Diuramid, tabletki, 250 mg, 30 szt

Działanie i właściwości

Diuramid to lek z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej działający moczopędnie.

Wskazanie do stosowania leku Diuramid

Diuramid stosuje się w leczeniu jaskry, padaczki (jednocześnie z innymi lekami) oraz obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia lub wywołanych przez leki. Jest również stosowany w zapobieganiu i leczeniu ostrej choroby wysokościowej.

Dawkowanie. Ile i jak często przyjmować lek Diuramid?

O wielkości dawki i metodzie leczenia decyduje lekarz prowadzący.

Dorośli

Zwykle zaleca się u dorosłych następujące dawkowanie:

Dzieci

Padaczka

Zwykle od 8 do 30 mg/kg masy ciała na dobę, w 1 do 4 dawkach podzielonych. Optymalna dawka wynosi od 375 mg do 1000 mg (1¹/₂ do 4 tabletek) na dobę.
U dzieci nie należy stosować dawki większej niż 750 mg na dobę.

Sposób podania i czas trwania leczenia

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Jak długo przyjmować lek Diuramid?

Lek należy stosować na 24 do 48 godzin przed planowanym wejściem na znaczną wysokość, a w razie wystąpienia objawów choroby, leczenie należy kontynuować przez następne 48 godzin lub dłużej, jeśli to konieczne.

Zażycie zbyt dużej dawki leku lub jej pominięcie

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Objawy przedawkowania mogą być podobne do działań niepożądanych występujących w czasie leczenia acetazolamidem.

W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko jak to jest możliwe. Jeśli jednak zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki leku, nie należy przyjmować pominiętej dawki, lecz należy powrócić do zaleconego przez lekarza schematu dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Kiedy nie stosować leku Diuramid:

• jeśli pacjent ma uczulenie na acetazolamid, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby i nerek, marskość wątroby, niewydolność nadnerczy, zmniejszone stężenie sodu lub potasu w surowicy, kwasicę hipochloremiczną (związaną ze zmniejszonym stężeniem chloru w surowicy krwi)
• w przypadku długotrwałego leczenia przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.

Działania niepożądane i skutki uboczne

Podobnie jak inne leki, Diuramid może wywoływać działania niepożądane, które nie występują u wszystkich pacjentów.

W przypadku wystąpienia duszności, zmian skórnych lub innych ciężkich działań niepożądanych należy odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub Oddziałem Ratunkowym najbliższego szpitala.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpi:

• ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa);
• duszność lub trudności w oddychaniu. Mogą to być objawy gromadzenia się płynu w płucach (obrzęk płuc).

Częstość występowania tych objawów niepożądanych jest nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Działania niepożądane występujące najczęściej na początku leczenia są następujące:

• zaburzenia czucia w kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne;
• utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka;
• częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu;
• bóle głowy, zawroty głowy, uderzenia gorąca, depresja;
• sporadycznie senność i dezorientacja;
• zmniejszenie pociągu seksualnego;
• przemijająca krótkowzroczność;
• reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu);
• pokrzywka;
• nadwrażliwość na światło;
• niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), kolka wątrobowa i nerkowa;
• kamica nerkowa;
• pragnienie;
• zmęczenie;
• drażliwość.

Acetazolamid jako pochodna sulfonamidowa może wywoływać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów. Są to:

• wysypka;
• zahamowanie czynności szpiku kostnego;
• gorączka;
• krystaluria (wydalanie kryształków w moczu);
• uszkodzenie nerek;
• piorunująca martwica wątroby;
• pęcherzowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).

