Gronkowiec atakuje różne organy ludzkiego organizmu. W zależności od części ciała, może wywoływać odmienne objawy o różnym stopniu natężenia. Gronkowce to raczej powszechnie występujące w środowisku ludzkim bakterie. Tak naprawdę można spotkać je wszędzie i wszędzie się nimi zarazić, ale najszybciej w trakcie pobytu w szpitalu. Nosicielami, w tym także gronkowców w nosie, jest prawie jedna trzecia ogólnej populacji. U wielu osób jest często uśpiony i nie daje żadnych objawów. Ale wystarczy obniżenie odporności i atakuje organizm. Jak go rozpoznać i ustrzec się przed chorobą?
Reklama
Gronkowiec w nosie
Gronkowca w nosie o charakterze stałym można spotkać z pewnością u 20 proc. ludzi, ale nie wywołuje on większych niepokojących objawów. Taki stan medycyna określa, jako nosicielstwo utajnione czyli bezobjawowe, które nie wymaga leczenia. Ale wystarczy osłabienie organizmu czy spadek odporności, a bakteria ta uaktywnia się i doprowadza do zakażeń górnych dróg oddechowych. Gronkowiec umiejscawia się wtedy w błonach śluzowych nosa.
Gronkowiec w nosie należy do bakterii typu Gram-dodatnich. Kuliste komórki swoim kształtem przypominają kiście winogron, stąd też taka nazwa tej bakterii. Gronkowcem można się zarazić. Najczęściej dochodzi do tego drogą kropelkową lub w kontaktach płciowym z osobą zakażoną. Można też zarazić się nim, dotykając te same przedmioty, które dotykała osoba chora. Miejscem szczególnym i niebezpiecznym do „przejęcia” gronkowca w nosie są szpitale i przychodnie. Baseny i kąpieliska publiczne to także strefy mocna narażone na przenoszenie chorób. U zdrowych osób nawet mocno skolonizowane w nosie bakterie gronkowca nie wywołują niepokojących objawów. Ale osoby chore i osłabione, po przebytych infekcjach czy zabiegach chirurgicznych mogą na skutek gronkowca doświadczyć wielu bardzo negatywnych powikłań. Ważne jest zatem, aby jakichkolwiek objawów bakterii w nosie nie bagatelizować i szybko je diagnozować.
Reklama
Objawy gronkowca w nosie
Często Staphylococcus aureus w nosie nie daje objawów. Ale wystarczy tylko moment osłabienia organizmu i natychmiast zostaje zaburzona flora bakteryjna, doprowadzając do objawów zakażenia.
Do podstawowych objawów, dających sygnały o istnieniu tej bakterii w nosie, zaliczane są:
- przewlekłe i nawracające katary ropne,
- częste zapalenia zatok,
- zapalenia tchawicy,
- nawracające zapalenia płuc,
- częste zapalenia powłok skórnych w okolicy nosa.
Gronkowiec, który pojawia się w dużym natężeniu w jamie nosowej, jest bardzo niebezpieczny przed zabiegami chirurgicznymi w nosie lub stomatologicznymi. Takie osłabienie odporności może doprowadzić do infekcji w całym organizmie. Szczególnie narażonymi grupami osób na zarażenie są małe dzieci, noworodki, osoby słabe i niedożywione, przewlekle chore, a także po przebytych operacjach. Wiele objawów zakażenia gronkowcem w nosie może zaobserwować i potwierdzić sam chory. Należą do nich:
- bóle głowy,
- ciągłe uczucie zmęczenia,
- osłabiona odporność,
- częste infekcje z towarzyszącymi katarami,
- wysoka gorączka,
- uczucie zatkanego nosa, które utrudnia oddychanie,
- pogorszenie odczuwania zapachów
Niekiedy objawy zakażenia mogą wystąpić już po 2 godzinach od momenty kontaktu z gronkowcem, na inne trzeba czekać dłużej. Ale z pewnością żadnych nie można bagatelizować.
Reklama
Leczenie gronkowca w nosie
Co na gronkowca w nosie?Jeżeli gronkowiec w nosie nie stwarza dolegliwości i nie daje żadnych objawów, nie wymaga wtedy leczenia. Medycyna stoi na stanowisku, iż stosowanie w bezobjawowych przypadkach antybiotyków powoduje jeszcze większe osłabienie odporności. Wtedy rozprzestrzenienie się gronkowca jest raczej pewne i dość niebezpieczne. Leczenie wprowadza się w przypadku silnych objawów i występowania chorób przynosowych, jak częste katary czy ropne wycieki.
Jedyną skuteczną metodą w takich sytuacjach jest tylko antybiotykoterapia. Na podstawie wymazu z gardła i nosa, a także wyników laboratoryjnych badań krwi dobierany jest właściwy antybiotyk. Ale zdarzają się sytuacje, że jest on i tak nieskuteczny. Lekarze wtedy podają kolejny, którego zadaniem jest mocne oddziaływanie na gronkowca. Czasem leczenie musi być prowadzone w szpitalu, aby można było systematycznie kontrolować stan chorego, podając antybiotyki dożylnie lub domięśniowo.
Wiele działań prozdrowotnych w leczeniu gronkowca w nosie zależy od samego pacjenta. Do takich zaliczane są:
- higiena osobista, a w szczególności rąk, aby nie przenosić bakterii,
- wietrzenie pomieszczeń pobytu chorego,
- wzmacnianie odporności pacjenta (leki, suplementy diety),
- zmiana nawyków żywieniowych i spożywanie zdrowych produktów, bogatych w witaminy i minerały,
- rezygnacja z używek (papierosy, alkohol, kawa czy mocna herbata),
- większa ilość snu,
- spokojny, w miarę możliwości bezstresowy tryb życia.
Gronkowiec tego typu najczęściej zasiedla przedsionek nosa lub nosogardło. Zawsze w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów klinicznych trzeba niezwłocznie zgłosić się do lekarza.
Reklama
Gronkowiec w nosie – leczenie naturalne
Gronkowiec w nosie mogą skutecznie wyleczyć antybiotyki. Ale medycyna zna wiele przypadków nawrotu tej uciążliwej choroby. Warto wspomagać leczenie typowo medyczne także naturalnymi metodami. Pozwalają one wspomagać złagodzenie choroby w zaciszu domowym przy użyciu tylko naturalnych składników.
Najpowszechniejsze metody naturalne to:
- spożywanie czosnku, jako naturalnego produktu zwalczającego infekcją,
- picie octu jabłkowego, który jest skutecznym naturalnym antybiotykiem,
- różnego rodzaju inhalacje - ze startej cebuli, dwa razy dziennie przez tydzień; z soku z brzozy i zawartej w nim betuliny o mocnym działaniu przeciwbakteryjnym; z gorącej wody z olejkiem z drzewa herbacianego,
- spożywanie świeżego imbiru,
- picie betuliny w formie zawiesiny,
- zewnętrzne i wewnętrzne stosowanie srebra koloidalnego, działającego przeciwzapalnie i przeciwgrzybicznie,
- picie wywaru z żywokostu i łopianu (liście tych 2 ziół miesza się w stosunku 1:1 i zalewa wrzątkiem),
- spożywanie sporej ilości czarnej porzeczki (źródło witaminy C).
Gronkowiec w nosie potrafi dość szybko się rozprzestrzeniać, ponieważ wytwarza spore ilości toksyn i enzymów. Jednaka w porę podjęte leczenie skutecznie hamuje rozwój choroby.
