Reklama
BDS N - skład
1 ml zawiesiny do nebulizacji zawiera 0,125 mg, 0,25 mg lub 0,5 mg budezonidu.
Reklama
BDS N - działanie
Glikokortykosteroid o silnym miejscowym działaniu przeciwzapalnym. Dokładny mechanizm działania glikokortykosteroidów w leczeniu astmy nie jest w pełni poznany. Prawdopodobnie ważną rolę odgrywają reakcje przeciwzapalne, takie jak hamowanie uwalniania mediatorów reakcji zapalnej i hamowanie odpowiedzi immunologicznej zależnej od cytokin. Budezonid wykazuje następujące działania na drogi oddechowe: hamowanie tworzenia, gromadzenia i uwalniania mediatorów z komórek tucznych, granulocytów zasadochłonnych i makrofagów; zmniejszenie nadmiernej wrażliwości układu oskrzelowego na bodźce egzogenne; hamowanie bodźców cholinergicznych, które prowadzi do zmniejszenia wytwarzania wydzieliny; uszczelnianie błony nabłonka i śródbłonka; zmniejszenie objawów zapalnych (obrzęk, naciek komórkowy); zwiększenie skuteczności β2-sympatykomimetyków (działanie permisywne). U osób dorosłych ogólnoustrojowa dostępność budezonidu po podaniu w postaci zawiesiny do nebulizacji za pomocą nebulizatora pneumatycznego wynosi ok. 15% dawki nominalnej i 40-70% dawki dostarczonej pacjentowi. Niewielka ilość leku dostępna ogólnoustrojowo pochodzi z połkniętej części leku. Po podaniu jednorazowej dawki wynoszącej 2 mg Cmax leku w osoczu występuje ok. 10-30 min po rozpoczęciu inhalacji. Średnio 85-90% budezonidu wiąże się z białkami osocza. W wyniku metabolizmu pierwszego przejścia przez wątrobę budezonid w znacznym stopniu (ok. 90%) podlega przemianie do metabolitów o małej czynności glikokortykosteroidowej (mniej niż 1% czynności budezonidu). Budezonid jest metabolizowany głównie przez CYP3A4. Metabolity wydalane są głównie przez nerki w postaci wolnej lub sprzężonej. Lek w postaci niezmienionej nie jest wykrywany w moczu. Średni T0,5 budezonidu w fazie eliminacji po podaniu dożylnym wynosi średnio 2-3 h.
Reklama
BDS N - wskazania
Leczenie: astmy, gdy stosowanie inhalatorów ciśnieniowych lub proszkowych jest niewłaściwe; zespołu krupu - ostrego zapalenia krtani, tchawicy, oskrzeli - niezależnie od etiologii, wiążącego się z istotnym zwężeniem górnych dróg oddechowych, dusznością lub „szczekającym" kaszlem i prowadzącego do zaburzeń oddychania; zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), gdy stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji jest uzasadnione. Lek nie jest wskazany do stosowania w celu zmniejszenia objawów ostrego napadu astmy lub stanu astmatycznego i bezdechu.
