Colchicum dispert - skład i dawkowanie. Jak szybko działa?

Reklama

Skład leku Colchicum dispert

1 tabl. draż. zawiera 12,71 mg do 15,86 mg suchego wyciągu z nasion zimowitu jesiennego, odpowiadającego 0,5 mg alkaloidów, w przeliczeniu na kolchicynę. Preparat zawiera laktozę i sacharozę.

Reklama

Jakie jest działanie leku?

Lek stosowany w dnie moczanowej. Kolchicyna wiąże się z mikrotubulami w metafazie podziału komórki. Poprzez zahamowanie polimeryzacji mikrotubuli wpływa na wrzeciono kariokinetyczne.

Ponadto zmniejsza ruchy i degranulację wewnątrzkomórkowych lizosomów. W ten sposób działa jednocześnie jako trucizna wrzeciona kariokinetycznego, a także zmniejsza uwalnianie lizozymów, chemoatraktantów i kwasu mlekowego.

Ponadto, kolchicyna hamuje fagocytozę kryształów moczanów przez leukocyty. Rozpad błony komórkowej leukocytów i ich mobilizacja, migracja i zdolność do adhezji ulegają zmniejszeniu. Napływ nowych granulocytów ulega zahamowaniu.

Lek nie wpływa na stężenie kwasu moczowego we krwi i tkankach. Wykazuje aktywność przeciwzapalną, ale nie ma działania przeciwbólowego. Nie ma wpływu na wydalanie kwasu moczowego z moczem ani na jego stężenie w surowicy, rozpuszczalność i zdolność wiązania się z białkami osocza.

Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. C_max w osoczu występuje w ciągu 0,5-2 h. Dostępność po podaniu doustnym wynosi 25-50%. Wiąże się z białkami osocza w 30-50%, po wchłonięciu jest usuwana z osocza i przenika do różnych tkanek.

Duże stężenie osiąga w jelitach, nerkach i śledzionie, niewielkie - w wątrobie. Kolchicyna jest dystrybuowana do leukocytów obwodowych.

Stężenie osiągane wewnątrz tych komórek po 72 h od podania jest znacznie większe niż w osoczu, i w tym czasie osiąga wartość ponad 5 x większą niż stężenie w surowicy 15 min po przyjęciu leku. Kolchicyna jest częściowo acetylowana w wątrobie i wolno metabolizowana w innych tkankach.

Eliminacja następuje głównie z kałem, ok. 10-20% wydala się z moczem. Ilość wydalana z moczem może się zwiększyć w przypadku chorób wątroby.

Tylko 10% pojedynczej dawki wydala się w ciągu pierwszych 24 h od zażycia leku; wydalanie substancji czynnej może trwać nawet powyżej 10 dni po zakończeniu leczenia.

Po doustnym podaniu dawki 1 mg średni T_0,5 wynosi 4,4 h u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, a 18,8 h u pacjentów z niewydolnością nerek.

Reklama

Wskazania do stosowania leku

Leczenie ostrych napadów dny moczanowej. Profilaktyka ostrych napadów dny moczanowej podczas rozpoczynania leczenia preparatami o działaniu urykozurycznym.

Reklama

Jakie są przeciwwskazania do zażywania Colchicum dispert?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, którzy przyjmują silne inhibitory glikoproteiny P lub CYP3A4.

Pacjenci poddawani hemodializie (kolchicyna nie może być usunięta przez dializę lub transfuzję wymienną). Pacjenci z nieprawidłowym składem krwi. Jednoczesne stosowanie z erytromycyną lub klarytromycyną. Ciąża i okres karmienia piersią.

Reklama

Ostrzeżenia przed zażywaniem leku

Pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy uważnie monitorować oraz odpowiednio dostosować dawkowanie.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek mogą wystąpić zaburzenia szpiku kostnego, agranulocytoza, neuromiopatia, miopatia lub rabdomioliza.

Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy uważnie monitorować oraz odpowiednio dostosować dawkowanie. Należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki u pacjentów w podeszłym wieku, mając na względzie częstsze występowanie zaburzeń czynności nerek oraz wątroby.

W przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które mogą zwiększyć ryzyko skumulowania toksyczności, należy dostosować dawkę zgodnie z zaleceniami w polu "Interakcje".

Pacjenci z zaburzeniami przewodu pokarmowego mogą odczuwać zaostrzenie objawów w następstwie antymitotycznego działania leku prowadzącego do biegunki, nudności, wymiotów i bólów brzucha.

