Reklama
Na czym polega cesarskie cięcie?
Cesarskie cięcie jest operacyjnym rozwiązaniem ciąży. Rozpoczyna się od odpowiedniego znieczulenia kobiety i jej zacewnikowania. Kolejno następuje przecięcie wszystkich powłok brzusznych aż do mięśnia macicznego, a następnie wydobycie dziecka i łożyska z macicy. Po operacji rana jest zszywana, często z wykorzystaniem rozpuszczalnych nici. Po zszyciu powłok na ranę zostaje nałożony specjalny jałowy opatrunek, którego nie można moczyć.
Należy zwracać uwagę, aby nie naruszyć rany – młoda mama powinna zaopatrzyć się w majtki poporodowe, np. siateczkowe, które zapewnią dostęp powietrza do rany, aby ta lepiej się goiła. Zazwyczaj po 2 lub 3 dobach opatrunek zostaje zdjęty i od tej pory ranę należy przemywać ciepłą wodą z neutralnym mydłem. Po kąpieli konieczne jest dokładne osuszenie skóry i zastosowanie płynu odkażającego.
Cesarskie cięcie to poważny zabieg operacyjny, który wykonuje się, gdy są do tego konkretne wskazania. Należy mieć świadomość, że kobiety po cesarce zazwyczaj dłużej dochodzą do siebie niż te rodzące siłami natury. Rana na skórze dość szybko się zabliźnia, jednak rany wewnętrzne mogą goić się nawet kilka miesięcy.
Reklama
Wskazania do cesarskiego cięcia
Cięcia cesarskie możemy podzielić na nagłe i planowane. O cesarkach nagłych mówimy wtedy, gdy lekarz w trakcie porodu stwierdza, że nastąpiły komplikacje zagrażające zdrowiu lub życiu matki bądź dziecka, np. brak postępu porodu, zaburzenia rytmu serca u dziecka czy infekcja wewnątrzmaciczna.
Planowane cięcie cesarskie wynika z przyczyn medycznych ujawnionych już w trakcie ciąży. Mogą to być m.in.: nieprawidłowe ułożenie płodu, bardzo duże wymiary płodu, łożysko przodujące czy odklejanie się łożyska.
Reklama
Pielęgnacja blizny po cesarce
Po zagojeniu się rany po cesarskim cięciu można sięgnąć po specjalistyczne preparaty silikonowe (maści, żele, plastry), które pomogą zwiększyć elastyczność blizny i poprawić jej wygląd.
Bardzo istotna jest również praca z blizną, tzw. mobilizacja. Masowanie blizny poprzez odpowiednie uciski sprawia, że staje się ona bardziej ruchoma, co zapobiega powstawaniu zrostów.
Głębokie zrosty pod powierzchnią skóry mogą skutkować m.in. bólami brzucha, bólem w trakcie oddawania moczu, krwawieniami pomiędzy miesiączkami, a także trudnością w zajściu w kolejną ciążę. Niedbanie o bliznę może prowadzić również do bólu kręgosłupa oraz dyskomfortu podczas współżycia.
Pracę z blizną można wykonywać w domu, najlepiej po konsultacji ze specjalistą, np. fizjoterapeutą uroginekologicznym. Specjalista sprawdzi i oceni stan blizny oraz pokaże, jak prawidłowo ją mobilizować.
Reklama
VBAC, czyli poród naturalny po cesarskim cięciu
Po porodzie przez cesarskie cięcie z następną ciążą należy wstrzymać się minimum rok (a nawet do dwóch lat). U kobiet, które zajdą w ciążę wcześniej, konieczne będzie USG blizny pooperacyjnej. Należy mieć świadomość, że zbyt krótka przerwa między cesarką a kolejnym porodem niesie za sobą ryzyko pęknięcia macicy. Planując kolejną ciążę, warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym pierwszą ciążę, który oceni stan blizny i wykona potrzebne badania.
Wiele kobiet zastanawia się, czy po cesarskim cięciu możliwy jest poród naturalny. Ciąża po cesarce może zakończyć się siłami natury, jednak nie w każdym przypadku. Jeśli cięcie było planowane i odbyło się z powodu choroby matki, np. choroby układu krążenia lub nerwowego (m.in. padaczki), problemów okulistycznych czy ostrych bólów kręgosłupa, najprawdopodobniej kolejna ciąża również zakończy się zabiegiem operacyjnym. Jeśli natomiast cięcie cesarskie wynikało z innych przyczyn nieleżących po stronie matki, poród naturalny po cesarce jest możliwy. Określa się go jako VBAC – nazwa pochodzi od pierwszych liter angielskiego terminu Vaginal Birth After Cesarean.
Porody tego typu obarczone są ryzykiem wystąpienia powikłań, m.in. pęknięcia macicy, dlatego decyzję o możliwości jego przeprowadzenia zawsze podejmuje lekarz prowadzący ciążę. Specjalista bierze również pod uwagę ułożenie dziecka w macicy oraz jego ostateczną wagę. Obecnie, zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, waga dziecka powyżej 4500 kg (lub 4250 kg, jeśli ciężarna choruje na cukrzycę) jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.