Reklama
BDS N - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
BDS N - ostrzeżenia
Budezonid nie jest wskazany do szybkiego łagodzenia ostrych epizodów astmy, gdy wymagane jest zastosowanie wziewnych, krótko działających leków rozszerzających oskrzela. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz u pacjentów z grzybiczymi lub wirusowymi zakażeniami dróg oddechowych. U pacjentów niestosujących steroidów działanie lecznicze zazwyczaj uzyskuje się w ciągu 10 dni. U pacjentów, u których występuje nadmierne wydzielanie śluzu w oskrzelach można na początku podawać dodatkowo przez krótki okres (ok. 2 tyg.) doustne kortykosteroidy. Po zakończeniu leczenia lekiem doustnym, podawanie samego preparatu wziewnego powinno być wystarczające. U pacjentów stosujących steroidy przed rozpoczęciem zmiany leczenia doustnym kortykosteroidem na leczenie preparatem wziewnym, pacjent powinien być we względnie stabilnym stanie. Następnie, podczas rozpoczynania leczenia wziewnym steroidem należy stopniowo zmniejszać dawkę steroidu doustnego (np. o 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę odpowiednika na miesiąc) do możliwie najmniejszej dawki skutecznej. Na ogół w czasie zmiany leczenia doustnego na preparat wziewny, ogólnoustrojowe działanie kortykosteroidu będzie słabsze, co może powodować występowanie objawów alergicznych lub zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk oraz bóle mięśni i stawów. Należy wówczas zastosować odpowiednie leczenie tych objawów. W rzadkich przypadkach, wystąpienie takich objawów jak zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty, może wskazywać na niewystarczające działanie glikokortykosteroidów. W takich przypadkach może być konieczne okresowe zwiększenie dawki glikokortykosteroidów doustnych. Pacjenci, u których było konieczne doraźne leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów lub długotrwałe leczenie wziewnymi kortykosteroidami w największej zalecanej dawce, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności kory nadnerczy. U pacjentów tych, kiedy są narażeni na ciężkie sytuacje stresowe mogą wystąpić objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności kory nadnerczy. Należy rozważyć zwiększenie dawki kortykosteroidów w okresach stresu lub podczas planowanych zabiegów chirurgicznych. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań ogólnoustrojowych (szczególnie w przypadku przyjmowania dużych dawek przez dłuższy okres czasu) ważne jest zmniejszenie dawki kortykosteroidu wziewnego do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę astmy. W przypadku wystąpienia objawów paradoksalnego skurczu oskrzeli po podaniu leku należy niezwłocznie przerwać leczenie budezonidem w postaci wziewnej i ponownie ocenić sposób leczenia pacjenta i jeśli jest to konieczne, zastosować leczenie alternatywne. U pacjentów z POChP przyjmujących wziewne kortykosteroidy obserwowano zwiększenie przypadków występowania zapalenia płuc, które wymagało hospitalizacji. Istnieją doniesienia o zwiększonym ryzyku zachorowania na zapalenie płuc związanym ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie obserwowano tego we wszystkich prowadzonych badaniach. Brak jest ostatecznych dowodów klinicznych na różnice w zwiększaniu ryzyka wystąpienia zapalenia płuc w grupie wziewnych kortykosteroidów. Lekarze powinni uważnie obserwować pacjentów z POChP w kierunku rozwoju zapalenia płuc, ponieważ kliniczne objawy tej choroby mogą maskować objawy zaostrzenia POChP. Czynnikami ryzyka wystąpienia zapalenia płuc u pacjentów z POChP są: palenie, podeszły wiek, niski BMI i ciężka postać POChP. Zaleca się regularną kontrolę wzrostu u dzieci długotrwale leczonych wziewnymi kortykosteroidami. W przypadku spowolnienia wzrostu należy ponownie zweryfikować sposób leczenia w celu zmniejszenia dawki kortykosteroidu wziewnego, jeżeli jest to możliwe, do najmniejszej dawki skutecznej, która zapewni skuteczną kontrolę astmy. Należy starannie oceniać korzyści wynikające z leczenia kortykosteroidami i możliwe ryzyko związane ze spowolnieniem wzrostu. Ponadto należy rozważyć skierowanie pacjenta do pulmonologa dziecięcego. Pacjentów z osłabioną czynnością wątroby należy ostrzec o możliwym wystąpieniu ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego podawania budezonidu z ketokonazolem, itrakonazolem, inhibitorami proteazy HIV lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między podawaniem wchodzących w interakcje leków powinna być jak najdłuższa; należy rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu. Jeżeli u pacjenta występują objawy, takie jak niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie pacjenta do okulisty w celu zdiagnozowania możliwych przyczyn, które mogą być następujące: zaćma, jaskra albo rzadkie choroby, takie jak centralna retinopatia surowicza środkowa (CSCR). W czasie leczenia wziewnymi kortykosteroidami może wystąpić kandydoza jamy ustnej. Może być konieczne leczenie tego zakażenia odpowiednimi lekami przeciwgrzybiczymi, a u niektórych pacjentów konieczne może być przerwanie terapii.