Preparat zawiera barwnik Opalux AS 250000, który może powodować reakcje alergiczne, również astmę, dlatego też nie powinien być stosowany u pacjentów nadwrażliwych na ten związek.

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z: nietolerancją galaktozy, nietolerancją fruktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, niedoborem sacharazo-izomaltazy, lub zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinny przyjmować tego leku.

Występowanie reakcji alergicznych stwierdzono częściej u pacjentów, u których zaobserwowano nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy.

Reklama

Colchicum dispert a ciąża

Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane. W badaniach dotyczących funkcji układu rozrodczego zaobserwowano u samców nieprawidłową morfologię nasienia oraz obniżoną liczbę plemników w ejakulacie.

Ponadto u samic poddanych działaniu kolchicyny stwierdzono negatywny wpływ na penetrację plemników oraz zaburzenia drugiego podziału mejotycznego i cytokinezy (podziału cytoplazmy). Według opisów przypadków oraz danych z badań epidemiologicznych kolchicyna rzadko powodowała bezpłodność u mężczyzn.

Czasami azospermia jest wynikiem leczenia kolchicyną, ale jest możliwe, że po zaprzestaniu stosowania tego toksycznego czynnika dla plemników tkanka wznowi spermatogenezę ruchliwych plemników.

Opisy przypadków oraz badania epidemiologiczne kobiet leczonych kolchicyną nie wykazały wyraźnego związku pomiędzy kolchicyną a niepłodnością u kobiet. Niemniej jednak, kobiety, które planują mieć dziecko nie powinny przyjmować kolchicyny, ponieważ jest znanym czynnikiem mutagennym.

Reklama

Efekty uboczne zażywania Colchicum dispert

• Często: nudności, wymioty, biegunka, skurcze brzucha, bóle brzucha.
• Niezbyt często: leukopenia, zaburzenia funkcji szpiku kostnego, anemia hemolityczna i aplastyczna, pancytopenia, neutropenia, trombocytopenia, granulocytopenia, podwyższone AspAT, podwyższone AlAT, łysienie, schorzenia paznokci, miopatia, podwyższenie CPK, osłabienie siły mięśniowej, bóle mięśni, rabdomioliza, zaburzenie czynności nerek.
• Rzadko: agranulocytoza, trombocytoza, pokrzywka, wysypka grudkowo-plamista, plamica, wysypka, rumień, obrzęk, świąd, azospermia, oligospermia.
• Bardzo rzadko: neuropatia, zawroty głowy, nadwrażliwość.

Zarówno przy ostrych jak i długotrwałych wskazaniach, najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi u pacjentów rozpoczynających leczenie kolchicyną są zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak biegunka, która zazwyczaj występuje podczas pierwszej doby stosowania leku.

Typowymi działaniami niepożądanymi są także skurcze mięśni, nudności, biegunka, bóle brzucha oraz wymioty. Występujące z dużym nasileniem wyżej wymienione działania niepożądane należy uznać za ograniczające wielkość dawki, ponieważ mogą zwiastować początki poważniejszej toksyczności.

W celu zmniejszenia występowania ciężkich działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego stosowana dawka leku w leczeniu ostrych napadów dny moczanowej może zostać zmniejszona.

W przypadku przedawkowania lub nadmiernej kumulacji kolchicyny w organizmie mogą wystąpić poważne objawy toksyczne, takie jak mielosupresja, rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, uszkodzenie komórek w nerkach, wątrobie, układzie krążenia oraz OUN.

Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania i ogólna tolerancja na kolchicynę zostały określone na podstawie ponad 50-letniego doświadczenia klinicznego w zapobieganiu nawrotom napadów ostrego zapalenia stawów w dnie moczanowej.

U 10% pacjentów w ciągu pierwszego miesiąca stosowania kolchicyny, w dawce dobowej 0,5 mg, może wystąpić nietolerancja żołądkowo-jelitowa, która ustępuje samoistnie. Późniejsze nietolerancje żołądkowo-jelitowe występują niezbyt często.

Ciągłe stosowanie kolchicyny, w dawce dobowej wyższej niż 2 mg, bardzo rzadko jest związane z wywołaniem odwracalnego zapalenia nerwów obwodowych i miopatii, łysienia, zahamowania spermatogenezy, ale nie płodności, niedoboru witaminy B₁₂ oraz upośledzenia czynności szpiku kostnego.

