Reklama
Simvastatin Aurovitas - skład
1 tabl. zawiera 20 mg lub 40 mg symwastatyny (oraz odpowiednio 140 mg lub 280 mg laktozy).
Reklama
Simvastatin Aurovitas - działanie
Aktywny metabolit symwastatyny (beta-hydroksykwas) jest inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA). Enzym ten katalizuje konwersję HMG-CoA do mewalonianu, czyli wczesny i zarazem kontrolny etap biosyntezy cholesterolu. Symwastatyna zmniejsza zarówno prawidłowe, jak i zwiększone stężenie cholesterolu LDL. Mechanizm zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL przez symwastatynę może być wynikiem zarówno zmniejszenia stężenia cholesterolu VLDL, jak i pobudzenia receptora LDL, co prowadzi do zmniejszenia wytwarzania i zwiększenia katabolizmu cholesterolu LDL. Obserwuje się również znaczne zmniejszenie stężenia apolipoproteiny B. Ponadto, symwastatyna umiarkowanie zwiększa stężenie cholesterolu HDL i zmniejsza stężenie triglicerydów w osoczu. Po podaniu doustnym mniej niż 5% dawki dostaje się do krążenia ogólnego w postaci beta-hydroksykwasu. Maksymalne stężenie czynnych inhibitorów w osoczu występuje po ok. 1-2 h od podania. Symwastatyna i czynny metabolit wiążą się z białkami osocza w ponad 95%. Symwastatyna jest substratem dla CYP3A4, głównymi metabolitami są: beta-hydroksykwas i 4 inne aktywne metabolity. 13% dawki wydalane jest z moczem, 60% z kałem.
Reklama
Simvastatin Aurovitas - wskazania
Hipercholesterolemia. Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako uzupełnienie diety, kiedy reakcja na dietę lub inne niefarmakologiczne leczenie (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Leczenie rodzinnej homozygotycznej hipercholesterolemii, jako uzupełnienie diety i innego leczenia obniżającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub jeśli takie leczenie jest niewłaściwe lub niedostępne. Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zmniejszenie zachorowań i umieralności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z jawną miażdżycą naczyń serca lub cukrzycą, z prawidłowym lub podwyższonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające, mające na celu skorygowanie innych czynników ryzyka lub uzupełnienie innego leczenia zapobiegającego chorobom serca.
Reklama
Simvastatin Aurovitas - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub utrzymujące się, niewyjaśnione zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon oraz preparatów zawierających kobicystat. Jednoczesne podawanie lomitapidu z dawką preparatu większą niż 40 mg u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną (HoFH). Ciąża. Okres karmienia piersią.
Reklama
Simvastatin Aurovitas - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy: u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat), z zaburzeniami czynności nerek, niewyrównaną niedoczynnością tarczycy, z wcześniej występującymi chorobami mięśni w wywiadzie, u pacjentów, u których w przeszłości podawanie statyn lub fibratów spowodowało działania niepożądane ze strony mięśni oraz u pacjentów nadużywających alkoholu. W tych grupach pacjentów należy oznaczać aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia - jeżeli aktywność CK jest wyższa niż 5-krotność GGN - nie należy rozpoczynać leczenia. Podawanie leku musi być przerwane, jeśli nastąpi zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (>5-razy powyżej GGN); należy rozważyć przerwanie leczenia jeżeli działania niepożądane ze strony mięśni są ciężkie i stają się przyczyną codziennego dyskomfortu nawet gdy aktywność CK jest niższa niż 5-krotność GGN. Ryzyko wystąpienia miopatii, w tym rabdomiolizy może się zwiększyć się poprzez jednoczesne stosowanie kwasu fusydowego ze statynami. