Mój koszyk ()
Zaloguj się aby dokonać zakupu
Nie masz jeszcze konta ?
Załóż konto i korzystaj z wielu korzyści:
Dostępne
Posterisan H pobudza układ odpornościowy organizmu i wspomaga naturalną reakcję obronną na zakażenia. Działanie to doprowadza do uśmierzenia świądu i pieczenia. Dzięki zawartości hydrokortyzonu, Posterisan H dodatkowo zmniejsza świąd i procesy zapalne.
Czopki Posterisan H stosuje się w szczególnie ciężkich przypadkach świądu i zapalenia okolicy odbytu spowodowanych guzkami krwawniczymi.
O wielkości dawki i metodzie leczenia decyduje lekarz prowadzący.
Zazwyczaj należy stosować czopki 2 razy na dobę, rano i wieczorem, najlepiej po wypróżnieniu, wprowadzając czopek głęboko do odbytnicy.
Czopki Posterisan H należy stosować tylko do czasu ustąpienia ostrych dolegliwości.
Czopków Posterisan H nie należy stosować u niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat.
W celu wyjęcia czopka rozerwać lub rozciąć folię aluminiową wzdłuż opakowania.
Czopki nie powinny być stosowane dłużej niż 10 dni bez przerwy. Jeżeli objawy nawracają, czopki Posterisan H mogą być zastosowane ponownie.
Jak długo przyjmować lek Posterisan H?
O długości stosowania leku Posterisan H decyduje lekarz.
Ulotka nie określa sposobu postępowania w razie zażycia zbyt dużej dawki leku.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Kiedy nie stosować leku Posterisan H:
Podobnie jak inne leki, Posterisan H może wywoływać działania niepożądane, które nie występują u wszystkich pacjentów.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):
Duża dawka leku stosowana przez długi okres może powodować atrofię skóry (stopniowe zmniejszanie objętości skóry), teleangiektazje (obecność poszerzonych drobnych naczyń krwionośnych, potocznie określonych jako pajączki naczyniowe), rozstępy i trądzik sterydowy.
Ulotka nie zawiera wskazówek dotyczących przyjmowania leku Posterisan H w połączeniu z jedzeniem i napojami.
Brak informacji o jednoczesnym stosowaniu leku Posterisan H z alkoholem.
Lek Posterisan H nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania tego leku u kobiet w ciąży.
W związku z tym lek powinien być stosowany podczas ciąży jedynie w przypadkach, gdy jest to bezwzględnie konieczne i po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
Hydrokortyzon przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Należy unikać karmienia piersią podczas ciągłego podawania hydrokortyzonu lub podawania go w dużej dawce.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Jednoczesne stosowanie czopków Posterisan H i glikokortykosteroidów w postaci tabletek, kropli lub wstrzyknięć może powodować zwiększenie występowania opisanych działań niepożądanych leku Posterisan H i działań niepożądanych glikokortykosteroidów.
Substancjami czynnymi leku są standaryzowana zawiesina kultury bakteryjnej Escherichia coli i hydrokortyzon.
1 czopek zawiera 387,1 mg standaryzowanej zawiesiny kultury bakteryjnej Escherichia coli (zabitej 6,6 mg płynnego fenolu) i 5 mg hydrokortyzonu. W skład zawiesiny wchodzą składniki komórkowe i produkty przemiany materii z 1 mld bakterii Escherichia coli zabitych i konserwowanych fenolem.
Pozostałe składniki to: tłuszcz stały, hydroksystearynian makrogologlicerolu, acetylocysteina, disodu edetynian, all-rac-α-tokoferol.
Przed rozpoczęciem stosowania Posterisan H należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
W przypadku zakażeń grzybiczych wymagane jest jednoczesne stosowanie działających miejscowo leków przeciwgrzybiczych.
Ważne informacje dla pacjentów z guzkami krwawniczymi
Co to są guzki krwawnicze?
Dokładne zamknięcie odbytu umożliwiają miękkie, szeroko rozłożone oraz silnie ukrwione poduszeczki naczyniowe, leżące w zakończeniu jelita prostego powyżej zwieracza odbytu pod błoną śluzową.
