Ból łechtaczki może być powodowany licznymi schorzeniami i zaburzeniami o charakterze neurologicznym, mięśniowym, powięziowym, hormonalnym, czy infekcyjnym. Dojmujące objawy bywają też efektem urazów mechanicznych, niewłaściwej pielęgnacji, a także nieprawidłowego, nieumiejętnego postępowania w sytuacjach intymnych.
Łechtaczka jest narządem bardzo silnie unerwionym i unaczynionym. Dlatego jest tak czuła na bodźce dotykowe, a jej stymulacja często prowadzi do orgazmu.
W sytuacji jednak, gdy wrażliwość staje się nadwrażliwością, głównym doznaniem jest przede wszystkim ból o różnych charakterze – kłujący, palący, szczypiący. Może on występować zarówno podczas stymulacji łechtaczki, w czasie zbliżeń seksualnych lub masturbacji, jak też w sposób chroniczny, niezależnie od okoliczności.
Reklama
Przyczyny bólu łechtaczki
Najczęściej spotykane przyczyny bólu łechtaczki to:
- infekcja intymna, spowodowana zakażeniem bakteryjnym lub grzybiczym - na przykład zapalenie pęcherza moczowego lub zapalenie sromu;
- klitoromelagia, czyli przerost łechtaczki. Zaburzenie powstałe najczęściej na tle hormonalnym, wrodzone (np. na skutek przerostu nadnerczy już w okresie życia płodowego) lub nabyte (najczęściej u kobiet z tzw. zespołem policystycznych jajników). Wyraźne powiększenie łechtaczki sprawia, iż często wystaje ona poza obręb warg sromowych, stając się tym samym podatną na stałe pobudzenie lub podrażnienie;
- wulwodynia – ból okolic intymnych (srom, krocze, odbyt) o niewyjaśnionym podłożu, bez wyraźnej przyczyny organicznej. Ból powodowany jest wzmożonym napięciem mięśniowo-powięziowym, które może mieć związek m.in. ze sferą przeżyć emocjonalnych. Grupę szczególnego ryzyka stanowią kobiety do 25 roku życia, o wysokiej wrażliwości, narażone na stres, działające zadaniowo i pod presją czasu (typ osobowości A);
- dysperunia – zaburzenie seksualne, którego istotą jest odczuwanie bólu w czasie zbliżenia seksualnego. Także może być warunkowana psychicznie, ale powodują ją też zabiegi operacyjne okolic intymnych, zaburzenia hormonalne, przyjmowanie niektórych leków i wiele innych czynników;
- zmiany hormonalne powodujące zwiększoną tkliwość, wpływające negatywnie na nawilżenie okolic intymnych, a także powodujące utratę elastyczności tkanek, między innymi nabłonka i skóry okolic intymnych. Zjawisko to jest typowe dla okresu okołomenopauzalnego (mniej więcej po 50 roku życia);
- zespół przetrwałego pobudzenia seksualnego – zaburzenie o podłożu naczyniowym lub neurologicznym. W jego przebiegu łechtaczka jest pobudzona w sposób chroniczny, napięcia nie zmniejsza nawet wielokrotne przeżycie orgazmu. Paleta towarzyszących temu doznań jest rozpięta od permanentnego odczuwania przyjemności po nadmierną tkliwość i bolesność;
- stosowanie niewłaściwych kosmetyków i środków do pielęgnacji intymnej, powodujących podrażnienie, czy zaburzających naturalne pH;
- zbliżenia seksualne bez właściwego nawilżenia miejsc intymnych, a także zbyt intensywne, agresywne, nieumiejętne.
Reklama
Zapalenie łechtaczki
Zapalenie łechtaczki jako jednostka chorobowa nie występuje. Jeśli kobieta odczuwa dolegliwości będące następstwem infekcji, najczęściej przyczyną jest stan zapalny sromu - ostry (symbol N76.2 w klasyfikacji ICE-10) lub przewlekły (N76.3).
Schorzenie to obejmuje ogół zewnętrznych narządów płciowych kobiety, a więc łechtaczkę, wargi sromowe większe i mniejsze oraz przedsionek pochwy. Paleta towarzyszących mu objawów jest szeroka. Zaliczają się do niej: ból, pieczenie, szczypanie, swędzenie, zaczerwienienie, obrzęk, miejscowe podwyższenie temperatury. Ból i swędzenie łechtaczki w przebiegu zapalenia sromu mogą być powodowane zakażeniem bakteryjnym lub grzybiczym, ale często też bezpośredni czynnik sprawczy stanowią:
- otarcie na skutek niewłaściwego nawilżenia miejsc intymnych w czasie aktu seksualnego, czego przyczyną mogą być m.in. zaburzenia hormonalne lub niewystarczające podniecenie;
- gorąca kąpiel, kosmetyki do pielęgnacji i kąpieli, zawierające np. silne detergenty;
Reklama
Jak sobie radzić z nadwrażliwością łechtaczki?
Nadwrażliwość łechtaczki leczy się stosownie do schorzenia lub zaburzenia, które jest jej przyczyną.
Przykładowo u kobiet z przetrwałym pobudzeniem seksualnym zastosowanie znajdują leki antydepresyjne i przeciwlękowe (benzoadiazepina, tramadol, warenikilina, pepaparaty trójcykliczne oraz selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny).
Przerost łechtaczki leczy się środkami sterydowymi (glikokortykosteroidy) oraz hormonalnymi (np. dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne), a także operacyjnie.
W przypadku wulwodyni zakłada się działanie wielokierunkowe – niezbędna może być fizjoterapia oraz zajęcia z psychologiem lub leczenie psychiatryczne.
Należy pamiętać, że nadwrażliwość łechtaczki w wielu przypadkach nie uniemożliwia aktywności seksualnej. W sytuacji, gdy bezpośrednią przyczyną bólu jest suchość okolic intymnych, idealnym rozwiązaniem są różnego typu żele nawilżające. Można też w czasie zbliżenia przyjmować pozycje, w których nie występuje silne tarcie lub nacisk na łechtaczkę.