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną ryzyko to może ulegać zwiększeniu w wyniku jednoczesnego stosowania symwastatyny z lomitapidem. W przypadku podejrzenia miopatii z jakiegokolwiek powodu lek należy odstawić. Jeśli zaburzenia ze strony mięśni ustąpią i aktywność CK powróciła do normy, można rozważyć wznowienie leczenia symwastatyną lub inną statyną stosowaną w najmniejszej dawce skutecznej i dokładnie kontrolując stan zdrowia pacjenta. Symwastatyna jest substratem transportera pompy lekowej – białka warunkującego oporność w raku piersi (BCRP). Jednoczesne podawanie leków będących inhibitorami BCRP (np. elbaswiru i grazoprewiru) może prowadzić do zwiększenia stężeń symwastatyny w osoczu i zwiększonego ryzyka miopatii; w związku z tym, w zależności od przepisanej dawki konieczne może być dostosowanie dawki symwastatyny. Nie badano jednoczesnego podawania elbaswiru i grazoprewiru z symwastatyną; jednakże, u pacjentów przyjmujących jednocześnie preparaty zawierające elbaswir lub grazoprewir, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę. Leczenie należy czasowo przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub w przypadku wystąpienia poważnych chorób wymagających leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których występuje zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Należy przerwać stosowanie leku, jeżeli utrzymuje się tendencja do zwiększania aktywności aminotransferaz, zwłaszcza, gdy osiągnie ona 3-krotność GGN i będzie się utrzymywać. Lek stosować ostrożnie u pacjentów pijących znaczne ilości alkoholu. Niektóre dane wskazują, że wszystkie leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m2, ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z wytycznymi. U pacjentów, u których istnieje podejrzenie wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, leczenie statynami należy przerwać. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku 10-17 lat z rodzinną homozygotyczną hipercholesterolemią zostało ocenione w kontrolowanych badaniach klinicznych: u chłopców w II fazie rozwoju i powyżej wg skali Tannera oraz dziewcząt co najmniej 1 rok po rozpoczęciu miesiączkowania. Dawki większe niż 40 mg nie były w tej populacji badane. W tym ograniczonym kontrolowanym badaniu nie wykazano dostrzegalnego działania na rozwój lub dojrzewanie seksualne u dorastających chłopców i dziewcząt lub jakiegokolwiek działania na długość cyklu menstruacyjnego u dziewcząt. U pacjentów <18 lat skuteczność i bezpieczeństwo nie były badane w okresach stosowania dłuższych niż 48 tyg. i wpływ długotrwałego działania symwastatyny na dojrzewanie fizyczne, intelektualne i seksualne nie jest znany. Symwastatyna nie była badana u pacjentów w wieku poniżej 10 lat ani u dzieci w okresie przed dojrzewaniem ani też u dziewcząt w okresie przed rozpoczęciem miesiączkowania. Lek zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Simvastatin Aurovitas - ciąża
Lek jest przeciwwskazany w ciąży (leczenie matki symwastatyną może zmniejszać u płodu stężenie mewalonianu, który jest prekursorem biosyntezy cholesterolu). Nie stosować również u kobiet planujących ciążę lub tych, u których podejrzewana jest ciąża. Nie wiadomo, czy symwastatyna lub jej metabolity są wydzielane do mleka kobiecego - nie stosować w okresie karmienia piersią, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowlęcia. W badaniach na szczurach nie stwierdzono wpływu symwastatyny na płodność.
