Inne nazwy to: bluszczyk ziemny, bluszczyk pospolity, obłożnik. Surowcem zielarskim bluszczyku pospolitego jest ziele (Herba Glechomae, syn. Herba Hederae terrestris). Górne części pędów zbierane są przez dwa miesiące: od kwietnia do czerwca. Roślina ta jest łatwo dostępna, ponieważ powszechnie występuje w Polsce. Surowiec bluszczyku pospolitego zawiera związki biologicznie czynne, takie jak: flawonoidy, saponiny, glechomina (substancja goryczkowa), garbniki (ok. 7%), olejek eteryczny, cholina, kwasy organiczne i sole mineralne. Warto też dodać, że bluszczyk kurdybanek jest rośliną miododajną.
Czytaj też: Zioła lecznicze w domu - rodzaje i uprawa
Lecznicze zalety bluszczyku
Zawartość garbników w surowcu bluszczyku zapewnia jego przeciwzapalne, ściągające i przeciwbiegunkowe działanie na błony śluzowe układu pokarmowego. Odwary i napary z tej rośliny łagodzą stany zapalne i nieżytowe przewodu pokarmowego, a ponadto pobudzają wydzielanie soków trawiennych, stymulując tym samym trawienie i przemianę materii. Preparaty z bluszczykiem mogą więc być stosowane do zwiększenia łaknienia. Zażywanie leków zawierających ziele bluszczyku pospolitego przyczynia się do neutralizacji i wydalenia z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii i toksyn. Ponadto odwary i napary z surowca tej rośliny stymulują wątrobę do sekrecji żółci. Zapobiegają one w ten sposób zastojom żółci w pęcherzyku i powstawaniu kamieni żółciowych. Ciekawostką jest fakt, że żółć wytwarzana podczas leczenia bluszczykiem kurdybankiem zawiera duże ilości kwasu chenodeoksycholowego, który hamuje tworzenie się kamieni cholesterolowych i ułatwiają ich rozpuszczanie.
Zobacz też: kaszel-i-serce,3106557,1.html">Bluszcz pospolity – na kaszel i serce.
Bluszczyk pospolity ma zastosowanie nie tylko w leczeniu chorób związanych z przewodem pokarmowym, ale może być także wykorzystywany w innych dolegliwościach. W formie płukanek stosuje się go przy astmie, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła oraz innych chorobach dróg oddechowych. Dzieła też regenerująco na drogi moczowe.
Zewnętrznie odwary z ziela bluszczyku wykorzystuje się do przemywania skóry przy świądzie, trądziku pospolitym i innych zmianach skórnych. Te działania wiązane są ze zdolnościami przeciwzapalnymi, łagodzącymi i stymulującymi regenerację skóry i błon śluzowych. Preparaty zawierające bluszczyk używane są też do smarowania ran, oparzeń oraz jako dodatek do kąpieli w kuracjach przeciwreumatycznych.
Co leczy bluszczyk?
W medycynie ludowej już od dawna uważa się, że okłady z wyciągu tej rośliny zapobiegają zakażeniom i przyspieszają gojenie się ran.
Zastosowanie odwaru to poprawienie procesów trawiennych. Aby go przygotować, należy do niewielkiego garnuszka wsypać 1 łyżkę ziela, zalać 1- 1,5 szklanki ciepłej wody i całość doprowadzić do wrzenia. Następnie zawartość garnuszka należy gotować na niewielkim ogniu i pod przykryciem jeszcze przez ok. 5 minut. Całość trzeba odstawić na ok. 10 minut, a później odcedzić.
Tak przygotowany odwar należy pić 2-3 razy dziennie po pól szklanki, 30 minut przed posiłkiem.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej o tym, jak naturalnie uzupełniać swoją dietę i wzmocnić swój organizm – pobierz za darmo naszego e-booka.
Źródła:
- Wielgosz T., Wielka księga ziół polskich, Wydawnictwo Elipsa, Poznań.
- Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
Poznaj: Zioła, które leczą