Reklama
BDS N - ciąża
Większość wyników prospektywnych badań epidemiologicznych oraz dane zebrane po wprowadzeniu budezonidu w postaci wziewnej do obrotu nie wskazują na to, że jego przyjmowanie w czasie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u płodu lub noworodka. Ważne jest dla płodu i matki, aby w czasie ciąży stosować odpowiednie leczenie astmy. Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych w czasie ciąży należy rozważyć, czy przewidywana korzyść z podawania budezonidu dla matki jest większa niż ryzyko dla płodu. Budezonid przenika do mleka kobiecego. Jednak podczas stosowania terapeutycznych dawek budezonidu nie przewiduje się jakiegokolwiek wpływu takiego leczenia na dziecko karmione piersią. Budezonid może być stosowany przez kobiety karmiące piersią.
Reklama
BDS N - efekty uboczne
Często: kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc (u pacjentów z POChP), kaszel, chrypka, podrażnienie gardła. Niezbyt często: drżenie, depresja, niepokój, zaćma, niewyraźne widzenie, skurcz mięśni. Rzadko: natychmiastowe i opóźnione reakcje nadwrażliwości (w tym wysypka, kontaktowe zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, podrażnienie skóry twarzy po zastosowaniu inhalatora z maską na twarz), reakcja anafilaktyczna, objawy przedmiotowe i podmiotowe ogólnoustrojowego działania kortykosteroidów (w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy i spowolnienie wzrostu - dzieci i młodzież), nadaktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, agresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci), nerwowość, skurcz oskrzeli, dysfonia, chrypka, łatwe siniaczenie. Częstość nieznana: nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, agresja, jaskra. Rzadko, podczas stosowania glikokortykosteroidów podawanych drogą wziewną mogą wystąpić objawy przedmiotowe i podmiotowe takie jak w przypadku ogólnego stosowania glikokortykosteroidów. Jest to prawdopodobnie zależne od dawki, czasu ekspozycji jednoczesnego lub wcześniejszego podawania kortykosteroidów i indywidualnej wrażliwości pacjenta; możliwe działania ogólnoustrojowe to: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma, jaskra oraz rzadziej objawy psychiczne lub zaburzenia zachowania, w tym nadpobudliwość psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci). Rzadko może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli. Po zastosowaniu inhalatora z maską na twarz może wystąpić podrażnienie skóry twarzy (aby temu zapobiec, po użyciu maski na twarz skórę twarzy należy umyć wodą).
BDS N - interakcje
Metabolizm budezonidu przebiega głównie z udziałem CYP3A4. Inhibitory tego enzymu, np. ketokonazol i itrakonazol, mogą zatem zwiększać ogólnoustrojową ekspozycję na budezonid. Ponieważ nie ma danych umożliwiających dostosowanie dawek, należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między przyjmowaniem poszczególnych leków powinna być możliwie jak najdłuższa, a ponadto należy rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu. Inne silne inhibitory CYP3A4 prawdopodobnie również będą znacząco zwiększać stężenie budezonidu w osoczu. Może wystąpić znaczne zwiększenie stężenia budezonidu w osoczu (ok. 4-krotne), jeżeli itrakonazol w dawce 200 mg na dobę jest jednocześnie podany z budezonidem w postaci wziewnej (w pojedynczej dawce wynoszącej 1000 μg). Zwiększone stężenie w osoczu i nasilone działanie kortykosteroidów było obserwowane u kobiet leczonych estrogenami i steroidami antykoncepcyjnymi. Nie obserwowano takiego działania podczas jednoczesnego przyjmowania budezonidu i małych dawek doustnych środków antykoncepcyjnych.
