewskazane jest zbyt długie przebywanie w wodzie. Zaleca się korzystać z letniego prysznica o niewielkim strumieniu wody. Nie powinno się także stosować kosmetyków, które mogą zadziałać drażniąco na skórę - m.in. zawierających alkohol oraz detergenty. Wskazane są natomiast środki myjące bez substancji zapachowych i o neutralnym pH. Skórę po kąpieli należy delikatnie osuszać ręcznikiem, niewskazane jest pocieranie.
