Spis treści
Surowcem zielarskim dębu szypułkowego jest kora (Cortex Quercus), którą należy zbierać wiosną z młodych gałęzi i dni drzew. Najważniejsze związki biologicznie czynne zawarte w tej roślinie to: garbniki (9 do 15%), kwasy fenolowe, trójterpeny, flawonoidy (m.in. kwercetyna), żywice, sole mineralne.
Przechowywana w odpowiednich warunkach (np. w suchym miejscu) kora dębowa nie straci swoich właściwości przez dwa lata. Dąb bezszypułkowy (Quercus sessilis) dostarcza surowiec o bardzo podobnym działaniu.
Lecznicze działanie kory dębu
Duża zawartość garbników w korze dębu warunkuje silne działanie ściągające, które jest szczególnie potrzebne w leczeniu biegunek. Te związki biologicznie czynne tworzą trwałe i nierozpuszczalne wiązania. Po wypiciu wywaru z kory dębu garbniki łączą się z białkami błony śluzowej jelita, co powoduje jego skurczenie się, i tym samym wywołuje działanie ściągające. Nie należy jednak stosować kory dębu w sytuacji prawidłowej czynności przewodu pokarmowego, ponieważ niepotrzebnie podane garbniki mogą spowodować silne zaparcia. Z tego powodu wyciągi z dębu szypułkowego można przyjmować tylko w celu leczenia biegunek. Ponadto preparaty zawierające korę tego drzewa mają działanie grzybobójcze, przeciwwirusowe, przeciwzapalne oraz bakteriobójcze.
Zewnętrznie surowiec zielarski tego drzewa jest stosowany w łagodzeniu stanów zapalnych skóry, okolic narządów płciowych, a także do płukania jamy ustnej w lekkich stanach zapalnych gardła. Ponadto odwary z kory dębu szypułkowego używa się przy nadmiernej potliwości rąk i nóg oraz do irygacji przy upławach. Są one również pomocne w leczeniu wysypek skórnych, przy oparzeniach i odmrożeniach.
Reklama
Dąb w kosmetyce
Dodawanie kory dębów szypułkowych do kosmetyków jest dość powszechne. Szczególnie ma ona zastosowanie w kąpielach zapobiegających nadmiernemu poceniu. Razem z kłączami tataraku i skrzypem polnym, kora dębu tworzy mieszankę ziołową przeznaczoną do płukania ciemnych włosów.
Niewielki kawałek wysuszonej kory dębu wrzucamy do 2 litrów wody. Następnie całość gotujemy do momentu odparowania połowy wody. Z przygotowanego wywaru należy robić kompresy co drugi dzień. Taki odwar polecany jest do pielęgnacji cery, która ma problemy z rozszerzonymi porami.
Do niewielkiego garnka należy wrzucić 2 łyżki rozdrobnionej kory i zalać 1 l zimnej wody. Następnie całość doprowadzić do wrzenia i gotować jeszcze przez ok 30 minut na wolnym ogniu. Po tym czasie wywar odcedzić i ostudzić. Taki wywar ma właściwości przeciwzapalne i polecany jest szczególnie w celu leczenia atopowego zapalenia skóry i egzemy. Skórę dotkniętą chorobą należy moczyć w przygotowanym leku nie dłużej niż przez 2 tygodnie.
- Kory dębu szypułkowego nie wolno stosować zewnętrznie, gdy skóra ma rozległe zmiany egzemowe lub jest okaleczona.
- Nierozważne przyjmowanie dawek preparatów z korą wywołuje wymioty.
- Podczas leczenia korą dębu może wystąpić zaburzenie lub opóźnienie wchłaniania się alkaloidów lub innych leków, których odczyn jest zasadowy.
- Zbyt długie stosowanie preparatów zawierających korę dębu szypułkowego ma negatywny wpływ na błonę śluzową przewodu pokarmowego, ponieważ hamuje wchłanianie składników pokarmowych, a także wiąże mikroelementy, co może spowodować ich niedobory.
Źródła:
- Wielgosz T., Wielka księga ziół polskich, Wydawnictwo Elipsa, Poznań.
- Klasztorna apteka – zioła ojca Kiliana, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2008.
- Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
Oceń artykuł
(liczba ocen 18)
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