BDS N - dawkowanie
Wziewnie. Astma. Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Dawka należy zmniejszyć do najmniejszej dawki niezbędnej do utrzymania właściwej kontroli astmy. Dawkę dobową należy podzielić na 2 dawki na dobę (podawane rano i wieczorem). W przypadku niewystarczającej skuteczności dawkę dobową można podzielić na 3 lub 4 pojedyncze dawki. W przypadku, gdy konieczne jest zwiększenie działania terapeutycznego, szczególnie u tych pacjentów, u których nie występuje obfite wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, zaleca się raczej zwiększenie dawki leku wziewnego, niż stosowanie jednoczesnego leczenia kortykosteroidami doustnymi, ze względu na mniejsze ryzyko wystąpienia działań ogólnoustrojowych. Dorośli i młodzież (12-17 lat): dawka początkowa - 1-2 mg budezonidu 2 razy na dobę; dawka podtrzymująca - 0,5-1 mg 2 razy na dobę; maksymalna dawka dobowa - 4 mg. Dzieci (2-11 lat) oraz niemowlęta (6-23 miesięcy): dawka początkowa - 0,5-1 mg 2 razy na dobę; dawka podtrzymująca - 0,25-0,5 mg 2 razy na dobę; maksymalna dawka dobowa - 2 mg. Stosowanie maksymalnej dawki dobowej (2 mg) u niemowląt w wieku powyżej 6 miesięcy i u dzieci w wieku poniżej 12 lat powinno być brane pod uwagę tylko u dzieci z ciężką astmą i w ograniczonym okresie czasu. Pacjenci leczeni za pomocą doustnych glikokortykosteroidów. Podczas zmiany leczenia z doustnych steroidów na leczenie preparatem wziewnym, pacjent powinien być we względnie stabilnym stanie. Przez ok. 10 dni podaje się dużą dawkę preparatu wziewnego jednocześnie z poprzednio stosowanym doustnym lekiem steroidowym. Następnie dawkę doustnego steroidu należy stopniowo zmniejszać (np. o 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę odpowiednika na miesiąc) do możliwie najmniejszej dawki skutecznej. Zespół krupu. Zazwyczaj stosowana dawka u niemowląt i dzieci wynosi 2 mg. Tę dawkę stosuje się w całości lub można podzielić ją na 2 dawki po 1 mg i podawać je w odstępie 30 min. Ten sposób dawkowania może być powtarzany co 12 h, maksymalnie do 36 h lub do uzyskania poprawy stanu klinicznego. POChP: 1-2 mg na dobę. Lek należy podawać w 2 dawkach podzielonych co 12 h aż do uzyskania poprawy stanu klinicznego. Szczególne grupy pacjentów. Brak danych dotyczących stosowania budezonidu w postaci wziewnej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Ponieważ budezonid jest wydalany głównie w wyniku metabolizmu wątrobowego, u pacjentów z ciężką marskością wątroby po podaniu doustnym może wystąpić jego zwiększone stężenie w surowicy. Sposób podania. Aby zastosować wziewnie preparat BDS N w postaci zawiesiny do nebulizacji należy posiadać zestaw do inhalacji składający się z nebulizatora ze sprężarką powietrza. Preparat powinien być podawany przez nebulizator (PARI LC PLUS) ze sprężarką powietrza (PARI Boy SX) wyposażony w ustnik lub w odpowiednią maskę na twarz (maskę PARI Baby z opaską PARI Baby). Nebulizator powinien być połączony ze sprężarką powietrza o przepływie powietrza wynoszącym 6-8 l/min, i objętości napełnienia wynoszącej 2-6 ml. Czas inhalacji i podana dawka są zależne od objętości oddechowej pacjenta i objętości napełniania. Należy poinformować pacjenta, że płukanie jamy ustnej wodą po każdej inhalacji zminimalizuje ryzyko wystąpienia zakażenia grzybami z rodzaju Candida jamy ustnej i gardła. Aby zapobiec podrażnieniu skóry twarzy po użyciu maski na twarz, skórę twarzy należy umyć wodą.
BDS N - uwagi
Ze względu na możliwe zahamowanie czynności kory nadnerczy, test stymulacji ACTH wykonywany w celu wykrycia niedoczynności przysadki mózgowej może wykazywać fałszywe wyniki (małe wartości). Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