Do dolegliwości dochodzi wtedy, gdy poduszeczki ulegają powiększeniu z powodu zastoju krwi i tworzą guzkowate zgrubienia. Mówi się wtedy o guzkach krwawniczych (żylakach odbytu, hemoroidach). Przyczynami powstawania tych dolegliwości są: niewłaściwe odżywianie, ubogie we włókna roślinne, chroniczne zaparcia, zbyt silne parcie podczas wypróżniania, częste stosowanie środków przeczyszczających, siedząca praca oraz czasami niewydolność tkanki łącznej.
Pacjenci skarżą się zazwyczaj na uczucie parcia lub krwawienia podczas wypróżniania lub po nim. Krwawienia te powstają przez skaleczenia błony śluzowej wokół hemoroidów lub rozerwanie guzka krwawniczego. W dalszym przebiegu dolegliwości może wystąpić dokuczliwe i czasami bolesne kłucie, swędzenie, pieczenie, i wysięk w okolicy odbytu, połączone ze stanem zapalnym i wysypką. W zaawansowanym stadium może dochodzić do przemijającego lub stałego wypadania guzków krwawniczych z odbytu.
Przebieg terapii
Po dokładnym przebadaniu lekarz udzieli wskazówek dotyczących leczenia. Stosowanie maści i czopków łagodzi ostre dolegliwości, takie jak swędzenie, kłucie, pieczenie, wysięk i ból na początku choroby oraz przed zabiegami chirurgicznymi i po nich. Bardzo istotna jest kontynuacja terapii, również jeśli nastąpi poprawa, ponieważ w przeciwnym wypadku po paru dniach dolegliwości mogą powrócić.
Terapia ta jednak nie usuwa powiększonych guzków krwawniczych. W zaawansowanym stadium powiększone guzki krwawnicze należy poddać leczeniu chirurgicznemu.
Zapobieganie
Zapobieganie polega przede wszystkim na regulacji wypróżnienia i higienie okolicy odbytu. Zbyt twardy stolec sprzyja powstawaniu hemoroidów, dlatego należy zadbać o regularne oddawanie (niekoniecznie codziennie) miękkiego stolca.
Nie chodzi jednak o wymuszanie zbyt miękkiego stolca z zastosowaniem środków przeczyszczających, które drażnią i osłabiają odbyt. Stolec należy wyregulować za pomocą odpowiedniej diety, zawierającej dużo włókien roślinnych (owoce, warzywa niepowodujące wzdęć, chleb razowy i kleik), produktów mlecznych i wystarczającej ilości płynów. Należy unikać mocno przyprawionych potraw, alkoholu oraz żywności powodującej zaparcia. Należy kontrolować masę ciała i redukować nadwagę.
Ponadto należy – zwłaszcza przy siedzącej pracy – dbać o regularny ruch, jak np. spacery, rower, pływanie. Unikać chłodnych miejsc do siedzenia.
Istotna jest również regularna i gruntowna higiena okolicy odbytu. Po każdym wypróżnieniu należy używać miękkiego papieru toaletowego oraz wymyć okolicę odbytu letnią wodą i miękką ściereczką, bez użycia mydła i środków dezynfekujących. Nie trzeć! Skuteczne są dostępne w sprzedaży nawilżone chusteczki higieniczne. Okolicę odbytu należy gruntownie oczyścić w podany sposób przynajmniej wieczorem. Dokładne i ostrożne osuszenie miękkim papierem toaletowym lub watą może zapobiec zakażeniu (przez bakterie, grzyby lub drożdże).
Zastojowi krwi w guzkach krwawniczych można zapobiec, wykonując ćwiczenia polepszające ukrwienie, polegające na napinaniu i rozluźnianiu zwieracza co 2 sekundy codziennie łącznie przez 3 minuty. Również nasiadówka lub spłukiwanie odbytu chłodną wodą pod prysznicem poprawia ukrwienie i przynosi ulgę w swędzeniu i pieczeniu.
Czego należy bezwzględnie przestrzegać?
W przypadku krwawego stolca i w razie częstych lub długotrwałych dolegliwości należy koniecznie udać się do lekarza, ponieważ pod opisanymi dolegliwościami mogą czasami kryć się poważne choroby. Jeżeli lekarz przepisze leki, należy uważnie przeczytać załączoną ulotkę i stosować się do sposobu użycia oraz zaleceń lekarza dotyczących dawkowania.
Ponadto dla własnego bezpieczeństwa należy regularnie (nawet bez ostrych dolegliwości) przeprowadzać profilaktyczne badanie odbytnicy.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po: „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Oto sekcja z najczęściej zadawanymi przez pacjentów pytaniami.