Diuramid może spowodować zmiany w obrazie krwi i dlatego lekarz może zalecić przeprowadzenie badań kontrolnych krwi. W czasie leczenia może wystąpić:

• zmniejszenie liczby krwinek białych lub niedokrwistość (anemia);
• zmniejszenie liczby płytek krwi, które może wpływać na krzepnięcie. Jeśli wystąpią siniaki, czerwone lub purpurowe plamy na skórze z niewyjaśnionej przyczyny, należy poinformować lekarza.
• znaczne zmniejszenie liczby granulocytów we krwi obwodowej;
• pancytopenia (zaburzenie hematologiczne polegające na niedoborze wszystkich prawidłowych elementów morfotycznych krwi);
• zakwaszenie krwi (kwasica metaboliczna);
• zaburzenie równowagi elektrolitowej (w tym zbyt niski poziom sodu i (lub) potasu we krwi);
• zbyt wysoki lub zbyt niski poziom glukozy we krwi;
• obecność krwi w kale;
• niewydolność nerek;
• porażenie wiotkie mięśni, drgawki.

Ponadto obserwowano:

• pogorszenie widzenia lub ból w oku z powodu nagromadzenia się płynu w błonie naczyniowej oka (nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką lub odwarstwienie naczyniówki) - częstość nieznana.

Stosowanie leku Diuramid z jedzeniem i piciem

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Lek Diuramid a alkohol

Brak informacji o jednoczesnym stosowaniu leku Diuramid z alkoholem.

Lek Diuramid a prowadzenie pojazdów

Lek może powodować działania niepożądane, które zaburzają zdolność prowadzenia pojazdów. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w okresie leczenia lekiem Diuramid.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu:

• kwasu foliowego
• doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny)
• kwasu acetylosalicylowego
• glikozydów nasercowych (np. digoksyny)
• leków obniżających ciśnienie tętnicze
• leków przeciwdrgawkowych (w szczególności: fenytoiny, prymidonu i karbamazepiny)
• innych leków z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. dorzolamidu lub brynzolamidu, również stosowanych w leczeniu jaskry)
• amfetaminy
• metenaminy (leku stosowanego w zapobieganiu i leczeniu przewlekłych lub nawracających zakażeń dolnych dróg moczowych)
• chinidyny (leku stosowanego w leczeniu chorób serca i niektórych typów malarii)
• litu (leku stosowanego w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych)
• leków obniżających stężenie glukozy we krwi. Acetazolamid może podwyższać lub obniżać stężenie glukozy we krwi. Lekarz może u pacjentów z cukrzycą zalecić zmianę dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych
• cyklosporyny (leku stosowanego w celu ochrony przed odrzuceniem przeszczepu)
• sodu wodorowęglanu (leku stosowanego do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego w żołądku).

Co zawiera lek? Skład

Substancją czynną leku jest acetazolamid. Każda tabletka zawiera 250 mg acetazolamidu.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, powidon, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna, magnezu stearynian.

Ważne informacje i ostrzeżenia przed użyciem

Przed rozpoczęciem stosowania leku Diuramid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• Pacjent ma problem z nerkami, taki jak kamica nerkowa.
• Pacjent ma problemy z płucami, takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc, które mogą powodować trudności w oddychaniu.
• W przeszłości po przyjęciu acetazolamidu u pacjenta wystąpiły zaburzenia dotyczące płuc lub oddychania (płyn w płucach).
• Pacjent ma cukrzycę lub nietolerancję glukozy.

Jeśli u pacjenta wystąpią duszności lub trudności w oddychaniu po zażyciu leku Diuramid, należy niezwłocznie zwrócić się po pomoc medyczną.

Pogorszenie widzenia lub ból oka mogą być objawami gromadzenia się płynu w błonie naczyniowej oka (nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką lub odwarstwienie naczyniówki). Może to nastąpić w ciągu kilku godzin od przyjęcia leku Diuramid. W razie wystąpienia tych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Odnotowano przypadki myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie u niewielkiej liczby pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, w tym acetazolamidem.

Jeśli u pacjenta wystąpią myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Diuramid może mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych.

W czasie leczenia acetazolamidem mogą niekiedy wystąpić pęcherzowe reakcje skórne, czasami śmiertelne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy grypopodobne, postępująca wysypka (często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

Jak przechowywać lek Diuramid?

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot/LOT oznacza numer serii.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Podmiot odpowiedzialny