Przypadki rabdomiolizy występowały rzadko u pacjentów z niewydolnością nerek, którzy podczas stosowania kolchicyny przyjmowali również wysokie dawki statyn.

Zmiana diety (ograniczenie spożycia laktozy i fruktozy) wpływa korzystnie na wyniki pacjentów w praktyce klinicznej, którzy odczuwają dyskomfort ze strony układu pokarmowego.

Interakcje Colchicum dispert z innymi lekami

Kolchicyna jest substratem transportera glikoproteiny P (P-gp). Głównym enzymem zaangażowanym w metabolizm leku jest CYP3A4. W przypadku stosowania kolchicyny z innymi inhibitorami glikoproteiny P, z których większość jest również inhibitorami CYP3A4, prawdopodobne jest zwiększenie stężenia kolchicyny.

Zgłaszano śmiertelne przypadki interakcji leku.

Lekarz powinien upewnić się, że pacjent jest odpowiednim kandydatem do leczenia kolchicyną oraz zachować czujność w celu wykrycia objawów podmiotowych i przedmiotowych toksyczności związanych ze zwiększoną ekspozycją kolchicyny w wyniku interakcji z innymi lekami.

Należy niezwłocznie ocenić objawy podmiotowe i przedmiotowe toksyczności leku i, jeśli występuje podejrzenie toksyczności, należy natychmiast zaprzestać jego stosowania.

Kolchicyna może zmniejszać wchłanianie witaminy B₁₂.

Jednoczesne stosowanie kolchicyny z cyklosporyną, inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statyny), fibratami, ketokonazolami, wieloma lekami przeciwko wirusowi HIV, antybiotykami makrolidowymi, cymetydyną, werapamilem, diltiazemem, ranolazyną, digoksyną, znacznym spożyciem soku grejpfrutowego (1000 ml/dobę) i innymi silnymi inhibitorami glikoproteiny P lub CYP3A4, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może wywoływać zaburzenia szpiku kostnego, agranulocytozę, neuromiopatię, miopatię lub rabdomiolizę i inne działania niepożądane oraz może prowadzić do potencjalnie zagrażającego życiu zwiększenia stężenia kolchicyny w surowicy.

Stosowanie kolchicyny w połączeniu z silnymi inhibitorami glikoproteiny P lub CYP3A4 u pacjentów z nieprawidłową funkcją nerek lub wątroby jest przeciwwskazane.

U pacjentów z prawidłową funkcją wątroby i nerek w trakcie leczenia z silnymi inhibitorami glikoproteiny P lub CYP3A4 dawka kolchicyny powinna być zmniejszona lub leczenie powinno być przerwane.

Jednoczesne stosowanie atorwastatyny, simwastatyny, prawastatyny, fluwastatyny, gemfibrozilu lub fibratów (wykazują działanie miotoksyczne) lub cyklosporyny z kolchicyną może nasilać rozwój miopatii.

Objawy przeważnie ustępują w okresie od 1 tyg. do kilku miesięcy po zakończeniu terapii kolchicyną. Jednoczesne stosowanie kolchicyny z erytromycyną lub klarytromycyną jest przeciwwskazane.

Wzrost stężenia kolchicyny w surowicy obserwowano już przy przyjęciu pojedynczej dawki ketokonazolu, rytonawiru, werapamilu, diltiazemu.

Parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki kolchicyny podanej jednocześnie z inhibitorami CYP3S lub glikoproteiny P - dostosowanie dawki podczas jednoczesnego stosowania.

Cyklosporyna 100 mg jednorazowo - wzrost AUC 324%, wzrost C_max 317%; dostosowanie dawki: leczenie ostrych ataków dny moczanowej - 1 tabl. podana jednorazowo, dawkę można powtórzyć nie wcześniej niż po upływie 3 dni.

Ketokonazol 200 mg 2 razy dziennie przez 5 dni - wzrost AUC 190%, wzrost C_max 287%; dostosowanie dawki: leczenie ostrych ataków dny moczanowej - 1 tabl. podana jednorazowo, dawkę można powtórzyć nie wcześniej niż po upływie 3 dni.

Rytonawir 100 mg 2 razy dziennie przez 5 dni - wzrost AUC - 267%, wzrost C_max 345%; dostosowanie dawki: leczenie ostrych ataków dny moczanowej - 1 tabl. podana jednorazowo, dawkę można powtórzyć nie wcześniej niż po upływie 3 dni.

