Morfologia krwi obwodowej jest jednym z najczęściej wykonywanych badań krwi. Choć to bardzo proste badanie,odgrywa bardzo ważną rolę w diagnozowaniu wielu chorób, daje szansę na szybkie rozpoznanie m.in. stanu zapalnego, infekcji wirusowej, bakteryjnej, zaburzeń w gospodarce wodnej organizmu. Właśnie dlatego co roku powinno się profilaktycznie wykonywać morfologię krwi. W trakcie badania określa się 21 parametrów podstawowych, które mówią wiele o ilość i jakość składników krwi, w tym:
- leukocytów
- erytrocytów
- trombocytów
Co oznacza skrót MCHC?
Jednym z takich parametrów sprawdzanych w panelu podstawowym jest badanie MCHC (z ang. mean corpuscular hemoglobin concentration), które odnosi się do opisu erytrocytów. W trakcie badania krwi MCHC sprawdza się średnie stężenie hemoglobiny w krwince. MCHC, wspólnie z MCV (średnia objętość krwinki czerwonej) i MCH (średnia masa hemoglobiny w krwince) tworzą tzw. wskaźnik erytrocytarny, który mówi o cechach krwinek czerwonych. Wskaźnik ten jest wykorzystywany m.in. do uzupełnienie morfologicznej klasyfikacji niedokrwistości, a także przy diagnozowaniu np. talasemii.
MCHC morfologia – wskazania
Morfologię MCHC najczęściej zleca się w ramach kontrolnych badań profilaktycznych. Lekarz nie musi podejrzewać żadnej konkretnej choroby, żeby wysłać pacjenta na badanie krwi. Jest to także konieczne badanie, jeśli istnieje podejrzenie odwodnienia, niedokrwistości lub rozwijającej się infekcji. Objawami, które mogą sugerować anemię są m.in.:
- osłabienie
- bladość skóry
- omdlenia
- zawroty głowy
- przyspieszony oddech
- przyspieszona akcja serca
- zaburzenia miesiączkowania i libido
- drętwienie odczuwalne w rękach i nogach
- napady duszności
Objawy odwodnienia, które mogą wzbudzić niepokój lekarza i być wskazaniem do zlecenia morfologii MCHC to:
- wzmożone pragnienie
- skąpomocz
- mocz o ciemnym zabarwieniu (bursztynowy)
- suchość śluzówek jamy ustnej i języka
- utrata elastyczności skóry
- wzdęty brzuch
- brak apetytu
- senność i apatyczność
Morfologia MCHC – normy
Średnie komórkowe stężenie hemoglobiny powinno mieścić się w granicach 32-36 g/dl krwi. Trzeba jednak pamiętać, że laboratoria przeprowadzają badania na różnych odczynnikach i normy mogą się różnić w zależności od tego, gdzie została wykonana analiza.
MCHC niskie
Najczęściej MCHC za niskie pojawia się przy niedoborach żelaza, które są spowodowane spadkiem syntezy hemoglobiny. Wtedy w badaniach wyjdzie pacjentowi także niski poziom hemoglobiny i zmniejszona ilość erytrocytów.
Niskie MCHC może być również wynikiem zaburzeń wodno-elektrolitowe wynikających z odwodnienia lub przewodnienia, które doprowadza do zbytniego rozrzedzenia krwi.
Za małe wartości MCHC mogą wiązać się z chorobą genetyczną, tzw. talasemią, która powoduje zmniejszenie syntezy hemoglobiny. Talasemia zwana jest też „niedokrwistością śródziemnomorską", bo częściej występuje u populacji zamieszkującej basen Morza Śródziemnego.
MCHC wysokie
Podwyższone wskaźniki MCHC to stosunkowo rzadkie przypadki. Znaczny wzrost MCHC obserwuje się u pacjentów dotkniętych sferocytozą – wrodzona niedokrwistością hemolityczną. W wyniku mutacji genów dochodzi do dziedzicznych defektów w budowie erytrocytu. Erytrocyt przybiera kształt kulisty zamiast dyskowego, dochodzi do zagęszczeniem znajdującej się w nim hemoglobiny i nadmiernego rozkładu czerwonych krwinek.