Reklama
Simvastatin Aurovitas - efekty uboczne
Rzadko: niedokrwistość, ból głowy, parestezje, zawroty głowy, neuropatia obwodowa, zaparcia, ból brzucha, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, żółtaczka, wysypka, świąd, łysienie, miopatia (często po dawce 80 mg), w tym zapalenie mięśni; rabdomioliza (z lub bez ostrej niewydolności nerek), ból mięśni, kurcze mięśni, osłabienie, objawy zespołu nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, zespół toczniopodobny, ból mięśni typu reumatoidalnego, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie naczyń, trombocytopenia, eozynofilia, przyspieszony OB, zapalenie stawów, ból stawów, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, gorączka, zaczerwienienie, trudności w oddychaniu, złe samopoczucie), zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (AlAT, AspAT, GGT), zwiększenie stężenia ALP, zwiększenie aktywności CK we krwi. Bardzo rzadko: bezsenność, zaburzenia pamięci, niewydolność wątroby (również zakończona zgonem), anafilaksja. Częstość nieznana: śródmiąższowa choroba płuc, depresja, tendinopatia czasami powikłana zerwaniem ścięgna, zerwanie ścięgna, immunozależna miopatia martwicza, zaburzenia erekcji. U pacjentów przyjmujących statyny zgłaszano przypadki wzrostu stężenia HbA1c i glukozy w surowicy na czczo. W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń funkcji poznawczych (np. utrata pamięci, słaba pamięć, amnezja, zaburzenia pamięci, splątanie). Działania niepożądane charakterystyczne dla statyn: zaburzenia snu (w tym koszmary senne), zaburzenia seksualne, cukrzyca (częstość zależy od występowania lub braku czynników ryzyka, tj. stężenie glukozy we krwi na czczo ≥5,6 mmol/l, BMI > 30 kg/m2, zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze krwi w wywiadzie). Nie jest znany długoterminowy wpływ symwastatyny na rozwój fizyczny, intelektualny i dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży.
Simvastatin Aurovitas - interakcje
Preparaty lecznicze lub ziołowe, które hamują pewne enzymy (np. CYP3A4) i (lub) szlaki transporterów (np. OATP1B), mogą zwiększać stężenie symwastatyny i kwasu symwastatyny w osoczu oraz mogą prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy. Należy zapoznać się z informacją o wszystkich jednocześnie stosowanych lekach, w celu uzyskania dalszych informacji na temat wystąpienia ich potencjalnych interakcji z symwastatyną i (lub) potencjalnych zmian dotyczących enzymów lub transporterów oraz ewentualnego dostosowania dawki i schematów leczenia. Jednoczesne podawanie preparatów będących inhibitorami BCRP, w tym leków zawierających elbaswir lub grazoprewir, może prowadzić do zwiększenia stężeń symwastatyny w osoczu oraz do zwiększenia ryzyka miopatii. Ze względu na ryzyko miopatii/rabdomiolizy przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (itrakonazol, ketokonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon), oraz cyklosporyną, danazolem, gemfibrozylem. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania symwastatyny z innymi fibratami (z wyjątkiem fenofibratu) – nie stosować dawki większej niż 10 mg symwastatyny na dobę. Nie stosować dawki większej niż 20 mg na dobę w przypadku jednoczesnego stosowania z amiodaronem, amlodypiną, werapamilem, diltiazemem, elbaswirem lub grazoprewirem. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania symwastatyny z kwasem fusydowym (ryzyko wzrostu stężenia obu leków w osoczu). Obserwowano przypadki rozwoju miopatii/rabdomiolizy podczas przyjmowania symwastatyny jednocześnie z niacyną (kwasem nikotynowym) w dawkach modyfikujących stężenie lipidów (≥1 g/dobę). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania naicyny i symwastatyny u pacjentów pochodzenia azjatyckiego. U pacjentów stosujących jednocześnie symwastatynę, zwłaszcza w wyższych dawkach, z innymi lekami uznanymi za mające umiarkowany wpływ na układ enzymatyczny CYP3A4, ryzyko wystąpienia miopatii może być większe. U pacjentów z niewydolnością nerek zgłaszano przypadki miopatii i rabdomiolizy podczas jednoczesnego stosowania kolchicyny - zalecane jest uważne monitorowanie pacjentów. Ponieważ ryfampicyna jest induktorem aktywności P450 3A4, u pacjentów długotrwale przyjmujących ryfampicynę (np. leczonych na gruźlicę) jednocześnie z symwastatyną, skuteczność leczenia symwastatyną może być zmniejszona. Symwastatyna nasila działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (zwiększenie czasu protrombinowego). U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, czas protrombinowy należy ocenić zarówno przed rozpoczęciem stosowania symwastatyny, jak i odpowiednio często w początkowym okresie jej podawania, aby upewnić się, że nie występują istotne zmiany w jego wartości. Po stwierdzeniu stabilności czasu protrombinowego można go oceniać z częstością, jaka jest zalecana w okresie stosowania pochodnych kumaryny. Powyższą procedurę należy powtórzyć w przypadku zmiany dawki symwastatyny lub jej odstawienia. Symwastatyna nie wywoływała krwawienia lub zmiany wartości czasu protrombinowego u pacjentów, którzy nie przyjmowali leków przeciwzakrzepowych. Symwastatyna nie jest inhibitorem CYP3A4 - nie ma wpływu na stężenie w osoczu substancji metabolizowanych przez CYP3A4 Podczas leczenia symwastatyną należy unikać picia soku grejpfrutowego, ponieważ jest inhibitorem CYP3A4.
