LOKREN 20, 20 mg, tabletki powlekane Betaxololi hydrochloridum, 28 tabletek

Działanie i właściwości

LOKREN 20 występuje w postaci tabletek powlekanych i zawiera substancję czynną betaksololu chlorowodorek.

Betaksolol blokuje receptory beta-adrenergiczne w sercu. 

Lek podawany raz na dobę zapewnia długotrwałe działanie przeciwnadciśnieniowe.

Wskazanie do stosowania leku LOKREN 20

• Nadciśnienie tętnicze
• Choroba niedokrwienna serca 

Dawkowanie. Ile i jak często przyjmować lek LOKREN 20?

O wielkości dawki i metodzie leczenia decyduje lekarz prowadzący.

Dorośli

Zazwyczaj stosowana dawka leku LOKREN 20 to jedna tabletka raz na dobę.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek:

Lekarz dostosuje dawkę do czynności nerek: w przypadku klirensu kreatyniny większego niż 20 ml/minutę, dostosowanie dawki nie jest konieczne. 

Jakkolwiek, wskazana jest ścisła kontrola lekarska na początku leczenia, dopóki stężenie leku we krwi nie osiągnie stanu równowagi (średnio 4 dni).

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 20 ml/minutę) zalecana dawka wynosi 10 mg na dobę.

U pacjentów z niewydolnością wątroby zmiana dawkowania nie jest konieczna. Jakkolwiek ścisła kontrola lekarska, szczególnie na początku leczenia, jest wskazana.

U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpocząć od najmniejszej skutecznej dawki leku. Konieczna jest regularna kontrola lekarska pacjenta.

W przypadku wrażenia, że działanie leku LOKREN 20 jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Dzieci

Nie zaleca się stosowania leku u dzieci.

Sposób podania i czas trwania leczenia

Podanie doustne.

Dołączony do opakowania pasek kalendarza z oznaczonymi dniami tygodnia ułatwi pacjentowi przyjmowanie leku.

O długości stosowania leku LOKREN 20 decyduje lekarz.

Zażycie zbyt dużej dawki leku lub jej pominięcie

Najczęstsze objawy przedawkowania to wolna czynność serca lub przerwa w pracy serca, uczucie zmęczenia, oszołomienia, trudności w oddychaniu, niedociśnienie, blok serca (zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu), niewydolności serca, skurcz oskrzeli i hipoglikemia (małe stężenie glukozy we krwi).
W razie zażycia zbyt dużej ilości leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału pomocy doraźnej najbliższego szpitala. Na podstawie nasilenia objawów zatrucia lekarz zadecyduje, jakie postępowanie jest odpowiednie.
Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, aby wiadomo było, jaki lek został przyjęty i jakie postępowanie należy wdrożyć. 

W przypadku pominięcia zażycia jednej dawki leku należy przyjąć ją najszybciej jak jest to możliwe, z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się pora zażycia kolejnej dawki.

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. 

Przeciwwskazania. Kto nie powinien przyjmować leku?

Kiedy nie stosować leku LOKREN 20: 

• jeśli pacjent ma uczulenie na betaksololu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku,
• jeśli pacjent ma ciężką astmę oskrzelową i ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc,
• jeśli pacjent ma niewydolność serca, która nie jest kontrolowana leczeniem,
• jeśli pacjent ma wstrząs kardiogenny,
• jeśli pacjent ma blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem),
• jako jedynego leczenia jeśli pacjent ma dławicę Prinzmetala w czystej postaci (odmienna dławica piersiowa),
• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy),
• jeśli pacjent ma wolną czynność serca (liczba skurczów serca poniżej 45-50 na minutę),
• jeśli pacjent ma ciężką postać choroby Raynauda i ciężkie zaburzenia tętnic obwodowych,
• jeśli pacjent ma nie leczony guz chromochłonny nadnerczy,
• jeśli pacjent ma niedociśnienie tętnicze,
• jeśli u pacjenta występowały w przeszłości reakcje anafilaktyczne (ciężkie reakcje uczuleniowe),
• jeśli pacjent ma kwasicę metaboliczną,
• w przypadku leczenia floktafeniną lub sultoprydem. 

Działania niepożądane i skutki uboczne

Podobnie jak inne leki, LOKREN 20 może wywoływać działania niepożądane, które nie występują u wszystkich pacjentów.

Częstość występowania działań niepożądanych podanych poniżej została określona w następujący sposób:

• Bardzo często: dotyczą co najmniej 1 na 10 pacjentów.
• Często: dotyczą 1 do 10 na 100 pacjentów.
• Niezbyt często: dotyczą 1 do 10 na 1000 pacjentów.
• Rzadko: dotyczą 1 do 10 na 10 000 pacjentów.
• Bardzo rzadko: dotyczą mniej niż 1 na 10 000 pacjentów.
• Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)

Często mogą wystąpić:

• zawroty i ból głowy, osłabienie, bezsenność,
• ból w nadbrzuszu, biegunka, nudności i wymioty,
• bradykardia (zwolnienie czynności serca) - możliwa jest ciężka bradykardia, ziębnięcie kończyn,
• impotencja.

Rzadko mogą wystąpić:

• zmiany skórne, w tym wykwity łuszczycopodobne lub zaostrzenie łuszczycy,
• zaburzenia depresyjne,
• niewydolność serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub nasilenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego,
• zespół Raynauda (ziębnięcie kończyn spowodowane zaburzeniami krążenia krwi w naczyniach obwodowych), nasilenie istniejącego chromania przestankowego,
• skurcz oskrzeli.

