RTG klatki piersiowej to badanie polegające na przechodzeniu przez klatkę piersiową pacjenta promieni rentgenowskich. Wysyłane przez lampę promieniowanie X jest pochłaniane przez tkanki badanego i rzutowane na prostopadłą płaszczyznę z detektorem tych promieni.
RTG klatki piersiowej świetnie nadaje się do diagnostyki układu oddechowego: pozwala ocenić upowietrzenie płuc, różnicuje odmę, niedodmę, płyn w opłucnej, pozwala wykryć zmiany w miąższu płuc i wykryć nieprawidłowości okolicznych węzłów chłonnych.
Badanie to umożliwia także pobieżną ocenę układu sercowo-naczyniowego, pozwala wyciągnąć wnioski na temat wydolności mięśnia sercowego oraz w sposób pośredni wnioskować na temat nasilenia zmian miażdżycowych w organizmie, a także o zmianach związanych z nadciśnieniem tętniczym.
Czytaj: Dlaczego musimy robić RTG płuc?
RTG klatki piersiowej wskazane jest przy:
- schorzeniach w obrębie klatki piersiowej
- obrażeniach klatki piersiowej
- zaburzeniach rozwojowe narządów klatki piersiowej
- ocenie badania wykonywanego przed i po operacji klatki piersiowej
- badaniach okresowych
RTG klatki piersiowej jest pomocne w diagnozowaniu następujących chorób:
- choroba niedokrwienna serca
- częstoskurcz komorowy
- niedomykalność zastawki mitralnej
- zespół Fallota
- nadciśnienie tętnicze wtórne
- zwężenie zastawki trójdzielnej
- niewydolność serca
- odma opłucnowa
- zapalenie trzustki
- przepuklina przeponowa
- tętniak aorty
- obturacyjna choroba płuc
- kardiomiopatia restrykcyjna
- koklusz
- gruźlica
- zapalenie płuc
- zapalenie oskrzeli
- zapalenie wsierdzia
- choroba Hodgkina
- nerwica serca
Zobacz też: Ból w klatce piersiowej
Jak wygląda badanie
Badania nie należy się obawiać, jest bezbolesne i szybkie. Pacjent proszony jest o rozebranie się od pasa w górę. RTG płuc najczęściej wykonuje się w projekcji tylno-przedniej. To znaczy, że lampa rentgenowska znajduje się za pacjentem, a klisza rentgenowska przed. Podczas badania pacjent stoi przodem do płaszczyzny z kliszą rentgenowską, broda oparta jest o specjalną podpórkę, ręce oparte są na biodrach, ramiona opuszczone, łokcie skierowane do przodu, również oparte o płaszczyznę przed pacjentem. Gdy pacjent jest już ustawiony tak jak należy, technik wychodzi do sąsiedniego pomieszczenia, badanemu poleca wykonać głęboki wdech i wstrzymać oddech. Podczas gdy pacjent pozostaje nieruchomy następuje naświetlanie klatki piersiowej promieniami rentgenowskimi.
Inne projekcje badania to projekcja boczna oraz skośna. Wówczas pacjent stroną chorą zwrócony jest w kierunku lampy rentgenowskiej, a ramiona i broda są uniesione. Czasem u chorych leżących wykonuje się badanie rentgenowskie tzw. przyłóżkowe – w projekcji przednio-tylnej.
Przed badaniem należy zgłosić: ostatnio wykonywane zdjęcia rentgenowskie oraz w przypadku kobiet – ciążę. U kobiet będących w drugiej połowie cyklu miesiączkowego (po owulacji), u których zaistniała możliwość zapłodnienia, badanie nie powinno być wykonywane.
Zobacz: Termografia – bezpieczna alternatywa dla badań RTG?
Oceń artykuł
(liczba ocen 16)