Simvastatin Aurovitas - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Zakres dawek to 5-80 mg/dobę. Jeśli jest to konieczne, dawkę należy korygować w odstępach co najmniej 4 tyg. do maksymalnie 80 mg/dobę. Dawka 80 mg na dobę jest zalecana tylko pacjentom z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, którzy nie osiągnęli celów leczenia za pomocą mniejszej dawki. Pacjent powinien stosować standardową niskocholesterolową dietę, którą należy kontynuować podczas leczenia. Hipercholesterolemia: 10-20 mg raz na dobę; jeżeli konieczne jest zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL >45% dawka początkowa może wynosić 20-40 mg raz na dobę. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: 40 mg raz na dobę. U pacjentów przyjmujących lomitapid jednocześnie z preparatem dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 40 mg na dobę. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: 20-40 mg raz na dobę. Leczenie skojarzone z innymi lekami: symwastatynę należy przyjmować nie mniej niż 2 h przed lub nie mniej niż 4 h po podaniu preparatów wiążących kwasy żółciowe. U pacjentów przyjmujących jednocześnie fibraty inne niż gemfibrozyl lub fenofibrat dawka preparatu nie powinna przekraczać 10 mg na dobę. Pacjenci przyjmujący jednocześnie z preparatem amiodaron, amlodypinę, werapamil, diltiazem lub preparaty zawierające elbaswir lub grazoprewir nie mogą stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) należy bardzo starannie rozważyć stosowanie symwastatyny w dawce >10 mg/dobę i jeśli jest to niezbędne, bardzo ostrożnie rozpocząć leczenie. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież w wieku 10-17 lat (chłopcy ≥IIst. wg skali Tannera i dziewczęta co najmniej rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę. Zalecany zakres dawki wynosi 10-40 mg na dobę. Największa zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Dawki należy dostosowywać indywidualnie zgodnie z zalecanym celem terapii według zaleceń dotyczących leczenia dzieci i młodzieży. Dawkę należy dostosowywać w odstępach co najmniej 4 tyg. Należy stosować odpowiednią dietę. Doświadczenia dotyczące stosowania symwastatyny u dzieci przed okresem dojrzewania są ograniczone. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, w pojedynczej dawce wieczorem.
Simvastatin Aurovitas - uwagi
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku pacjent powinien stosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu i utrzymywać ją podczas leczenia. Przed rozpoczęciem podawania leku, a następnie jeśli są wskazania kliniczne zaleca się wykonanie badań czynności wątroby. U pacjentów, u których dawkę zwiększono do 80 mg, dodatkowe badanie powinno się wykonać przed zwiększeniem dawki leku, kolejne po 3 mies., a następnie okresowo (np. co pół roku) przez pierwszy rok leczenia. U pacjentów, u których wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz należy powtórzyć badania, a następne przeprowadzać częściej. W przypadku prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę rzadkie przypadki występowania zawrotów głowy.