Werapamil 240 mg przez 5 dni - wzrost AUC 130%, wzrost C_max 199%; dostosowanie dawki: leczenie ostrych ataków dny moczanowej - 2 tabl. podane jednorazowo, dawkę można powtórzyć nie wcześniej niż po upływie 3 dni; stosowanie profilaktyczne przeciw atakom dny - 1 tabl. na dobę.

Diltiazem 240 mg przez 7 dni - wzrost AUC 129%, wzrost C_max 177%; dostosowanie dawki: leczenie ostrych ataków dny moczanowej - 2 tabl. podane jednorazowo, dawkę można powtórzyć nie wcześniej niż po upływie 3 dni; stosowanie profilaktyczne przeciw atakom dny - 1 tabl. na dobę.

Azytromycyna - wzrost AUC 111%, wzrost C_max 143%; zmniejszenie dawki nie jest wymagane ani w leczeniu ostrych ataków dny moczanowej ani w stosowaniu profilaktycznym przeciw atakom dny.

Jak powinno wyglądać dawkowanie leku?

Doustnie. Dorośli. Leczenie ostrych napadów dny moczanowej. Początkowo 2 tabl. (1 mg), a następnie 1-2 tabl. (0,5-1 mg) po upływie 1 h.

Maksymalna dawka dobowa to 3-4 tabl. Jeśli jest to konieczne, leczenie można kontynuować przez kolejne dni aż do ustąpienia bólu przyjmując 1-2 tabl. w ciągu doby.

Profilaktyka ostrych napadów dny moczanowej podczas rozpoczynania leczenia preparatami o działaniu urykozurycznym. 1 tabl. (0,5 mg) raz lub 2 razy na dobę. Czas trwania leczenia powinien zostać określony na podstawie częstości występowania napadów, czasu trwania choroby oraz w zależności od obecności i wielkości guzków moczanowych.

Szczególne grupy pacjentów. Jeśli pacjentowi zalecono jednoczesne stosowanie umiarkowanego lub silnego inhibitora CYP3A4 lub inhibitora glikoproteiny P, maksymalne zalecane dawkowanie kolchicyny podanej doustnie powinno zostać zmniejszone, a pacjenta należy uważnie monitorować ze względu na działania niepożądane związane ze stosowaniem kolchicyny - dokładne zalecenia znajdują się w polu "Interakcje".

U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, początkowa dawka powinna zostać zmniejszona o 50% (np. ≤1 mg/dzień); takich pacjentów należy uważnie monitorować ze względu na działania niepożądane związane ze stosowaniem kolchicyny.

Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów poddawanych hemodializie (kolchicyna nie może być usunięta przez dializę lub transfuzję wymienną) oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, którzy przyjmują silne inhibitory glikoproteiny P lub CYP3A4.

Leczenie ostrych napadów dny moczanowej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek: nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym (CCr 50-80 ml/min) do umiarkowanego (CCr 30-50 ml/min) zaburzeniem czynności nerek, jednak tacy pacjenci powinni być ściśle monitorowani; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr <30 ml/min) leczenie należy rozpocząć od 1 tabl. (0,5 mg) na dobę; jakiekolwiek zwiększenie dawkowania powinno być połączone z odpowiednim monitorowaniem pacjenta.

W przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u których nie ma konieczności dostosowania dawki do leczenia napadów dny moczanowej, leczenie nie powinno być powtarzane częściej niż raz na 2 tyg.

U pacjentów z napadami dny moczanowej, u których konieczne jest powtarzanie leczenia, powinno się rozważyć zastosowanie terapii alternatywnej.

U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby, początkowa dawka powinna zostać zmniejszona o 50% (np. ≤1 mg/dzień); takich pacjentów należy uważnie monitorować ze względu na działania niepożądane związane ze stosowaniem kolchicyny. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, którzy przyjmują silne inhibitory glikoproteiny P lub CYP3A4.

Leczenie ostrych napadów dny moczanowej u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby: nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, jednak tacy pacjenci powinni być ściśle monitorowani; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki.

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki; dawka powinna zostać dobrana na podstawie czynności nerek i wątroby, należy również wziąć pod uwagę inne stosowane leki - dokładne zalecenia znajdują się w polu "Interakcje".

Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej 18 lat ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.

Sposób podania. Tabletkę drażowaną należy połknąć w całości popijając odpowiednią ilością wody. Tabletki nie należy łamać ani dzielić.

Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy po zażyciu leku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.