W rzadkich przypadkach notowano pojawienie się przeciwciał przeciwjądrowych, którym tylko w wyjątkowych przypadkach towarzyszyły objawy kliniczne, takie jak układowy toczeń rumieniowaty, które przemijały po zakończeniu leczenia.

Bardzo rzadko mogą wystąpić:

• parestezja (uczucie mrowienia lub drętwienia), zaburzenia widzenia, omamy, splątanie, koszmary senne,
• hipoglikemia (zmniejszenie stężenia glukozy we krwi) lub hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy we krwi).

Częstość nieznana występowania:

• pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się,
• letarg,
• spowolnienie lub przerwanie pracy serca, zawroty głowy, uczucie znacznego zmęczenia, trudności w oddychaniu - objawy te mogą wystąpić w szczególności u pacjentów w wieku powyżej 65 lat lub u pacjentów, u których występują inne zaburzenia serca.

Stosowanie leku LOKREN 20 z jedzeniem i piciem

Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku.
LOKREN 20 można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Lek LOKREN 20 a alkohol

Brak informacji o jednoczesnym stosowaniu leku LOKREN 20 z alkoholem.

Lek LOKREN 20 a prowadzenie pojazdów

Podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy pamiętać, że w czasie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie betaksololu chlorowodorku z floktafeniną (niesteroidowy lek przeciwzapalny) lub z sultoprydem (lek stosowany w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych).

Niewskazane jest jednoczesne stosowanie betaksololu chlorowodorku z amiodaronem (lek przeciwarytmiczny), glikozydami naparstnicy (lek stosowany w niewydolności serca), lub fingolimodem (lek stosowany w stwardnieniu rozsianym).

W przypadku jednoczesnego stosowania diltiazemu i betaksololu chlorowodorku może wystąpić zwiększone ryzyko wystąpienia depresji.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z:

• halogenowymi wziewnymi lekami znieczulającymi.
• antagonistami wapnia (beprydyl, diltiazem, werapamil).
• lekami przeciwarytmicznymi (propafenon, chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid).
• baklofenem (lek zmniejszający napięcie mięśni).
• insuliną i sulfonamidami zmniejszającymi stężenie glukozy we krwi.
• lidokainą.
• środkami kontrastującymi zawierającymi jod.
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
• antagonistami wapnia (pochodne dihydropirydyny, np. nifedypina).
• lekami o działaniu przeciwdepresyjnym (pochodne imipraminy).
• neuroleptykami (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych).
• kortykosteroidami, tetrakozaktydem.
• meflochiną (lek stosowany w malarii).
• lekami sympatykomimetycznymi.
• klonidyną.

Co zawiera lek? Skład

Substancją czynną leku jest betaksololu chlorowodorek.

Jedna tabletka powlekana zawiera 20 mg betaksololu chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Skład otoczki: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony (E 172), makrogol 400.

Ważne informacje i ostrzeżenia przed użyciem

Nie należy nigdy nagle przerywać stosowania leku, szczególnie u pacjentów z dławicą piersiową (chorobą niedokrwienną serca), ponieważ może to spowodować ciężkie zaburzenia rytmu serca, zawał mięśnia sercowego lub nagły zgon; lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki, np. przez okres 1 do 2 tygodni.

W tym samym czasie, jeśli będzie to konieczne, w celu uniknięcia zaostrzenia dławicy, lekarz może zadecydować o włączeniu leku zastępczego.

O tym, czy lek należy odstawić i o sposobie zakończenia terapii decyduje lekarz.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występuje astma oskrzelowa lub inne przewlekłe choroby układu oddechowego.

Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą być podawane tylko pacjentom z łagodnymi postaciami tych chorób, a leczenie należy rozpoczynać małymi dawkami tych leków.

Pacjenci z wyrównaną niewydolnością serca, leczeni betaksololu chlorowodorkiem, powinni znajdować się pod stałą obserwacją lekarza.

Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z częstością pracy serca mniejszą niż 55 skurczów na minutę, jak również z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia.

Betaksololu chlorowodorek może być stosowany w przypadku łagodniejszego przebiegu dławicy Prinzmetala i w mieszanej postaci dławicy, pod warunkiem, że jednocześnie stosuje się lek rozszerzający naczynia krwionośne.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków blokujących receptory β-adrenergiczne u pacjentów z zaburzeniami tętnic obwodowych (zespół lub choroba Raynauda, zapalenie tętnic lub przewlekła niedrożność tętnic kończyn dolnych).

Należy poinformować lekarza o tego rodzaju schorzeniach.

U pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.

Należy koniecznie poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, cukrzyca (konieczność częstszego kontrolowania stężenia glukozy we krwi na początku leczenia), łuszczyca (możliwość zaostrzenia objawów podczas leczenia lekami β-adrenolitycznymi) oraz skłonność do alergii (zwłaszcza spowodowanych środkami kontrastującymi zawierającymi jod lub floktafeniną, lub u pacjentów poddawanych leczeniu odczulającemu).

W przypadku planowanego, jak również ze wskazań nagłych zabiegu operacyjnego, przed znieczuleniem należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku LOKREN 20.

Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występuje jaskra lub choroby tarczycy.

Sportowcy nie powinni przyjmować tego leku, gdyż zawiera on substancję czynną, która może wpływać na wynik testu antydopingowego (wynik dodatni).

Jak przechowywać lek LOKREN 20?

Przechowywać w temperaturze do 30°C, w suchym miejscu.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.